1, 2. (α) Τι αναμένεται από τους υπηρέτες του Θεού όσον αφορά τη διαγωγή τους; (β) Σε ποιες ερωτήσεις θα απαντήσει αυτό το άρθρο;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ενέπνευσε τον απόστολο Πέτρο να συνδέσει την αγιότητα που τονίζεται στο βιβλίο του Λευιτικού με την ανάγκη να είμαστε άγιοι στη διαγωγή μας ως Χριστιανοί. (Διαβάστε 1 Πέτρου 1:14-16) “Ο Άγιος”, ο Ιεχωβά, αναμένει από τους χρισμένους και από τα «άλλα πρόβατα» να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να γίνουν άγιοι σε όλη τη διαγωγή τους—όχι μόνο σε κάποιους τομείς.—Ιωάν. 10:16.

² Καθώς συνεχίζουμε την εξέταση των πνευματικών πετραδιών του Λευιτικού, θα ωφεληθούμε πολύ, και η εφαρμογή αυτών που θα μάθουμε θα μας βοηθήσει να αποδεικνυόμαστε άγιοι σε όλη τη διαγωγή μας. Θα ασχοληθούμε με ερωτήσεις όπως: Πώς πρέπει να θεωρούμε το συμβιβασμό; Τι μας διδάσκει το Λευιτικό για την υποστήριξη της κυριαρχίας του Ιεχωβά; Τι μπορούμε να μάθουμε από την προσφορά θυσιών;

3, 4. (α) Γιατί δεν πρέπει να συμβιβάζουν οι Χριστιανοί τους νόμους και τις αρχές της Γραφής; (β) Γιατί δεν πρέπει να παίρνουμε εκδίκηση ή να μνησικακούμε;

³ Αν θέλουμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά, πρέπει να προσκολλούμαστε στους νόμους και στις αρχές του αποφεύγοντας οποιονδήποτε συμβιβασμό, πράγμα που θα αμαύρωνε την αγιότητά μας. Αν και δεν βρισκόμαστε υπό το Μωσαϊκό Νόμο, οι απαιτήσεις του μας παρέχουν ενόραση όσον αφορά το τι θεωρεί ο Θεός αποδεκτό  και τι απαράδεκτο. Για παράδειγμα, στους Ισραηλίτες είχε δοθεί η εξής εντολή: «Δεν πρέπει να παίρνεις εκδίκηση ούτε να μνησικακείς εναντίον των γιων του λαού σου· και πρέπει να αγαπάς το συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά».—Λευιτ. 19:18.

⁴ Ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να μην παίρνουμε εκδίκηση και δεν θέλει να μνησικακούμε. (Ρωμ. 12:19) Αν αψηφούσαμε τους νόμους και τις αρχές του Θεού, θα κάναμε τον Διάβολο πολύ χαρούμενο και ίσως φέρναμε μομφή στον Ιεχωβά. Ακόμα και αν κάποιος μας έχει πληγώσει εσκεμμένα, ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να γίνει σκεύος που συσσωρεύει μνησικακία. Ο Θεός μάς έχει δώσει το προνόμιο να είμαστε «χωμάτινα σκεύη» που έχουν μέσα τους το θησαυρό της διακονίας. (2 Κορ. 4:1, 7) Το δηλητήριο της μνησικακίας δεν έχει καμιά θέση σε αυτά τα σκεύη!

5. Τι μπορούμε να μάθουμε από την αφήγηση για τον Ααρών και το θάνατο των γιων του; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Η οικογένεια του Ααρών βίωσε μια πολύ οδυνηρή εμπειρία που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Λευιτικό 10:1-11. Θα πρέπει να καταρρακώθηκαν όταν βγήκε φωτιά από τον ουρανό και κατέφαγε δυο γιους του Ααρών, τον Ναδάβ και τον Αβιού, στη σκηνή της μαρτυρίας. Πόσο δοκιμάστηκε η πίστη του Ααρών και της οικογένειάς του όταν τους ειπώθηκε να μην πενθήσουν για τους νεκρούς συγγενείς τους! Αποδεικνύεστε εσείς άγιοι αποφεύγοντας τη συναναστροφή με μέλη της οικογένειάς σας ή άλλους που έχουν αποκοπεί;—Διαβάστε 1 Κορινθίους 5:11.

