Πλησιάστε τον Θεό
«Σε Παρακαλούμε, Άφησέ μας να Επιστρέψουμε»
Υπηρετούσατε κάποτε τον Ιεχωβά; Μήπως σκέφτεστε να τον υπηρετήσετε ξανά αλλά αναρωτιέστε αν θα σας καλοδεχτεί; Σας παρακαλούμε, διαβάστε προσεκτικά αυτό το άρθρο, καθώς και το επόμενο. Ετοιμάστηκαν ειδικά για εσάς.
«ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝ στον Ιεχωβά και τον παρακαλούσα να με αφήσει να επιστρέψω και να με συγχωρήσει που τον είχα πληγώσει». Έτσι εκφράστηκε κάποια γυναίκα που είχε παρεκκλίνει από τη Χριστιανική της ανατροφή. Συμμερίζεστε τα αισθήματά της; Μήπως αναρωτιέστε: “Πώς νιώθει ο Θεός για όσους τον υπηρετούσαν κάποτε; Τους θυμάται; Θέλει να «επιστρέψουν»;” Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, ας αναλύσουμε κάποια λόγια που κατέγραψε ο Ιερεμίας. Αναμφίβολα, οι απαντήσεις θα σας συγκινήσουν.—Διαβάστε Ιερεμίας 31:18-20.
Εξετάστε υπό ποιες συνθήκες είπε ο Ιερεμίας αυτά τα λόγια. Το 740 Π.Κ.Χ., δεκαετίες πριν από την εποχή του Ιερεμία, ο Ιεχωβά άφησε τους Ασσυρίους να οδηγήσουν σε αιχμαλωσία το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. * Ο Θεός επέτρεψε αυτή τη συμφορά για διαπαιδαγώγηση του λαού του επειδή αμάρταναν απροκάλυπτα, αγνοώντας τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις των προφητών του. (2 Βασιλέων 17:5-18) Άλλαξαν άραγε στάση εξαιτίας των δεινών που αντιμετώπισαν στην εξορία, χωρισμένοι από τον Θεό τους και μακριά από την πατρίδα τους; Μήπως ο Ιεχωβά τούς ξέχασε εντελώς; Θα τους καλοδεχόταν ποτέ ξανά;
«Μεταμελήθηκα»
Στην αιχμαλωσία, ο λαός συνήλθε και υποκινήθηκε να μετανοήσει. Η εγκάρδια μεταμέλειά τους δεν διέφυγε την προσοχή του Ιεχωβά. Παρατηρήστε πώς περιγράφει ο Ιεχωβά τη στάση και τα συναισθήματα των εξόριστων Ισραηλιτών, αποκαλώντας τους συλλογικά Εφραΐμ.
«Άκουσα πράγματι τον Εφραΐμ να οδύρεται», λέει ο Ιεχωβά. (Εδάφιο 18) Άκουγε τους Ισραηλίτες να θρηνούν για τις συνέπειες της αμαρτωλής τους πορείας. Σύμφωνα με κάποια συγγραφέα, το ρήμα “οδύρομαι” μπορεί να υποδηλώνει «ταρακούνημα ή τράνταγμα». Έμοιαζαν με παραστρατημένο γιο ο οποίος κουνάει μετανιωμένος το κεφάλι του, αναλογιζόμενος τα δεινά που επέφερε στον εαυτό του, και νοσταλγεί τη ζωή που απολάμβανε στο σπίτι του. (Λουκάς 15:11-17) Τι έλεγε ο λαός;
«Με διόρθωσες . . . όπως το μοσχάρι που δεν είναι εκπαιδευμένο». (Εδάφιο 18) Ο λαός αναγνώρισε ότι του άξιζε η διαπαιδαγώγηση. Άλλωστε, είχαν φερθεί σαν ανεκπαίδευτο μοσχάρι. Αυτή η παρομοίωση ίσως σημαίνει ότι είχαν φερθεί σαν ένα βόδι το οποίο ποτέ δεν θα είχε «νιώσει το βούκεντρο αν πρώτα δεν είχε αντισταθεί στο ζυγό», αναφέρει κάποιο σύγγραμμα.
«Κάνε με να επιστρέψω, και θα επιστρέψω πρόθυμα, γιατί είσαι ο Ιεχωβά ο Θεός μου». (Εδάφιο 18) Με ταπεινωμένη καρδιά, ο λαός επικαλέστηκε τον Θεό. Παρότι περιπλανήθηκαν σε μια αμαρτωλή πορεία, τώρα εκλιπαρούσαν για βοήθεια ώστε να επανέλθουν στην εύνοιά του. Κάποια μετάφραση λέει: «Εσύ είσαι ο Θεός μας—σε παρακαλούμε, άφησέ μας να επιστρέψουμε».—Σύγχρονη Αγγλική Μετάφραση (Contemporary English Version).
«Μεταμελήθηκα . . . Ντράπηκα και μάλιστα ταπεινώθηκα». (Εδάφιο 19) Ο λαός λυπήθηκε επειδή είχε αμαρτήσει. Παραδέχτηκαν το σφάλμα τους και την ενοχή τους. Χτυπώντας σαν να λέγαμε το στήθος τους, ένιωσαν επίσης ντροπιασμένοι και συντετριμμένοι.—Λουκάς 15:18, 19, 21.
