Το βράδυ πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς συμβούλεψε τους αποστόλους του να μην επιδιώκουν θέσεις εξοχότητας μεταξύ των ομοπίστων τους. Τους είπε: «Οι βασιλιάδες των εθνών τα καταδυναστεύουν, και εκείνοι που έχουν εξουσία πάνω τους αποκαλούνται ευεργέτες. Εσείς όμως δεν πρέπει να είστε έτσι».​—Λουκ. 22:25, 26.

Ποιοι ήταν οι ευεργέτες στους οποίους αναφερόταν ο Ιησούς; Επιγραφές, νομίσματα και συγγράμματα αποκαλύπτουν ότι στην ελληνική και στη ρωμαϊκή κοινωνία συνηθιζόταν να τιμούν επιφανείς άντρες και κυβερνήτες με τον τίτλο του «ευεργέτη». Αυτή η τιμή τούς αποδιδόταν επειδή είχαν προσφέρει κάποια πολύτιμη κοινωφελή υπηρεσία.

Αρκετοί βασιλιάδες έφεραν τον τίτλο «ευεργέτης». Μεταξύ αυτών ήταν οι άρχοντες της Αιγύπτου Πτολεμαίος Γ΄ ο Ευεργέτης (περ. 247- 222 Π.Κ.Χ.) και Πτολεμαίος Η΄ ο Ευεργέτης Β΄ (περ. 147- 117 Π.Κ.Χ.). Οι Ρωμαίοι ηγεμόνες Ιούλιος Καίσαρας (48-44 Π.Κ.Χ.) και Αύγουστος (31 Π.Κ.Χ.–14 Κ.Χ.) επίσης έφεραν τον συγκεκριμένο τίτλο, όπως και ο Ηρώδης ο Μέγας, βασιλιάς της Ιουδαίας. Ο Ηρώδης προφανώς κέρδισε αυτόν τον τιμητικό τίτλο όταν εισήγαγε σιτάρι για να αντιμετωπίσει τον λιμό που μάστιζε τον λαό του και πρόσφερε ρούχα στους απόρους.

Σύμφωνα με τον Γερμανό Βιβλικό λόγιο Άντολφ Ντάισμαν, η χρήση του τίτλου «ευεργέτης» ήταν ευρέως διαδεδομένη. Ο Ντάισμαν σχολίασε: «Δεν θα ήταν δύσκολο μέσα σε σχετικά λίγο χρόνο να βρει κάποιος σε επιγραφές πάνω από εκατό περιπτώσεις [χρήσης αυτού του τίτλου]».

Τι εννοούσε λοιπόν ο Ιησούς όταν είπε στους μαθητές του: «Εσείς όμως δεν πρέπει να είστε έτσι»; Μήπως τους έλεγε να μην ενδιαφέρονται για το κοινό συμφέρον, να μη νοιάζονται για το καλό των ανθρώπων γύρω τους; Κάθε άλλο. Από ό,τι φαίνεται, αυτό που απασχολούσε τον Ιησού ήταν το κίνητρο με το οποίο γίνονται οι πράξεις γενναιοδωρίας.

Την εποχή του Ιησού, εύποροι άνθρωποι προσπαθούσαν να χτίσουν την υπόληψή τους χρηματοδοτώντας θεάματα και αγώνες στην αρένα, κατασκευάζοντας κήπους και ναούς και υποστηρίζοντας παρόμοιες δραστηριότητες. Εντούτοις, στόχος τους ήταν να κερδίσουν έπαινο, δημοτικότητα ή ψήφους. Ένα σύγγραμμα αναφέρει: «Παρότι υπήρχαν και δωρητές που ήταν στ’ αλήθεια γενναιόδωροι, συνήθως τέτοιες ενέργειες υποκινούνταν από πολιτικό συμφέρον». Αυτό το φιλόδοξο και ιδιοτελές πνεύμα πρότρεψε ο Ιησούς τους ακολούθους του να αποφεύγουν.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο απόστολος Παύλος τόνισε την ίδια σημαντική αλήθεια όσον αφορά το να δίνουμε με το σωστό κίνητρο. Έγραψε στους ομοπίστους του στην Κόρινθο: «Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι δυσανασχετώντας ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με χαρά».​—2 Κορ. 9:7.