6, 7. (α) Ποια σοβαρά σημεία αξίζει να εξετάσουμε για να αποφασίσουμε αν θα συμμετάσχουμε σε έναν γάμο που θα γίνει σε ναό; (Βλέπε υποσημείωση.) (β) Πώς θα εξηγούσαμε σε έναν μη ομόπιστο συγγενή γιατί δεν θα θέλαμε να συμμετάσχουμε σε μια τέτοια τελετή;

⁶ Ίσως δεν αντιμετωπίσουμε ποτέ τόσο μεγάλες δοκιμασίες όσο ο Ααρών και η οικογένειά του. Αλλά τι θα κάναμε αν μας προσκαλούσαν να παρευρεθούμε και να συμμετάσχουμε στη γαμήλια τελετή κάποιου μη ομόπιστου συγγενή μας που θα γίνει σε ναό; Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει κάποια ρητή εντολή που να μας απαγορεύει να παρευρεθούμε, αλλά μήπως περιέχει κάποιες αρχές που θα μας βοηθήσουν στην απόφασή μας; *

⁷ Το γεγονός ότι είμαστε αποφασισμένοι να αποδεικνυόμαστε άγιοι ενώπιον του Ιεχωβά σε τέτοιες καταστάσεις ίσως παραξενεύει τους συγγενείς μας που δεν είναι Μάρτυρες. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Φυσικά, εμείς προσπαθούμε να μην τους προσβάλλουμε, γι’ αυτό είναι συνήθως καλύτερο να τους μιλήσουμε με καλοσύνη αλλά χωρίς περιστροφές. Αυτό θα μπορούσε πιθανώς να γίνει αρκετό καιρό πριν από το γάμο. Θα μπορούσαμε να τους ευχαριστήσουμε και να τους πούμε ότι χαιρόμαστε που μας κάλεσαν να συμμετάσχουμε στην τελετή. Έπειτα ίσως προσθέσουμε ότι, λόγω των θρησκευτικών ζητημάτων που περιλαμβάνονται, η συμμετοχή μας θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στη χαρά τους αυτή την ξεχωριστή ημέρα και να φέρει σε δύσκολη θέση τόσο τους ίδιους όσο και άλλους καλεσμένους. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο δεν θα συμβιβάζαμε τις πεποιθήσεις και την πίστη μας.

8. Πώς εξαίρει το βιβλίο του Λευιτικού την κυριαρχία του Ιεχωβά;

⁸ Το βιβλίο του Λευιτικού εξαίρει την κυριαρχία του Ιεχωβά. Σε πάνω από 30 περιπτώσεις, αναφέρει ότι οι νόμοι του προέρχονται από τον Ιεχωβά. Ο Μωυσής το αναγνώριζε αυτό και έκανε ό,τι τον διέταζε Εκείνος. (Λευιτ. 8:4, 5) Παρόμοια και εμείς πρέπει να κάνουμε πάντα ό,τι μας ζητάει ο Κυρίαρχός μας, ο Ιεχωβά. Για να το πετύχουμε αυτό, έχουμε την υποστήριξη της οργάνωσης του Θεού. Αλλά μερικές φορές η πίστη μας θα μπορούσε να δοκιμαστεί όταν είμαστε μόνοι, όπως συνέβη με τον Ιησού όταν υποβλήθηκε σε πειρασμό στην έρημο. (Λουκ. 4:1-13) Αν έχουμε πάντα στο μυαλό μας την κυριαρχία του Θεού και εμπιστευόμαστε σε αυτόν, κανένας δεν θα μας κάνει να συμβιβαστούμε  και να δειλιάσουμε παγιδευμένοι από το φόβο.—Παρ. 29:25.

