ΚΑΠΟΙΟΣ άντρας βρήκε ένα φυλλάδιο στο πάτωμα του βαγονιού ενός τρένου που κατευθυνόταν στην Πόλη της Νέας Υόρκης. “Η ανθρώπινη ψυχή είναι θνητή”, έλεγε το φυλλάδιο. Γεμάτος περιέργεια, ο άντρας, ο οποίος ήταν ιερέας, άρχισε να το διαβάζει. Έμεινε έκπληκτος επειδή δεν είχε αμφισβητήσει ποτέ προηγουμένως τη διδασκαλία περί αθανασίας της ψυχής. Τότε δεν ήξερε ποιος είχε γράψει το φυλλάδιο. Ωστόσο, διαπίστωσε ότι τα επιχειρήματα ήταν ευλογοφανή και Γραφικά καθώς και ότι η ύλη άξιζε να μελετηθεί σοβαρά.

Ο ιερέας ήταν ο Τζορτζ Στορς. Το περιστατικό συνέβη το 1837, το έτος κατά το οποίο ο Κάρολος Δαρβίνος κατέγραψε για πρώτη φορά στο σημειωματάριό του σκέψεις οι οποίες αργότερα αποτέλεσαν τη θεωρία του περί εξέλιξης. Ο κόσμος ήταν ακόμη θρησκευόμενος και οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν στον Θεό. Πολλοί διάβαζαν τη Γραφή και τη θεωρούσαν αυθεντία.

Ο Στορς διαπίστωσε αργότερα ότι το φυλλάδιο το είχε γράψει ο Χένρι Γκρου από τη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας. Ο Γκρου έμενε σταθερός στην αρχή ότι «η γραφή . . . είναι ο καλύτερος ερμηνευτής του εαυτού της». Ο Γκρου και οι σύντροφοί του μελετούσαν τη Γραφή με στόχο να συμμορφώνουν τη ζωή τους και τις δραστηριότητές τους με τις συμβουλές της. Οι μελέτες τους αποκάλυψαν μερικές υπέροχες Γραφικές αλήθειες.

Υποκινούμενος από τα γραφόμενα του Γκρου, ο Στορς διερεύνησε προσεκτικά όσα είχαν να πουν οι Γραφές για την ψυχή και συζήτησε το θέμα με κάποιους συνιερείς του. Έπειτα από πέντε χρόνια σοβαρής μελέτης, ο Στορς αποφάσισε τελικά να δημοσιοποιήσει το νεοαποκτημένο του πετράδι Γραφικής αλήθειας. Αρχικά, προετοιμάστηκε να εκφωνήσει ένα κήρυγμα κάποια Κυριακή του 1842. Εντούτοις, ένιωσε την ανάγκη να εκφωνήσει μερικά ακόμη κηρύγματα ώστε να καλύψει δεόντως το θέμα. Τελικά, τα κηρύγματά του σχετικά με τη θνητότητα της ανθρώπινης ψυχής έφτασαν τα έξι, και τα δημοσίευσε στο έργο Έξι Κηρύγματα (Six Sermons). Ο Στορς παρέβαλλε εδάφιο με εδάφιο ώστε να φέρει στο φως την υπέροχη αλήθεια που βρισκόταν θαμμένη κάτω από τα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου, τα οποία ατίμαζαν τον Θεό.

Η Γραφή μιλάει για τους χρισμένους ακολούθους του Ιησού οι οποίοι ντύνονται αθανασία ως ανταμοιβή για την πιστότητά τους. (1 Κορινθίους 15:50-56) Αν η αθανασία αποτελεί ανταμοιβή των πιστών, σκέφτηκε ο Στορς, τότε η ψυχή των πονηρών δεν μπορεί να είναι αθάνατη. Αντί να κάνει εικασίες, συμβουλεύτηκε τις Γραφές. Εξέτασε το εδάφιο Ματθαίος 10:28 το οποίο λέει: «Να φοβάστε αυτόν που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα στη Γέεννα». Συνεπώς η ψυχή μπορεί να καταστραφεί. Ανέτρεξε επίσης στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 18:4, το οποίο λέει: «Η ψυχή που αμαρτάνει—αυτή θα πεθάνει». Η αντικειμενική εξέταση  ολόκληρης της Γραφής αναδείκνυε την ομορφιά της αλήθειας. «Αν η άποψή μου για αυτό το θέμα είναι σωστή», έγραψε ο Στορς, «τότε πολλά τμήματα της Γραφής, τα οποία είναι δυσνόητα σε ό,τι αφορά την κοινώς αποδεκτή θεωρία, γίνονται σαφή, εξαίσια και γεμάτα νόημα και δύναμη».