Οι Ισραηλίτες μετανόησαν. Περίλυποι, ομολόγησαν τις αμαρτίες τους στον Θεό και εγκατέλειψαν τις κακές οδούς τους. Θα απάλυνε η μετάνοιά τους την καρδιά του Θεού; Θα τους άφηνε να επιστρέψουν;
«Εξάπαντος θα τον Σπλαχνιστώ»
Ο Ιεχωβά είχε ειδική σχέση με τους Ισραηλίτες. «Έγινα στον Ισραήλ Πατέρας· ο δε Εφραΐμ είναι ο πρωτότοκός μου», είπε. (Ιερεμίας 31:9) Ποιος στοργικός πατέρας δεν θα καλοδεχόταν και πάλι το γιο του, αν εκείνος είχε εκδηλώσει γνήσια μεταμέλεια; Παρατηρήστε πώς εκφράζει ο Ιεχωβά τα Πατρικά του αισθήματα για το λαό του.
«Είναι ο Εφραΐμ πολύτιμος γιος για εμένα, ή παιδί που λαβαίνει τρυφερή μεταχείριση; Διότι όσο και αν μίλησα εναντίον του, ασφαλώς θα εξακολουθήσω να τον θυμάμαι». (Εδάφιο 20) Τι τρυφερά λόγια! Όπως ένας σταθερός αλλά στοργικός γονέας, ο Θεός αναγκάστηκε να μιλήσει «εναντίον» των παιδιών του, προειδοποιώντας τους επανειλημμένα για τις αμαρτωλές οδούς τους. Όταν αρνήθηκαν πεισματικά να ακούσουν, επέτρεψε να οδηγηθούν στην εξορία—ουσιαστικά, αναγκάζοντάς τους να φύγουν. Μολονότι, όμως, χρειάστηκε να τους τιμωρήσει, δεν τους ξέχασε. Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο. Ο στοργικός πατέρας δεν ξεχνάει τα παιδιά του. Αλλά πώς ένιωσε ο Ιεχωβά βλέποντας την αληθινή μετάνοια των παιδιών του;
«Τα σπλάχνα μου θορυβούν για αυτόν. * Εξάπαντος θα τον σπλαχνιστώ». (Εδάφιο 20) Ο Ιεχωβά ένιωσε έντονη λαχτάρα για τα παιδιά του. Η ειλικρινής τους μετάνοια άγγιξε την καρδιά του, και επιθυμούσε διακαώς να επιστρέψουν σε εκείνον. Όπως ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο, ο Ιεχωβά «ένιωσε ευσπλαχνία» και ήταν πρόθυμος να καλοδεχτεί και πάλι τα παιδιά του.—Λουκάς 15:20.
«Ο Ιεχωβά με Άφησε να Επιστρέψω!»
Τα εδάφια Ιερεμίας 31:18-20 μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα την τρυφερή συμπόνια και το έλεος του Ιεχωβά. Ο Θεός δεν ξεχνάει όσους τον υπηρετούσαν κάποτε. Τι γίνεται αν θέλουν να επιστρέψουν σε αυτόν; Ο Θεός είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Ψαλμός 86:5) Δεν θα απορρίψει ποτέ όσους έρχονται σε αυτόν με μετανοημένη καρδιά. (Ψαλμός 51:17) Απεναντίας, τους καλοδέχεται με χαρά.—Λουκάς 15:22-24.
Η γυναίκα που αναφέρθηκε στην αρχή πήρε την πρωτοβουλία να επιστρέψει στον Ιεχωβά και επισκέφτηκε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή της. Αρχικά, έπρεπε να ξεπεράσει τα αρνητικά της συναισθήματα. «Ένιωθα εντελώς ανάξια», θυμάται. Εντούτοις, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας την ενθάρρυναν και τη βοήθησαν να ανακτήσει την πνευματική της δύναμη. Με καρδιά γεμάτη εκτίμηση, λέει: «Είναι υπέροχο που ο Ιεχωβά με άφησε να επιστρέψω!»
Αν υπηρετούσατε κάποτε τον Ιεχωβά και σκέφτεστε να τον υπηρετήσετε ξανά, σας παροτρύνουμε να επισκεφτείτε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή σας. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά ανταποκρίνεται με συμπόνια και έλεος όταν οι μετανοημένοι τον επικαλούνται λέγοντας: «Σε παρακαλούμε, άφησέ μας να επιστρέψουμε».
Προτεινόμενη ανάγνωση για τον Απρίλιο:
[Υποσημειώσεις]
^ παρ. 2 Αιώνες νωρίτερα, το 997 Π.Κ.Χ., οι Ισραηλίτες είχαν χωριστεί σε δύο βασίλεια. Το ένα ήταν το νότιο δίφυλο βασίλειο του Ιούδα. Το άλλο ήταν το βόρειο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, που αποκαλούνταν επίσης Εφραΐμ, επειδή αυτή ήταν η πιο εξέχουσα φυλή του.
^ παρ. 5 Σχολιάζοντας τη λεκτική εικόνα σχετικά με την αναστάτωση των σπλάχνων, ένα εγχειρίδιο για Βιβλικούς μεταφραστές εξηγεί: «Οι Ιουδαίοι θεωρούσαν τα σωθικά το κέντρο των συναισθημάτων».
