ΚΑΘΩΣ ζούμε σε έναν ταραγμένο κόσμο, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια για να βρούμε ειρήνη. Αλλά ακόμα και όταν απολαμβάνουμε σε κάποιον βαθμό ειρήνη, πολλές φορές παλεύουμε για να τη διατηρήσουμε. Πώς μπορεί ο Λόγος του Θεού να μας βοηθήσει να βρούμε αληθινή και διαρκή ειρήνη; Και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς με τη σειρά μας άλλους να κάνουν το ίδιο;

Προκειμένου να απολαμβάνουμε αληθινή ειρήνη, πρέπει να νιώθουμε ασφάλεια και συναισθηματική ηρεμία. Χρειάζεται επίσης να σφυρηλατούμε ισχυρές φιλίες. Και το σημαντικότερο, για να βρούμε διαρκή ειρήνη χρειάζεται να καλλιεργούμε στενή φιλία με τον Θεό. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Όταν υπακούμε στις δίκαιες εντολές και αρχές του Ιεχωβά, δείχνουμε ότι εμπιστευόμαστε σε αυτόν και ότι επιθυμούμε να έχουμε ειρηνική σχέση μαζί του. (Ιερ. 17:7, 8· Ιακ. 2:22, 23) Τότε εκείνος μας πλησιάζει και μας ευλογεί με εσωτερική ειρήνη. Το εδάφιο Ησαΐας 32:17 λέει: «Το αποτέλεσμα της αληθινής δικαιοσύνης θα είναι ειρήνη και ο καρπός της αληθινής δικαιοσύνης διαρκής γαλήνη και ασφάλεια». Μπορούμε να βρούμε αληθινή εσωτερική ειρήνη αν υπακούμε στον Ιεχωβά από καρδιάς.​—Ησ. 48:18, 19.

Κάτι άλλο που μας βοηθάει να βρούμε διαρκή ειρήνη είναι ένα ξεχωριστό δώρο από τον ουράνιο Πατέρα μας​—το άγιο πνεύμα του.​—Πράξ. 9:31.

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει την ειρήνη ως την τρίτη πτυχή “του καρπού του πνεύματος”. (Γαλ. 5:22, 23) Εφόσον η αληθινή ειρήνη είναι προϊόν του πνεύματος του Θεού, πρέπει να είμαστε δεκτικοί στην επιρροή του αγίου πνεύματος προκειμένου να την καλλιεργήσουμε. Ας εξετάσουμε δύο τρόπους με τους οποίους το πνεύμα του Θεού μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε ειρήνη.

 Πρώτον, η τακτική ανάγνωση του Λόγου του Θεού μάς βοηθάει να βρούμε ειρήνη. (Ψαλμ. 1:2, 3) Καθώς κάνουμε στοχασμούς γύρω από το άγγελμα της Αγίας Γραφής, το πνεύμα του Θεού μάς βοηθάει να κατανοούμε τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά σε πολλά ζητήματα. Για παράδειγμα, βλέπουμε πώς παραμένει εκείνος ειρηνικός και γιατί θεωρεί την ειρήνη τόσο σημαντική. Όταν εφαρμόζουμε τέτοια διδάγματα από τον Λόγο του Θεού, γευόμαστε μεγαλύτερη ειρήνη στη ζωή μας.​—Παρ. 3:1, 2.

Δεύτερον, πρέπει να προσευχόμαστε για το άγιο πνεύμα του Θεού. (Λουκ. 11:13) Ο Ιεχωβά υπόσχεται ότι, αν επιζητούμε τη βοήθειά του, «η ειρήνη του Θεού η οποία υπερβαίνει κάθε κατανόηση θα περιφρουρήσει την καρδιά [μας] και τις διανοητικές [μας] δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιπ. 4:6, 7) Όταν στηριζόμαστε με προσευχή στο πνεύμα του Ιεχωβά, ο Θεός μας μάς γεμίζει με μια εσωτερική ειρήνη που ανήκει μόνο σε όσους έχουν πολύτιμη φιλία μαζί του.​—Ρωμ. 15:13.

