Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Παραβλέπει ο Θεός τις Αδυναμίες Μας;

“Δεν είμαι κακός! Έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά να εγκαταλείψω τις κακές μου συνήθειες, αλλά είμαι τόσο αδύναμος!”

ΜΗΠΩΣ αυτά τα αισθήματα αντιπροσωπεύουν αυτό που νιώθετε εσείς ή κάποιος γνωστός σας; Πολλοί συμπεραίνουν ότι είναι σχεδόν αδύνατον να νικηθούν οι βαθιά ριζωμένες ηθικές αδυναμίες. Μερικοί άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το αλκοόλ, τον καπνό ή τα ναρκωτικά. Η απληστία κυριαρχεί στη ζωή πολλών άλλων. Υπάρχουν δε και εκείνοι που ενδίδουν σε ακατάλληλη σεξουαλική διαγωγή, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι είναι αθεράπευτα εθισμένοι στο σεξ.

Όπως είναι φανερό στο εδάφιο Ματθαίος 26:41, ο Ιησούς εξέφρασε με καλοσύνη την κατανόησή του για τις ανθρώπινες αδυναμίες. a Μάλιστα, ολόκληρο το Γραφικό υπόμνημα τεκμηριώνει σαφώς ότι και ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς είναι πράγματι ελεήμονες προς τους ανθρώπους. (Ψαλμός 103:8, 9) Αλλά μπορούμε να αναμένουμε ότι ο Θεός θα παραβλέπει όλα τα ελαττώματά μας;

Μωυσής και Δαβίδ

Αναλογιστείτε την αφήγηση σχετικά με τον Μωυσή. Αυτός ήταν γνωστός ως «πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης», και αγωνιζόταν να διατηρήσει αυτή την καλή ιδιότητα. (Αριθμοί 12:3) Καθώς οι Ισραηλίτες διέσχιζαν την έρημο, συχνά ενεργούσαν παράλογα και χωρίς σεβασμό για τον Θεό και τους εκπροσώπους του. Αντιμετωπίζοντάς τα όλα αυτά, ο Μωυσής επιζητούσε ταπεινά τη θεϊκή κατεύθυνση.​—Αριθμοί 16:12-14, 28-30.

Ωστόσο, όταν έφτανε στο τέλος του αυτό το μακρύ, κουραστικό ταξίδι, ο Μωυσής έχασε την αυτοκυριαρχία του μπροστά σε όλο το έθνος και παρήκουσε τις οδηγίες του Θεού. Ο Θεός τον συγχώρησε, αλλά μήπως παρέβλεψε εκείνο το περιστατικό; Όχι. Είπε στον Μωυσή: «Επειδή δεν δείξατε πίστη σε εμένα . . . , δεν θα φέρετε αυτή την εκκλησία στη γη την οποία σίγουρα θα τους δώσω». Ο Μωυσής δεν θα έμπαινε στην Υποσχεμένη Γη. Έπειτα από έναν 40ετή αγώνα, μια σοβαρή ανθρώπινη αστοχία τον έκανε να χάσει αυτό το θαυμάσιο προνόμιο.​—Αριθμοί 20:7-12.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ ήταν άλλος ένας θεοσεβής άνθρωπος με κάποια αδυναμία. Σε μια περίπτωση ενέδωσε  στο πάθος και είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη σύζυγο κάποιου άλλου άντρα. Στη συνέχεια προσπάθησε να αποσιωπήσει το γεγονός κανονίζοντας να θανατωθεί ο σύζυγός της. (2 Σαμουήλ 11:2-27) Έπειτα, μετάνιωσε βαθιά για τα εγκλήματά του, και ο Θεός τον συγχώρησε. Αλλά ο Δαβίδ είχε καταστρέψει μια οικογένεια, και ο Ιεχωβά δεν τον προστάτεψε από τις ολέθριες συμφορές που ακολούθησαν. Το παιδί που απέκτησε ο Δαβίδ αρρώστησε βαριά, και ο Ιεχωβά δεν επενέβη παρά τις προσευχές του Δαβίδ για χάρη του παιδιού του. Το αγόρι πέθανε, και έπειτα ακολούθησε μια σειρά από τραγωδίες στο σπιτικό του Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 12:13-18· 18:33) Ο Δαβίδ πλήρωσε πολύ υψηλό τίμημα επειδή ενέδωσε στην ηθική αδυναμία.

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι ο Θεός θεωρεί τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη διαγωγή τους. Εκείνοι που θέλουν να τον υπηρετούν πρέπει να ενισχύουν τα αδύνατα σημεία της πνευματικότητάς τους και να γίνονται καλύτεροι Χριστιανοί. Τον πρώτο αιώνα, πολλοί το έκαναν αυτό.

