ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ να βοηθήσετε κάποιον που υποφέρει, θα το κάνατε; Όταν πλήττουν φυσικές καταστροφές, τα σωστικά συνεργεία συνήθως σπεύδουν να βοηθήσουν όσους υποφέρουν και να σώσουν τις ζωές ανθρώπων που τους είναι παντελώς άγνωστοι. Συνεπώς, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: “Γιατί λοιπόν δεν σπεύδει και ο Θεός να καταστρέψει τον Διάβολο, τον υπαίτιο ανείπωτων ανθρώπινων δεινών;”

Για να βρείτε την απάντηση σε αυτή την ερώτηση, οραματιστείτε μια πολύκροτη δικαστική υπόθεση. Ο δολοφόνος, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσει τη διαδικασία, διατείνεται ότι ο δικαστής προΐσταται στη δίκη με ανέντιμο τρόπο και ότι μάλιστα δωροδοκεί τους ενόρκους. Ως εκ τούτου, δίνεται η άδεια σε αναρίθμητους μάρτυρες να καταθέσουν.

Ο δικαστής γνωρίζει ότι οι παρατεταμένες διαδικασίες θα προξενήσουν μεγάλη αναστάτωση, και θα επιθυμούσε να κλείσει την υπόθεση χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις. Ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι, προκειμένου να καταλήξει σε μια απόφαση η οποία θα αποτελέσει νομικό προηγούμενο για τυχόν μελλοντικές υποθέσεις, πρέπει να δοθεί και στις δύο πλευρές επαρκής χρόνος για να παρουσιάσουν την επιχειρηματολογία τους.

Πώς σχετίζεται αυτό το παράδειγμα με την πρόκληση που εξαπέλυσε ο Διάβολος​—ο οποίος αποκαλείται επίσης «δράκοντας», «φίδι» και «Σατανάς»—​κατά του Ιεχωβά, που είναι «ο μόνος Ύψιστος όλης της γης»; (Αποκάλυψη 12:9· Ψαλμός 83:18) Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο Διάβολος; Ποιες κατηγορίες έχει εκτοξεύσει εναντίον του Ιεχωβά Θεού; Επίσης, πότε θα τον καταστρέψει τελικά ο Θεός;

Αυτός που έγινε Διάβολος ήταν αρχικά ένα τέλειο πνευματικό πρόσωπο, ένας από τους αγγέλους  του Θεού. (Ιώβ 1:6, 7) Κατέστησε τον εαυτό του Διάβολο όταν κυριεύτηκε από την ιδιοτελή φιλοδοξία να λατρεύεται από τους ανθρώπους. Αμφισβήτησε, λοιπόν, το δικαίωμα του Θεού να κυβερνάει, υπαινισσόμενος μάλιστα ότι ο Θεός δεν αξίζει υπακοή. Κατηγόρησε τους ανθρώπους ότι υπηρετούν τον Θεό μόνο όταν δωροδοκούνται με ευλογίες και ισχυρίστηκε πως, αν υφίσταντο προσωπικά αντιξοότητες, όλοι τους θα “καταριούνταν” τον Δημιουργό τους.​—Ιώβ 1:8-11· 2:4, 5.

Αυτές οι κατηγορίες του Σατανά απαιτούσαν απαντήσεις οι οποίες δεν μπορούσαν να δοθούν απλώς με μια επίδειξη δύναμης. Στην ουσία, τυχόν εκτέλεση του Διαβόλου στον κήπο της Εδέμ ίσως θα δημιουργούσε σε μερικούς την υπόνοια ότι ο Διάβολος είχε δίκιο. Γι’ αυτό ο Θεός, έχοντας απόλυτη εξουσία, κίνησε τις νομικές διαδικασίες για να τακτοποιηθούν αυτά τα ζητήματα στη διάνοια όλων των παρατηρητών.

Σε αρμονία με τις αρχές του και την τέλεια δικαιοσύνη του, ο Ιεχωβά Θεός υπέδειξε ότι η κάθε πλευρά έπρεπε να παρουσιάσει μάρτυρες οι οποίοι θα υπεράσπιζαν τη δική της θέση. Ο χρόνος που παραχωρήθηκε έχει δώσει στους απογόνους του Αδάμ την ευκαιρία να ζήσουν και να προσθέσουν τη δική τους μαρτυρία υπέρ του Θεού επιλέγοντας να μείνουν ακέραιοι στο πλευρό του από αγάπη παρά τις όποιες αντιξοότητες.

Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει πολύ καλά ότι, ενόσω αυτές οι νομικές διαδικασίες βρίσκονται σε εξέλιξη, οι άνθρωποι εξακολουθούν να υποφέρουν. Είναι, όμως, αποφασισμένος να κλείσει την υπόθεση το ταχύτερο δυνατόν. Η Αγία Γραφή λέει πως ο Ιεχωβά είναι «ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς». (2 Κορινθίους 1:3) Αναμφίβολα, «ο Θεός κάθε παρηγοριάς» δεν θα επιτρέψει στον Διάβολο να ζήσει περισσότερο από όσο είναι απαραίτητο, ούτε θα επιτρέψει να παραμείνουν οι συνέπειες της επιρροής του. Από την άλλη πλευρά, ο Θεός δεν θα εξαλείψει τον Διάβολο πρόωρα, προτού λήξει οριστικά η παγκόσμια δικαστική υπόθεση.

Όταν επιτέλους τακτοποιηθούν τα ζητήματα, το δικαίωμα του Ιεχωβά να κυβερνάει θα έχει δικαιωθεί πλήρως. Η νομική υπόθεση εναντίον του Σατανά θα αποτελεί λυδία λίθο σε όλη την αιωνιότητα. Αν ποτέ εγερθεί ξανά παρόμοια πρόκληση, θα μπορεί να υποδειχθεί το παράδειγμα του Σατανά ως προηγούμενο που δεν χρειάζεται να επαναληφθεί.

Στον ορισμένο καιρό, ο Ιεχωβά Θεός θα δώσει στον αναστημένο Γιο του την εντολή να καταστρέψει τον Διάβολο και να αναιρέσει όλα τα έργα του. Η Γραφή μιλάει για τον καιρό κατά τον οποίο ο Χριστός θα «παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα του, όταν θα έχει εκμηδενίσει κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία και δύναμη. Διότι πρέπει να βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Ως τελευταίος εχθρός, θα εκμηδενιστεί ο θάνατος».​—1 Κορινθίους 15:24-26.

Η Γραφή μάς δίνει τη χαρμόσυνη υπόσχεση ότι σε κάθε γωνιά της γης θα επικρατούν παραδεισιακές συνθήκες. Σύμφωνα με τον αρχικό σκοπό του Θεού, οι άνθρωποι θα ζουν σε έναν ειρηνικό παράδεισο! «Οι πράοι . . . θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». Ναι, «οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν».​—Ψαλμός 37:11, 29.

Σκεφτείτε τη λαμπρή προοπτική που περιγράφεται στην Αγία Γραφή για τους υπηρέτες του Θεού: «Δείτε! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».​—Αποκάλυψη 21:3, 4.