“Dili Pa Nako Panahon”

Ang drayber sa dakong trak sa basura nawad-ag kontrol sa iyang sakyanan. Iyang nadasmagan ang usa ka magtiayon ug ang 23-anyos nga lalaki nga nagbaktas sa daplin sa karsada. Sumala sa taho sa usa ka mantalaan sa New York City, ang magtiayon namatay dihadiha samtang ang batan-on nawad-ag panimuot. Sa dihang naulian siya sa iyang panimuot ug nakita ang iyang kahimtang, ang unang misantop sa iyang hunahuna mao: ‘Dili ko makatuo niini. Diyos ko, palihog tabangi ko.’ Siya miingon, “Dili pa nako panahon.”

LAGMIT nakadungog ka nag mga estorya nga sama niana. Kon ang usa ka tawo maluwas sa usa ka katalagman o aksidente, ang mga tawo moingon, ‘Dili pa niya panahon,’ apan kon ang usa mamatay sa usa ka grabeng aksidente, sila moingon, ‘Panahon na gyod niya’ o ‘Pagbuot kana sa Diyos.’ Ang mga tawo nagtuo nga ang mga panghitabo sa ilang kinabuhi ug ang sangpotanan sa tanan nilang kalihokan gitakda nang daan sa Diyos o kaha mao kanay ilang kapalaran ug wala na silay mahimo niana. Gani, ang kapalaran nag-apektar kono sa tanang panghitabo sa kinabuhi sa tawo, dili lang sa aksidente o sa kamatayon. Dugang pa, kini dugay nang gituohan sa mga tawo.

Pananglitan, ang mga tawo sa karaang Babilonya nagtuo nga ang panghitabo sa ilang kinabuhi nagdepende sa mga bituon ug sa paglihok niini. Busa molantaw sila sa kalangitan alang sa ilhanan nga ilang basehan kon unsay mahitabo sa ilang kinabuhi. Ang mga Grego ug mga Romano nagsimba sa mga diyos sa kapalaran, nga makahimo kono sa pagkontrolar sa kinabuhi sa mga tawo. Gani, mas matuman pa usahay ang pagbuot niini nga mga diyos kay sa pagbuot sa ilang pangunang mga diyos nga si Zeus ug Jupiter.

Sa sidlakang bahin sa Asia, ang mga Hindu ug Budhista nagtuo nga ang nagakahitabo sa usa ka tawo maoy resulta sa iyang binuhatan sa iyang kanhing kinabuhi, ug ang iyang binuhatan karon maoy basehanan sa sunod niyang kinabuhi. Ang ubang relihiyon—lakip na ang mga relihiyon sa Kakristiyanohan—nagtuo usab sa kapalaran.

Busa, dili ikatingala nga bisan sa atong modernong panahon, daghan gihapon ang nagtuo nga ang ilang kahimtang sa kinabuhi, ang adlaw-adlaw nga mga panghitabo, ug ang ilang dulnganan nagdepende sa ilang kapalaran ug dili na nila kana mausab. Mao ba usab kanay imong pagtuo? Gitakda na bang daan ang mga panghitabo sa atong kinabuhi, lakip na ang atong mga kalamposan ug kapakyasan—bisan ang pagkahimugso ug kamatayon? Ang imo bang kinabuhi gikontrolar sa kapalaran? Atong susihon kon sa unsang paagi makatabang ang Bibliya sa pagtubag niining mga pangutanaha.

[Picture Credit Line sa panid 3]

Ken Murray/New York Daily News