Ο Πέτρος άκουσε τη συμβουλή του Ιησού για το ότι οι αδελφοί πρέπει να προσπαθούν να επιλύουν σε προσωπικό επίπεδο τις δυσκολίες που προκύπτουν μεταξύ τους. Εντούτοις, θέλει να μάθει πόσες φορές πρέπει να κάνει μια τέτοια προσπάθεια.

Ο Πέτρος ρωτάει: «Κύριε, πόσες φορές αν αμαρτήσει εναντίον μου ο αδελφός μου πρέπει να τον συγχωρήσω; Μέχρι 7 φορές;» Ορισμένοι θρησκευτικοί ηγέτες διδάσκουν ότι πρέπει να συγχωρούμε μέχρι 3 φορές. Γι’ αυτό, ο Πέτρος ίσως θεωρεί ότι θα είναι ιδιαίτερα μεγαλόψυχος αν συγχωρήσει έναν αδελφό «μέχρι 7 φορές».​—Ματθαίος 18:21.

Ωστόσο, η ιδέα του να κρατάει κάποιος κατάστιχο με τις αδικίες που έχουν γίνει εναντίον του δεν εναρμονίζεται με τη διδασκαλία του Ιησού. Εκείνος λοιπόν διορθώνει τον Πέτρο: «Σου λέω, όχι μέχρι 7 φορές, αλλά μέχρι 77». (Ματθαίος 18:22) Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει άπειρες φορές. Δεν πρέπει να υπάρχει όριο στο πόσες φορές θα συγχωρήσει ο Πέτρος τον αδελφό του.

Κατόπιν, ο Ιησούς αφηγείται στον Πέτρο και στους άλλους μια παραβολή για να τους εντυπώσει το γεγονός ότι έχουν την υποχρέωση να συγχωρούν. Η παραβολή λέει για έναν δούλο που δεν μιμείται τον ελεήμονα κύριό του. Κάποιος βασιλιάς θέλει να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τους δούλους του. Του φέρνουν κάποιον δούλο που χρωστάει 10.000 τάλαντα [60.000.000 δηνάρια], ένα πραγματικά αστρονομικό ποσό. Είναι αδύνατον να πληρώσει αυτό το χρέος. Ο βασιλιάς λοιπόν προστάζει να πουληθούν ο ίδιος, η σύζυγός του και τα παιδιά του για να γίνει η πληρωμή. Τότε ο δούλος πέφτει στα πόδια του κυρίου του και τον παρακαλεί: «Κάνε υπομονή μαζί μου και θα σου ξεπληρώσω τα πάντα».​—Ματθαίος 18:26.

Ο βασιλιάς σπλαχνίζεται τον δούλο και, εκδηλώνοντας έλεος, διαγράφει το τεράστιο χρέος του. Μόλις όμως ο βασιλιάς το κάνει αυτό, ο ίδιος δούλος πηγαίνει και βρίσκει έναν σύνδουλό του που του χρωστάει 100 δηνάρια. Τον αρπάζει και αρχίζει να τον πνίγει, λέγοντας: «Ξεπλήρωσε αυτά που μου χρωστάς».  Αλλά ο σύνδουλος πέφτει στα πόδια του και τον ικετεύει: «Κάνε υπομονή μαζί μου και θα σου τα ξεπληρώσω». (Ματθαίος 18:28, 29) Ο δούλος όμως, του οποίου το χρέος χάρισε ο βασιλιάς, δεν μιμείται τον κύριό του. Βάζει να ρίξουν στη φυλακή τον σύνδουλό του, που του χρωστάει πολύ λιγότερα, μέχρι να ξεπληρώσει ό,τι χρωστάει.

Στη συνέχεια, ο Ιησούς λέει ότι άλλοι δούλοι που βλέπουν αυτή την ανελεήμονα συμπεριφορά πληροφορούν σχετικά τον κύριό τους. Αυτός καλεί θυμωμένος τον δούλο και του λέει: «Πονηρέ δούλε, εγώ σου διέγραψα όλο εκείνο το χρέος όταν με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε και εσύ να δείξεις έλεος στον σύνδουλό σου όπως σου έδειξα εγώ;» Εξοργισμένος, ο βασιλιάς παραδίδει τον ανελεήμονα δούλο στους δεσμοφύλακες μέχρι να εξοφλήσει όλα όσα χρωστάει. Ο Ιησούς καταλήγει: «Με τον ίδιο τρόπο θα σας φερθεί και ο ουράνιος Πατέρας μου, αν δεν συγχωρείτε ο καθένας τον αδελφό του από καρδιάς».​—Ματθαίος 18:32-35.

Πόσα διδασκόμαστε από αυτή την παραβολή για τη συγχωρητικότητα! Ο Θεός μάς έχει χαρίσει μεγάλο χρέος αμαρτίας. Όποια παράβαση και αν διαπράξει εναντίον μας ένας Χριστιανός αδελφός ωχριά σε σύγκριση με αυτό. Επιπλέον, ο Ιεχωβά μάς συγχωρεί όχι μία αλλά χιλιάδες φορές. Δεν μπορούμε και εμείς να συγχωρούμε τον αδελφό μας επανειλημμένα, έστω και αν έχουμε αιτία για παράπονο; Όπως δίδαξε ο Ιησούς στην Επί του Όρους Ομιλία, ο Θεός θα “μας συγχωρήσει τα χρέη μας, όπως και εμείς έχουμε συγχωρήσει τους χρεώστες μας”.​—Ματθαίος 6:12.