Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πώς Μπορώ να Ξεπεράσω τις Δυσκολίες που Αντιμετωπίζω ως Υιοθετημένο Παιδί;

«Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω τίποτα για τους βιολογικούς μου γονείς και αυτό με αναστατώνει πολύ».​—Μπάρμπαρα, 16 χρονών.

«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πού γεννήθηκα ή ποιοι ήταν οι γονείς μου. Μερικές φορές το σκέφτομαι τη νύχτα».​—Ματ, 9 χρονών.

«Όταν μαλώνω με τους γονείς μου, σκέφτομαι ότι ίσως οι “πραγματικοί” μου γονείς να έδειχναν περισσότερη κατανόηση. Νιώθω απαίσια με αυτή τη σκέψη και ποτέ δεν έχω πει τίποτα για αυτό».​—Κιντάνα, 16 χρονών.

ΔΕΝ χωράει αμφιβολία​—η ζωή του υιοθετημένου παιδιού έχει τις δυσκολίες της. Αρκετοί νεαροί παλεύουν με αισθήματα σαν αυτά που περιγράφονται παραπάνω. Πολλοί αναρωτιούνται αν θα πρέπει να αναζητήσουν τους βιολογικούς τους γονείς ή αν η ζωή τους θα ήταν πιο ευτυχισμένη με εκείνους. Ωστόσο, αυτές δεν είναι οι μοναδικές δυσκολίες.

Στο προηγούμενο άρθρο αυτής της σειράς ασχοληθήκαμε με μερικές αρνητικές εικασίες τις οποίες μπορεί να κάνουν ορισμένα υιοθετημένα νεαρά άτομα για τον εαυτό τους. a Είναι ουσιώδες να καταπολεμάς τέτοιες αποθαρρυντικές σκέψεις ώστε να ζεις χαρούμενα ως υιοθετημένο παιδί. Αλλά ποιες είναι μερικές άλλες δυσκολίες οι οποίες μπορεί να προκύψουν, και ποια πρακτικά βήματα μπορείς να κάνεις για να τις αντιμετωπίσεις;

Είναι Αυτοί οι «Πραγματικοί» μου Γονείς;

Ο 13χρονος Τζέικ λέει ότι σκεφτόταν συνεχώς τη βιολογική του μητέρα. Αυτό του προκάλεσε μερικά προβλήματα με τους θετούς γονείς του. Ο ίδιος θυμάται: «Κάθε φορά που θύμωνα, έλεγα: “Εσύ δεν είσαι η πραγματική μου μητέρα​—δεν μπορείς να με τιμωρείς έτσι!”»

 Όπως καταλαβαίνεις, ο Τζέικ έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό ερώτημα: Ποια ήταν η «πραγματική» του μητέρα; Αν σε έχουν υιοθετήσει, ίσως να παλεύεις και εσύ με το ίδιο ερώτημα, ιδιαίτερα σε περίπτωση που αναρωτιέσαι αν οι βιολογικοί σου γονείς θα σε μεταχειρίζονταν καλύτερα από τους θετούς σου γονείς. Αλλά είναι απλώς ο βιολογικός παράγοντας​—η γέννηση—​το μόνο κριτήριο που κάνει κάποιον «πραγματικό» γονέα;

Η θετή μητέρα του Τζέικ είχε διαφορετική άποψη. Ο Τζέικ λέει: «Η μητέρα μου έλεγε: “Ναι, είμαι η πραγματική σου μητέρα. Παρ’ όλο που είχες μια βιολογική μητέρα, τώρα εγώ είμαι η πραγματική σου μητέρα”». Όταν κάποιοι ενήλικοι παίρνουν ένα παιδί στο σπίτι τους και δέχονται την ευθύνη να του παρέχουν στέγη και τροφή και να το αναθρέψουν ικανοποιώντας τις ανάγκες του, στην ουσία αυτοί γίνονται «πραγματικοί» γονείς. (1 Τιμόθεο 5:8) Πιθανότατα έτσι τους θεωρεί ο νόμος στον τόπο σου. Πώς τους θεωρεί ο Θεός;

Σκέψου ποια μπορεί να είναι η πιο γνωστή περίπτωση υιοθεσίας στην ιστορία​—η υιοθεσία του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς δεν ήταν ο βιολογικός γιος του Ιωσήφ του ξυλουργού, ωστόσο ο Ιωσήφ τον υιοθέτησε θεωρώντας τον σαν δικό του παιδί. (Ματθαίος 1:24, 25) Καθώς ο Ιησούς μεγάλωνε, μήπως επαναστάτησε ενάντια στην εξουσία του Ιωσήφ; Αντιθέτως, ο Ιησούς καταλάβαινε ότι ήταν θέλημα Θεού να υπακούει στο θετό του πατέρα. Ο Ιησούς γνώριζε καλά έναν νόμο τον οποίο είχε δώσει ο Ιεχωβά στα παιδιά των Ισραηλιτών. Ποιος ήταν αυτός ο νόμος;