Ας δούμε τώρα πώς εφάρμοσαν μερικοί αυτή τη Γραφική συμβουλή και έκαναν τις αναγκαίες αλλαγές προκειμένου να γεύονται διαρκή ειρήνη​—με τον Ιεχωβά, με τον εαυτό τους και με τους συνανθρώπους τους.

Στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα υπάρχουν και κάποιοι που άλλοτε ήταν ευέξαπτοι αλλά τώρα είναι πιο συμπονετικοί, καλοσυνάτοι, μακρόθυμοι και ειρηνικοί στις σχέσεις τους με τους άλλους. * (Παρ. 29:22) Προσέξτε την περίπτωση δύο διαγγελέων της Βασιλείας οι οποίοι βοηθήθηκαν να υπερνικήσουν τον θυμό και να συμπεριφέρονται ειρηνικά.

Η κακή νοοτροπία του Ντέιβιντ επηρέαζε την ομιλία του. Προτού αφιερωθεί στον Θεό, συνήθιζε να επικρίνει τους άλλους και μιλούσε σκληρά στην οικογένειά του. Με τον καιρό, κατάλαβε ότι έπρεπε να αλλάξει και να γίνει ειρηνικός. Πώς βρήκε τελικά ειρήνη; Ο ίδιος εξηγεί: «Άρχισα να εφαρμόζω τις Γραφικές αρχές στη ζωή μου, και ως αποτέλεσμα αυξήθηκε ο σεβασμός ανάμεσα σε εμένα και στην οικογένειά μου».

Το παρελθόν της Ρέιτσελ επηρέαζε τη στάση της. Η ίδια παραδέχεται: «Επειδή μεγάλωσα σε ένα σπιτικό γεμάτο θυμό, χρειάζεται ακόμα και τώρα να παλεύω με αισθήματα θυμού». Τι τη βοήθησε  να γίνει πιο ειρηνικό άτομο; «Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά με προσευχή», απαντάει η ίδια.

Ο Ντέιβιντ και η Ρέιτσελ είναι δύο μόνο παραδείγματα που δείχνουν ότι, αν εφαρμόζουμε τις θεόπνευστες Γραφικές αρχές και στηριζόμαστε στο πνεύμα του Θεού για βοήθεια, οι προσπάθειές μας θα αποφέρουν ειρηνικό καρπό. Σαφώς, παρότι ζούμε σε έναν εχθρικό κόσμο, μπορούμε να έχουμε εσωτερική ειρήνη η οποία συμβάλλει σε αρμονικές σχέσεις με την οικογένειά μας και τους συγχριστιανούς μας. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μάς προτρέπει να είμαστε «ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους». (Ρωμ. 12:18) Είναι όντως εφικτό κάτι τέτοιο, και ποια οφέλη προκύπτουν από τις προσπάθειές μας να κάνουμε ειρήνη;

Μέσω της διακονίας μας, προσκαλούμε τους ανθρώπους να ωφεληθούν από το ειρηνικό μας άγγελμα για τη Βασιλεία του Θεού. (Ησ. 9:6, 7· Ματθ. 24:14) Το ευχάριστο είναι ότι πολλοί έχουν ανταποκριθεί. Ως αποτέλεσμα, δεν τους κατακλύζουν πια αισθήματα απόγνωσης ή θυμού για όσα βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους. Απεναντίας, τώρα έχουν αληθινή ελπίδα για το μέλλον και υποκινούνται να “ζητούν την ειρήνη και να την επιδιώκουν”.​—Ψαλμ. 34:14.

