Μεγάλωσα στην περιοχή του Πουέρτο Λιμόν, ενός λιμανιού στα ανατολικά παράλια της Κόστα Ρίκα. Οι γονείς μου είχαν οχτώ παιδιά, και εγώ ήμουν το έβδομο. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν οχτώ χρονών. Από εκεί και έπειτα, η μητέρα μου μας ανέθρεψε μόνη της.

Το μπέιζμπολ ήταν πάντα κομμάτι της ζωής μου. Μου άρεσε από παιδί. Στα τέλη της εφηβείας μου, μπήκα σε μια ερασιτεχνική ομάδα. Όταν ήμουν γύρω στα 20 και έπαιζα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, κάποιος κυνηγός ταλέντων μού πρότεινε να παίξω σε μια επαγγελματική ομάδα στη Νικαράγουα. Ωστόσο, επειδή εκείνον τον καιρό η μητέρα μου δεν ήταν καλά στην υγεία της και τη φρόντιζα εγώ, δεν ήθελα να πάω. Έτσι λοιπόν, απέρριψα την προσφορά. Αργότερα, ένας άλλος κυνηγός ταλέντων μού πρότεινε να παίξω στην εθνική ομάδα μπέιζμπολ της Κόστα Ρίκα, η οποία αποτελούνταν από επίλεκτους παίκτες του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Αυτή τη φορά, δέχτηκα. Αγωνιζόμουν στην εθνική ομάδα από το 1949 μέχρι το 1952, και έπαιξα σε μια σειρά αγώνων στην Κούβα, στο Μεξικό και στη Νικαράγουα. Ήμουν παίκτης βάσης και μάλιστα από τους καλούς​—έπαιξα 17 σερί αγώνες χωρίς να κάνω ούτε ένα σφάλμα. Μου άρεσε πολύ να ακούω τα πλήθη να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά μου!

Δυστυχώς, παράλληλα ζούσα ανήθικα. Αν και είχα δεσμό με μια κοπέλα, πάντα είχα σχέσεις και με άλλες γυναίκες. Εκτός αυτού, έπινα υπερβολικά. Μια φορά μέθυσα τόσο πολύ που, όταν ξύπνησα στο κρεβάτι μου την άλλη μέρα, δεν μπορούσα να θυμηθώ πώς είχα γυρίσει στο σπίτι! Επίσης, έπαιζα τυχερά παιχνίδια με ντόμινο και αγόραζα λαχεία.

Ενώ εγώ έκανα αυτή τη ζωή, η μητέρα μου έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Προσπάθησε να με κάνει να ενδιαφερθώ για την πίστη της, αλλά αρχικά δεν τα κατάφερε επειδή ήμουν εντελώς απορροφημένος στο άθλημά μου. Αν βρισκόμουν στο γήπεδο για προπόνηση την ώρα του φαγητού, ξεχνούσα να φάω! Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο το παιχνίδι. Αγαπούσα το μπέιζμπολ πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο!

 Στα 29 μου, όμως, τραυματίστηκα σοβαρά σε έναν αγώνα προσπαθώντας να πιάσω την μπάλα. Όταν ανέρρωσα, σταμάτησα να παίζω επαγγελματικά. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα να ασχολούμαι με το οργανωμένο μπέιζμπολ προπονώντας τους παίκτες μιας ερασιτεχνικής ομάδας κοντά στο σπίτι μου.

Το 1957, δέχτηκα να παρακολουθήσω μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε ένα στάδιο στο οποίο είχα παίξει μπέιζμπολ. Ενώ καθόμουν στο ακροατήριο, ήταν αδύνατον να μην προσέξω την αντίθεση ανάμεσα στη γεμάτη σεβασμό διαγωγή των Μαρτύρων και στην ανεξέλεγκτη συμπεριφορά που έβλεπα ανάμεσα στους φιλάθλους στους αγώνες μπέιζμπολ. Όσα είδα σε εκείνη τη συνέλευση με υποκίνησαν να αρχίσω να μελετώ τη Γραφή με τους Μάρτυρες και να παρακολουθώ τις συναθροίσεις τους.

