Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ότι ο Θεός τιμωρεί τους κακούς με καταστροφές δεν είναι καινούρια. Το 1755, όταν περίπου 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το σεισμό, τη φωτιά και το τσουνάμι που έπληξαν τη Λισαβώνα της Πορτογαλίας, ο πασίγνωστος φιλόσοφος Βολτέρος ρώτησε: «Υπήρχε, λοιπόν, περισσότερη εξαχρείωση στην ισοπεδωμένη Λισαβώνα από ό,τι στο Παρίσι, όπου αφθονούν οι φιλήδονες απολαύσεις;» Πράγματι, εκατομμύρια αναρωτιούνται αν ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους με φυσικές καταστροφές. Μάλιστα, σε πολλές χώρες τέτοιες καταστροφές αποκαλούνται «θεομηνίες».

Έχοντας όλα αυτά υπόψη, προκύπτουν επιτακτικά τα ερωτήματα: Τιμωρεί όντως ο Θεός τους ανθρώπους με φυσικές καταστροφές; Αποτελούν τιμωρία από τον Θεό τα αλλεπάλληλα καταστροφικά γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα;

Σπεύδοντας να κατηγορήσουν τον Θεό, κάποιοι χρησιμοποιούν ως παράδειγμα Γραφικές αφηγήσεις, σύμφωνα με τις οποίες Εκείνος επέφερε καταστροφή μέσω στοιχείων της φύσης. (Γένεση 7:17-22· 18:20· 19:24, 25· Αριθμοί 16:31-35) Ωστόσο, η εξέταση των συγκεκριμένων αφηγήσεων αποκαλύπτει ότι, σε κάθε περίπτωση, τρεις κύριοι παράγοντες διαφοροποιούν αυτά τα περιστατικά. Πρώτον, δόθηκε προειδοποίηση. Δεύτερον, ανόμοια με τις σημερινές φυσικές καταστροφές, που αφανίζουν αδιακρίτως καλούς και κακούς, η καταστροφή από τον Θεό ήταν επιλεκτική. Καταστράφηκαν μόνο όσοι ήταν αθεράπευτα πονηροί ή όσοι έκλειναν τα αφτιά τους στις προειδοποιήσεις. Τρίτον, ο Θεός προμήθευσε διαφυγή για τους αθώους.​—Γένεση 7:1, 23· 19:15-17· Αριθμοί 16:23-27.

Τίποτα δεν μαρτυρεί ότι ο Θεός ευθύνεται για τις αναρίθμητες καταστροφές που έχουν σκορπίσει τον όλεθρο στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σήμερα. Πού οφείλεται, λοιπόν, η προφανής αύξησή τους; Πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε; Θα εκλείψουν ποτέ οι καταστροφές; Θα βρείτε τις απαντήσεις στα επόμενα άρθρα.