Τίμα τον Πατέρα σου και τη Μητέρα Σου

Οι Γραφές λένε στους νεαρούς: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου». (Δευτερονόμιο 5:16) Η λέξη «τιμή» χρησιμοποιείται συχνά στη Γραφή για να υποδηλώσει σεβασμό, εκτίμηση και στοχαστικό ενδιαφέρον. Μπορείς να αποδίδεις στους νόμιμους κηδεμόνες σου τέτοιου είδους τιμή με το να τους φέρεσαι ευγενικά, να σέβεσαι τη θέση τους, να ακούς την άποψή τους και να εκπληρώνεις πρόθυμα όποιες λογικές απαιτήσεις έχουν από εσένα.

Τι θα λεχθεί, όμως, για τις περιπτώσεις στις οποίες οι θετοί γονείς σου φαίνονται παράλογοι; Είναι δεδομένο ότι αυτό θα συμβεί. Όλοι οι γονείς, είτε θετοί είτε όχι, είναι ατελείς. Λόγω των μειονεκτημάτων τους μπορεί να σου είναι πραγματικά δύσκολο να τους υπακούς. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, αν σε τέτοιες στιγμές τείνεις να στρέφεις την προσοχή σου στο γεγονός ότι έχεις υιοθετηθεί και να αναρωτιέσαι αν αυτό μειώνει κάπως την υποχρέωση που έχεις να υπακούς. Αλλά είναι έτσι τα πράγματα;

Ίσως το βρεις υποβοηθητικό να σκεφτείς την κατάσταση του Ιησού. Θυμήσου ότι εκείνος ήταν τέλειος. (Εβραίους 4:15· 1 Πέτρου 2:22) Αλλά ούτε ο θετός του πατέρας ούτε η βιολογική του μητέρα ήταν τέλειοι. Προφανώς, λοιπόν, υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Ιησούς μπορούσε να διακρίνει ότι οι γονείς του έκαναν λάθη. Μήπως επαναστάτησε ενάντια στην ατελή ηγεσία του Ιωσήφ ή στην ελλιπή μητρική καθοδήγηση της Μαρίας; Όχι. Η Γραφή μάς λέει ότι καθώς μεγάλωνε ο Ιησούς, «υποτασσόταν» στους γονείς του.​—Λουκάς 2:51.

Όταν, λοιπόν, εσύ και οι θετοί γονείς σου έχετε διαφορετική άποψη για κάποιο ζήτημα, ίσως να έχεις πειστεί ότι εκείνοι κάνουν λάθος. Αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι και εσύ είσαι ατελής. Επομένως, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να κάνεις εσύ λάθος. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, δεν θα ήταν το καλύτερο από όλα να ακολουθήσεις το παράδειγμα του Ιησού; (1 Πέτρου 2:21) Αυτό θα σε βοηθήσει να υπακούς. Αλλά υπάρχει και ένας ακόμη σπουδαιότερος λόγος για τον οποίο πρέπει να υπακούς στους γονείς σου.

Η Γραφή λέει: «Εσείς, παιδιά, να είστε υπάκουα στους γονείς σας στο καθετί, γιατί αυτό είναι ευάρεστο σε σχέση με τον Κύριο». (Κολοσσαείς 3:20) Ναι, η υπακοή σου κάνει τον ουράνιο Πατέρα σου ευτυχισμένο. (Παροιμίες 27:11) Επίσης, αυτός θέλει να μάθεις να υπακούς επειδή επιθυμεί να απολαμβάνεις και εσύ ευτυχία. Ο Λόγος του παροτρύνει τα νεαρά άτομα να υπακούν, προσθέτοντας: «Ώστε να πάνε καλά τα πράγματα για εσένα και να παραμείνεις πολύ καιρό πάνω στη γη».​—Εφεσίους 6:3.

Ενίσχυσε το Δεσμό με τους Θετούς Γονείς Σου

Η καλή σχέση με τους θετούς γονείς σου περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την απόδοση τιμής και την υπακοή. Πιθανότατα, θέλεις να υπάρχει ζεστή και στοργική ατμόσφαιρα στο σπίτι. Οι θετοί γονείς σου έχουν την ευθύνη να δημιουργούν τέτοια ατμόσφαιρα. Αλλά μπορείς και εσύ να παίξεις σημαντικό ρόλο. Πώς;

Πρώτον, βρες τρόπους για να πλησιάσεις περισσότερο τους γονείς σου. Ρώτησέ τους για τον εαυτό  τους, τη ζωή τους, τα ενδιαφέροντά τους. Ζήτα τη συμβουλή τους για κάποια προβλήματα τα οποία σε απασχολούν, επιλέγοντας τη στιγμή που είναι ήρεμοι και δεκτικοί. (Παροιμίες 20:5) Δεύτερον, βρες τρόπους για να συμμετέχεις στην καλή λειτουργία του σπιτικού, όπως με το να βοηθάς στο νοικοκυριό και σε άλλες δουλειές χωρίς να χρειάζεται να σε παρακινούν αυτοί.

