ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ του Θεού για την ανθρωπότητα βρίσκεται στην Αγία Γραφή, και πρόκειται για ένα άγγελμα καλών νέων. Δικαίως, ο Ιησούς Χριστός δαπάνησε τη ζωή του διακηρύττοντας «τα καλά νέα της βασιλείας». (Λουκάς 4:43) Η Γραφή δείχνει ότι αυτή η Βασιλεία είναι η κυβέρνηση του Θεού και ότι θα απομακρύνει την καταπιεστική ανθρώπινη διακυβέρνηση, θα εδραιώσει την ειρήνη και θα εξαφανίσει όλες τις αιτίες των ανθρώπινων παθημάτων. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10) Αυτά τα νέα είναι καλά με όλη τη σημασία της λέξης!

Εννοείται ότι τέτοια καλά νέα θα άξιζε να ακουστούν παντού. Ωστόσο, όταν ο Ιησούς εκτελέστηκε, άφησε πίσω του σχετικά λίγους ακολούθους. Μήπως το άγγελμά του θα πέθαινε μαζί του; Η Γραφή προείπε ακριβώς το αντίθετο. Συγκεκριμένα: (1) Τα καλά νέα θα εξαπλώνονταν σε διεθνή κλίμακα. (2) Θα αντιμετώπιζαν σφοδρή εναντίωση. (3) Ψεύτικοι, κατ’ απομίμηση Χριστιανοί θα εμφανίζονταν και θα παροδηγούσαν πολλούς. Ας αναλύσουμε αυτές τις προφητείες.

Προφητείες:

«Σε όλα τα έθνη πρέπει πρώτα να κηρυχτούν τα καλά νέα». (Μάρκος 13:10) «Θα είστε μάρτυρές μου τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης».​—Πράξεις 1:8.

Εκπλήρωση: Δεν πέρασε πολύς καιρός από το θάνατο του Ιησού το 33 Κ.Χ. και οι μαθητές του γέμισαν την Ιερουσαλήμ με το άγγελμα της Βασιλείας. Σκορπίστηκαν σε όλη την Ιουδαία και τη γειτονική Σαμάρεια, και μέσα σε 15 χρόνια Χριστιανοί ιεραπόστολοι είχαν σταλθεί και σε άλλα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 61 Κ.Χ., μπορούσε πλέον να λεχθεί ότι τα καλά νέα είχαν κηρυχτεί σε πολλά “απομακρυσμένα” μέρη της γης.

 Τι αποκαλύπτει η ιστορία:

• Μη Βιβλικά συγγράμματα του δεύτερου αιώνα πιστοποιούν τη γοργή εξάπλωση της αρχικής μορφής της Χριστιανοσύνης. Ο Ρωμαίος ιστορικός Σουητώνιος αφήνει να εννοηθεί ότι οι Χριστιανοί είχαν ήδη εδραιωθεί στη Ρώμη το έτος 49 Κ.Χ. Ο Πλίνιος ο Νεότερος, κυβερνήτης της Βιθυνίας (στη σημερινή Τουρκία), σε μια επιστολή του προς τον Αυτοκράτορα Τραϊανό γύρω στο 112 Κ.Χ., αναφέρθηκε στη Χριστιανοσύνη ως «μόλυσμα» που είχε «εξαπλωθεί, όχι μόνο στις ελεύθερες πόλεις, αλλά και στα χωριά και στα αγροκτήματα». Ανασκοπώντας τα στοιχεία, κάποιος ιστορικός συμπέρανε: «Δεν είχαν περάσει ούτε 100 χρόνια από την αποστολική εποχή, και στις κύριες πόλεις της Αυτοκρατορίας μπορούσε να δει κανείς χώρους Χριστιανικής λατρείας».
• Στο βιβλίο Η Πρώτη Εκκλησία (The Early Church), ο καθηγητής Χένρι Τσάντγουικ δηλώνει: «Η αύξηση της εκκλησίας φάνταζε μια απίστευτη αλληλουχία από απιθανότητες. Με βάση οποιαδήποτε λογικά προγνωστικά, συγκέντρωνε τις πλέον πενιχρές προοπτικές επιτυχίας».

Προφητεία:

«Θα σας παραδώσουν σε τοπικά δικαστήρια και θα σας δείρουν σε συναγωγές και θα σας βάλουν να σταθείτε μπροστά σε κυβερνήτες και βασιλιάδες εξαιτίας μου, για μαρτυρία σε αυτούς».​—Μάρκος 13:9.

Εκπλήρωση: Οι Χριστιανοί διώκονταν από τους Ιουδαίους και τους Ρωμαίους αντιμετωπίζοντας συλλήψεις, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εκτελέσεις.

Τι αποκαλύπτει η ιστορία:

• Ο Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνα, κατέγραψε ότι ο αδελφός του Ιησού ο Ιάκωβος εκτελέστηκε από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες. Η Γραφή αναφέρει ότι ο Γαμαλιήλ, ευυπόληπτο μέλος του ανώτατου Ιουδαϊκού δικαστηρίου, συνέστησε μετριοπάθεια όταν δικάζονταν οι μαθητές του Ιησού. (Πράξεις 5:34‐39) Συγγράμματα λογίων επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του Γαμαλιήλ και λένε ότι ήταν ανοιχτόμυαλος άνθρωπος.
• Οι ιστορικοί μάς λένε ότι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αρχής γενομένης με τον Νέρωνα το 64 Κ.Χ., εξαπέλυαν αλλεπάλληλα κύματα διωγμού κατά των Χριστιανών. Μάλιστα, στην αλληλογραφία μεταξύ του Αυτοκράτορα Τραϊανού και του Πλίνιου του Νεότερου, συζητιούνται οι ποινές για τους Χριστιανούς που δεν θα απαρνούνταν την πίστη τους.

