Yn Ôl Marc 15:1-47
15 Ar doriad y dydd, gwnaeth y prif offeiriaid, yr henuriaid, a’r ysgrifenyddion, yn wir, yr holl Sanhedrin, ymgynghori â’i gilydd, ac fe wnaethon nhw rwymo Iesu a mynd ag ef i ffwrdd a’i drosglwyddo i Peilat.
2 Felly gofynnodd Peilat iddo: “Ai ti ydy Brenin yr Iddewon?” Atebodd yntau: “Ti sy’n dweud hynny.”
3 Ond roedd y prif offeiriaid yn ei gyhuddo o lawer o bethau.
4 Dechreuodd Peilat ei holi eto, gan ddweud: “Does gen ti ddim ateb imi? Edrycha faint o gyhuddiadau maen nhw’n eu dwyn yn dy erbyn di.”
5 Ond ni roddodd Iesu ragor o atebion, er mawr syndod i Peilat.
6 Wel, ar adeg Gŵyl y Pasg, roedd ef yn arfer rhyddhau iddyn nhw un carcharor roedden nhw’n gofyn amdano.
7 Yr adeg honno roedd dyn o’r enw Barabbas yn y carchar gyda’r gwrthryfelwyr, a oedd wedi llofruddio yn eu gwrthryfel yn erbyn y llywodraeth.
8 Felly daeth y dyrfa i fyny a dechrau gofyn i Peilat yn ôl yr hyn roedd ef yn arfer ei wneud iddyn nhw.
9 Atebodd nhw, gan ddweud: “Ydych chi eisiau imi ryddhau ichi Frenin yr Iddewon?”
10 Oherwydd roedd Peilat yn ymwybodol mai cenfigen oedd wedi achosi i’r prif offeiriaid ei drosglwyddo iddo.
11 Ond fe wnaeth y prif offeiriaid gynhyrfu’r dyrfa fel y byddai ef yn hytrach yn rhyddhau Barabbas iddyn nhw.
12 Atebodd Peilat unwaith eto ac meddai wrthyn nhw: “Beth dylwn i ei wneud, felly, â’r un rydych chi’n ei alw’n Frenin yr Iddewon?”
13 Unwaith yn rhagor fe waeddon nhw: “Lladda ef ar y stanc!”*
14 Ond aeth Peilat yn ei flaen i ddweud wrthyn nhw: “Pam? Pa beth drwg mae wedi ei wneud?” Ond fe waeddon nhw’n uwch byth: “Lladda ef ar y stanc!”*
15 Ar hynny, fe wnaeth Peilat, am ei fod yn dymuno bodloni’r dyrfa, ryddhau Barabbas iddyn nhw; ac ar ôl gorchymyn i Iesu gael ei chwipio, dyma’n ei roi yn nwylo’r milwyr er mwyn iddo gael ei ddienyddio ar y stanc.
16 Aeth y milwyr ag ef i ffwrdd ac i mewn i’r cwrt, hynny yw, i mewn i balas y llywodraethwr, a galw at ei gilydd yr holl lu o filwyr.
17 Ac fe wisgon nhw ef â phorffor a phlethu coron o ddrain a’i rhoi am ei ben;
18 a dechreuon nhw weiddi arno: “Cyfarchion,* Frenin yr Iddewon!”
19 Hefyd, roedden nhw’n ei guro ar ei ben â chorsen ac yn poeri arno, ac aethon nhw ar eu pennau gliniau a phlygu o’i flaen.*
20 Yn olaf, ar ôl iddyn nhw wneud sbort am ei ben, tynnon nhw’r porffor oddi amdano a’i wisgo â’i ddillad ei hun. Ac fe aethon nhw ag ef allan i’w hoelio ar y stanc.
21 Hefyd, dyma nhw’n gorfodi dyn a oedd yn pasio heibio, Simon o Cyrene, a oedd yn dod o gefn gwlad, tad Alecsander a Rwffus, i gario ei stanc dienyddio.*
22 Felly fe ddaethon nhw ag ef i le o’r enw Golgotha, sy’n golygu, o’i gyfieithu, “Lle’r Benglog.”
23 Yma fe wnaethon nhw geisio rhoi iddo win wedi ei gymysgu â’r cyffur myrr, ond ni wnaeth ei gymryd.
24 A gwnaethon nhw ei hoelio ar y stanc a rhannu ei ddillad drwy fwrw coelbren arnyn nhw i benderfynu pwy fyddai’n cymryd beth.