Αλλά τι θα πούμε για τους βιολογικούς σου γονείς; Αν αποφασίσεις να τους αναζητήσεις, ή αν εκείνοι αποφασίσουν να σε αναζητήσουν, θα απειλήσει αυτό απαραιτήτως το δεσμό σου με τους θετούς γονείς σου; Στο παρελθόν, οι υπηρεσίες υιοθεσιών συνήθως αρνούνταν να δώσουν πληροφορίες για να βοηθήσουν τους βιολογικούς γονείς να βρουν το παιδί που είχαν δώσει για υιοθεσία, ή το αντίστροφο. Σήμερα η τακτική που ακολουθείται σε ορισμένες χώρες είναι λιγότερο περιοριστική, και πολλά υιοθετημένα παιδιά έχουν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους βιολογικούς τους γονείς τους οποίους δεν θυμούνται καθόλου. Βέβαια, η τακτική που ακολουθείται στον τόπο σου μπορεί να είναι διαφορετική.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το αν θα αναζητήσεις τους βιολογικούς σου γονείς ή όχι αποτελεί προσωπική απόφαση, η οποία μπορεί να μην είναι καθόλου εύκολη. Τα αισθήματα των υιοθετημένων νεαρών ως προς αυτό ποικίλλουν. Μερικοί λαχταρούν να βρουν τους βιολογικούς τους γονείς ενώ άλλοι είναι αποφασισμένοι να μην το κάνουν αυτό. Ωστόσο, να ξέρεις ότι πολλά υιοθετημένα νεαρά άτομα έχουν έρθει σε επαφή με τους βιολογικούς γονείς τους χωρίς να διαταραχτεί η σταθερή σχέση τους με τους θετούς γονείς τους.

Συμβουλέψου τους θετούς γονείς σου και ίσως κάποιους ώριμους φίλους στη Χριστιανική εκκλησία. (Παροιμίες 15:22) Αξιολόγησε προσεκτικά τις επιλογές σου, και άφησε να περάσει λίγος χρόνος προτού κάνεις οτιδήποτε. Όπως λέει το εδάφιο Παροιμίες 14:15: «Ο οξυδερκής εξετάζει τα βήματά του».

Αν αποφασίσεις να δημιουργήσεις κάποια σχέση με τους βιολογικούς σου γονείς, προσπάθησε να διαβεβαιώσεις τους θετούς γονείς σου ότι εξακολουθείς να τους αγαπάς και να τους σέβεσαι. Με αυτόν τον τρόπο, ενώ σταδιακά θα γνωρίζεις εκείνους που σε γέννησαν και σε έδωσαν για υιοθεσία πριν από πολύ καιρό, θα διατηρείς έναν σταθερό δεσμό με τους γονείς που σε ανέθρεψαν και σε εκπαίδευσαν.

Ενίσχυσε το Δεσμό με τον Ουράνιο Πατέρα Σου

Πολλά υιοθετημένα νεαρά άτομα παλεύουν με το φόβο της εγκατάλειψης. Ανησυχούν μήπως χάσουν τη θετή τους οικογένεια όπως κάποτε έχασαν τη βιολογική τους οικογένεια. Τέτοιοι φόβοι είναι δικαιολογημένοι. Ωστόσο, να θυμάσαι τα εξής σοφά λόγια: «Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει έξω το φόβο». (1 Ιωάννη 4:18) Μην επιτρέπεις να σε κυριεύει ο νοσηρός φόβος ότι θα χάσεις τους αγαπημένους σου. Αντιθέτως, να ενισχύεις την αγάπη σου για τους άλλους, περιλαμβανομένων όλων των μελών του σπιτικού σου. Πάνω από όλα, όμως, ενίσχυσε την αγάπη σου για τον ουράνιο Πατέρα σου, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι αξιόπιστος σε τέλειο βαθμό και δεν εγκαταλείπει ποτέ τα πιστά παιδιά του. Μπορεί να απαλύνει τους φόβους σου.​—Φιλιππησίους 4:6, 7.

Η Κατρίνα, η οποία υιοθετήθηκε όταν ήταν παιδί, λέει ότι η ανάγνωση της Γραφής τη βοήθησε πολύ να πλησιάσει περισσότερο τον Θεό και να ζει μια ευτυχισμένη, παραγωγική ζωή. Λέει ότι η στενή σχέση με τον Ιεχωβά «είναι εξαιρετικά σημαντική επειδή ο ουράνιος Πατέρας μας ξέρει πώς νιώθουμε». Το αγαπημένο εδάφιο της Κατρίνα είναι το Ψαλμός 27:10, το οποίο λέει: «Ακόμη και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Ιεχωβά θα με δεχτεί».

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Βρες τρόπους για να πλησιάσεις περισσότερο τους θετούς γονείς σου