9. Γιατί είναι ο λαός του Θεού αντικείμενο μίσους σε όλα τα έθνη;

⁹ Ως ακόλουθοι του Χριστού και Μάρτυρες του Ιεχωβά, διωκόμαστε σε διάφορες χώρες του κόσμου. Αυτό δεν μας εκπλήσσει, εφόσον ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Θα σας παραδώσουν σε θλίψη και θα σας σκοτώσουν, και θα είστε αντικείμενα του μίσους όλων των εθνών εξαιτίας του ονόματός μου». (Ματθ. 24:9) Παρ’ όλο αυτό το μίσος, όμως, υπομένουμε στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και συνεχίζουμε να αποδεικνυόμαστε άγιοι ενώπιον του Ιεχωβά. Γιατί μας μισούν τόσο πολύ, παρότι είμαστε έντιμοι, σωματικά και ηθικά καθαροί, καθώς και νομοταγείς; (Ρωμ. 13:1-7) Επειδή έχουμε κάνει τον Ιεχωβά Υπέρτατο Κύριό μας! Αποδίδουμε ιερή υπηρεσία «σε αυτόν μόνο» και δεν θα συμβιβάσουμε ποτέ τους δίκαιους νόμους και τις αρχές του.—Ματθ. 4:10.

10. Τι συνέβη σε κάποιον αδελφό που συμβίβασε την ουδετερότητά του;

¹⁰ Επίσης, “δεν είμαστε μέρος του κόσμου”. Ως εκ τούτου, παραμένουμε ουδέτεροι στους πολέμους και στις πολιτικές υποθέσεις του. (Διαβάστε Ιωάννης 15:18-21· Ησαΐας 2:4) Ορισμένοι που είχαν αφιερωθεί στον Θεό συμβίβασαν την ουδετερότητά τους. Πολλοί από αυτούς μετανόησαν και αποκατέστησαν τη σχέση τους με τον ελεήμονα ουράνιο Πατέρα μας. (Ψαλμ. 51:17) Κάποιοι όμως δεν μετανόησαν. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγου χάρη, οι αρχές συγκέντρωσαν 160 αδελφούς μας κάτω των 45 ετών που κρατούνταν άδικα σε όλες τις φυλακές της Ουγγαρίας και τους μετέφεραν σε μια πόλη. Εκεί τους διέταξαν να αναλάβουν στρατιωτική υπηρεσία. Οι πιστοί αδελφοί κράτησαν σταθερή στάση αλλά εννιά άτομα έδωσαν στρατιωτικό όρκο και φόρεσαν στολές. Δυο χρόνια αργότερα, ένα από αυτά τα άτομα βρέθηκε απέναντι στους πιστούς Μάρτυρες ως μέλος του εκτελεστικού αποσπάσματος που είχε πάρει εντολή να τους τουφεκίσει. Ανάμεσά τους ήταν και ο σαρκικός του αδελφός! Τελικά, αυτές οι εκτελέσεις δεν έγιναν ποτέ.

11, 12. Τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί σήμερα από τις διατάξεις του Ιεχωβά για τις θυσίες στον αρχαίο Ισραήλ;

¹¹ Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, οι Ισραηλίτες έπρεπε να προσφέρουν συγκεκριμένες θυσίες. (Λευιτ. 9:1-4, 15-21) Οι θυσίες έπρεπε να είναι χωρίς ψεγάδι επειδή εξεικόνιζαν την τέλεια θυσία του Ιησού. Επιπρόσθετα, όποια προσφορά ή θυσία και αν έκαναν, έπρεπε να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία. Δείτε, για παράδειγμα, τι έπρεπε να κάνει μια μητέρα μετά τη γέννηση του παιδιού της. Το εδάφιο Λευιτικό 12:6 λέει: «Όταν συμπληρωθούν οι ημέρες του καθαρισμού της για γιο ή για κόρη, θα φέρει στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης, στον ιερέα, ένα νεαρό κριάρι στον πρώτο του χρόνο για ολοκαύτωμα και ένα νεαρό περιστέρι ή ένα τρυγόνι ως προσφορά για αμαρτία». Μολονότι οι απαιτήσεις του Θεού ήταν συγκεκριμένες, η αγάπη και η λογικότητά του αντικατοπτρίζονταν ολοφάνερα στο Νόμο. Αν η μητέρα δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει πρόβατο, μπορούσε να προσφέρει δύο τρυγόνια ή δύο νεαρά περιστέρια. (Λευιτ. 12:8) Αν και ήταν φτωχή, ο Ιεχωβά την αγαπούσε και την εκτιμούσε εξίσου με εκείνη που έφερνε μια πιο ακριβή προσφορά. Τι μαθαίνουμε από αυτό;