Αλλά τι θα λεχθεί για περικοπές όπως το 7ο εδάφιο της επιστολής του Ιούδα; Αυτό αναφέρει: «Έτσι και τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι πόλεις γύρω από αυτά, αφού με τον ίδιο τρόπο πόρνευσαν αχαλίνωτα όπως και οι προηγούμενοι και κυνήγησαν τη σάρκα για αφύσικη χρήση, έχουν τεθεί ενώπιόν μας ως προειδοποιητικό παράδειγμα με το ότι υπέστησαν τη δικαστική τιμωρία της αιώνιας φωτιάς». Διαβάζοντας αυτό το εδάφιο, κάποιοι ίσως συμπεράνουν ότι οι ψυχές εκείνων που θανατώθηκαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα βασανίζονται με φωτιά για πάντα. «Ας παραβάλουμε Εδάφιο με Εδάφιο», έγραψε ο Στορς. Κατόπιν παρέθεσε τα εδάφια 2 Πέτρου 2:5, 6, τα οποία λένε: «Και δεν δίστασε να τιμωρήσει έναν αρχαίο κόσμο, αλλά διατήρησε τον Νώε . . . όταν επέφερε κατακλυσμό σε έναν κόσμο ασεβών ανθρώπων· και αποτεφρώνοντας τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα τις καταδίκασε, θέτοντας για ασεβή άτομα ένα παράδειγμα μελλοντικών πραγμάτων». Ναι, τα Σόδομα και τα Γόμορρα αποτεφρώθηκαν, καταστράφηκαν για πάντα μαζί με τους κατοίκους τους.

«Ο Πέτρος ρίχνει φως στον Ιούδα», εξήγησε ο Στορς. «Και οι δύο δείχνουν σαφέστατα πώς εκδηλώνει ο Θεός τη δυσαρέσκειά του εναντίον των αμαρτωλών. . . . Αυτές οι κρίσεις που επήλθαν στον παλιό κόσμο, στα Σόδομα και στα Γόμορρα, αποτελούν διαρκή και παντοτινή, δηλαδή “αιώνια”, νουθεσία, προειδοποίηση ή “παράδειγμα” για όλους τους ανθρώπους ως το τέλος του κόσμου». Επομένως, ο Ιούδας αναφέρθηκε στην αιώνια επίδραση της φωτιάς που κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Αυτό δεν αλλάζει επ’ ουδενί τρόπο το γεγονός ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι θνητή.

Ο Στορς δεν συνδύαζε εδάφια που υποστήριζαν την άποψή του, αγνοώντας άλλα. Εξέταζε τα συμφραζόμενα της κάθε περικοπής καθώς και το γενικό νόημα της Γραφής. Αν κάποιο εδάφιο φαινόταν να αντιφάσκει με άλλα, ο Στορς διερευνούσε την υπόλοιπη Γραφή για να βρει μια λογική εξήγηση.

Μεταξύ εκείνων που συνταυτίστηκαν με τον Τζορτζ Στορς ήταν ένας νεαρός ο οποίος οργάνωνε ομίλους μελέτης της Γραφής στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Το όνομά του ήταν Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ. Ένα από τα πρώτα του άρθρα σχετικά με Γραφικά θέματα δημοσιεύτηκε το 1876 στο περιοδικό Βιβλικός Εξεταστής (Bible Examiner), το οποίο εξέδιδε ο Στορς. Ο Ρώσσελ παραδέχτηκε ότι είχε επηρεαστεί από προηγούμενους σπουδαστές της Γραφής. Αργότερα ως εκδότης του περιοδικού Η Σκοπιά της Σιών, εκτιμούσε το ότι ο Στορς τον είχε βοηθήσει πολύ, τόσο προφορικώς όσο και γραπτώς.

