‘Oh Jehova, Sulayi Ako’

“SI Jehova mao ang tig-usisa sa mga kasingkasing.” (Proverbio 17:3) Makapahupay ug makapadasig gayod kana kanato. Ngano? Tungod kay dili sama sa mga tawo nga maghukom lamang sa panggawas nga panagway, ang atong langitnong Amahan “nagatan-aw sa kasingkasing.”—1 Samuel 16:7.

Sa pagkatinuod, bisan kita mismo dili labing maayong mga tigbanabana sa atong kaugalingong mga motibo ug mga tinguha sa atong kahiladman. Ngano man? Tungod kay ang atong “kasingkasing labaw nga malimbongon kay sa bisan unsa pa ug desperado. Kinsa ang makahibalo niini?” Hinunoa, nahibalo ang Diyos, kay siya miingon: “Ako, si Jehova, nagasusi sa kasingkasing, nagausisa sa mga rinyon.” (Jeremias 17:9, 10) Sa pagkatinuod, si Jehova nakasabot sa atong “kasingkasing,” nga naglakip sa atong mga panukmod ug sa atong “mga rinyon,” ang atong kinasulorang mga hunahuna ug mga pagbati.

Nganong Pagasulayan ang mga Kristohanon?

Busa dili ikatingala nga si Haring David sa karaang panahon miingon sa Diyos: “Susiha ako, Oh Jehova, ug sulayi ako; dalisaya ang akong mga rinyon ug ang akong kasingkasing.” (Salmo 26:2) Bug-os bang hinlo ang mga buhat ug sinultihan ni David, mao nga dili siya angayng mahadlok kon sulayan siya ni Jehova? Dili gayod! Sama kanatong tanan, si David dili hingpit ug wala gayod makakab-ot sa mga sukdanan sa Diyos. Tungod sa iyang mga kahuyangan, si David nakahimog daghang seryosong mga sala, apan siya ‘milakaw uban ang integridad sa kasingkasing.’ (1 Hari 9:4) Sa unsang paagi? Pinaagi sa pagdawat sa pagbadlong ug sa pagtul-id sa iyang dalan. Sa ingon iyang gipasundayag nga tiunay niyang gihigugma si Jehova. Bug-os ang iyang debosyon sa Diyos.

Komosta man kita karon? Si Jehova nahibalo nga kita dili hingpit ug nga kita makasala sa sulti ug sa buhat. Apan wala niya ilatid ang atong dalan sa kinabuhi tungod kay wala niya gamita ang iyang katakos nga mahibaloan daan ang atong kaugmaon. Iyang gilalang kita nga may kagawasan sa pagpili, ug iyang gitahod ang maong gasa nga mahigugmaon niyang gihatag kanato.

Bisan pa niana, usahay susihon ni Jehova ang atong sulod nga pagkatawo, lakip ang atong mga motibo. Mahimong himoon niya kini pinaagi sa paghatag kanato ug kahigayonan sa pagpadayag sa kahimtang sa atong kasingkasing. Mahimong itugot usab niya ang lainlaing mga kahimtang o mga suliran aron mabutyag kon unsa gayod ang mga tinguha sa atong kahiladman. Mohatag kini kanatog kahigayonan sa pagpakita kon unsa kita ka debotado ug ka maunongon kang Jehova. Ang maong mga pagsulay nga gitugot ni Jehova mahimong magpamatuod sa kalidad sa atong pagtuo, kon kita ba ‘bug-os ug maayo sa tanang bahin, nga wala makulangi ug bisan unsa.’—Santiago 1:2-4.

Usa ka Pagsulay sa Pagtuo sa Karaang Panahon

Ang mga pagsulay sa pagtuo ug sa mga motibo dili bag-o alang sa mga alagad ni Jehova. Tagda ang patriarkang si Abraham. “Ang matuod nga Diyos nagbutang kang Abraham sa pagsulay.” (Genesis 22:1) Sa dihang gisulti kana, ang pagtuo ni Abraham sa Diyos nasulayan na. Daghang katuigan kanhi, gisugo ni Jehova si Abraham nga mobiya uban sa iyang pamilya sa mauswagong siyudad sa Ur ug mobalhin ngadto sa usa ka wala-hisayring yuta. (Genesis 11:31; Buhat 7:2-4) Si Abraham, nga mahimong nanag-iyag balay ug yuta sa Ur, wala mopalit ug permanenteng pinuy-anan sa Canaan, diin nagpuyo siya sulod sa daghang katuigan. (Hebreohanon 11:9) Tungod sa pagbalhinbalhin ug  puyo ni Abraham, siya ug ang iyang pamilya nameligro sa gutom, sa mga tulisan, ug sa paganong mga magmamando sa maong dapit. Sulod sa maong panahon, ang pagtuo ni Abraham napamatud-ang lig-on gayod kaayo.