¹² Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του να προσφέρουν στον Θεό «θυσία αίνου». (Εβρ. 13:15) Τα χείλη μας πρέπει να κάνουν δημόσια διακήρυξη για το άγιο όνομα του Ιεχωβά. Οι κωφοί αδελφοί και αδελφές χρησιμοποιούν τη νοηματική γλώσσα για να αποδίδουν τέτοιον αίνο στον Θεό. Οι Χριστιανοί που είναι καθηλωμένοι στο σπίτι τον αινούν γράφοντας επιστολές, κάνοντας μαρτυρία από τηλεφώνου και κηρύττοντας σε εκείνους που τους παρέχουν φροντίδα ή τους επισκέπτονται. Η θυσία αίνου μας—ο αίνος που δίνουμε στον Ιεχωβά γνωστοποιώντας το όνομά  του και κηρύττοντας τα καλά νέα—πρέπει να είναι ανάλογη με την υγεία και τις ικανότητές μας. Πάντα όμως πρέπει να είναι ό,τι καλύτερο έχουμε.—Ρωμ. 12:1· 2 Τιμ. 2:15.

13. Γιατί πρέπει να δίνουμε έκθεση για τη δράση μας στην υπηρεσία αγρού;

¹³ Οι θυσίες του αίνου μας είναι οι προσωπικές μας προσφορές τις οποίες παρουσιάζουμε εθελοντικά στον Θεό επειδή τον αγαπάμε. (Ματθ. 22:37, 38) Ωστόσο, αναμένεται από εμάς να δίνουμε έκθεση για τη δράση μας στη διακονία. Πώς πρέπει να βλέπουμε, λοιπόν, αυτή τη διευθέτηση; Η έκθεση που δίνουμε κάθε μήνα συνδέεται με τη θεοσεβή μας αφοσίωση. (2 Πέτρ. 1:7) Φυσικά, κανείς μας δεν πρέπει να νιώθει υποχρεωμένος να αφιερώσει πολλές ώρες στη διακονία απλώς και μόνο για να δώσει μεγαλύτερη έκθεση έργου. Γι’ αυτό άλλωστε και ένας ευαγγελιζόμενος της Βασιλείας που βρίσκεται σε νοσηλευτικό ίδρυμα ή έχει σοβαρούς σωματικούς περιορισμούς μπορεί να αναφέρει το έργο του σε κλάσματα των 15 λεπτών και όχι σε πλήρεις ώρες. Ο Ιεχωβά εκτιμάει αυτά τα λεπτά—τα θεωρεί την καλύτερη προσφορά του ευαγγελιζομένου, μια έκφραση της αγάπης του για Εκείνον και της εκτίμησής του για το πολύτιμο προνόμιο που έχει να τον υπηρετεί ως Μάρτυράς Του. Όπως εκείνοι οι Ισραηλίτες που, λόγω των περιστάσεών τους, δεν μπορούσαν να προσφέρουν τις πιο ακριβές θυσίες, έτσι και οι πολύτιμοι υπηρέτες του Ιεχωβά που έχουν συγκεκριμένους περιορισμούς μπορούν παρ’ όλα αυτά να αναφέρουν το έργο τους. Μάλιστα, οι προσωπικές μας εκθέσεις γίνονται μέρος της παγκόσμιας έκθεσης, η οποία βοηθάει την οργάνωση να κάνει μελλοντικά σχέδια για το έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Είναι λοιπόν υπερβολικό το να μας ζητείται να δίνουμε έκθεση για τη συμμετοχή μας στο έργο κηρύγματος;

14. Εξηγήστε γιατί πρέπει να εξετάσουμε τις συνήθειες μελέτης μας.

