Στις αρχές του 1963, κατά τη δεύτερη επίσκεψή του στη Σιέρα Λεόνε, ο Μίλτον Χένσελ ασχολήθηκε με κάποια ανάγκη την οποία προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το γραφείο τμήματος επί κάποιο διάστημα. Πρότρεψε τους αδελφούς να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.

Μερικές εκκλησίες διεξήγαν μαθήματα ανάγνωσης και γραφής στην αγγλική. Αλλά μετά την επίσκεψη του αδελφού Χένσελ, οι αδελφοί άρχισαν να διδάσκουν στους σπουδαστές ανάγνωση και γραφή στη μητρική τους γλώσσα. Μερικές εκκλησίες διεξήγαν μαθήματα σε δύο ή τρεις γλώσσες. Τα εν λόγω μαθήματα ήταν τόσο δημοφιλή ώστε το ένα τρίτο των ευαγγελιζομένων της χώρας εγγράφηκαν σε αυτά.

Το 1966, οι αδελφοί στη Λιβερία συνέταξαν ένα εικονογραφημένο αλφαβητάριο στη γλώσσα κίσι. Όταν το έδειξαν στους κυβερνητικούς αξιωματούχους της Λιβερίας, εκείνοι εντυπωσιάστηκαν και αποφάσισαν να τυπώσουν το βιβλιάριο και να το διανείμουν δωρεάν. Το αλφαβητάριο διανεμήθηκε στη Γουινέα, στη Λιβερία και στη Σιέρα Λεόνε και βοήθησε εκατοντάδες άτομα που μιλούσαν την κίσι να μάθουν ανάγνωση και γραφή. Αργότερα, συντάχθηκαν αλφαβητάρια για άλλες γλωσσικές ομάδες ή έγινε προσαρμογή στα ήδη υπάρχοντα, κάτι που βοήθησε πολύ περισσότερα άτομα να μάθουν ανάγνωση και γραφή.

Τα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής, όχι μόνο δίδασκαν τους ανθρώπους να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά επίσης τους βοηθούσαν να σημειώσουν πνευματική πρόοδο. Σκεφτείτε για  παράδειγμα τη Σία Νγκαλά, μια αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη 50 ετών η οποία ήταν αναλφάβητη. Η Σία κρατούσε «σημειώσεις» για τη δράση της στην επίδοση μαρτυρίας με μαύρους και κόκκινους σπάγκους. Όταν κήρυττε μία ώρα, έδενε έναν κόμπο στο μαύρο σπάγκο. Όταν έκανε μια επανεπίσκεψη, έδενε έναν κόμπο στον κόκκινο σπάγκο. Η Σία παρακολούθησε τα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής, τα οποία τη βοήθησαν να κρατάει καλύτερες σημειώσεις για τη διακονία της. Προόδευσε επίσης μέχρι το βάφτισμα και έγινε πιο αποτελεσματική στο κήρυγμα και στη διδασκαλία.

Σήμερα, πολλές εκκλησίες στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα εξακολουθούν να διεξάγουν μαθήματα ανάγνωσης και γραφής. Ένας υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος της Σιέρα Λεόνε είπε στους αδελφούς στο γραφείο τμήματος: «Εκτός από το Βιβλικό εκπαιδευτικό σας έργο, κάνετε αξιέπαινο έργο βοηθώντας τους ανθρώπους σε αυτή την κοινωνία να γίνουν εγγράμματοι».

Εφόσον περισσότεροι άνθρωποι από διάφορες εθνότητες έμαθαν να διαβάζουν, αυξήθηκε η ανάγκη για μετάφραση. Τα περισσότερα μέλη των διαφόρων φυλών είχαν λίγα, αν όχι καθόλου, κοσμικά έντυπα στη δική τους γλώσσα. Οι μορφωμένοι άνθρωποι στη Σιέρα Λεόνε διάβαζαν αγγλικά, ενώ στη Γουινέα γαλλικά. Τι θα μπορούσε να γίνει για να υπάρξουν Γραφικά έντυπα στη μητρική τους γλώσσα;

Το 1959, δύο απόφοιτοι της Γαλαάδ μετέφρασαν ένα φυλλάδιο και ένα βιβλιάριο στη γλώσσα μέντε, αλλά διανεμήθηκε μόνο περιορισμένος αριθμός αντιτύπων. Δέκα χρόνια αργότερα, τα βιβλιάρια «Τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας» και Ζώντας  με την Ελπίδα Ενός Δίκαιου Νέου Κόσμου μεταφράστηκαν στη γλώσσα κίσι. Διανεμήθηκαν περίπου 30.000 από αυτά τα βιβλιάρια και χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή Γραφικών μελετών.

Το 1975, το γραφείο τμήματος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα μελέτης της Σκοπιάς στην κίσι. Οι Κίσι ευαγγελιζόμενοι ήταν κατενθουσιασμένοι! Ένας αδελφός έγραψε: «Ο Ιεχωβά έχει κάνει ένα μεγάλο θαύμα για χάρη μας. Κανένας μας δεν πήγε ποτέ σχολείο. Ήμασταν σαν πέτρες—δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε. Έτσι ήμασταν, αλλά τώρα που έχουμε τη Σκοπιά στην κίσι, μπορούμε να μιλάμε για τις μεγαλειώδεις πράξεις του Ιεχωβά». (Λουκ. 19:40) Αρκετά άλλα έντυπα επίσης μεταφράστηκαν στην κίσι.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα εξακολουθούν να διαβάζουν τα έντυπά μας στην αγγλική ή στη γαλλική, τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στις συναθροίσεις. Αλλά πρόσφατα ο αριθμός των εντύπων στις τοπικές γλώσσες έχει αυξηθεί εντυπωσιακά. Γραφικά έντυπα είναι τώρα διαθέσιμα στην γκουέρτζε, στην κίσι, στην κρίο, στη μανινκακάν, στη μέντε, στην πούλαρ και στη σούσου. Τα ειδικά βιβλιάρια Να Ακούτε τον Θεό και θα Ζήσετε για Πάντα και Να Ακούτε τον Θεό είναι διαθέσιμα σε όλες τις παραπάνω γλώσσες. Αυτά τα εύχρηστα βοηθήματα διδασκαλίας βοηθούν πολλούς ανθρώπους με περιορισμένη ικανότητα ανάγνωσης να κατανοούν και να εκτιμούν το υπέροχο άγγελμα της Γραφής.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι αδελφοί στο Φρίταουν έκαναν έρευνα για κάποια έκταση γης ώστε να οικοδομήσουν καινούριο γραφείο τμήματος. Τελικά, το 1965, απέκτησαν ένα οικόπεδο στην οδό Γουίλκινσον με θέα τον ωκεανό σε μία από τις καλύτερες κατοικημένες περιοχές της πόλης.

Το τελικό σχέδιο προέβλεπε την ανέγερση ενός ελκυστικού κτιρίου στο οποίο θα υπήρχε Αίθουσα Βασιλείας, ιεραποστολικός  οίκος και γραφεία. Στη διάρκεια της οικοδόμησης, δημιουργούνταν συχνά τόσο μεγάλη συμφόρηση στην οδό Γουίλκινσον ώστε η κυκλοφορία των οχημάτων σχεδόν σταματούσε καθώς οδηγοί και επιβάτες προσπαθούσαν να δουν καλύτερα τι γίνεται. Η αφιέρωση του κτιρίου έγινε στις 19 Αυγούστου 1967. Σχεδόν 300 άτομα παρακολούθησαν το πρόγραμμα, μεταξύ αυτών και τοπικοί αξιωματούχοι, καθώς και μερικοί παλαίμαχοι αδελφοί οι οποίοι είχαν βαφτιστεί από τον «Βιβλικό» Μπράουν το 1923.

Το νέο κτίριο του γραφείου τμήματος εξύψωσε το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη διάνοια πολλών ανθρώπων. Έδωσε επίσης απάντηση σε ορισμένους θρησκευτικούς επικριτές οι οποίοι έλεγαν ότι οι Μάρτυρες δεν θα είχαν διάρκεια στη Σιέρα Λεόνε. Το νέο κτίριο «διακήρυττε» ξεκάθαρα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν μέλλον εδώ.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και έπειτα, υπήρξε σταθερή εισροή ιεραποστόλων από τη Γαλαάδ οι οποίοι έδωσαν ώθηση στο έργο στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα. Μερικοί είχαν υπηρετήσει και σε άλλες αφρικανικές χώρες και προσαρμόστηκαν γρήγορα στις τοπικές συνθήκες. Άλλοι έρχονταν για πρώτη φορά στην Αφρική. Πώς θα τα έβγαζαν πέρα στο «νεκροταφείο των λευκών»; Προσέξτε μερικά από τα σχόλιά τους.

«Οι άνθρωποι ήταν ταπεινοί και λιμοκτονούσαν πνευματικά. Το να βλέπω την αλήθεια να βελτιώνει τη ζωή τους μου έφερνε μεγάλη ικανοποίηση».—Χανελόρε Άλτμαϊερ.

«Κάτι που με δυσκόλευε ήταν το τροπικό κλίμα και οι ασθένειες. Αλλά η χαρά που προκύπτει όταν βοηθάς άτομα με ειλικρινή καρδιά να υπηρετούν τον Ιεχωβά άξιζε τον κόπο».—Σέριλ Φέργκιουσον.

«Έμαθα να καλλιεργώ υπομονή. Όταν ρώτησα κάποια αδελφή πότε θα έφταναν οι επισκέπτες της, εκείνη απάντησε: “Ίσως σήμερα. Ίσως αύριο. Ή ίσως μεθαύριο”. Πρέπει να έδειχνα έκπληκτη διότι επέμεινε: “Αλλά θα έρθουν!”»—Κριστίν Τζόουνς.

«Δεκατέσσερις ιεραπόστολοι από διαφορετική εθνικότητα και πολιτισμό ζούσαμε στον ιεραποστολικό οίκο του Φρίταουν. Μοιραζόμασταν δύο τουαλέτες, μία ντουζιέρα, ένα πλυντήριο και μία κουζίνα. Τα τρόφιμα ήταν λίγα και κακής ποιότητας. Το ηλεκτρικό ρεύμα κοβόταν απροειδοποίητα—ενίοτε μέρες ολόκληρες. Οι περισσότεροι από εμάς υποφέραμε από ελονοσία και άλλες τροπικές ασθένειες. Παρότι αυτό μπορεί να ακούγεται σαν συνταγή για καταστροφή, μάθαμε να ζούμε μαζί, να συγχωρούμε και να αντιμετωπίζουμε με χιούμορ τις δύσκολες καταστάσεις. Το κήρυγμα ήταν απόλαυση, και οι ιεραπόστολοι σφυρηλάτησαν στενούς δεσμούς φιλίας».—Ρόμπερτ και Πολίν Λάντις.

 «Η περίοδος που βρισκόμασταν στη Σιέρα Λεόνε ήταν από τις καλύτερες της ζωής μας. Δεν το μετανιώνουμε καθόλου και δεν έχουμε κανένα παράπονο. Απλώς μας λείπει πάρα πολύ».—Μπέντζαμιν και Μόνικα Μάρτιν.

«Κάποτε, μείναμε με κάποια ενδιαφερόμενη κυρία η οποία μας πρόσφερε ένα παράξενο γεύμα. “Είναι οχιά”, είπε. “Έχω βγάλει τα φαρμακερά δόντια. Θέλετε λίγο;” Αρνηθήκαμε διακριτικά, αλλά εκείνη επέμεινε. Όσο τρομακτικές και αν ήταν τέτοιου είδους εμπειρίες, εκτιμούσαμε τη θερμή φιλοξενία των οικοδεσποτών μας και τους αγαπήσαμε πάρα πολύ».—Φρέντερικ και Μπάρμπαρα Μόρισι.

«Στα 43 χρόνια που υπηρετώ ως ιεραπόστολος, έχω συγκατοικήσει με 100 και πλέον άλλους ιεραποστόλους. Τι προνόμιο ήταν για εμένα να γνωρίσω τόσο πολλούς ανθρώπους, που είχαν όλοι διαφορετική προσωπικότητα αλλά εργάζονταν όλοι για τον ίδιο σκοπό! Και πόσο χαίρομαι που είμαι συνεργάτιδα του Θεού και βλέπω ανθρώπους να ενστερνίζονται τη Γραφική αλήθεια!»—Λινέτ Πίτερς.

«Πόσο χαίρομαι που είμαι συνεργάτιδα του Θεού και βλέπω ανθρώπους να ενστερνίζονται τη Γραφική αλήθεια!»

Από το 1947, έχουν υπηρετήσει 154 ιεραπόστολοι στη Σιέρα Λεόνε και 88 στη Γουινέα. Πολλοί άλλοι Μάρτυρες ήρθαν να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Σήμερα, υπάρχουν 44 ιεραπόστολοι στη Σιέρα Λεόνε και 31 στη Γουινέα. Οι άοκνες προσπάθειές τους και η ανιδιοτελής αφοσίωσή τους έχουν αγγίξει τη ζωή αναρίθμητων ατόμων. Ο Άλφρεντ Γκαν, παλαίμαχο μέλος της Επιτροπής του Τμήματος, λέει: «Τους σκεφτόμαστε με μεγάλη αγάπη».