Η ΑΠΕΙΛΗ: Εξωγενείς απειλές, όπως η φθορά και η εναντίωση, δεν έχουν καταστρέψει τη Γραφή. Εντούτοις, μερικοί αντιγραφείς και μεταφραστές έχουν αποπειραθεί να παραποιήσουν το άγγελμά της. Κατά καιρούς, έχουν επιχειρήσει να προσαρμόσουν τη Γραφή στα δικά τους δόγματα αντί να προσαρμόσουν τα δόγματά τους στη Γραφή. Εξετάστε μερικά παραδείγματα:

• Τόπος λατρείας: Μεταξύ του τέταρτου και του δεύτερου αιώνα Π.Κ.Χ., οι συγγραφείς της Σαμαρειτικής Πεντατεύχου πρόσθεσαν μετά το εδάφιο Έξοδος 20:17 τα λόγια «στο Ααργααριζίμ. Και εκεί πρέπει να χτίσεις ένα θυσιαστήριο». Οι Σαμαρείτες ευελπιστούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχαν Γραφική υποστήριξη για την κατασκευή ναού στο «Ααργααριζίμ», δηλαδή στο Όρος Γαριζίν.

• Δοξασία της Τριάδας: Λιγότερο από 300 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Γραφής, κάποιος Τριαδιστής συγγραφέας πρόσθεσε στο εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7 τις λέξεις «εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι εν». Αυτή η δήλωση δεν εμφανιζόταν στο πρωτότυπο κείμενο. «Από τον έκτο αιώνα και έπειτα», σχολιάζει ο Βιβλικός λόγιος Μπρους Μέτζερ, αυτές οι λέξεις «απαντώνται όλο και πιο συχνά σε χειρόγραφα της Παλαιάς Λατινικής και της [λατινικής] Βουλγάτας».

• Θεϊκό όνομα: Επικαλούμενοι μια Ιουδαϊκή δεισιδαιμονία, πολλοί Βιβλικοί μεταφραστές αποφάσισαν να αφαιρέσουν το θεϊκό όνομα από τις Γραφές. Το αντικατέστησαν με τίτλους όπως «Θεός» ή «Κύριος», εκφράσεις οι οποίες μέσα στη Γραφή δεν αποδίδονται μόνο στον Δημιουργό αλλά και σε ανθρώπους, αντικείμενα της ψεύτικης λατρείας, ακόμη και στον Διάβολο.​—Ιωάννης 10:34, 35· 1 Κορινθίους 8:5, 6· 2 Κορινθίους 4:4. a

ΠΩΣ ΕΠΕΖΗΣΕ Η ΓΡΑΦΗ: Πρώτον, αν και ορισμένοι Βιβλικοί αντιγραφείς επέδειξαν αμέλεια ή ακόμη και δόλο, πολλοί άλλοι ήταν εξαιρετικά επιδέξιοι και σχολαστικοί. Από τον έκτο ως τον δέκατο αιώνα Κ.Χ., οι Μασορίτες αντέγραφαν τις Εβραϊκές Γραφές και εκπόνησαν  το έργο που είναι γνωστό ως Μασοριτικό κείμενο. Λέγεται πως καταμετρούσαν τις λέξεις και τα γράμματα ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν είχαν παρεισφρήσει λάθη. Όταν εντόπιζαν πιθανά λάθη στο κριτικό κείμενο που χρησιμοποιούσαν, τα επισήμαιναν στο περιθώριο. Οι Μασορίτες αρνούνταν να παραποιήσουν το Βιβλικό κείμενο. «Η εσκεμμένη επέμβαση θα ήταν το χειρότερο έγκλημα που θα μπορούσαν να διαπράξουν», έγραψε ο καθηγητής Μόσε Γκόσεν-Γκότσταϊν.

Δεύτερον, ο τεράστιος όγκος χειρογράφων που έχουμε σήμερα ουσιαστικά βοηθάει τους Βιβλικούς λογίους να εντοπίζουν λάθη. Λόγου χάρη, κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν επί αιώνες ότι οι δικές τους λατινικές μεταφράσεις περιείχαν το αυθεντικό Βιβλικό κείμενο. Ωστόσο, είχαν προσθέσει στο εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7 τη νόθα φράση που προαναφέρθηκε σε αυτό το άρθρο. Το λάθος παρείσφρησε ακόμη και στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, μια αγγλική μετάφραση με μεγάλη απήχηση! Τι αποκάλυψαν όμως χειρόγραφα που ανακαλύφτηκαν αργότερα; Ο Μπρους Μέτζερ έγραψε: «Το απόσπασμα [του εδαφίου 1 Ιωάννη 5:7] απουσιάζει από τα χειρόγραφα όλων των αρχαίων μεταφράσεων (συριακή, κοπτική, αρμενική, αιθιοπική, αραβική, σλαβονική) εκτός της λατινικής». Κατά συνέπεια, αναθεωρημένες εκδόσεις της Μετάφρασης Βασιλέως Ιακώβου καθώς και άλλες Άγιες Γραφές έχουν αφαιρέσει την εσφαλμένη φράση.

Αποδεικνύουν άραγε τα παλαιότερα χειρόγραφα ότι το Γραφικό άγγελμα έχει διατηρηθεί; Όταν ανακαλύφτηκαν οι Ρόλοι της Νεκράς Θαλάσσης το 1947, οι λόγιοι μπορούσαν επιτέλους να συγκρίνουν το εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο με το περιεχόμενο Βιβλικών ρόλων που είχαν γραφτεί πάνω από χίλια χρόνια νωρίτερα. Ένα μέλος της ομάδας που επιμελήθηκε τους Ρόλους της Νεκράς Θαλάσσης συμπέρανε πως ένας και μόνο ρόλος «παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις ότι η μεταβίβαση του βιβλικού κειμένου μέσω των Ιουδαίων αντιγραφέων σε μια περίοδο χιλίων και πλέον ετών ήταν εξαιρετικά πιστή και προσεκτική».

Η Βιβλιοθήκη Τσέστερ Μπίτι στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας διαθέτει μια συλλογή παπύρων που περιλαμβάνει αποσπάσματα σχεδόν όλων των βιβλίων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, μεταξύ των οποίων και χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον δεύτερο αιώνα Κ.Χ.​—μόλις 100 περίπου χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Γραφής. «Παρότι οι Πάπυροι παρέχουν πλούτο νέων πληροφοριών σε επίπεδο κειμενικών λεπτομερειών», παρατηρεί Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary), «επιδεικνύουν επίσης αξιοθαύμαστη συνέπεια όσον αφορά την ιστορική μεταβίβαση του βιβλικού κειμένου».

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Η παλαιότητα και το πλήθος των Βιβλικών χειρογράφων, όχι μόνο δεν έχουν διαστρεβλώσει το Βιβλικό κείμενο, αλλά στην ουσία το έχουν βελτιώσει. Ο Σερ Φρέντερικ Κένιον έγραψε σχετικά με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές: «Κανένα άλλο αρχαίο βιβλίο δεν έχει να επιδείξει μια τόσο παλιά και άφθονη μαρτυρία για το κείμενό του, και κανένας αμερόληπτος λόγιος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το κείμενο που έχει φτάσει σε εμάς είναι ουσιαστικά αξιόπιστο». Και αναφορικά με τις Εβραϊκές Γραφές, ο λόγιος Γουίλιαμ Χένρι Γκριν δήλωσε: «Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κανένα άλλο έργο της αρχαιότητας δεν έχει μεταβιβαστεί με τόση ακρίβεια».