¹⁴ Έχοντας εξετάσει μερικούς πνευματικούς θησαυρούς από το Λευιτικό, ίσως σκέφτεστε: “Τώρα μπορώ να καταλάβω καλύτερα γιατί συμπεριλήφθηκε αυτό το βιβλίο στις θεόπνευστες Γραφές”. (2 Τιμ. 3:16) Ίσως τώρα είστε πιο αποφασισμένοι να αποδεικνύεστε άγιοι, όχι μόνο επειδή ο Ιεχωβά το απαιτεί αλλά και επειδή αξίζει τις ένθερμες προσπάθειες που καταβάλλετε για να τον ευαρεστείτε. Τα όσα μάθατε για το Λευιτικό σε αυτά τα δύο άρθρα έχουν πιθανώς αυξήσει την επιθυμία σας να σκάβετε πιο βαθιά στις Γραφές. (Διαβάστε Παροιμίες 2:1-5) Εξετάστε τις συνήθειες μελέτης σας με προσευχή. Σίγουρα θέλετε να είναι οι θυσίες του αίνου σας αποδεκτές από τον Ιεχωβά. Μήπως όμως διαπιστώνετε ότι έχετε αφήσει τα τηλεοπτικά προγράμματα, τα βιντεοπαιχνίδια, τις αθλητικές δραστηριότητες ή τα χόμπι να σας αποσπούν την προσοχή και να εμποδίζουν την πνευματική σας πρόοδο; Αν ναι, ίσως ωφεληθείτε πολύ κάνοντας στοχασμούς γύρω από κάποιες δηλώσεις του αποστόλου Παύλου που έχουν καταγραφεί στην Επιστολή Προς τους Εβραίους.

15, 16. Γιατί ήταν ο Παύλος τόσο ευθύς όταν έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς;

¹⁵ Ο Παύλος ήταν πολύ ειλικρινής όταν έγραψε στους Εβραίους συγχριστιανούς του. (Διαβάστε Εβραίους 5:7, 11-14) Ο απόστολος δεν μάσησε τα λόγια του! Τους είπε ότι “είχαν γίνει νωθροί” στην ακοή τους.  Γιατί μίλησε ο Παύλος τόσο άμεσα και δυναμικά; Επειδή αντανακλούσε την αγάπη και το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για εκείνους τους Χριστιανούς που προσπαθούσαν να επιβιώσουν με πνευματικό γάλα. Είναι ζωτικό να γνωρίζουμε τις βασικές διδασκαλίες της Χριστιανοσύνης. Ωστόσο, για να αναπτυχθούμε πνευματικά προς τη Χριστιανική ωριμότητα χρειαζόμαστε «στερεή τροφή».

¹⁶ Αντί να προοδεύσουν και να είναι σε θέση να διδάσκουν άλλους, οι Εβραίοι χρειάζονταν κάποιον να τους διδάσκει. Γιατί; Επειδή απέφευγαν τη «στερεή τροφή». Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Έχω τη σωστή στάση σε αυτό το ζήτημα; Λαβαίνω στερεή πνευματική τροφή; Ή μήπως αποφεύγω την προσευχή και τη βαθιά μελέτη της Γραφής; Αν συμβαίνει αυτό, μήπως μέρος του προβλήματος είναι οι συνήθειες μελέτης μου;” Δεν αρκεί μόνο να κηρύττουμε στους ανθρώπους—πρέπει επίσης να τους διδάσκουμε και να κάνουμε μαθητές.—Ματθ. 28:19, 20.

17, 18. (α) Γιατί πρέπει να λαβαίνουμε τακτικά στερεή πνευματική τροφή; (β) Πώς πρέπει να βλέπουμε την κατανάλωση αλκοόλ πριν από τις Χριστιανικές συναθροίσεις;

¹⁷ Για πολλούς από εμάς, η μελέτη της Γραφής ίσως δεν είναι κάτι εύκολο. Φυσικά, ο Ιεχωβά δεν προσπαθεί να υποκινήσει τους λάτρεις του να μελετούν κάνοντάς τους να νιώθουν ενοχές. Ωστόσο, είτε είμαστε αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού αρκετά χρόνια είτε σχετικά μικρό διάστημα, πρέπει να λαβαίνουμε συνεχώς στερεή πνευματική τροφή. Αυτό είναι απαραίτητο για να βαδίζουμε στην πορεία της αγιότητας.