Όταν ήταν 18 ετών, ο Κ. Τ. Ρώσσελ οργάνωσε μια τάξη μελέτης της Γραφής και καθιέρωσε ένα υπόδειγμα για αυτή τη μελέτη. Ο Α. Χ. Μακμίλαν, ένας σπουδαστής της Γραφής που ήταν συνταυτισμένος με τον Ρώσσελ, περιέγραψε αυτή τη μέθοδο: «Κάποιος ήγειρε ένα ερώτημα. Το συζητούσαν. Έβρισκαν και διάβαζαν όλα τα συναφή με εκείνο το σημείο εδάφια και κατόπιν, όταν έμεναν ικανοποιημένοι ότι υπήρχε αρμονία ανάμεσα σε αυτά τα εδάφια, εξέφραζαν τελικά το συμπέρασμά τους και το κατέγραφαν».

Ο Ρώσσελ ήταν πεπεισμένος ότι η Γραφή, όταν εξετάζεται ως σύνολο, αποκαλύπτει ένα άγγελμα αρμονικό και συνεπές με τον εαυτό της και με το χαρακτήρα του Θεϊκού Συγγραφέα της. Οποτεδήποτε κάποιο τμήμα της Γραφής φαινόταν δυσνόητο, ο Ρώσσελ πίστευε ότι έπρεπε να διασαφηνίζεται και να ερμηνεύεται από άλλα τμήματα της Γραφής.

Ωστόσο, ούτε ο Ρώσσελ ούτε ο Στορς ούτε ο Γκρου ήταν οι πρώτοι που άφησαν τις Γραφές να αυτοερμηνευτούν. Η παράδοση άρχισε από τον Ιδρυτή της Χριστιανοσύνης, τον Ιησού Χριστό. Εκείνος χρησιμοποιούσε διάφορα εδάφια για να διασαφηνίσει την αληθινή σημασία μιας περικοπής. Λόγου χάρη, όταν οι Φαρισαίοι επέκριναν τους μαθητές του επειδή απέσπασαν στάχυα το Σάββατο, ο Ιησούς έδειξε από  την αφήγηση που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 21:6 πώς έπρεπε να εφαρμόζεται ο νόμος του Σαββάτου. Οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν εξοικειωμένοι με αυτή την αφήγηση, σύμφωνα με την οποία ο Δαβίδ και οι άντρες του έφαγαν τα ψωμιά της παρουσίασης. Ο Ιησούς αναφέρθηκε κατόπιν στο τμήμα του Νόμου που έλεγε ότι μόνο οι Ααρωνικοί ιερείς έπρεπε να τρώνε το ψωμί της πρόθεσης. (Έξοδος 29:32, 33· Λευιτικό 24:9) Ωστόσο, στον Δαβίδ ειπώθηκε να φάει τα ψωμιά. Ο Ιησούς ολοκλήρωσε την πειστική του επιχειρηματολογία παραθέτοντας από το βιβλίο του Ωσηέ: «Αν είχατε καταλάβει τι σημαίνει: “Έλεος θέλω, και όχι θυσία”, δεν θα είχατε καταδικάσει αυτούς που δεν είναι ένοχοι». (Ματθαίος 12:1-8) Τι υπέροχο παράδειγμα παραβολής ενός εδαφίου με άλλα εδάφια με σκοπό την απόκτηση ακριβούς κατανόησης!

Οι ακόλουθοι του Ιησού παρέμειναν προσκολλημένοι σε αυτό το υπόδειγμα της χρήσης Γραφικών παραθέσεων προκειμένου να ριχτεί φως σε κάποιο εδάφιο. Όταν ο απόστολος Παύλος δίδασκε τους ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη, «συζητούσε μαζί τους λογικά από τις Γραφές, εξηγώντας και αποδεικνύοντας με παραθέσεις ότι ήταν απαραίτητο να υποφέρει ο Χριστός και να αναστηθεί από τους νεκρούς». (Πράξεις 17:2, 3) Στις θεόπνευστες επιστολές του επίσης, ο Παύλος άφηνε τη Γραφή να αυτοερμηνεύεται. Παραδείγματος χάρη, όταν έγραφε στους Εβραίους, παρέθετε το ένα εδάφιο μετά το άλλο για να αποδείξει ότι ο Νόμος ήταν σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων.—Εβραίους 10:1-18.