• «Αντί να αναγκάσει την εκκλησία να κινείται υπό την επιφάνεια, ο διωγμός έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα», λέει ο καθηγητής Τσάντγουικ. Καθώς οι Χριστιανοί έφευγαν για να γλιτώσουν, έφερναν το άγγελμά τους σε καινούριες περιοχές. (Πράξεις 8:1) Έμεναν ακλόνητοι, παρότι κάτι τέτοιο συχνά σήμαινε εξοστρακισμό από την οικογένεια και τους φίλους. Αυτό σίγουρα εντυπωσιάζει, εφόσον οι ακόλουθοι του Ιησού ήταν άνθρωποι «αγράμματοι και συνηθισμένοι», με μηδενική πολιτική επιρροή. (Πράξεις 4:13) Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι «ανάμεσα στους μαγαζάτορες και στους τεχνίτες . . . το Ευαγγέλιο διαδόθηκε ευκολότερα».

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, οι μελετητές μένουν έκπληκτοι βλέποντας πώς μια τόσο αμελητέα ομάδα μπόρεσε να διαδώσει τη Χριστιανοσύνη με τόσο ραγδαίους ρυθμούς παρά τη λυσσαλέα εναντίωση. Και όμως ο Ιησούς μίλησε για αυτά τα φαινομενικά απίθανα γεγονότα προτού συμβούν. Οι Γραφές προείπαν επίσης ότι αυτό το έργο κηρύγματος επρόκειτο να διακοπεί.

Προφητείες:

«Θα μπουν ανάμεσά σας καταπιεστικοί λύκοι και δεν θα μεταχειρίζονται το ποίμνιο με  τρυφερότητα, και από εσάς τους ίδιους θα σηκωθούν άντρες και θα λένε διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους». (Πράξεις 20:29, 30) «Θα υπάρξουν και ψευδοδιδάσκαλοι μεταξύ σας. Αυτοί θα εισαγάγουν αθόρυβα καταστροφικές αιρέσεις . . . και εξαιτίας αυτών θα λέγονται υβριστικά λόγια για την οδό της αλήθειας».​—2 Πέτρου 2:1, 2.

Εκπλήρωση: Σκληροί, ύπουλοι και φιλόδοξοι άνθρωποι διέφθειραν τη Χριστιανική εκκλησία.

Τι αποκαλύπτει η ιστορία:

• Ιδιαίτερα μετά το θάνατο των πρώτων ακολούθων του Ιησού, η αληθινή Χριστιανοσύνη επισκιάστηκε σταδιακά από επιφανείς ανθρώπους που αναδύθηκαν από μέσα της και νόθευσαν τη Χριστιανική διδασκαλία με την ελληνική φιλοσοφία. Εμφανίστηκε σύντομα μια τάξη κληρικών η οποία άρχισε να υιοθετεί τα χαρακτηριστικά των πολιτικών ηγετών. Σύμφωνα με διάφορους ιστορικούς, όταν τελικά η «Χριστιανοσύνη» έγινε η επίσημη θρησκεία του Ρωμαϊκού Κράτους, δεν είχε απομείνει ούτε ίχνος από την εκκλησία του πρώτου αιώνα.
• Καθώς κυλούσαν οι αιώνες, αυτή η νοθευμένη μορφή Χριστιανοσύνης δημιουργούσε ένα ιστορικό βίας και απληστίας. Αντί ο κλήρος να αποδεικνύει ότι βαδίζει στα χνάρια του Ιησού, δίωκε αυτούς που ακολουθούσαν τη μέθοδο κηρύγματός Του και αυτούς που προσπαθούσαν να εκδώσουν τη Γραφή στη γλώσσα του λαού.

Κατά τους αιώνες που η ψεύτικη Χριστιανοσύνη είχε στα χέρια της τεράστια εξουσία, φαινόταν ότι η φλόγα των καλών νέων είχε σβήσει. Ωστόσο, ο Ιησούς έδειξε ότι τα καλά νέα θα αναζωπυρώνονταν τις τελευταίες ημέρες. Παρομοίασε αυτή την περίοδο με έναν θερισμό όπου οι ψεύτικοι Χριστιανοί, που απεικονίζονται ως ζιζάνια, θα διαχωρίζονταν από τους γνήσιους Χριστιανούς, που απεικονίζονται ως σιτάρι. (Ματθαίος 13:24‐30, 36‐43) Εκείνον τον καιρό, η προφητεία που αφορούσε το κήρυγμα των καλών νέων θα είχε την πιο τρανή της εκπλήρωση. (Ματθαίος 24:14) Στη συνέχεια αυτής της σειράς, θα ασχοληθούμε με αυτή τη συναρπαστική προφητεία.