25 Y drydedd awr* oedd hi nawr, ac fe hoelion nhw ef ar y stanc.
26 Ac fe gafodd y cyhuddiad yn ei erbyn ei ysgrifennu ar arwydd uwch ei ben, ac roedd yn dweud: “Brenin yr Iddewon.”
27 Ar ben hynny, rhoddon nhw ddau leidr ar stanciau wrth ei ochr, un ar ei dde ac un ar ei chwith.
28 ——
29 Ac roedd y rhai oedd yn pasio heibio yn siarad yn gas ag ef, gan ysgwyd eu pennau a dweud: “Ha! Ti a fyddai’n bwrw’r deml i lawr a’i hadeiladu hi mewn tri diwrnod,
30 achuba dy hun drwy ddod i lawr oddi ar y stanc dienyddio.”*
31 Yn yr un modd hefyd, roedd y prif offeiriaid ynghyd â’r ysgrifenyddion yn ei wawdio ymhlith ei gilydd, gan ddweud: “Fe achubodd bobl eraill; ond nid yw’n gallu ei achub ei hun!
32 Gad i’r Crist, Brenin Israel, ddod i lawr oddi ar y stanc dienyddio* nawr, er mwyn inni fedru gweld a chredu.” Roedd hyd yn oed y rhai a oedd ar y stanciau wrth ei ochr yn ei sarhau.
33 Pan ddaeth y chweched awr,* daeth tywyllwch dros yr holl wlad hyd y nawfed awr.*
34 Ac ar y nawfed awr, gwaeddodd Iesu â llais uchel: “Eli, Eli, lama sabachthani?” sy’n golygu, o’i gyfieithu: “Fy Nuw, fy Nuw, pam rwyt ti wedi fy ngadael i?”
35 O glywed hyn, roedd rhai o’r bobl oedd yn sefyll gerllaw yn dechrau dweud: “Edrychwch! Mae’n galw ar Elias.”
36 Yna rhedodd rhywun, socian sbwng mewn gwin sur, ei roi ar gorsen, a’i gynnig iddo i’w yfed, gan ddweud: “Gadewch lonydd iddo! Gadewch inni weld a fydd Elias yn dod i’w dynnu i lawr.”
37 Ond gwaeddodd Iesu yn uchel, a bu farw.*
38 A rhwygodd llen y cysegr yn ddwy o’r top i’r gwaelod.
39 Nawr pan wnaeth y swyddog o’r fyddin a oedd yn sefyll gyferbyn ag ef weld yr holl bethau hyn a’i fod wedi marw, dywedodd: “Yn bendant, Mab Duw oedd y dyn hwn.”
40 Roedd ’na ferched* hefyd yn gwylio o bell, yn eu plith roedd Mair Magdalen, a Mair mam Iago Fychan a Joses, a Salome,
41 a oedd yn ei ddilyn ac yn gweini arno pan oedd yng Ngalilea, a llawer o ferched* eraill oedd wedi dod i fyny gydag ef i Jerwsalem.
42 Nawr roedd hi eisoes yn hwyr yn y prynhawn, ac oherwydd ei bod hi’n ddydd y Paratoad, hynny yw, y dydd cyn y Saboth,
43 daeth Joseff o Arimathea, aelod uchel ei barch o’r Cyngor, dyn a oedd hefyd yn disgwyl am Deyrnas Dduw. Gwnaeth fagu plwc a mynd i mewn o flaen Peilat a gofyn am gorff Iesu.
44 Ond roedd Peilat yn awyddus i wybod a oedd eisoes wedi marw, a galwodd y swyddog o’r fyddin ato, a gofyn iddo a oedd Iesu eisoes wedi marw.
45 Felly ar ôl iddo gael gwybod gan y swyddog o’r fyddin, rhoddodd y corff i Joseff.
46 Ar ôl iddo brynu lliain main a thynnu’r corff i lawr, dyma’n ei lapio yn y lliain main a’i osod i orwedd mewn beddrod* a oedd wedi ei naddu o’r graig; yna rholiodd garreg ar draws ceg y beddrod.
47 Ond roedd Mair Magdalen a Mair mam Joses yn dal i edrych ar y lle y cafodd ei osod i orwedd.
Troednodiadau
^ Neu “Dienyddia ef ar y stanc!”
^ Neu “Dienyddia ef ar y stanc!”
^ Neu “Henffych.”
^ Neu “ymgrymu iddo.”
^ Hynny yw, tua 9:00 a.m.
^ Hynny yw, tua hanner dydd.
^ Hynny yw, tua 3:00 p.m.
^ Neu “tynnodd ef ei anadl olaf.”
^ Neu “fenywod.”
^ Neu “fenywod.”
^ Neu “beddrod coffa.”