Αλλά δεν ανταποκρίνονται όλοι ευνοϊκά στο άγγελμά μας, τουλάχιστον στην αρχή. (Ιωάν. 3:19) Ακόμα και τότε όμως, το πνεύμα του Θεού μάς βοηθάει να τους παρουσιάζουμε τα καλά νέα ειρηνικά και με σεβασμό. Με αυτόν τον τρόπο, ακολουθούμε τις οδηγίες του Ιησού για τη διακονία οι οποίες είναι καταγραμμένες στα εδάφια Ματθαίος 10:11-13. Εκεί έδωσε την εξής συμβουλή: «Όταν μπείτε στο σπίτι, χαιρετήστε όσους βρίσκονται εκεί. Αν το σπιτικό είναι άξιο, ας έρθει σε αυτό η ειρήνη που του ευχηθήκατε· αλλά αν δεν είναι άξιο, η ειρήνη σας ας επιστρέψει σε εσάς». Όταν ακολουθούμε τις συμβουλές του Ιησού, μπορούμε να φύγουμε έχοντας διατηρήσει την ειρήνη μας άθικτη και έχοντας αφήσει μια πόρτα ανοιχτή προκειμένου να βοηθήσουμε το άτομο στο μέλλον.

Συμβάλλουμε επίσης στην ειρήνη όταν πλησιάζουμε με σεβασμό τους κυβερνητικούς αξιωματούχους​—ακόμα και εκείνους που ίσως εναντιώνονται στο έργο μας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση μιας αφρικανικής χώρας δεν μας έδινε άδεια να χτίσουμε Αίθουσες Βασιλείας λόγω προκατάληψης. Με την ελπίδα να λυθεί το ζήτημα ειρηνικά, ανατέθηκε σε έναν αδελφό ο οποίος στο παρελθόν είχε υπηρετήσει ως ιεραπόστολος σε εκείνη τη χώρα να επισκεφτεί τον πρέσβη της στο Λονδίνο. Σκοπός ήταν να μιλήσει σε εκείνον τον αξιωματούχο για το ειρηνικό έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη χώρα του. Πώς εξελίχθηκε η επίσκεψη;

Ο αδελφός αφηγείται: «Όταν έφτασα στον χώρο υποδοχής, συμπέρανα από το ντύσιμο της υπαλλήλου ότι ανήκε σε μια φυλή τη γλώσσα της οποίας είχα μάθει. Τη χαιρέτησα λοιπόν στη γλώσσα της. Εκείνη με ρώτησε έκπληκτη: “Ποιος είναι ο σκοπός της επίσκεψής σας;” Της είπα ευγενικά ότι θα ήθελα να δω τον πρέσβη. Αυτή του τηλεφώνησε, και εκείνος βγήκε έξω να με υποδεχτεί και με χαιρέτησε στη γλώσσα της φυλής του. Στη συνέχεια, με άκουσε με προσοχή καθώς του εξηγούσα τις ειρηνικές δραστηριότητες των Μαρτύρων».

Η εξήγηση που έδωσε με σεβασμό ο αδελφός μείωσε κατά πολύ την παρανόηση και την προκατάληψη του πρέσβη για το έργο μας. Λίγο καιρό αργότερα, η κυβέρνηση εκείνης της αφρικανικής χώρας ήρε τους περιορισμούς που είχε επιβάλει σε σχέση με την οικοδόμηση. Πόσο χάρηκαν οι αδελφοί με αυτή την ειρηνική έκβαση! Πράγματι, όταν συμπεριφερόμαστε στους άλλους με σεβασμό, αποκομίζουμε πολλά θαυμάσια οφέλη​—περιλαμβανομένης και της ειρήνης.

Σήμερα, ο λαός του Ιεχωβά απολαμβάνει έναν πνευματικό παράδεισο όπου επικρατεί η ειρήνη. Θα συμβάλλετε και εσείς σε αυτή την ειρήνη αν προσπαθείτε να καλλιεργείτε αυτή την πτυχή του καρπού του πνεύματος στη ζωή σας. Και το σημαντικότερο, θα κερδίσετε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και θα βρείτε άφθονη και αιώνια ειρήνη στον νέο κόσμο του Θεού.​—2 Πέτρ. 3:13, 14.