Καθώς ο Ιησούς και οι μαθητές του πηγαίνουν από την Ιουδαία στη Γαλιλαία, κατευθύνονται βόρεια διασχίζοντας την περιφέρεια της Σαμάρειας. Έχουν κουραστεί από το ταξίδι. Γύρω στο μεσημέρι σταματούν κοντά στην πόλη Συχάρ για να ξεκουραστούν κοντά σε ένα πηγάδι. Αυτό πιθανώς το είχε σκάψει ο ίδιος ο Ιακώβ ή είχε πληρώσει να το σκάψουν πριν από αιώνες. Το πηγάδι υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας κοντά στη σύγχρονη πόλη Ναμπλούς.

Ενόσω ο Ιησούς ξεκουράζεται δίπλα στο πηγάδι, οι μαθητές του πηγαίνουν στην κοντινή πόλη για να αγοράσουν τρόφιμα. Στο μεταξύ, έρχεται μια Σαμαρείτισσα να βγάλει νερό. Ο Ιησούς τής λέει: «Δώσε μου να πιω».​—Ιωάννης 4:7.

Γενικά, οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν έχουν δοσοληψίες μεταξύ τους λόγω ισχυρών προκαταλήψεων. Η γυναίκα λοιπόν εκπλήσσεται και ρωτάει: «Πώς γίνεται εσύ, που είσαι Ιουδαίος, να ζητάς νερό από εμένα, παρότι είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα;» Ο Ιησούς απαντάει: «Αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι αυτός που σου λέει: “Δώσε μου να πιω”, θα του είχες ζητήσει και θα σου είχε δώσει ζωντανό νερό». Εκείνη λέει: «Μα δεν έχεις ούτε καν κουβά για να βγάλεις νερό, κύριε, και το πηγάδι είναι βαθύ. Από πού λοιπόν έχεις αυτό το ζωντανό νερό; Μήπως είσαι μεγαλύτερος από τον προπάτορά μας τον Ιακώβ, που μας έδωσε το πηγάδι και ήπιε από αυτό ο ίδιος και οι γιοι του και τα κοπάδια του;»​—Ιωάννης 4:9-12.

Ο Ιησούς δηλώνει: «Όποιος πίνει από αυτό το νερό θα ξαναδιψάσει. Όποιος όμως πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δεν πρόκειται να διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του πηγή νερού που θα αναβλύζει για να μεταδίδει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 4:13, 14) Ναι, παρ’ όλη την κούρασή του, ο Ιησούς έχει τη διάθεση να μεταδώσει ζωογόνα λόγια αλήθειας σε αυτή τη Σαμαρείτισσα.

Στη συνέχεια, η γυναίκα λέει: «Δώσε μου, κύριε, αυτό το νερό, ώστε ούτε να διψώ ούτε να έρχομαι εδώ για να βγάζω νερό». Ο Ιησούς τώρα φαίνεται να αλλάζει θέμα συζήτησης και της λέει: «Πήγαινε, φώναξε τον σύζυγό σου και έλα εδώ». Εκείνη απαντάει: «Δεν έχω σύζυγο». Αλλά σίγουρα συγκλονίζεται με όσα ξέρει ο Ιησούς, ο οποίος τώρα της λέει: «Σωστά είπες: “Δεν έχω σύζυγο”. Διότι είχες πέντε συζύγους, και ο άντρας τον οποίο έχεις τώρα δεν είναι σύζυγός σου».​—Ιωάννης 4:15-18.

Η γυναίκα καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοεί ο Ιησούς και λέει κατάπληκτη: «Βλέπω, κύριε, ότι είσαι προφήτης». Μετά δείχνει ότι ενδιαφέρεται για τα πνευματικά πράγματα, λέγοντας: «Οι προπάτορές μας [οι Σαμαρείτες] λάτρευαν τον Θεό σε αυτό το βουνό [το κοντινό Όρος Γαριζίν], αλλά εσείς [οι Ιουδαίοι] λέτε ότι στην Ιερουσαλήμ είναι ο τόπος όπου πρέπει να τον λατρεύουν οι άνθρωποι».​—Ιωάννης 4:19, 20.

Ο Ιησούς, όμως, εξηγεί ότι ο τόπος λατρείας δεν έχει τόση σημασία, λέγοντας: «Έρχεται η ώρα που ούτε σε αυτό το βουνό ούτε στην Ιερουσαλήμ θα λατρεύετε τον Πατέρα». Κατόπιν προσθέτει: «Έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, που οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια, γιατί τέτοιους ανθρώπους αναζητάει ο Πατέρας για να τον λατρεύουν».​—Ιωάννης 4:21, 23, 24.

 Αυτό που αναζητάει ο Πατέρας στους αληθινούς λάτρεις δεν είναι το πού αλλά το πώς αποδίδουν λατρεία. Η γυναίκα εντυπωσιάζεται και λέει: «Γνωρίζω ότι έρχεται ο Μεσσίας, που αποκαλείται Χριστός. Όταν έρθει εκείνος, θα μας διακηρύξει ξεκάθαρα τα πάντα».​—Ιωάννης 4:25.

Τότε ο Ιησούς τής φανερώνει μια σημαντική αλήθεια: «Εγώ που σου μιλώ είμαι αυτός». (Ιωάννης 4:26) Σκεφτείτε! Εδώ έχουμε μια γυναίκα που έρχεται το μεσημέρι να βγάλει νερό. Και όμως, ο Ιησούς τής δείχνει εύνοια με έναν υπέροχο τρόπο. Της λέει καθαρά αυτό που προφανώς δεν έχει ακόμη πει ανοιχτά σε άλλους​—ότι είναι ο Μεσσίας.

Οι μαθητές του Ιησού επιστρέφουν από τη Συχάρ με τρόφιμα. Τον βρίσκουν στο πηγάδι του Ιακώβ, εκεί όπου τον άφησαν, αλλά τον βλέπουν να μιλάει με μια Σαμαρείτισσα. Όταν οι μαθητές φτάνουν, εκείνη αφήνει τη στάμνα της και κατευθύνεται προς την πόλη.

Μόλις η γυναίκα μπαίνει στη Συχάρ, αφηγείται στους άλλους αυτά που της είπε ο Ιησούς. Τους λέει με σιγουριά: «Ελάτε να δείτε κάποιον που μου είπε όλα όσα έκανα». Μετά, ίσως για να τους κινήσει την περιέργεια, ρωτάει: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» (Ιωάννης 4:29) Αυτό το ερώτημα αφορά ένα ζωτικό θέμα, το οποίο κεντρίζει το ενδιαφέρον ήδη από την εποχή του Μωυσή. (Δευτερονόμιο 18:18) Οι κάτοικοι της πόλης αποφασίζουν να πάνε να δουν οι ίδιοι τον Ιησού.

Στο μεταξύ, οι μαθητές παρακινούν τον Ιησού να φάει από τα τρόφιμα που έφεραν. Εκείνος, όμως, απαντάει: «Εγώ έχω τροφή να φάω, την οποία εσείς δεν ξέρετε». Οι μαθητές απορούν και λένε ο ένας στον άλλον: «Μήπως του έφερε κανείς να φάει;» Ο Ιησούς εξηγεί με καλοσύνη τι εννοεί χρησιμοποιώντας λόγια που έχουν βαθιά σημασία για όλους τους ακολούθους του: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του».​—Ιωάννης 4:32-34.

 Το έργο για το οποίο μιλάει ο Ιησούς δεν είναι ο θερισμός των σιτηρών, ο οποίος απέχει περίπου τέσσερις μήνες. Απεναντίας, ο Ιησούς αναφέρεται σε έναν πνευματικό θερισμό, όπως δείχνει στη συνέχεια: «Σηκώστε τα μάτια σας και δείτε τους αγρούς, ότι είναι λευκοί για θερισμό. Ήδη ο θεριστής λαβαίνει μισθό και μαζεύει καρπό για αιώνια ζωή, ώστε ο σπορέας και ο θεριστής να χαίρονται μαζί».​—Ιωάννης 4:35, 36.

Ίσως ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ήδη τα αποτελέσματα της συνάντησής του με τη Σαμαρείτισσα. Πολλοί από τη Συχάρ πιστεύουν σε αυτόν χάρη στη μαρτυρία της, διότι τους λέει: «Μου είπε όλα όσα έκανα». (Ιωάννης 4:39) Γι’ αυτό, όταν έρχονται από τη Συχάρ στο πηγάδι, ζητούν από τον Ιησού να μείνει και να τους πει και άλλα. Ο Ιησούς δέχεται και μένει στη Σαμάρεια δύο ημέρες.

Καθώς οι Σαμαρείτες ακούν τον Ιησού, πιστεύουν σε αυτόν πολύ περισσότεροι. Λένε στη γυναίκα: «Δεν πιστεύουμε πια χάρη στα δικά σου λόγια και μόνο· διότι ακούσαμε με τα ίδια μας τα αφτιά και καταλάβαμε ότι αυτός είναι πράγματι ο σωτήρας του κόσμου». (Ιωάννης 4:42) Ασφαλώς, η Σαμαρείτισσα θέτει θαυμάσιο παράδειγμα για το πώς να δίνουμε μαρτυρία σχετικά με τον Χριστό, κινώντας την περιέργεια των ακροατών μας ώστε να θέλουν να ακούσουν περισσότερα.

Θυμηθείτε ότι μένουν τέσσερις μήνες μέχρι τον θερισμό​—προφανώς τον θερισμό του κριθαριού, ο οποίος σε αυτήν την περιοχή γίνεται την άνοιξη. Τώρα λοιπόν είναι κατά πάσα πιθανότητα Νοέμβριος ή Δεκέμβριος. Αυτό σημαίνει ότι, μετά το Πάσχα του 30 Κ.Χ., ο Ιησούς και οι μαθητές του έμειναν γύρω στους οχτώ μήνες στην Ιουδαία, διδάσκοντας και βαφτίζοντας. Τώρα κατευθύνονται βόρεια, προς τον τόπο τους, τη Γαλιλαία. Τι τους περιμένει εκεί;