ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ

Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Υπόμνημα του Χάρβαρντ για την Ψυχική Υγεία (The Harvard Mental Health Letter), «η ευγνωμοσύνη είναι πάντα στενά συνυφασμένη με μεγαλύτερη ευτυχία. Βοηθάει τους ανθρώπους να έχουν πιο θετικά αισθήματα, να απολαμβάνουν ό,τι καλό τους συμβαίνει, να είναι πιο υγιείς, να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες και να οικοδομούν ισχυρές σχέσεις».

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Η Γραφή μάς παροτρύνει να καλλιεργούμε πνεύμα ευγνωμοσύνης. «Αποδειχτείτε ευγνώμονες», έγραψε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα ως προς αυτό. Λόγου χάρη, “ευχαριστούσε τον Θεό ακατάπαυστα” για τη θετική ανταπόκριση όσων άκουσαν το άγγελμα που τους μετέδωσε. (Κολοσσαείς 3:15· 1 Θεσσαλονικείς 2:13) Η διαρκής ευτυχία δεν προκύπτει όταν λέμε απλώς ευχαριστώ κάπου κάπου, αλλά προέρχεται από μια στάση ευγνωμοσύνης. Αυτή, με τη σειρά της, μας προστατεύει από αισθήματα που θα μπορούσαν να μας αποξενώσουν από τους άλλους και να μας στερήσουν τη χαρά της ζωής—αισθήματα όπως η ζήλια και η μνησικακία ή το να νιώθουμε ότι δικαιούμαστε ειδική μεταχείριση.

Ο ίδιος ο Δημιουργός μας έχει θέσει θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά την εκδήλωση εκτίμησης—ακόμη και προς ανθρώπους! Το εδάφιο Εβραίους 6:10 δηλώνει: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». Ναι, ο Δημιουργός μας θεωρεί ότι είναι άδικο να δείχνουμε αγνωμοσύνη.

«Πάντοτε να χαίρεστε. Σε σχέση με το καθετί να κάνετε ευχαριστήριες προσευχές».—1 Θεσσαλονικείς 5:16, 18.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ Η ΠΕΙΡΑ

Όταν εκφράζουμε γνήσια ευγνωμοσύνη σε κάποιον—για ένα δώρο, για έναν καλό λόγο ή για την πρακτική βοήθεια που μας πρόσφερε—του δείχνουμε ότι τον θεωρούμε πολύτιμο και ότι τον εκτιμούμε. Ακόμη και άγνωστοι ανταποκρίνονται εγκάρδια σε ανθρώπους που τους λένε ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» για μια καλή πράξη, όπως το ότι τους κράτησαν την πόρτα για να περάσουν.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

«Να δίνετε», είπε ο Ιησούς Χριστός, «και οι άνθρωποι θα σας δώσουν. Θα ρίξουν στον κόρφο σας μέτρο καλό, συμπιεσμένο, κουνημένο καλά, που θα ξεχειλίζει». (Λουκάς 6:38) Εξετάστε την εμπειρία της Ρόουζ, ενός κωφού κοριτσιού από το Βανουάτου, ένα νησιωτικό κράτος στον Νότιο Ειρηνικό.

Η Ρόουζ παρακολουθούσε τις Χριστιανικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά αλλά δεν ωφελούνταν πολύ από αυτές, επειδή ούτε η ίδια ούτε κάποιος άλλος στην εκκλησία γνώριζε τη νοηματική γλώσσα. Όταν επισκέφτηκε την εκκλησία ένα αντρόγυνο που ήταν έμπειροι διερμηνείς της νοηματικής, διέκριναν το πρόβλημα και οργάνωσαν μια τάξη εκμάθησης της νοηματικής. Η Ρόουζ ήταν πολύ ευγνώμων. «Είμαι ευτυχισμένη γιατί έχω τόσο πολλούς φίλους που με αγαπούν», είπε η ίδια. Η ευγνωμοσύνη της και το ότι συμμετέχει πλέον στις συναθροίσεις είναι η καλύτερη ανταμοιβή για το αντρόγυνο που τη βοήθησε. Η Ρόουζ εκτιμάει βαθιά και τις προσπάθειες που έκαναν άλλοι για να μάθουν τη νοηματική ώστε να μπορούν να επικοινωνούν μαζί της.—Πράξεις 20:35.

«Όποιος προσφέρει ευχαριστία ως θυσία του, . . . δοξάζει [τον Θεό]».—Ψαλμός 50:23.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Τα αισθήματά μας συνδέονται άμεσα με τις σκέψεις μας. Ο Βιβλικός συγγραφέας Δαβίδ είπε προσευχόμενος στον Θεό: «Στοχάστηκα όλες τις ενέργειές σου· έκανα πρόθυμα μέλημά μου το έργο των χεριών σου». (Ψαλμός 143:5) Ναι, ο Δαβίδ δεν ήταν επιπόλαιος ούτε επιφανειακός. Το πνεύμα ευγνωμοσύνης που εκδήλωνε πήγαζε από τις σκέψεις που έκανε τακτικά γύρω από τις οδούς του Θεού, μια συνήθεια που καλλιεργούσε σε όλη του τη ζωή.—Ψαλμός 71:5, 17.

Η Γραφή μάς δίνει την εξής θαυμάσια συμβουλή: “Όσα είναι αληθινά, όσα είναι αξιαγάπητα, όσα έχουν καλή φήμη, όποια αρετή υπάρχει και ό,τι αξιέπαινο υπάρχει, αυτά να συλλογίζεστε”. (Φιλιππησίους 4:8) Ο εξακολουθητικός χρόνος στο ρήμα «συλλογίζεστε» τονίζει ότι είναι ανάγκη να κάνουμε τακτικά στοχασμούς, κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εκδήλωση πνεύματος ευγνωμοσύνης.

«Ο στοχασμός της καρδιάς μου θα είναι για πράγματα κατανόησης».—Ψαλμός 49:3.