Ναι, οι ειλικρινείς σπουδαστές της Γραφής κατά το 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα αποκατέστησαν απλώς αυτό το Χριστιανικό υπόδειγμα. Η παράδοση της παραβολής εδαφίων με άλλα εδάφια συνεχίζεται στο περιοδικό Σκοπιά. (2 Θεσσαλονικείς 2:15) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν αυτή την αρχή όταν αναλύουν κάποιο εδάφιο.

Όταν διαβάζουμε τη Γραφή, πώς μπορούμε να μιμούμαστε το έξοχο παράδειγμα του Ιησού και των πιστών ακολούθων του; Πρώτα από όλα, μπορούμε να αναλύουμε τα άμεσα συμφραζόμενα του υπό εξέταση εδαφίου. Πώς μπορούν να μας βοηθούν τα συμφραζόμενα να κατανοούμε τη σημασία; Για να το δείξουμε παραστατικά, ας εξετάσουμε τα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 16:28: «Αληθινά σας λέω ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ οι οποίοι δεν πρόκειται να γευτούν θάνατο, μέχρι να δουν πρώτα τον Γιο του ανθρώπου να έρχεται στη βασιλεία του». Ορισμένοι ίσως νομίζουν ότι αυτά τα λόγια δεν εκπληρώθηκαν επειδή όλοι οι μαθητές του Ιησού που ήταν παρόντες όταν εκείνος είπε τα συγκεκριμένα λόγια πέθαναν πριν από την εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού στους ουρανούς. Μάλιστα Η Βίβλος του Ερμηνευτή (Interpreter’s Bible) λέει για αυτό το εδάφιο: «Η πρόρρηση δεν εκπληρώθηκε, και αργότερα οι Χριστιανοί θεώρησαν απαραίτητο να εξηγήσουν ότι είχε μεταφορική σημασία».

Εντούτοις, τα συμφραζόμενα αυτού του εδαφίου, καθώς και εκείνων που βρίσκονται στις παράλληλες αφηγήσεις του Μάρκου και του Λουκά, μας βοηθούν να καταλάβουμε την πραγματική του σημασία. Τι ανέφερε ο Ματθαίος αμέσως μετά τα λόγια που παρατίθενται πιο πάνω; Έγραψε τα ακόλουθα: «Έξι ημέρες αργότερα, ο Ιησούς πήρε μαζί του τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του και τους ανέβασε σε ένα ψηλό βουνό ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους». (Ματθαίος 17:1, 2) Τόσο ο Μάρκος όσο και ο Λουκάς συνέδεσαν επίσης το σχόλιο του Ιησού για τη Βασιλεία με την αφήγηση σχετικά με τη μεταμόρφωση. (Μάρκος 9:1-8· Λουκάς 9:27-36) Ο ερχομός του Ιησού με Βασιλική δύναμη έγινε φανερός στη μεταμόρφωσή του, την ένδοξη εμφάνισή του παρουσία των τριών αποστόλων. Ο Πέτρος επιβεβαιώνει αυτή την κατανόηση συσχετίζοντας «τη δύναμη και παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» με το ότι ο ίδιος παρέστη μάρτυρας της μεταμόρφωσης του Ιησού.—2 Πέτρου 1:16-18.

Τι γίνεται αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε κάποιο εδάφιο ακόμη και αφού έχετε εξετάσει τα συμφραζόμενά του; Ίσως ωφεληθείτε παραβάλλοντάς  το με άλλα εδάφια, έχοντας κατά νου το γενικό θέμα της Γραφής. Ένα εξαιρετικό εργαλείο για να το κάνετε αυτό βρίσκεται στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία είναι τώρα διαθέσιμη ολόκληρη ή εν μέρει σε 57 γλώσσες. Αυτό το εργαλείο είναι ένας κατάλογος με παραπομπές που εμφανίζονται στην κεντρική στήλη κάθε σελίδας σε πολλές από τις εκδόσεις της. Μπορείτε να βρείτε πάνω από 125.000 τέτοιες παραπομπές στη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών—Με Υποσημειώσεις (στην αγγλική). Η «Εισαγωγή» αυτής της Γραφής εξηγεί: «Μια προσεκτική παραβολή των παραπομπών και μια εξέταση των συνοδευτικών υποσημειώσεων αποκαλύπτει την αλληλένδετη αρμονία των 66 βιβλίων της Αγίας Γραφής, αποδεικνύοντας ότι αποτελούν ένα ενιαίο θεόπνευστο βιβλίο».