¹⁸ Αν θέλουμε να είμαστε άγιοι, πρέπει να εξετάζουμε τις Γραφές προσεκτικά και να κάνουμε ό,τι μας ζητάει ο Θεός. Σκεφτείτε τον Ναδάβ και τον Αβιού, τους γιους του Ααρών, οι οποίοι θανατώθηκαν επειδή πρόσφεραν «ανάρμοστη φωτιά», πιθανώς ενώ βρίσκονταν σε κατάσταση μέθης. (Λευιτ. 10:1, 2) Προσέξτε τα λόγια που είπε κατόπιν ο Θεός στον Ααρών. (Διαβάστε Λευιτικό 10:8-11) Μήπως αυτή η περικοπή δείχνει ότι δεν πρέπει να πίνουμε καθόλου αλκοόλ πριν από τις Χριστιανικές συναθροίσεις; Σκεφτείτε τα εξής σημεία: Εμείς δεν βρισκόμαστε υπό το Νόμο. (Ρωμ. 10:4) Σε κάποιες χώρες, οι ομόπιστοί μας πίνουν με μέτρο κάποιο αλκοολούχο ποτό όταν γευματίζουν πριν από τη συνάθροιση. Στο Πάσχα χρησιμοποιούνταν τέσσερα ποτήρια κρασί. Όταν ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση, είπε στους αποστόλους του να πιουν κρασί που αντιπροσώπευε το αίμα του. (Ματθ. 26:27) Η Γραφή καταδικάζει το υπερβολικό ποτό και τη μέθη. (1 Κορ. 6:10· 1 Τιμ. 3:8) Η συνείδηση δε πολλών Χριστιανών τούς υπαγορεύει να απέχουν εντελώς από αλκοόλ προτού συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε μορφή ιερής υπηρεσίας. Ωστόσο, οι περιστάσεις διαφέρουν από χώρα σε χώρα, και το σημαντικό για τους Χριστιανούς είναι να “κάνουν διάκριση μεταξύ του αγίου πράγματος και του βέβηλου”, ώστε να ζουν με αγιότητα ευαρεστώντας έτσι τον Θεό.

19. (α) Τι πρέπει να θυμόμαστε όσον αφορά την οικογενειακή λατρεία και την προσωπική μελέτη; (β) Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε για να αποδειχτείτε άγιοι;

¹⁹ Πολλά πνευματικά πετράδια περιμένουν να τα ανακαλύψετε αν σκάβετε βαθιά στο Λόγο του Θεού. Να αξιοποιείτε τα διαθέσιμα εργαλεία έρευνας για να εμπλουτίζετε την οικογενειακή λατρεία και την προσωπική μελέτη σας. Να αυξάνετε τη γνώση σας για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. Να τον πλησιάζετε όλο και περισσότερο. (Ιακ. 4:8) Να προσεύχεστε στον Θεό όπως ο ψαλμωδός, ο οποίος είπε: «Ξεσκέπασε τα μάτια μου, για να βλέπω τα θαυμαστά πράγματα του νόμου σου». (Ψαλμ. 119:18) Ποτέ μη συμβιβάζετε τους νόμους και τις αρχές της Γραφής. Να υπακούτε πρόθυμα στον υπέρτατο νόμο του “Αγίου”, του Ιεχωβά, και να συμμετέχετε με ζήλο στο «άγιο έργο των καλών νέων του Θεού». (1 Πέτρ. 1:15· Ρωμ. 15:16) Να αποδεικνύεστε άγιοι σε αυτές τις ταραχώδεις τελευταίες ημέρες. Είθε να είμαστε όλοι άγιοι στη διαγωγή μας και να υποστηρίζουμε έτσι την κυριαρχία του άγιου Θεού μας, του Ιεχωβά.