Να Φυλάγεστε από τη Σκλήρυνση της Αμαρτίας!

ΗΤΑΝ πολύ αγαπητή στους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές της. Φιλική και πρόσχαρη, αυτή και η πανέξυπνη κορούλα της ήταν πάντα μαζί στην υπηρεσία αγρού και στις συναθροίσεις. Αλλά αργότερα οι πρεσβύτεροι έμαθαν ότι κάπνιζε ασύστολα στην εργασία της​—μπροστά σε συγχριστιανούς της! Απαντώντας στην κατηγορία, ομολόγησε και ότι κάπνιζε και ότι διέπραξε πορνεία, λέγοντας ψύχραιμα: «Δεν νομίζω ότι θέλω τώρα να είμαι στην αλήθεια». Η αμαρτία την είχε σκληρύνει.

Στο εδάφιο Εβραίους 3:13, ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε ότι θα μπορούσε κάποιος να “σκληρυνθεί από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας”. Αυτό συνέβη στους πρώτους μας γονείς, τον Αδάμ και την Εύα. Όταν επιπλήχθηκε για την ανυπακοή του, ο Αδάμ δικαιολογήθηκε με απάθεια: «Η γυναίκα που μου έδωσες να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε καρπό από το δέντρο και έφαγα». Πόσο είχε αλλάξει από τότε που πρωτοείδε την όμορφη σύζυγό του και υποκινήθηκε να πει: «Αυτό είναι επιτέλους οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου». Τώρα η Εύα ήταν «η γυναίκα που μου έδωσες να είναι μαζί μου». Η Εύα κατηγόρησε με δειλία το φίδι.​—Γένεση 2:23· 3:1-13.

Κάποιος άλλος τον οποίο σκλήρυνε ανεπανόρθωτα η αμαρτία ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Στην αρχή θα πρέπει να είχε καλή καρδιά, ειδάλλως ο Ιησούς δεν θα τον εξέλεγε απόστολο. Κάποια φορά, όμως, ο Ιησούς τον έλεγξε, και χολωμένος ο Ιούδας σχεδίασε να προδώσει τον Κύριό του. (Ματθαίος 26:6-16) Όταν ο Ιησούς αποκάλυψε ότι θα τον πρόδιδε ένας από τους 12, ο Ιούδας, με αθώο ύφος, ρώτησε: «Μήπως είμαι εγώ;» (Ματθαίος 26:25) Μόνο ένας εκούσιος αμαρτωλός θα μπορούσε να προσποιείται τόσο ασύστολα. Όταν δε οι στρατιώτες ήρθαν να συλλάβουν τον Ιησού, ο Ιούδας διάλεξε αυτό το αρχαίο σύμβολο θέρμης και φιλίας​—το φιλί—​ως σημάδι αναγνώρισης. «Ιούδα», ρώτησε ο Ιησούς, «με φιλί προδίδεις τον Γιο του ανθρώπου;»​—Λουκάς 22:48.

Πώς Σκληραίνει Κάποιον η Αμαρτία

Πώς περιέρχεται κάποιος στον έλεγχο της αμαρτίας; Στα εδάφια Εβραίους 3:7-11, ο Παύλος δείχνει πώς μόλυνε η αμαρτία της απιστίας το έθνος του Ισραήλ. Παραθέτοντας από τον Ψαλμό 95:7-11, λέει: «Γι’ αυτό, όπως λέει το άγιο πνεύμα: “Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως στην περίπτωση που προξενήθηκε πικρός θυμός, όπως την ημέρα που έγινε η δοκιμή στην έρημο, στην οποία οι προπάτορές σας με υπέβαλαν σε δοκιμή με δοκιμασία, και ωστόσο είχαν δει τα έργα μου επί σαράντα χρόνια. Γι’ αυτό αηδίασα με αυτή τη γενιά και είπα: «Πάντοτε παραστρατούν στην καρδιά τους, και αυτοί δεν έχουν γνωρίσει τις οδούς μου». Γι’ αυτό, ορκίστηκα μέσα στο θυμό μου: «Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου»”».