Ας δούμε πώς μπορεί η χρήση παραπομπών να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κάποιο εδάφιο. Πάρτε ως παράδειγμα την ιστορία του Άβραμ, ή αλλιώς Αβραάμ. Εξετάστε την ερώτηση: Ποιος ανέλαβε την ηγεσία όταν ο Άβραμ και η οικογένειά του έφυγαν από την Ουρ; Το εδάφιο Γένεση 11:31 αναφέρει: «Ο Θάρα πήρε τον Άβραμ, το γιο του, και τον Λωτ, . . . και τη Σαραΐ, τη νύφη του, . . . και αυτοί βγήκαν μαζί του από την Ουρ των Χαλδαίων για να πάνε στη γη Χαναάν. Με τον καιρό έφτασαν στη Χαρράν και κατοίκησαν εκεί». Με μια απλή ανάγνωση, κάποιος μπορεί να συμπεράνει ότι ο πατέρας του Άβραμ, ο Θάρα, ανέλαβε την ηγεσία. Ωστόσο, στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, βρίσκουμε 11 παραπομπές σε αυτό το εδάφιο. Η τελευταία μάς οδηγεί στο εδάφιο Πράξεις 7:2, όπου διαβάζουμε τη νουθεσία του Στεφάνου προς τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα: «Ο Θεός της δόξας εμφανίστηκε στον προπάτορά μας τον Αβραάμ ενώ αυτός ήταν στη Μεσοποταμία, πριν κατοικήσει στη Χαρράν, και του είπε: “Βγες από τη γη σου και από τους συγγενείς σου και έλα στη γη που θα σου δείξω”». (Πράξεις 7:2, 3) Μήπως ο Στέφανος συνέχεε αυτό το γεγονός με την περίπτωση που ο Άβραμ έφυγε από τη Χαρράν; Προφανώς όχι, διότι αυτό αποτελεί μέρος του Λόγου του Θεού.—Γένεση 12:1-3.

Γιατί, λοιπόν, δηλώνει το εδάφιο Γένεση 11:31 ότι «ο Θάρα πήρε τον Άβραμ, το γιο του» και άλλα μέλη της οικογένειάς του και βγήκαν από την Ουρ; Ο Θάρα εξακολουθούσε να είναι η πατριαρχική κεφαλή. Συμφώνησε να φύγει με τον Άβραμ, γι’ αυτό και αποδίδεται σε εκείνον η μετακίνηση της οικογένειας στη Χαρράν. Παραβάλλοντας και εναρμονίζοντας αυτά τα δύο εδάφια, μπορούμε να δούμε με τα μάτια της διάνοιάς μας τι ακριβώς συνέβη. Ο Άβραμ έπεισε με σεβασμό τον πατέρα του να φύγουν από την Ουρ σύμφωνα με την εντολή του Θεού.

Όταν διαβάζουμε τις Γραφές, πρέπει να λαβαίνουμε υπόψη τα συμφραζόμενα και το γενικό νόημα της Βίβλου. Στους Χριστιανούς δίνεται η νουθεσία: «Εμείς λάβαμε, όχι το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα που είναι από τον Θεό, ώστε να γνωρίσουμε τα πράγματα που μας έχουν δοθεί με καλοσύνη από τον Θεό. Για αυτά τα πράγματα μιλάμε επίσης με λόγια, όχι διδαγμένα από ανθρώπινη σοφία, αλλά διδαγμένα από το πνεύμα, καθώς συνδυάζουμε πνευματικά ζητήματα με πνευματικά λόγια». (1 Κορινθίους 2:11-13) Πράγματι, πρέπει να εκλιπαρούμε τον Ιεχωβά για βοήθεια ώστε να κατανοούμε το Λόγο του και να προσπαθούμε να «συνδυάζουμε πνευματικά ζητήματα με πνευματικά λόγια» αναλύοντας τα συμφραζόμενα του υπό εξέταση εδαφίου και ανατρέχοντας σε συναφή εδάφια. Είθε να συνεχίσουμε να βρίσκουμε λαμπερά πετράδια αλήθειας μέσω μελέτης του Λόγου του Θεού.