Γιατί Χρειάζεται Βοηθό η Ανθρωπότητα

“ΗΜΟΥΝ ένας θρασύς διώκτης”, παραδέχτηκε κάποιος που κάποτε ήταν υπερήφανος και βίαιος. Ήταν ένας βλάσφημος υβριστής, που υπέβαλλε άσπλαχνα σε ταλαιπωρίες και επιθέσεις τους θεοφοβούμενους ακολούθους του Ιησού Χριστού. «Παρ’ όλα αυτά», είπε με ευγνωμοσύνη, «μου δείχτηκε έλεος». Αν και φαίνεται απίστευτο, αυτός ο μανιώδης διώκτης έγινε ο πιστός Χριστιανός απόστολος Παύλος.​—1 Τιμόθεο 1:12-16· Πράξεις 9:1-19.

Δεν έχουν κάνει όλοι αυτά που έκανε ο Παύλος. Ωστόσο, όλοι μας αποτυγχάνουμε να ανταποκριθούμε στους κανόνες του Θεού. Γιατί; Επειδή «όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Επιπλέον, είναι πολύ εύκολο να βυθιστούμε στην απελπισία, νιώθοντας ίσως ότι είμαστε πολύ κακοί για να λάβουμε το έλεος του Θεού. Συλλογιζόμενος τις αμαρτωλές του τάσεις, ο ίδιος ο Παύλος είπε: «Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Ποιος θα με σώσει από το σώμα που υφίσταται αυτόν το θάνατο;» Απαντώντας στο ερώτημα που έθεσε, έγραψε: «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας!»​—Ρωμαίους 7:24, 25.

Πώς είναι δυνατόν να έχει ένας δίκαιος Δημιουργός σχέσεις με αμαρτωλούς; (Ψαλμός 5:4) Παρατηρήστε ότι ο Παύλος είπε: «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας». Κάποιος άλλος που γεύτηκε το έλεος του Θεού εξήγησε: «Αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος. Και αυτός είναι εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας, και όχι μόνο για τις δικές μας αλλά και για όλου του κόσμου».​—1 Ιωάννη 2:1, 2.

Γιατί αποκαλείται ο Ιησούς Χριστός “βοηθός προς τον Πατέρα”; Και πώς είναι ο Ιησούς «εξιλαστήρια θυσία» για αμαρτίες;

Γιατί Χρειάζεται Βοηθός

Ο Ιησούς ήρθε στη γη για «να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Λύτρο είναι το τίμημα που καταβάλλεται για την εξαγορά, ή την απελευθέρωση, κάποιου προσώπου ή πράγματος. Ο ρηματικός τύπος της εβραϊκής λέξης που αποδίδεται «λύτρο» μεταδίδει την ιδέα της κάλυψης, ή αλλιώς της εξιλέωσης, αμαρτιών. (Ψαλμός 78:38) Όσο για το ελληνικό κείμενο, η λέξη «λύτρο», η οποία εμφανίζεται σε εδάφια  όπως το Ματθαίος 20:28, χρησιμοποιούνταν ιδιαίτερα σε σχέση με το τίμημα που καταβαλλόταν για την απολύτρωση αιχμαλώτων πολέμου ή για την απελευθέρωση δούλων. Για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης, δίνεται κάτι σε αντάλλαγμα κάποιου άλλου πράγματος αντίστοιχης αξίας.

Η ανθρωπότητα περιήλθε σε δουλεία εξαιτίας του στασιασμού του πρώτου ανθρώπου εναντίον του Θεού. Όπως φαίνεται στο 3ο κεφάλαιο της Γένεσης, εκείνος ο τέλειος άνθρωπος​—ο Αδάμ—​προτίμησε να ακολουθήσει μια πορεία ανυπακοής προς τον Ιεχωβά Θεό. Κάνοντάς το αυτό, πούλησε τον εαυτό του και τους αγέννητους ακόμη απογόνους του σε δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. Έτσι, ο Αδάμ έχασε το δώρο της τέλειας ανθρώπινης ζωής, τόσο για τον εαυτό του όσο και για όλους τους απογόνους του.​—Ρωμαίους 5:12, 18, 19· 7:14.

Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Θεός είχε φροντίσει ώστε οι θυσίες ζώων να κάνουν εξιλέωση για τις αμαρτίες του λαού, δηλαδή να τις καλύπτουν. (Λευιτικό 1:4· 4:20, 35) Στην ουσία, η ζωή του θυσιασμένου ζώου δινόταν αντί της ζωής του αμαρτωλού. (Λευιτικό 17:11) Γι’ αυτό, «η ημέρα της εξιλέωσης» μπορούσε επίσης να αποκληθεί «ημέρα των λύτρων».​—Λευιτικό 23:26-28.

Εφόσον, όμως, τα ζώα είναι κατώτερα από τον άνθρωπο, δεν ήταν «δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί [εντελώς] αμαρτίες». (Εβραίους 10:1-4) Για να έχει μια θυσία επαρκή αξία ώστε να γίνει μόνιμη εξιλέωση, ή απομάκρυνση, αμαρτιών, θα έπρεπε να είναι ισάξια με αυτό που έχασε ο Αδάμ. Η πλάστιγγα της δικαιοσύνης απαιτούσε να αντισταθμιστεί από έναν τέλειο άντρα (τον Ιησού Χριστό) αυτό που είχε χάσει ένας άλλος τέλειος άντρας (ο Αδάμ). Μόνο μια τέλεια ανθρώπινη ζωή μπορούσε να καταβάλει το λυτρωτικό αντίτιμο για να απολυτρωθούν οι απόγονοι του Αδάμ από τη δουλεία στην οποία τους είχε πουλήσει ο πρώτος τους πατέρας. Αυτό που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της αληθινής δικαιοσύνης ήταν το να δοθεί «ψυχή αντί ψυχής».​—Έξοδος 21:23-25.

Όταν ο Αδάμ αμάρτησε και καταδικάστηκε σε θάνατο, οι αγέννητοι απόγονοί του ήταν ακόμη στην οσφύ του και επομένως πέθαναν μαζί του. Ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς, «ο τελευταίος Αδάμ», με τη θέλησή του δεν έκανε οικογένεια. (1 Κορινθίους 15:45) Είχε αγέννητους απογόνους στην οσφύ του όταν πέθανε ως τέλεια ανθρώπινη θυσία. Γι’ αυτό, μπορεί να λεχθεί ότι η ανθρώπινη φυλή που ήταν δυνατόν να προέλθει από αυτόν και βρισκόταν στην οσφύ του πέθανε μαζί του. Ο Ιησούς έκανε οικογένειά του την αμαρτωλή, θνήσκουσα οικογένεια του Αδάμ. Παραιτήθηκε από το δικαίωμα να αποκτήσει δική του οικογένεια. Θυσιάζοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, ο Ιησούς εξαγόρασε όλους τους ανθρώπους που κατάγονται από τον Αδάμ, και έτσι αυτοί μπορούσαν να γίνουν οικογένειά Του, με Εκείνον ως “Αιώνιο Πατέρα” τους.​—Ησαΐας 9:6, 7.

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού άνοιξε το δρόμο για να λάβει η υπάκουη ανθρωπότητα το έλεος του Θεού και να αποκτήσει αιώνια ζωή. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». (Ρωμαίους 6:23) Δεν μπορούμε να μην αινούμε τον Ιεχωβά για την αγάπη και τη συμπόνια που συνδέονται με το λύτρο, το οποίο καταβλήθηκε με τεράστιο τίμημα για τον ίδιο και για τον πολυαγαπημένο του Γιο. (Ιωάννης 3:16) Επίσης, ο Ιησούς ασφαλώς αποδείχτηκε “βοηθός προς τον Πατέρα” όταν αναστήθηκε σε ουράνια ζωή και παρουσίασε την αξία της λυτρωτικής του θυσίας στον Θεό στους ουρανούς. a (Εβραίους 9:11, 12, 24· 1 Πέτρου 3:18) Αλλά πώς αποδεικνύεται τώρα ο Ιησούς Χριστός βοηθός μας στον ουρανό;

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Η τέλεια ανθρώπινη ζωή του Ιησού αποτέλεσε το τίμημα για την απολύτρωση των απογόνων του Αδάμ