«Θα Μπορούσαν να Απελευθερωθούν Αμέσως»

Η ΖΕΝΕΒΙΕΒ ΝΤΕ ΓΚΟΛ, ανιψιά του Σαρλ ντε Γκολ, πρώην προέδρου της Γαλλίας, γνώρισε προσωπικά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρικ, στη βόρεια Γερμανία. Η ίδια έγραψε τα παραπάνω λόγια σε μια επιστολή τον Αύγουστο του 1945.

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς στην Πολωνία απελευθερώθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1945. Από το 1996, στη Γερμανία αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ.

Κατά την επίσημη ομιλία της επετείου στις 27 Ιανουαρίου 2003, ο πρόεδρος της Βουλής του κρατιδίου του Μπάντεν-Βίρτεμπεργκ, Πέτερ Στράουμπ, σχολίασε: «Όλοι όσοι υπέστησαν διωγμό εξαιτίας των θρησκευτικών και των πολιτικών τους πεποιθήσεων και δέχτηκαν πρόθυμα το θάνατο αντί να υποταχθούν αξίζουν το μεγάλο μας σεβασμό, τέτοιον σεβασμό που είναι δύσκολο να τον εκφράσει κανείς με λόγια. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν η μόνη θρησκεία που αρνήθηκε πλήρως να ενδώσει στις απαιτήσεις του καθεστώτος του Χίτλερ. Δεν πρότειναν το χέρι τους για να αποδώσουν το χιτλερικό χαιρετισμό. Αρνούνταν να ορκιστούν αφοσίωση στον “Φύρερ και στο Κράτος”, όπως ακριβώς αρνούνταν να εκτελέσουν στρατιωτική υπηρεσία και άλλες εργασίες για το στρατό. Και τα παιδιά τους δεν εντάσσονταν στο Κίνημα της Χιτλερικής Νεολαίας».

Ο Ιησούς Χριστός είπε για τους ακολούθους του: «Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου». (Ιωάννης 17:16) Ως εκ τούτου, η στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά είχε εξ ολοκλήρου θρησκευτική βάση. Ο Στράουμπ συνέχισε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι έπρεπε να φορούν ένα μοβ τρίγωνο στα ρούχα τους ως φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να θέσουν οι ίδιοι τέλος στο μαρτύριό τους. Η υπογραφή μιας δήλωσης με την οποία αποκήρυτταν την πίστη τους θα ήταν αρκετή».

Για τη συντριπτική πλειονότητα των Μαρτύρων, το να απαρνηθούν την πίστη τους ήταν κάτι το αδιανόητο. Ως αποτέλεσμα, περίπου 1.200 από αυτούς πέθαναν στη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου. Διακόσιοι εβδομήντα εκτελέστηκαν ως αντιρρησίες συνείδησης. Εκείνοι έκαναν πολύ περισσότερα από το να λένε απλώς: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήταν ασυνήθιστοι άνθρωποι, όπως σχολίασε ο Ούλριχ Σμιτ, πρόεδρος της Βουλής του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Αναφερόμενο στην ομιλία του, το βιβλιάριο Λάντταγκ Ίντερν (Landtag Intern) τους αποκάλεσε «συνηθισμένους ανθρώπους οι οποίοι, ακολουθώντας τη συνείδησή τους, έμειναν σταθεροί στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, υπήρξαν θαρραλέοι πολίτες και άσκησαν ιδεολογική αντίσταση υποκινούμενοι από το Χριστιανικό τους φρόνημα». Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά Θεός χαίρεται για όλους όσους μένουν όσια προσκολλημένοι σε αυτόν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Στο εδάφιο Παροιμίες 27:11 διαβάζουμε: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει».

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 30]

Courtesy of United States Holocaust Memorial Museum