Η Μάχη για την Αποτίναξη της Αμαρτίας

Ο απόστολος Παύλος θεωρείται δικαιολογημένα υπόδειγμα όσον αφορά το Χριστιανικό τρόπο ζωής. Γνωρίζατε, όμως, ότι διεξήγε διαρκώς μάχη ενάντια στις αδυναμίες του; Τα εδάφια Ρωμαίους 7:18-25 περιγράφουν παραστατικά αυτή τη σύγκρουση, ή σύμφωνα με το εδάφιο 23, αυτόν τον “πόλεμο”. Ο Παύλος μαχόταν αδιάκοπα, επειδή γνώριζε ότι η αμαρτία είναι ανελέητη.​—1 Κορινθίους 9:26, 27.

Μερικά μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας στην αρχαία Κόρινθο αδικοπραγούσαν κατά συνήθεια στο παρελθόν. Η Γραφή λέει ότι ήταν “πόρνοι, μοιχοί, άντρες που πλάγιαζαν με άντρες, κλέφτες, άπληστοι, μέθυσοι”. Αλλά λέει επίσης ότι “καθαρίστηκαν”. (1 Κορινθίους 6:9-11) Πώς; Ενισχύθηκαν για να σταματήσουν τις πονηρές τους συνήθειες μέσω της ακριβούς γνώσης, των Χριστιανικών συναναστροφών και του πνεύματος του Θεού. Τελικά, ανακηρύχτηκαν δίκαιοι από τον Θεό στο όνομα του Χριστού. Ναι, ο Θεός έδωσε συγχώρηση, παρέχοντάς τους με αυτόν τον τρόπο καθαρή συνείδηση.​—Πράξεις 2:38· 3:19.

Ο Παύλος και οι Κορίνθιοι Χριστιανοί δεν μικροποίησαν τις αμαρτωλές τους τάσεις. Αντίθετα, τις πολέμησαν και με τη βοήθεια του Θεού θριάμβευσαν. Εκείνοι οι λάτρεις του πρώτου αιώνα έγιναν αξιέπαινοι από ηθική άποψη, παρά το περιβάλλον τους και τις ατελείς τους τάσεις. Τι θα πούμε για εμάς;

Ο Θεός Αναμένει από Εμάς να Μαχόμαστε Ενάντια στις Αδυναμίες Μας

Η διεξαγωγή μάχης με μια αδυναμία ίσως να μην έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη εξαφάνισή της. Ενώ βέβαια δεν χρειάζεται να παραδοθούμε στην ατέλειά μας, δεν μπορούμε και να την εξαλείψουμε. Δημιουργεί αδυναμίες οι οποίες μπορεί να είναι πολύ επίμονες. Ωστόσο, δεν πρέπει να ενδίδουμε στις αδυναμίες μας. (Ψαλμός 119:11) Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό;

Επειδή ο Θεός δεν ανέχεται να είναι η ατέλεια συνεχής δικαιολογία για κακή διαγωγή. (Ιούδα 4) Ο Ιεχωβά θέλει να είναι οι άνθρωποι καθαροί, να ζουν με καλό, ηθικό τρόπο. Η Γραφή λέει: «Να αποστρέφεστε ό,τι είναι πονηρό». (Ρωμαίους 12:9) Γιατί διακρατεί ο Θεός μια τόσο σταθερή στάση;

Ένας λόγος είναι ότι το να ενδίδει κάποιος στην αδυναμία είναι επιζήμιο. «Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει», λέει η Γραφή στο εδάφιο Γαλάτες 6:7. Εκείνοι που ενδίδουν σε εθισμούς, στην απληστία και στην αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά συνήθως θερίζουν μια θλιβερή συγκομιδή στη ζωή τους. Αλλά υπάρχει και ένας πιο σημαντικός λόγος.

Η αμαρτία προσβάλλει τον Θεό. Προκαλεί «διαίρεση» ανάμεσα σε εμάς και στον Ιεχωβά. (Ησαΐας 59:2) Εφόσον όσοι πράττουν την αμαρτία δεν μπορούν να κερδίσουν την επιδοκιμασία του, εκείνος τους προτρέπει: «Πλυθείτε· καθαριστείτε· . . . πάψτε να κάνετε το κακό».​—Ησαΐας 1:16.

Ο Δημιουργός μας είναι στοργικός και ελεήμων. «Δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Το να ενδίδουμε συνεχώς στην αδυναμία μάς εμποδίζει να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού. Εφόσον ο Θεός δεν παραβλέπει τις αδυναμίες μας, δεν θα πρέπει να τις παραβλέπουμε ούτε εμείς.

[Υποσημείωση]