Πολλές από τις Βιβλικές διδασκαλίες που έμαθα με εντυπωσίασαν. Για παράδειγμα, ο Ιησούς προείπε ότι στις τελευταίες ημέρες οι μαθητές του θα κήρυτταν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού παγκόσμια. (Ματθαίος 24:14) Έμαθα επίσης ότι οι αληθινοί Χριστιανοί δεν επιτελούν τη διακονία τους με σκοπό το κέρδος. Ο Ιησούς είπε: «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε».​—Ματθαίος 10:8.

Καθώς μελετούσα τη Γραφή, σύγκρινα αυτά που λέει με όσα παρατηρούσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Θαύμαζα τις ακούραστες προσπάθειες που έκαναν για να διαδώσουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού παγκόσμια. Έβλεπα ότι ήταν πρόθυμοι να δίνουν, όπως πρόσταξε ο Ιησούς να κάνουν οι Χριστιανοί. Όταν λοιπόν διάβασα στο εδάφιο Μάρκος 10:21 την πρόσκληση του Ιησού «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου», θέλησα να γίνω Μάρτυρας.

Παρ’ όλα αυτά, μου πήρε αρκετό χρόνο για να ενεργήσω αποφασιστικά. Για παράδειγμα, επί πολλά χρόνια έπαιζα κάθε εβδομάδα τον «τυχερό» μου αριθμό στο εθνικό λαχείο. Ωστόσο, έμαθα από τη Γραφή ότι ο Θεός καταδικάζει τους λάτρεις “του θεού της Καλής Τύχης”, καθώς και τους πλεονέκτες. (Ησαΐας 65:11· Κολοσσαείς 3:5) Γι’ αυτό, αποφάσισα να σταματήσω τα τυχερά παιχνίδια. Την πρώτη Κυριακή αφότου έπαψα να παίρνω λαχείο, κληρώθηκε ο «τυχερός» μου αριθμός! Κάποιοι με κορόιδευαν που δεν είχα παίξει εκείνη την εβδομάδα και με πίεζαν πολύ να ξαναπαίξω, αλλά εγώ αντιστάθηκα. Ποτέ δεν ξαναγύρισα στα τυχερά παιχνίδια.

Μια ακόμη δοκιμασία της “νέας προσωπικότητάς” μου προέκυψε την ίδια μέρα που βαφτίστηκα σε κάποια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. (Εφεσίους 4:24) Όταν γύρισα το βράδυ στο ξενοδοχείο όπου έμενα, με περίμενε έξω από το δωμάτιό μου η πρώην κοπέλα μου και μου είπε παρακλητικά: «Έλα Σάμι, ας περάσουμε ωραία απόψε!» Εγώ όμως απάντησα αμέσως: «Όχι!» Της υπενθύμισα ότι τώρα ζούσα σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες της Γραφής. (1 Κορινθίους 6:18) «Τι;» μου είπε απότομα. Κατόπιν μίλησε υποτιμητικά για την άποψη της Γραφής γύρω από τη σεξουαλική ανηθικότητα και επέμεινε να ξαναρχίσουμε τη σχέση μας. Αλλά εγώ απλώς μπήκα στο δωμάτιό μου και κλείδωσα την πόρτα πίσω μου. Σήμερα, μπορώ να πω με μεγάλη μου χαρά ότι, από το 1958 που έγινα Μάρτυρας, έχω διατηρήσει με σταθερότητα τις αλλαγές που έκανα στον τρόπο ζωής μου.

Νιώθω ότι θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για τα οφέλη που απολαμβάνω επειδή ακολουθώ την καθοδηγία της Γραφής! Μερικά από αυτά είναι ότι τώρα έχω πολλούς πραγματικούς φίλους, μια ζωή γεμάτη σκοπό και αληθινή ευτυχία.

Αν και μου αρέσει ακόμη το μπέιζμπολ, τώρα έχω επαναπροσδιορίσει τις αξίες μου. Στο μπέιζμπολ κέρδισα αναγνώριση και χρήματα, αλλά αυτά δεν είχαν διάρκεια. Ωστόσο, η σχέση μου με τον Θεό και την αδελφότητα στην οποία ανήκω θα διαρκέσουν για πάντα. Η Γραφή λέει: «Ο κόσμος παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του, αλλά αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα». (1 Ιωάννη 2:17) Τώρα, πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, αγαπώ τον Ιεχωβά Θεό και τον λαό του!