Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΤΙ ΥΠΟΚΙΝΗΣΕ μια κοπέλα να ενστερνιστεί πάλι τις θρησκευτικές αξίες με τις οποίες είχε μεγαλώσει; Διαβάστε όσα έχει να πει.

«Τώρα έχω πραγματικό σκοπό στη ζωή».​—ΛΙΖΑ ΑΝΤΡΕ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1986

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΣΩΤΗ ΖΩΗ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στο Μπερτράνζ, μια καθαρή, ασφαλή και πλούσια κωμόπολη κοντά στην πόλη του Λουξεμβούργου. Η οικογένειά μου έχει πέντε παιδιά, και εγώ είμαι το μικρότερο. Οι γονείς μου, που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αγωνίστηκαν σκληρά για να ενσταλάξουν Χριστιανικές αξίες στα αδέλφια μου και σε εμένα.

Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, γεννήθηκαν μέσα μου σοβαρές αμφιβολίες για όσα διδάσκουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αρχικά, δεν έδινα σημασία, αλλά η πίστη μου εξασθενούσε όλο και περισσότερο. Οι γονείς μου έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μου δείξουν το σωστό δρόμο, εγώ όμως απέρριπτα τη βοήθειά τους. Εν αγνοία τους, έκανα παρέα με νεαρούς οι οποίοι δεν είχαν και πολύ σεβασμό για την εξουσία. Ήθελα την ελευθερία που φαινομενικά πρόσφερε ο τρόπος ζωής τους. Διασκεδάζαμε ατελείωτα, κοιμόμασταν με τον έναν και με τον άλλον, παίρναμε ναρκωτικά και πίναμε πολύ. Στην αρχή μού άρεσε να είμαι με ανθρώπους που έδιναν την εντύπωση ότι γλεντούσαν τη ζωή τους.

Κατά βάθος, όμως, δεν ήμουν ευτυχισμένη. Η ζωή με αυτές τις παρέες ήταν εντελώς ρηχή​—κανένας δεν έπαιρνε τίποτα στα σοβαρά. Αντιθέτως, εμένα με στενοχωρούσαν πράγματα όπως η αδικία που σαρώνει τον κόσμο. Με τον καιρό, ένιωθα ολοένα και μεγαλύτερη μελαγχολία.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Κάποια μέρα, στα 17 μου, είχα πολύ άσχημη διάθεση. Η μητέρα μου κατάλαβε πόσο στενοχωρημένη ήμουν και με παρακάλεσε να κάνω άλλη μια προσπάθεια σε σχέση με τη Γραφή. Με παρότρυνε να εξετάσω τις Γραφικές διδασκαλίες και να αποφασίσω μόνη μου αν ήθελα να ζω σύμφωνα με αυτές ή όχι. Εκείνη η ειλικρινής συζήτηση στάθηκε αφορμή να αλλάξουν όλα. Δέχτηκα να μελετήσω τη Γραφή με τη μεγαλύτερη αδελφή μου, την Καρολίν, και τον άντρα της, τον Άκιφ. Αυτός δεν είχε ανατραφεί από γονείς Μάρτυρες, αλλά είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά όταν ήταν πλέον ενήλικος. Λόγω του παρελθόντος του, ένιωθα ότι μπορούσα να του μιλάω ανοιχτά, κάτι σημαντικό για εμένα.

 Ήξερα ότι ο τρόπος ζωής μου δεν άρμοζε σε μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, αλλά στην αρχή, θεωρούσα πως η ζωή μου ήταν προσωπική υπόθεση. Ωστόσο, από τη μελέτη της Γραφής, συνειδητοποίησα ότι η διαγωγή μου επηρεάζει τα αισθήματα του Ιεχωβά. (Ψαλμός 78:40, 41· Παροιμίες 27:11) Κατάλαβα επίσης ότι επηρεάζει και άλλους.

Εξετάζοντας περαιτέρω τη Γραφή, ανακάλυψα ότι υπάρχουν ισχυροί και βάσιμοι λόγοι για να πιστεύουμε ότι είναι ο Λόγος του Θεού. Για παράδειγμα, έμαθα πολλές Γραφικές προφητείες που έχουν εκπληρωθεί​—και μάλιστα με εκπληκτική ακρίβεια. Αυτή η γνώση με βοήθησε να ξεπεράσω τις προηγούμενες αμφιβολίες μου.

Σχεδόν έναν χρόνο αφότου ξεκίνησα να μελετώ τη Γραφή, επισκέφτηκα μαζί με τους γονείς μου το μεγαλύτερο αδελφό μου, ο οποίος υπηρετούσε εθελοντικά στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία. Όταν είδα πόσο ευτυχισμένος ήταν, συγκινήθηκα βαθιά. Αυτήν ακριβώς την ευτυχία έψαχνα και εγώ! Επίσης, μου έκαναν εντύπωση και οι άλλοι Μάρτυρες που ήταν εθελοντές εκεί. Ήταν εντελώς διαφορετικοί από τα ανέντιμα και διψασμένα για συγκινήσεις άτομα με τα οποία έκανα παρέα παλιότερα. Λίγο αργότερα, προσευχήθηκα εγκάρδια στον Ιεχωβά και του υποσχέθηκα να τον υπηρετώ σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Στα 19 μου, συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με το βάφτισμα.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Τώρα έχω πραγματικό σκοπό στη ζωή. Χαίρομαι που διδάσκω σε άλλους τη Γραφή, βοηθώντας τους να γνωρίσουν τον Ιεχωβά και τις υποσχέσεις του για το μέλλον. Επιπλέον, έχει ωφεληθεί και η οικογένειά μου​—δεν στενοχωριούνται πια για εμένα.

Ξέρω καλά τα λάθη που έκανα στο παρελθόν, αλλά προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι. Αντίθετα, επικεντρώνομαι στη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά και στο στοργικό ενδιαφέρον που μου δείχνει. Συμφωνώ ολόψυχα με τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 10:22: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και εκείνος δεν προσθέτει πόνο σε αυτήν».

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

«Διασκεδάζαμε ατελείωτα, κοιμόμασταν με τον έναν και με τον άλλον, παίρναμε ναρκωτικά και πίναμε πολύ»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

«Ξέρω καλά τα λάθη που έκανα στο παρελθόν, αλλά προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι»