Κεφάλαιο 8

Μεταλλάξεις—Βάση για την Εξέλιξη;

1, 2. Ποιος μηχανισμός λέγεται ότι είναι βάση για την εξέλιξη;

 ΥΠΑΡΧΕΙ και μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζει η θεωρία της εξέλιξης. Πώς ακριβώς υποτίθεται ότι συνέβηκε; Ποιος είναι ο βασικός μηχανισμός που υποτίθεται ότι έχει καταστήσει ικανό κάποιον τύπο ζωντανού οργανισμού να εξελιχτεί σε έναν άλλο τύπο; Οι εξελικτές λένε ότι σε αυτή τη διαδικασία παίρνουν μέρος οι διάφορες αλλαγές μέσα στον πυρήνα του κυττάρου. Και πρωταρχικές μεταξύ αυτών είναι οι «συμπτωματικές» αλλαγές γνωστές ως μεταλλάξεις. Πιστεύεται ότι τα ιδιαίτερα μέρη που συμμετέχουν σε αυτές τις μεταλλακτικές αλλαγές είναι τα γονίδια και τα χρωμοσώματα στους γαμέτες (ωάριο-σπερματοζωάριο), αφού οι μεταλλάξεις σε αυτά μπορούν να μεταβιβαστούν στους απογόνους.

² «Οι μεταλλάξεις . . . είναι η βάση της εξέλιξης», δηλώνει η The World Book Encyclopedia. ¹ Παρόμοια, ο παλαιοντολόγος Στήβεν Στάνλεϋ αποκάλεσε τις μεταλλάξεις «πρώτες ύλες» της εξέλιξης.² Και ο γενετιστής Πίο Κόλλερ διακήρυξε ότι οι μεταλλάξεις «είναι αναγκαίες για την εξελικτική πρόοδο».³

3. Ποιο είδος μεταλλάξεων θα απαιτούνταν για την εξέλιξη;

³ Ωστόσο, αυτό που απαιτεί η εξέλιξη δεν είναι οποιοδήποτε είδος μετάλλαξης. Ο Ρόμπερτ Τζάστροου τόνισε την ανάγκη για «μια αργή συσσώρευση ευνοϊκών μεταλλάξεων».⁴ Και ο Καρλ Σαγκάν πρόσθεσε: «Οι μεταλλάξεις—οι ξαφνικές μεταβολές στην κληρονομικότητα—πράγματι γεννούν. Παρέχουν τις πρώτες ύλες της εξέλιξης. Το περιβάλλον διαλέγει εκείνες τις λίγες μεταλλάξεις που διευκολύνουν την επιβίωση, καταλήγοντας σε μια σειρά αργών μετασχηματισμών μιας μορφής ζωής σε μια άλλη, πράγμα που αποτελεί την απαρχή νέων ειδών».⁵

4. Ποια δυσκολία εγείρεται με τον ισχυρισμό ότι οι μεταλλάξεις μπορεί να περιλαμβάνονται σε γρήγορες εξελικτικές αλλαγές;

 ⁴ Έχει επίσης λεχτεί ότι οι μεταλλάξεις μπορεί να είναι το κλειδί για τις ραγδαίες αλλαγές που απαιτεί η θεωρία της «διακεκομμένης ισορροπίας». Γράφοντας στο Science Digest ο Τζων Γκλίντμαν ανάφερε: «Οι ρεβιζιονιστές της εξέλιξης πιστεύουν ότι οι μεταλλάξεις σε βασικά ρυθμιστικά γονίδια μπορεί να είναι τα γενετικά εργαλεία που απαιτεί η θεωρία τους των τεράστιων αλμάτων». Ωστόσο, ο Βρετανός ζωολόγος Κόλιν Πάττερσον παρατήρησε: «Οι εικασίες μπορούν να διατυπώνονται ανεξέλεγκτα. Δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτά τα καθοριστικά ρυθμιστικά γονίδια».⁶ Αλλά εκτός από τέτοιες εικασίες, είναι γενικά αποδεκτό ότι οι μεταλλάξεις που δήθεν περιλαμβάνονται στην εξέλιξη είναι μικρές συμπτωματικές αλλαγές που συσσωρεύονται στη διάρκεια μιας μεγάλης χρονικής περιόδου.

5. Πώς προκαλούνται οι μεταλλάξεις;

⁵ Πώς προκαλούνται οι μεταλλάξεις; Πιστεύεται ότι οι περισσότερες από αυτές συμβαίνουν στη φυσιολογική διεργασία της αναπαραγωγής των κυττάρων. Αλλά τα πειράματα έχουν δείξει ότι μπορούν επίσης να προκληθούν από εξωτερικούς παράγοντες όπως είναι η ακτινοβολία και οι χημικές ουσίες. Και πόσο συχνά συμβαίνουν; Η αναπαραγωγή του γενετικού υλικού στο κύτταρο είναι αξιοσημείωτα συνεπής. Με μια σχετική έννοια, αν λάβουμε υπόψη τον αριθμό των κυττάρων που διαιρούνται μέσα σε ένα ζωντανό οργανισμό, οι μεταλλάξεις δεν συμβαίνουν πολύ συχνά. Όπως σχολίασε η Encyclopedia Americana η αναπαραγωγή «των αλυσίδων του DNA που αποτελούν ένα γονίδιο είναι αξιοσημείωτα ακριβής. Οι κακές εκτυπώσεις και οι κακές αντιγραφές είναι σπάνια ατυχήματα».⁷

Ωφέλιμες ή Βλαβερές;

6, 7. Σε τι αναλογία οι μεταλλάξεις είναι βλαβερές μάλλον παρά ωφέλιμες;

⁶ Αν οι ωφέλιμες μεταλλάξεις είναι η βάση της εξέλιξης, ποιο ποσοστό του συνόλου των μεταλλάξεων είναι ωφέλιμο; Υπάρχει σχεδόν απόλυτη συμφωνία σε αυτό το σημείο ανάμεσα στους εξελικτές. Για παράδειγμα, ο Καρλ Σαγκάν δηλώνει: «Οι περισσότερες από αυτές είναι βλαβερές ή θανατηφόρες».⁸ Ο Πίο Κόλλερ αναφέρει: «Η μεγαλύτερη αναλογία των μεταλλάξεων είναι δηλητηριώδης για τον φορέα του μεταλλαγμένου γονιδίου. Από πειράματα διαπιστώθηκε  ότι, για κάθε πετυχημένη ή χρήσιμη μετάλλαξη, υπάρχουν πολλές χιλιάδες που είναι βλαβερές».⁹

⁷ Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν, κάθε «ουδέτερη» μετάλλαξη, σε κάθε ωφέλιμη μετάλλαξη αντιστοιχούν χιλιάδες βλαβερές. «Τέτοια αποτελέσματα πρέπει να αναμένονται από τυχαίες αλλαγές που συμβαίνουν σε οποιονδήποτε πολύπλοκο οργανισμό», δηλώνει η Encyclopædia Britannica. ¹⁰ Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι οι μεταλλάξεις φέρνουν την ευθύνη για εκατοντάδες ασθένειες που έχουν γενετικά αίτια.¹¹

8. Πώς τα πραγματικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την παρατήρηση μιας εγκυκλοπαίδειας;

⁸ Εξαιτίας της βλαβερής φύσης των μεταλλάξεων, η Encyclopedia Americana παραδέχτηκε: «Το γεγονός ότι οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι επιβλαβείς για τον οργανισμό φαίνεται δύσκολο να συμφιλιωθεί με την άποψη ότι η μετάλλαξη είναι η πηγή των πρώτων υλών της εξέλιξης. Πράγματι, οι μεταλλάκτες που απεικονίζονται στα βιβλία της βιολογίας είναι μια συλλογή περίεργων πλασμάτων και τερατουργημάτων και η μετάλλαξη φαίνεται να είναι μάλλον καταστρεπτική παρά δημιουργική διεργασία».¹² Όταν μετρήθηκε η αντοχή μεταλλαγμένων εντόμων σε σύγκριση με εκείνη των φυσιολογικών, το αποτέλεσμα ήταν πάντοτε το ίδιο. Όπως παρατήρησε ο Τζ. Λέντγιαρντ Στέμπινς: «Μετά από ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο αριθμό γενεών οι μεταλλάκτες εξαλείφονται».¹³ Δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν επειδή δεν είχαν βελτιωθεί αλλά είχαν εκφυλιστεί και βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση.

9, 10. Γιατί είναι άστοχη η υπόθεση ότι οι μεταλλάξεις προκαλούν την εξέλιξη;

⁹ Ο συγγραφέας Ισαάκ Ασίμωφ, στο βιβλίο του The Wellsprings of Life (Οι Αστείρευτες Πηγές της Ζωής), παραδέχτηκε: «Οι περισσότερες μεταλλάξεις οδηγούν στο χειρότερο». Ωστόσο, κατόπιν διαβεβαίωσε: «Μακροπρόθεσμα, ασφαλώς, οι μεταλλάξεις κάνουν την πορεία της εξέλιξης να κινείται προς τα εμπρός και προς τα πάνω».¹⁴ Αλλά το κάνουν αυτό; Θα μπορούσε να θεωρηθεί ωφέλιμη μια διεργασία η οποία 999 φορές στις 1.000 καταλήγει σε βλάβη; Αν θέλατε να χτίσετε ένα σπίτι, θα προσλαμβάνατε έναν οικοδόμο ο οποίος για κάθε σωστό κτίσμα, έφτιαχνε χιλιάδες ελαττωματικά; Αν ένας οδηγός αυτοκινήτου έπαιρνε χιλιάδες κακές αποφάσεις για κάθε σωστή, θα θέλατε να ταξιδέψετε  μαζί του; Αν ένας χειρούργος, όταν εγχειρίζει κάποιον, κάνει χιλιάδες εσφαλμένες κινήσεις για κάθε σωστή, θα θέλατε να σας εγχειρίσει;

¹⁰ Ο γενετιστής Ντομπζάνσκι είπε κάποτε: «Δύσκολα μπορούμε να αναμένουμε να βελτιώσουμε κάποιο λεπτό μηχανισμό μέσω συμπτώσεων και τυχαίων αλλαγών. Σπάνια η λειτουργία ενός ρολογιού ή ενός ραδιοφώνου θα βελτιωθεί αν αρχίσετε να τα χτυπάτε με ένα μπαστούνι».¹⁵ Έτσι, ρωτήστε τον εαυτό σας: Φαίνεται λογικό ότι όλα τα εκπληκτικά πολύπλοκα κύτταρα, όργανα, άκρα και διεργασίες που υπάρχουν στους ζωντανούς οργανισμούς οικοδομήθηκαν από μια διαδικασία που γκρεμίζει;

 Παράγουν οι Μεταλλάξεις Κάτι Νέο;

11-13. Μήπως οι μεταλλάξεις παρέχουν κάτι νέο;

¹¹ Ακόμη κι αν όλες οι μεταλλάξεις ήταν ωφέλιμες, θα μπορούσαν να παραγάγουν κάτι νέο; Όχι, δεν θα μπορούσαν. Μια μετάλλαξη μπορεί να καταλήξει μόνο σε παραλλαγή ενός χαρακτηριστικού που ήδη υπάρχει. Παρέχει ποικιλία, αλλά ποτέ κάτι το καινούριο.

¹² Η The World Book Encyclopedia μας δίνει ένα παράδειγμα για το τι θα μπορούσε να συμβεί με μια ωφέλιμη μετάλλαξη: «Ένα φυτό σε μια ξερή περιοχή θα μπορούσε να έχει ένα μεταλλακτικό γονίδιο που το κάνει να έχει μεγαλύτερες και ισχυρότερες ρίζες. Το φυτό θα είχε μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης από άλλα του είδους του επειδή οι ρίζες του θα μπορούσαν να απορροφήσουν περισσότερο νερό».¹⁶ Αλλά έχει εμφανιστεί κάτι καινούριο; Όχι, παραμένει το ίδιο φυτό. Δεν εξελίσσεται σε κάτι άλλο.

¹³ Οι μεταλλάξεις μπορεί να αλλάξουν το χρώμα ή την υφή των τριχών ενός ατόμου. Αλλά τα μαλλιά του θα είναι πάντοτε μαλλιά. Ποτέ δεν θα γίνουν φτερά. Το χέρι ενός ατόμου μπορεί να αλλοιωθεί από μεταλλάξεις. Μπορεί να έχει δάκτυλα που είναι αφύσικα. Μερικές φορές μπορεί ακόμη και το χέρι του να έχει έξι δάκτυλα ή κάποια άλλη δυσμορφία. Αλλά παραμένει πάντοτε χέρι. Ποτέ δεν εξελίσσεται σε κάτι άλλο. Τίποτα νέο δεν έρχεται σε ύπαρξη, ούτε μπορεί να έρθει ποτέ.

 Τα Πειράματα με τις Δροσόφιλες

14, 15. Τι έχουν αποκαλύψει πειράματα δεκαετιών πάνω στις δροσόφιλες;

¹⁴ Μερικά πειράματα μεταλλάξεων μπορούν να παραβληθούν με τα εκτεταμένα πειράματα που έγιναν στην κοινή μύγα Δροσόφιλα την μελανογάστορα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1900, οι επιστήμονες έχουν εκθέσει εκατομμύρια από αυτές τις μύγες σε ακτίνες Χ. Αυτό αύξησε τη συχνότητα των μεταλλάξεων περισσότερο από εκατό φορές πάνω από το φυσιολογικό.

¹⁵ Μετά από όλες αυτές τις δεκαετίες, τι έδειξαν τα πειράματα; Ο Ντομπζάνσκι αποκάλυψε ένα αποτέλεσμα: «Οι καθαροί μεταλλάκτες της Δροσόφιλας, που με αυτούς είχε γίνει ένα τόσο μεγάλο μέρος της κλασικής έρευνας στη γενετική, είναι, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, κατώτεροι σε βιωσιμότητα, γονιμότητα, μακροβιότητα από ό,τι ο αρχικός τύπος της δροσόφιλας».¹⁷ Ένα άλλο αποτέλεσμα ήταν ότι οι μεταλλάξεις ποτέ δεν παρήγαγαν κάτι καινούριο. Οι δροσόφιλες είχαν δύσμορφα φτερά, πόδια και σώματα, και άλλες παραμορφώσεις, αλλά πάντοτε παράμεναν δροσόφιλες. Και όταν οι μεταλλαγμένες δροσόφιλες ζευγαρώθηκαν μεταξύ τους, διαπιστώθηκε ότι μετά από μερικές γενιές άρχισαν να εκκολάπτονται μερικές φυσιολογικές δροσόφιλες. Αν παράμεναν στις φυσικές τους συνθήκες, θα επιζούσαν τελικά καλύτερα αυτές οι φυσιολογικές δροσόφιλες και όχι οι ασθενέστεροι μεταλλάκτες, διατηρώντας τη δροσόφιλα στη μορφή που υπήρχε αρχικά.

16. Πώς βοηθά ο κληρονομικός κώδικας στη διατήρηση των οργανισμών;

 ¹⁶ Ο κληρονομικός κώδικας, το DNA, έχει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να διορθώνει μόνος του γενετικές βλάβες. Αυτό βοηθά στη διατήρηση του είδους του οργανισμού στον οποίο ανήκει ο κώδικας. Το περιοδικό Scientific American αναφέρει πώς «η ζωή κάθε οργανισμού και η διαιώνισή του από γενιά σε γενιά» διατηρούνται «από ένζυμα που συνεχώς διορθώνουν» τη γενετική βλάβη. Το έντυπο δηλώνει: «Συγκεκριμένα, σημαντική βλάβη στα μόρια του DNA μπορεί να προκαλέσει μια επείγουσα αντίδραση κατά την οποία γίνεται σύνθεση αυξημένων ποσοτήτων επανορθωτικών ενζύμων».¹⁸

17. Γιατί ο Γκόλντσμιθ απογοητεύτηκε από τα πειράματα των μεταλλάξεων;

¹⁷ Έτσι, στο βιβλίο Darwin Retried (Ο Δαρβίνος Επανεξετάζεται) ο συγγραφέας αναφέρει το εξής γύρω από τον εκλιπόντα αξιοσέβαστο γενετιστή, τον Ρίτσαρντ Γκόλντσμιθ: «Αφού παρατήρησε μεταλλάξεις στις δροσόφιλες για πολλά χρόνια, ο Γκόλντσμιθ έπεσε σε απόγνωση. Οι αλλαγές, θρήνησε, ήταν τόσο απελπιστικά μικροσκοπικές ώστε αν χίλιες μεταλλάξεις συνδυάζονταν σε ένα δείγμα, ακόμη και τότε δεν θα είχαμε κανένα νέο είδος».¹⁹

Η Πεταλούδα

18, 19. Ποιος ισχυρισμός γίνεται για την πεταλούδα, και γιατί;

¹⁸ Συχνά στην εξελικτική βιβλιογραφία αναφέρεται η αγγλική πεταλούδα σαν ένα σύγχρονο παράδειγμα εξέλιξης που βρίσκεται σε πρόοδο. Η The International Wildlife Encyclopedia (Διεθνής Εγκυκλοπαίδεια του Ζωικού Κόσμου) ανάφερε: «Αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα εξελικτικής αλλαγής που έχει παρατηρήσει ποτέ ο άνθρωπος».²⁰ Ο Τζάστροου, στο βιβλίο του Red Giants and White Dwarfs, αφού σημείωσε ότι ο Δαρβίνος βασανιζόταν εξαιτίας της ανικανότητάς του να καταδείξει την εξέλιξη ακόμη και σε ένα μόνο είδος, πρόσθεσε: «Αν το γνώριζε αυτό, θα είχε ένα παράδειγμα στα χέρια του που θα του έδινε την απόδειξη που χρειαζόταν. Η περίπτωση αυτή ήταν σχεδόν μοναδική».²¹ Η περίπτωση ήταν, βέβαια, της πεταλούδας.

¹⁹ Τι ακριβώς συνέβηκε με την πεταλούδα; Στην αρχή, ο ανοιχτόχρωμος τύπος αυτού του λεπιδόπτερου ήταν πιο συνηθισμένος από το βαθύχρωμο τύπο. Αυτός ο ανοιχτόχρωμος τύπος ταίριαζε θαυμάσια με τους ανοιχτόχρωμους κορμούς των δέντρων και έτσι προστατευόταν περισσότερο από  τα πουλιά. Αλλά τότε, εξαιτίας της μακρόχρονης μόλυνσης που προερχόταν από τις βιομηχανικές περιοχές, οι κορμοί των δέντρων έγιναν βαθύχρωμοι. Τώρα το ανοιχτό χρώμα των πεταλούδων στράφηκε εναντίον τους, καθώς τα πουλιά μπορούσαν να τις διακρίνουν γρηγορότερα και να τις τρώνε. Συνεπώς η ποικιλία των βαθύχρωμων πεταλούδων, που λέγεται ότι είναι μεταλλάκτες, επιβίωσε καλύτερα γιατί ήταν πιο δύσκολο να τις δουν τα πουλιά πάνω στα μαυρισμένα δέντρα. Η βαθύχρωμη ποικιλία έγινε γρήγορα ο τύπος που επικράτησε.

20. Πώς ένα αγγλικό ιατρικό περιοδικό εξήγησε ότι η πεταλούδα δεν εξελισσόταν;

²⁰ Μήπως όμως η πεταλούδα εξελισσόταν σε κάποιο άλλο είδος εντόμου; Όχι, εξακολουθούσε να είναι η ίδια ακριβώς πεταλούδα έχοντας απλώς διαφορετικό χρωματισμό. Γι’ αυτό, το αγγλικό ιατρικό περιοδικό On Call χαρακτήρισε «διαβόητη» τη χρησιμοποίηση αυτού του παραδείγματος στην προσπάθεια να αποδειχτεί η εξέλιξη. Είπε: «Αποτελεί  θαυμάσια επίδειξη του μηχανισμού καμουφλάζ, αλλά, αφού αρχίζει και τελειώνει με πεταλούδες και δεν παρουσιάζει καινούρια είδη, είναι εντελώς άσχετη ως απόδειξη για την εξέλιξη».²²

21. Τι μπορεί να ειπωθεί για τη δήθεν ικανότητα των μικροβίων να αυξάνουν την αντίστασή τους στα αντιβιοτικά;

²¹ Ο ανακριβής ισχυρισμός ότι η πεταλούδα εξελίσσεται μοιάζει με πολλά άλλα παραδείγματα. Για παράδειγμα, επειδή μερικά μικρόβια αποδείχτηκαν ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, λέγεται ότι λαβαίνει χώρα εξέλιξη. Αλλά και τα ανθεκτικότερα μικρόβια παραμένουν μικρόβια του είδους τους· δεν εξελίσσονται σε κάτι άλλο. Είναι επίσης παραδεκτό ότι η αλλαγή μπορεί να οφείλεται, όχι στις μεταλλάξεις, αλλά στο γεγονός ότι μερικά μικρόβια έχουν από την αρχή ανοσία. Όταν τα άλλα σκοτώνονται με φάρμακα, αυτά που έχουν ανοσία πολλαπλασιάζονται και κυριαρχούν. Όπως λέει το βιβλίο Evolution From Space: «Ωστόσο, αμφιβάλλουμε αν σε αυτές τις περιπτώσεις περιλαμβάνεται κάτι παραπάνω από την επιλογή γονιδίων που ήδη υπάρχουν».²³

22. Μήπως το γεγονός ότι μερικά έντομα αποδεικνύονται ανθεκτικά στα δηλητήρια σημαίνει ότι εξελίσσονται;

²² Η ίδια διεργασία μπορεί επίσης να συμβαίνει και στην περίπτωση μερικών εντόμων που έχουν ανοσία σε δηλητήρια που χρησιμοποιούνται εναντίον τους. Τα δηλητήρια αυτά ή θανατώνουν τα έντομα για τα οποία προορίζονται ή αποδεικνύονται μη αποτελεσματικά. Τα έντομα που θανατώθηκαν δεν θα μπορούσαν να αναπτύξουν μηχανισμό αντίστασης, εφόσον ήταν νεκρά. Η επιβίωση άλλων εντόμων θα μπορούσε να σημαίνει ότι είχαν ανοσία από την αρχή. Τέτοιου είδους ανοσία είναι ένας γενετικός παράγοντας που εμφανίζεται σε μερικά έντομα, αλλά όχι σε άλλα. Όπως και να έχει το πράγμα, τα έντομα παρέμειναν του ίδιου είδους. Δεν εξελίσσονταν σε κάτι άλλο.

«Κατά το Είδος Αυτών»

23. Ποια αρχή της Γένεσης έχει επιβεβαιωθεί επίσης από τις μεταλλάξεις;

²³ Το μήνυμα που για μια ακόμη φορά έχει επιβεβαιωθεί από τις μεταλλάξεις είναι ο κανόνας που διατυπώνεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης: Οι ζωντανοί οργανισμοί αναπαράγονται μόνο «κατά το είδος αυτών». Ο λόγος είναι ότι ο γενετικός κώδικας εμποδίζει ένα φυτό ή ένα ζώο να  απομακρυνθεί πάρα πολύ από μια μέση κατάσταση. Μπορεί να υπάρχει μεγάλη ποικιλία (όπως μπορούμε να δούμε, για παράδειγμα, ανάμεσα στους ανθρώπους, στις γάτες ή στους σκύλους) αλλά όχι σε σημείο που ένας ζωντανός οργανισμός να μετατραπεί σε κάποιον άλλο. Όλα τα πειράματα που έγιναν με μεταλλάξεις το αποδεικνύουν αυτό. Επίσης αποδείχτηκε ο νόμος της βιογένεσης, δηλαδή ότι η ζωή προέρχεται μόνο από προϋπάρχουσα ζωή και ότι ο μητρικός οργανισμός και οι απόγονοί του είναι του ίδιου «είδους».

24. Πώς τα πειράματα αναπαραγωγής έχουν δείξει ότι οι ζωντανοί οργανισμοί αναπαράγονται μόνο «κατά το είδος αυτών»;

²⁴ Και τα πειράματα αναπαραγωγής το επιβεβαιώνουν αυτό. Οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να μεταβάλουν συνεχώς διάφορα ζώα και φυτά μέσω διασταυρώσεων. Ήθελαν να δουν αν, με τον καιρό, θα μπορούσαν να προκαλέσουν την ανάπτυξη νέων μορφών ζωής. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το περιοδικό On Call αναφέρει: «Αυτοί που ασχολούνται με την αναπαραγωγή μέσω διασταυρώσεων διαπιστώνουν συνήθως ότι μετά από λίγες γενιές φτάνουν σε ένα βέλτιστο σημείο πέρα από το οποίο είναι αδύνατη οποιαδήποτε περαιτέρω βελτίωση και ότι δεν σχηματίζονται νέα είδη . . . Οι μέθοδοι αναπαραγωγής, επομένως, φαίνεται να διαψεύδουν μάλλον παρά να υποστηρίζουν την εξέλιξη».²⁴

25, 26. Τι λένε επιστημονικές εκδόσεις σχετικά με τα όρια της αναπαραγωγής στους ζωντανούς οργανισμούς;

 ²⁵ Σχεδόν η ίδια παρατήρηση έγινε και από το περιοδικό Science: «Τα είδη έχουν πράγματι την ικανότητα να υφίστανται μικρές προσαρμογές στα σωματικά και σε άλλα χαρακτηριστικά τους, αλλά αυτή η ικανότητα είναι περιορισμένη και αν τη δει κανείς μακροπρόθεσμα, τότε παρουσιάζεται σαν παλινδρόμηση γύρω από ένα μέσο σημείο [μέση θέση]».²⁵ Έτσι, λοιπόν, αυτό που κληρονομούν οι ζωντανοί οργανισμοί δεν είναι η δυνατότητα συνεχούς αλλαγής αλλά αντίθετα: (1) σταθερότητα και (2) περιορισμένο φάσμα ποικιλίας.

²⁶ Έτσι, το βιβλίο Molecules to Living Cells (Μόρια σε Ζωντανά Κύτταρα) δηλώνει: «Τα κύτταρα ενός καρότου ή ενός συκωτιού ποντικού διατηρούν σταθερά τα αντίστοιχα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ιστού και του οργανισμού στον οποίο ανήκουν ακόμη και μετά από αναρίθμητους κύκλους αναπαραγωγής».²⁶ Και το βιβλίο Symbiosis in Cell Evolution (Συμβίωση στην Εξέλιξη του Κυττάρου) λέει: «Όλα τα είδη ζωής . . . αναπαράγονται με καταπληκτική πιστότητα».²⁷ Το περιοδικό Scientific American επίσης παρατηρεί: «Οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν τεράστιες διαφορές στη μορφή, αλλά η μορφή είναι αξιοσημείωτα σταθερή μέσα σε οποιαδήποτε δεδομένη γραμμή καταγωγής: τα γουρούνια παραμένουν γουρούνια και οι βαλανιδιές παραμένουν βαλανιδιές από γενιά  σε γενιά».²⁸ Και ένας επιστημονικός συγγραφέας σχολίασε: «Οι τριανταφυλλιές πάντοτε βγάζουν τριαντάφυλλα, ποτέ καμέλιες. Και οι κατσίκες γεννούν κατσικάκια, ποτέ αρνάκια». Συμπέρανε ότι οι μεταλλάξεις «δεν μπορούν να ερμηνεύσουν όλο το φάσμα της εξέλιξης—το γιατί υπάρχουν ψάρια, ερπετά, πουλιά και θηλαστικά».²⁹

27. Τι παρερμήνευσε ο Δαρβίνος σχετικά με τους σπίνους των Νησιών Γκαλαπάγκος;

²⁷ Το ζήτημα της ποικιλίας μέσα στο κάθε είδος εξηγεί κάτι που επηρέασε τον αρχικό συλλογισμό του Δαρβίνου για την εξέλιξη. Όταν βρισκόταν στα Νησιά Γκαλαπάγκος παρατήρησε έναν τύπο πουλιού που ονομάζεται σπίνος. Αυτά τα πουλιά ανήκαν στον ίδιο τύπο με το μητρικό τους είδος που βρισκόταν στην ήπειρο της Νότιας Αμερικής, από όπου προφανώς είχαν αποδημήσει. Αλλά υπήρχαν περίεργες διαφορές, όπως στο σχήμα του ράμφους τους. Ο Δαρβίνος το ερμήνευσε αυτό ως εξέλιξη σε πρόοδο. Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα ακόμη παράδειγμα ποικιλίας μέσα σε ένα είδος, κάτι που επιτρέπεται από τη γενετική κατασκευή ενός πλάσματος. Οι σπίνοι εξακολουθούσαν να είναι σπίνοι. Δεν μεταβάλλονταν σε κάτι άλλο και ποτέ δεν θα γινόταν κάτι τέτοιο.

28. Πώς μπορεί να ειπωθεί, λοιπόν, ότι τα επιστημονικά γεγονότα είναι σε πλήρη αρμονία με τον κανόνα της Γένεσης, «κατά το είδος αυτών»;

²⁸ Έτσι, αυτό που λέει η Γένεση είναι σε πλήρη αρμονία με τα επιστημονικά γεγονότα. Όταν φυτεύετε σπόρους, αυτοί παράγουν μόνο «κατά το είδος αυτών», έτσι μπορείτε να φυτέψετε έναν κήπο με εμπιστοσύνη στη σταθερότητα αυτού του νόμου. Όταν γεννούν οι γάτες, οι απόγονοί τους είναι πάντοτε γάτες. Όταν οι άνθρωποι γίνονται γονείς, τα παιδιά τους είναι πάντοτε άνθρωποι. Υπάρχει ποικιλία στο χρώμα, στο μέγεθος και στη μορφή, αλλά πάντοτε μέσα στα όρια του είδους. Μήπως έχετε εσείς προσωπικά ποτέ παρατηρήσει κάποια διαφορετική περίπτωση; Κανείς δεν θα μπορούσε να απαντήσει καταφατικά.

Δεν Αποτελεί Βάση για την Εξέλιξη

29. Τι είπε ένας Γάλλος βιολόγος για τις μεταλλάξεις;

²⁹ Το συμπέρασμα είναι σαφέστατο. Καμιά ποσότητα τυχαίων γενετικών αλλαγών δεν μπορεί να κάνει ένα είδος ζωής να μεταβληθεί σε κάποιο άλλο είδος. Ο Γάλλος βιολόγος Ζαν Ροστάντ είπε κάποτε: «Είναι απολύτως αδύνατον να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι αυτές οι ‘παρεκκλίσεις’  της κληρονομικότητας είναι ικανές, ακόμη και με τη συνεργασία της φυσικής επιλογής, ακόμη και με το πλεονέκτημα απέραντων χρονικών περιόδων στις οποίες η εξέλιξη επιδρά πάνω στη ζωή, να οικοδομήσουν ολόκληρο τον κόσμο, με τη δομική του αφθονία και λεπτότητα, με τις καταπληκτικές ‘προσαρμογές’ του».³⁰

30. Ποιο σχόλιο έκανε ένας γενετιστής για τις μεταλλάξεις;

³⁰ Παρόμοια, ο γενετιστής Σ. Χ. Γουάντινγκτον δήλωσε σχετικά με την πίστη στις μεταλλάξεις: «Αυτή η θεωρία είναι σαν να μας λέει ότι αν αρχίσετε με οποιουσδήποτε δεκατέσσερις στίχους της αγγλικής γλώσσας που βρίσκονται σε λογική σειρά και αλλάζετε κάθε φορά από ένα γράμμα, κρατώντας μόνο ό,τι έχει ακόμα νόημα, θα καταλήξετε σε ένα από τα σονέτα του Σαίξπηρ. . . . αυτό μου φαίνεται παραλογισμός, και νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι καλύτερο».³¹

31. Πώς αποκάλεσε ένας επιστήμονας την πίστη ότι οι μεταλλάξεις είναι η πρώτη ύλη για την εξέλιξη;

³¹ Η αλήθεια είναι όπως διακήρυξε ο Καθηγητής Τζων Μουρ: «Με αυστηρή εξέταση και ανάλυση, οι δογματικές διαβεβαιώσεις . . . ότι οι μεταλλάξεις των γονιδίων είναι η πρώτη ύλη για οποιαδήποτε εξελικτική διεργασία που περιλαμβάνει τη φυσική επιλογή είναι σκέτη μυθολογία».³²

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 99]

«Οι μεταλλάξεις . . . είναι η βάση της εξέλιξης»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 100]

Οι μεταλλάξεις παρομοιάζονται με «ατυχήματα» στο γενετικό μηχανισμό. Αλλά τα ατυχήματα προξενούν βλάβη, όχι καλό

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 101]

«Η μετάλλαξη φαίνεται να είναι μάλλον καταστρεπτική παρά δημιουργική διεργασία»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 105]

«Αν χίλιες μεταλλάξεις συνδυάζονταν σε ένα δείγμα, ακόμη και τότε δεν θα είχαμε κανένα νέο είδος»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 107]

«Είναι εντελώς άσχετη ως απόδειξη για την εξέλιξη»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 107]

Το μήνυμα που έχει επιβεβαιωθεί από τις μεταλλάξεις είναι αυτό: Οι ζωντανοί οργανισμοί αναπαράγονται μόνο «κατά το είδος αυτών»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 108]

«Οι μέθοδοι αναπαραγωγής . . . φαίνεται να διαψεύδουν μάλλον παρά να υποστηρίζουν την εξέλιξη»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 109]

«Τα γουρούνια παραμένουν γουρούνια και οι βαλανιδιές παραμένουν βαλανιδιές από γενιά σε γενιά»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 110]

Οι μεταλλάξεις «δεν μπορούν να ερμηνεύσουν όλο το φάσμα της εξέλιξης»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 110]

«Μου φαίνεται παραλογισμός, και νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι καλύτερο»

 [Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 112, 113]

Τι Συμφωνεί με τα Γεγονότα;

Μετά την ανάγνωση των προηγούμενων κεφαλαίων, είναι κατάλληλο να ρωτήσουμε: Τι συμφωνεί με τα γεγονότα, η εξέλιξη ή η δημιουργία; Οι παρακάτω στήλες δείχνουν το πρότυπο της εξέλιξης, το πρότυπο της δημιουργίας και τα γεγονότα όπως βρίσκονται στον πραγματικό κόσμο.

Προβλέψεις Σύμφωνα με Προβλέψεις Σύμφωνα με Γεγονότα όπως Βρίσκονται

το Πρότυπο της Εξέλιξης το Πρότυπο της Δημιουργίας στον Πραγματικό Κόσμο

Η ζωή εξελίχτηκε από Η ζωή προέρχεται μόνο από (1) Η ζωή προέρχεται μόνο από

νεκρή ύλη μέσω τυχαίας προϋπάρχουσα ζωή· αρχικά προϋπάρχουσα ζωή· (2) αδύνατον

χημικής εξέλιξης δημιουργήθηκε από έναν να διαμορφωθεί πολύπλοκος

(αυτόματη γένεση) νοήμονα Δημιουργό γενετικός κώδικας τυχαία

Τα απολιθώματα θα έπρεπε να Τα απολιθώματα θα έπρεπε να Τα απολιθώματα δείχνουν:

δείχνουν: (1) απλές μορφές δείχνουν: (1) πολύπλοκες (1) ξαφνική εμφάνιση πολύπλοκης

ζωής που ξεπροβάλλουν μορφές που εμφανίζονται ζωής σε μεγάλη ποικιλία· (2) κάθε

βαθμιαία· (2) μεταβατικές ξαφνικά σε μεγάλη ποικιλία· νέο είδος είναι ξεχωριστό από τα

μορφές που συνδέουν (2) κενά που χωρίζουν τα προηγούμενα είδη· έλλειψη

προηγούμενες κυριότερα είδη· έλλειψη συνδετικών μορφών

συνδετικών μορφών

Νέα είδη που εμφανίζονται Έλλειψη σταδιακής εμφάνισης Έλλειψη εμφάνισης νέων ειδών,

βαθμιαία· απαρχές ατελών νέων ειδών· έλλειψη ατελών μολονότι υπάρχουν πολλές ποικιλίες·

οστών και οργάνων σε διάφορα οστών και οργάνων, αλλά όλα έλλειψη ατελώς διαμορφωμένων

μεταβατικά στάδια τα μέρη πλήρως διαμορφωμένα οστών ή οργάνων

Μεταλλάξεις: το τελικό Οι μεταλλάξεις βλαβερές Οι μικρές μεταλλάξεις βλαβερές,

αποτέλεσμα ωφέλιμο· παράγει στις πολύπλοκες μορφές ζωής· οι μεγάλες θανατηφόρες· ποτέ δεν

νέα χαρακτηριστικά δεν καταλήγουν σε κάτι νέο καταλήγουν σε κάτι νέο

Η προέλευση του πολιτισμού Ο πολιτισμός σύγχρονος Ο πολιτισμός εμφανίζεται με τον

είναι βαθμιαία, ξεκινά με με τον άνθρωπο· πολυπλοκότητα άνθρωπο· οποιοιδήποτε σπηλαιάνθρωποι

χοντροκομμένες, τραχείς αρχές από την αρχή του ήταν σύγχρονοι με τον πολιτισμό

Η γλώσσα εξελίχτηκε από Η γλώσσα σύγχρονη με τον Η γλώσσα σύγχρονη με τον άνθρωπο·

τις απλές φωνές των ζώων στις άνθρωπο· οι αρχαίες γλώσσες οι αρχαίες γλώσσες συχνά

πολύπλοκες σύγχρονες γλώσσες πολύπλοκες και πλήρεις πολυπλοκότερες από τις τωρινές

Εμφάνιση του ανθρώπου Εμφάνιση του ανθρώπου πριν Τα αρχαιότερα γραπτά στοιχεία

πριν από εκατομμύρια χρόνια από 6.000 περίπου χρόνια χρονολογούνται μόνο πριν από

5.000 χρόνια

 . . . Το Λογικό Συμπέρασμα

Όταν συγκρίνουμε αυτά που βρέθηκαν στον πραγματικό κόσμο με εκείνα που πρόβλεψε η εξέλιξη, και εκείνα που πρόβλεψε η δημιουργία, δεν είναι ολοφάνερο ποιο πρότυπο συμφωνεί με τα γεγονότα και ποιο συγκρούεται με αυτά; Οι αποδείξεις από τον κόσμο των ζωντανών οργανισμών που είναι γύρω μας, και από το αρχείο των απολιθωμάτων οργανισμών που έζησαν πολύ καιρό πριν, πιστοποιούν το ίδιο συμπέρασμα: Η ζωή δημιουργήθηκε· δεν εξελίχτηκε.

Όχι, η ζωή δεν είχε την αρχή της σε κάποια άγνωστη αρχέγονη «σούπα». Οι άνθρωποι δεν έφτασαν εδώ μέσω πιθηκοειδών προγόνων. Αντίθετα, οι ζωντανοί οργανισμοί δημιουργήθηκαν με αφθονία ως ευδιάκριτοι οικογενειακοί τύποι. Ο καθένας θα μπορούσε να πολλαπλασιαστεί σε μεγάλη ποικιλία μέσα στο «είδος» του, αλλά δεν θα μπορούσε να υπερβεί τα όρια που διαχωρίζουν διαφορετικά είδη. Αυτό το όριο, όπως μπορεί να παρατηρηθεί καθαρά στους ζωντανούς οργανισμούς, ενισχύεται από τη στείρωση. Και η διάκριση μεταξύ των ειδών προστατεύεται από το μοναδικό γενετικό μηχανισμό του καθενός.

Ωστόσο, εκτός από τα γεγονότα που συμφωνούν με τις προβλέψεις του πρότυπου της δημιουργίας, υπάρχουν πολύ περισσότερα που πιστοποιούν την ύπαρξη Δημιουργού. Εξετάστε τα καταπληκτικά σχέδια και τις πολυπλοκότητες που βρίσκονται στη γη, ναι, σε ολόκληρο το σύμπαν. Κι αυτά, επίσης, πιστοποιούν την ύπαρξη μιας Υπέρτατης Νοημοσύνης. Τώρα, το επίκεντρο της προσοχής μας στα επόμενα κεφάλαια θα στραφεί σε μερικά από αυτά τα θαύματα, από το θαυμαστό σύμπαν μέχρι τα περίπλοκα σχέδια του μικρόκοσμου.

[Εικόνες στη σελίδα 102]

Αν ένας οικοδόμος έφτιαχνε χιλιάδες ελαττωματικά κτίσματα και ένα μόνο σωστό, θα τον προσλαμβάνατε;

Αν ένας οδηγός αυτοκινήτου έπαιρνε χιλιάδες κακές αποφάσεις για κάθε σωστή, θα ταξιδεύατε μαζί του;

Αν ένας χειρούργος κάνει χιλιάδες εσφαλμένες κινήσεις για κάθε σωστή, θα του επιτρέπατε να σας εγχειρίσει;

[Εικόνα στη σελίδα 103]

Ντομπζάνσκι: «Σπάνια η λειτουργία . . . ενός ραδιοφώνου θα βελτιωθεί αν αρχίσετε να το χτυπάτε με ένα μπαστούνι»

[Εικόνες στη σελίδα 104]

Πειράματα με δροσόφιλες παρήγαγαν πολλούς δύσμορφους μεταλλάκτες, οι οποίοι, όμως, παράμεναν πάντοτε δροσόφιλες

Φυσιολογική δροσόφιλα

Δροσόφιλες από μετάλλαξη

[Εικόνες στη σελίδα 106]

Η αλλαγή στο χρωματισμό της πεταλούδας δεν είναι εξέλιξη, αλλά απλώς ποικιλία μέσα σε ένα βασικό είδος

[Εικόνες στη σελίδα 108]

Η οικογένεια του σκύλου έχει πολλές ποικιλίες, αλλά οι σκύλοι παραμένουν πάντοτε σκύλοι

[Εικόνες στη σελίδα 109]

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στην ανθρώπινη οικογένεια, αλλά οι άνθρωποι αναπαράγονται μόνο ‘κατά το είδος τους’

[Εικόνες στη σελίδα 111]

Οι σπίνοι που παρατήρησε ο Δαρβίνος στα νησιά Γκαλαπάγκος παραμένουν πάντοτε σπίνοι· έτσι αυτό που παρατήρησε ήταν ποικιλία, όχι εξέλιξη