“Η περίπτωση που προξενήθηκε πικρός θυμός” συνέβη στον τόπο που ονομαζόταν Μεριβά και Μασσάχ. (Ψαλμός 95:8) Εκεί, λίγο μετά τη θαυματουργική απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο, «ο λαός άρχισε να φιλονικεί με τον Μωυσή και να λέει: “Δώσε μας νερό να πιούμε”». (Έξοδος 17:2) Θυμηθείτε ότι είχαν ήδη δει δέκα ερημωτικές πληγές εναντίον της Αιγύπτου, το χωρισμό των ορμητικών νερών της Ερυθράς Θάλασσας και το μάννα που έπεφτε από τον ουρανό. Εντούτοις, “παραστράτησαν στην καρδιά τους”. Ήταν τόσο απορροφημένοι από τις ιδιοτελείς τους επιθυμίες ώστε δεν στοχάζονταν τα έργα του Ιεχωβά. Έτσι, “δεν γνώρισαν τις οδούς του Θεού” ούτε είχαν την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα προμήθευε για αυτούς κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. «Δώσε μας νερό!» απαίτησαν, λες και ο Θεός που χώρισε τη θάλασσα ήταν ανίσχυρος. Διόλου παράξενο που αργότερα επέλεξαν να πιστέψουν την κακή αναφορά των δέκα φοβισμένων κατασκόπων οι οποίοι επιθεώρησαν την Υποσχεμένη Γη. (Αριθμοί 13:32–14:4) Εξαιτίας αυτής της απιστίας, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Δεν θα εισέλθουν στον τόπο της ανάπαυσής μου».​—Ψαλμός 95:11.

Αντλώντας ένα μάθημα από αυτό, ο Παύλος προειδοποίησε: «Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό· αλλά να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα, όσον καιρό μπορεί να λέγεται το “Σήμερα”, για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας». (Εβραίους 3:12, 13) Η «αμαρτία» των Ισραηλιτών ήταν η απιστία. (Βλέπε Εβραίους 3:19· παράβαλε 12:1.) Τους έκανε να “αποτραβηχτούν από τον ζωντανό Θεό”, να πάψουν εντελώς να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά παρ’ όλα τα θαύματα που είχε κάνει. Η πτώση τους σε ηθικά παραπτώματα ήταν αναπόφευκτη.

Παρόμοια, η απιστία θα μπορούσε σήμερα να κάνει ένα Χριστιανό να “παραστρατήσει στην καρδιά του”,  να υποκύψει στις έμφυτες τάσεις της. «Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο και βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;» (Ιερεμίας 17:9, 10) Εσφαλμένες σκέψεις και επιθυμίες αρχίζουν να την κατακλύζουν, προκαλώντας μια θανατηφόρα αλυσιδωτή αντίδραση. «Αλλά ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία. Έπειτα η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, αφού επιτελεστεί, γεννάει το θάνατο».​—Ιακώβου 1:14, 15.

Όταν Κάποιος Σκληρύνεται από την Αμαρτία

Ένας πρεσβύτερος με πολλά προνόμια ήταν ένοχος πορνείας, την οποία όμως συγκάλυπτε έξυπνα. Ακόμη και όταν παντρεύτηκε, συνέχισε να ζει ανήθικα. Ωστόσο, δεν δυσκολευόταν καθόλου να παριστάνει τον αθώο, ακόμη και να υπηρετεί σε επιτροπές κρίνοντας άλλους. Είχε αρχίσει να σκληρύνεται από την αμαρτία. Σύντομα αμφισβητούσε ακόμη και βασικές Γραφικές διδασκαλίες. Τελικά, όταν αναγκάστηκε να ομολογήσει την παράβασή του, σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του λέγοντας: «Τι σημασία έχει πια;»

Η πορεία της υποκρισίας μπορεί να απευαισθητοποιήσει τη συνείδηση κάποιου, “καυτηριάζοντάς την”. (1 Τιμόθεο 4:2) Οι Παροιμίες το δείχνουν αυτό ως εξής: «Αυτή είναι η οδός της μοιχαλίδας γυναίκας: έφαγε και σκούπισε το στόμα της και είπε: “Δεν έκανα τίποτα το εσφαλμένο”». (Παροιμίες 30:20) Εκείνος που έχει σκληρυνθεί από την αμαρτία φαντάζεται μάλιστα: «Ο Θεός έχει ξεχάσει. Έχει κρύψει το πρόσωπό του». (Ψαλμός 10:11) Και όσο περισσότερο εμμένει κανείς στην αμαρτία, τόσο περισσότερο κινδυνεύει η καρδιά του να γίνει «αναίσθητη σαν το πάχος». (Ψαλμός 119:70) Κάποιος νεαρός παραδέχτηκε: «Την πρώτη φορά που διέπραξα πορνεία, ένιωσα ράκος. Αλλά κατόπιν, φαινόταν όλο και πιο εύκολο, ωσότου δεν με ενοχλούσε πια καθόλου».

Πράγματι, η καρδιά ψάχνει για δικαιολογίες. Ένας νεαρός, αφού διέπραξε πορνεία με τη φίλη του, την εμπόδισε να πάει στους πρεσβυτέρους για βοήθεια, λέγοντας: «Μα θα παντρευτούμε! Και η Γραφή λέει πως όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν μεταξύ τους να ανήκουν ο ένας στον άλλον, ενώπιον του Ιεχωβά είναι σχεδόν παντρεμένοι». Τι ιδιοτελής, απατηλός τρόπος σκέψης! Δυστυχώς, η επαναλαμβανόμενη αμαρτία οδήγησε σε φόνο—σε έκτρωση! Η κοπέλα παραδέχτηκε αργότερα: «Αρχίζεις να γίνεσαι πολύ αναίσθητος και να πιστεύεις ότι μπορείς να διορθώσεις ο ίδιος τον εαυτό σου». Ένας άλλος νεαρός που διέπραξε επανειλημμένα πορνεία ομολόγησε: «Είσαι σαν τον αλκοολικό που λέει: “Μπορώ να σταματήσω όποτε θέλω. Ας πιω ένα ποτήρι ακόμη”. Έτσι, καθυστερείς συνεχώς να πας στους πρεσβυτέρους». Ο αμαρτωλός γίνεται τόσο επιδέξιος στο να εξαπατά τους άλλους ώστε αρχίζει να αυταπατάται. «Καλοπιάνει τον εαυτό του στα ίδια του τα μάτια, ώστε δεν μπορεί να ανακαλύψει το σφάλμα του και να το μισήσει».​—Ψαλμός 36:2.

Να Αποφεύγετε την Παγίδα της Αμαρτίας

Εφόσον «με την καρδιά ασκεί κανείς πίστη», ο Χριστιανός πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να την προφυλάσσει. (Ρωμαίους 10:10· Παροιμίες 4:23) Η προσευχή, οι συναθροίσεις και η προσωπική μελέτη μάς βοηθούν να γεμίζουμε την καρδιά μας με εποικοδομητικές σκέψεις. Είναι αλήθεια ότι κατά καιρούς θα περνούν κακές σκέψεις από το μυαλό μας. Όταν, όμως, συμβαίνει αυτό, μπορούμε απλώς να αρνούμαστε να εμμένουμε σε αυτές. Θα πρέπει αμέσως να προσευχηθούμε στον Ιεχωβά αν νιώσουμε ποτέ τον πειρασμό να κάνουμε κάτι κακό. (Ψαλμός 55:22) Επίσης, “πορνεία και ακαθαρσία κάθε είδους ή απληστία ούτε να αναφέρεται μεταξύ μας, όπως αρμόζει σε αγίους”. (Εφεσίους 5:3) Με αυτόν τον τρόπο, η αλυσιδωτή αντίδραση που «γεννάει την αμαρτία» και το θάνατο θα σταματήσει προτού καν αρχίσει.

Να θυμάστε, επίσης, ότι η απόλαυση της αμαρτίας είναι «προσωρινή». (Εβραίους 11:25) Αργά ή γρήγορα «η αμαρτία σας θα σας καταφθάσει», με πικρές συνέπειες. (Αριθμοί 32:23) Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Θέλω πράγματι να με σκληρύνει η αμαρτία; Ενώ μπορεί να νιώθω ευχάριστα τώρα, πώς θα επηρεαστώ μακροπρόθεσμα;”

Αλλά τι πρέπει να γίνει αν κάποιος είναι τώρα παγιδευμένος στην αδικοπραγία; Μη νομίσετε ότι μπορεί να «εξιλεωθεί» ασχολούμενος εντατικά με Χριστιανικές δραστηριότητες. «Οι θυσίες στον Θεό είναι το συντετριμμένο πνεύμα», είπε ο μετανοημένος Βασιλιάς Δαβίδ. (Ψαλμός 51:17) Η Γραφή συμβουλεύει τους πνευματικά αρρώστους: Πηγαίνετε στους πρεσβυτέρους! (Ιακώβου 5:14, 15) Αυτοί οι ώριμοι άντρες θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τον ασθενή να ανακτήσει πνευματική υγεία. Η Γραφή λέει: «Όποιος καλύπτει τις παραβάσεις του δεν θα έχει επιτυχία, αλλά σε όποιον τις ομολογεί και τις εγκαταλείπει θα δειχτεί έλεος». (Παροιμίες 28:13) Κάποιος, αφού ομολόγησε τελικά την αμαρτία του στους πρεσβυτέρους, είπε: «Ένιωσα ότι είχε φύγει από πάνω μου ένα τεράστιο βάρος».​—Παράβαλε Ψαλμός 32:1-5.

Καθώς ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο πονηρός, η διακράτηση ακεραιότητας θα καθίσταται πιο δύσκολη για τους Χριστιανούς. Αλλά να θυμάστε: «Αν και ένας αμαρτωλός μπορεί να κάνει το κακό εκατό φορές και να παραμένει πολύ καιρό ενεργώντας όπως του αρέσει, . . . για εκείνους που φοβούνται τον αληθινό Θεό τα πράγματα θα εξελιχθούν καλά». (Εκκλησιαστής 8:12) Επομένως, να φοβάστε τον Ιεχωβά Θεό! Εκείνος θα σας βοηθάει να αποφύγετε τη σκλήρυνση της αμαρτίας.