Dayon si Jehova nagpahamtang ug mas bug-at pang pagsulay kang Abraham. “Kuhaa, palihog, ang imong anak nga lalaki, ang imong bugtong anak nga imong gihigugma pag-ayo, si Isaac, ug . . . itanyag siya ingong usa ka halad-nga-sinunog.” (Genesis 22:2) Para kang Abraham, si Isaac dili lang ordinaryong anak. Siya ang bugtong anak ni Abraham ug sa iyang asawang si Sara. Si Isaac mao ang gisaad nga anak, ang bugtong paglaom ni Abraham nga ang iyang “binhi” makapanunod sa yuta sa Canaan ug mahimong panalangin alang sa daghan, sumala sa saad sa Diyos. Gani, si Isaac mao ang anak nga gidahom ni Abraham ug natawo tungod sa usa ka milagro sa Diyos!—Genesis 15:2-4, 7.

Busa mahanduraw nimo kon nganong nalisdan si Abraham sa pagsabot niining sugoa. Usa ba ka tawo ang gikinahanglan ni Jehova nga ihalad? Nganong gipatilaw man ni Jehova si Abraham ug hilabihang kalipay tungod sa pagbaton ug anak sa talisalop nga yugto sa iyang kinabuhi, nga iya ra man diay siyang ipahalad? a

Bisag wala makabaton ug tin-awng tubag niining mga pangutanaha, misugot dihadiha si Abraham. Gidangtag tulo ka adlaw una pa sila makaabot sa pinili nga bukid. Iyang gitukod didto ang usa ka halaran ug gibutangag sugnod ang ibabaw niini. Dayon miabot na ang labing makuyaw nga bahin sa pagsulay. Gikuptan na ni Abraham ang kutsilyo nga gamiton sa pagpatay, apan sa dihang patyon na unta niya ang iyang anak, gipugngan siya ni Jehova pinaagi sa usa ka manulonda ug miingon: “Karon akong nahibaloan nga ikaw mahinadlokon-sa-Diyos sa pagkaagi nga wala nimo idumili gikan kanako ang imong anak, ang imong bugtong anak.” (Genesis 22:3, 11, 12) Pagkabulahan ni Abraham nga nakadungog nianang mga pulonga! Ang pagbanabana kanhi ni Jehova sa iyang pagtuo husto gayod. (Genesis 15:5, 6) Pagkahuman niadto, gihalad ni Abraham ang usa ka laking karnero puli kang Isaac. Dayon gipahayag na usab ni Jehova ang mga saad bahin sa binhi ni Abraham.  Busa masabtan kon nganong si Abraham nailhan nga higala ni Jehova.—Genesis 22:13-18; Santiago 2:21-23.

Ang Atong Pagtuo Pagasulayan Usab

Kitang tanan nasayod nga ang mga alagad sa Diyos karon makaagom gayod ug mga pagsulay. Apan sa atong kahimtang, ang atong pagsulay lagmit mao ang kon unsay itugot ni Jehova nga mahitabo kanato ug dili ang kon unsay iyang isugo sama kang Abraham.

Si apostol Pablo misulat: “Ang tanan nga nagtinguha sa pagkinabuhi uban ang diyosnong pagkamahinalaron kalangkit ni Kristo Jesus pagalutoson usab.” (2 Timoteo 3:12) Mahimong lutoson kita sa atong mga isigkaestudyante, higala, paryente, silingan, o sa kadagkoan sa gobyerno nga nasibahan. Mahimong naglakip kinig binaba ug pisikal nga pagpanagmal o kaha paglisodlisod sa panginabuhi sa usa ka Kristohanon. Ang mga sakit, kahigawad, ug inhustisya maagoman usab sa matuod nga mga Kristohanon sama ra sa ubang mga tawo. Kining tanang pagsulay magtigi sa ilang pagtuo.

Si apostol Pedro nagpasiugda bahin sa mga kaayohan sa dihang ang pagtuo sa usa ka tawo nasulayan na: “Kamo naguol sa nagkadaiyang mga pagsulay, aron nga ang sinulayang kalidad sa inyong pagtuo, nga labi pang bililhon kay sa bulawan nga madugta ra bisan tuod nga nasulayan na kini pinaagig kalayo, makaplagan nga usa ka hinungdan sa pagdayeg ug himaya ug dungog sa pagpadayag ni Jesu-Kristo.” (1 Pedro 1:6, 7) Ang mga resulta sa mga pagsulay gipanig-ingon sa pagdalisay ug bulawan pinaagig kalayo. Pinaagi sa pagdalisay, malunsay ang bulawan ug mawagtang ang mga hugaw. Kana usab ang mahitabo sa atong pagtuo kon makaagom kitag mga pagsulay.

Pananglitan, mahimong makasinati kita ug mga kalisdanan tungod sa usa ka aksidente o kinaiyanhong katalagman. Bisan pa niana, kadtong may tiunay nga pagtuo dili maluya tungod sa sobrang kabalaka. Sila mahupayan sa pasalig ni Jehova: “Dili ko gayod ikaw pagabiyaan ni sa bisan unsang paagi pagatalikdan.” (Hebreohanon 13:5) Padayon nilang unahon ang espirituwal nga mga butang, kay masaligon nga panalanginan ni Jehova nga Diyos ang ilang mga paningkamot sa pagpangita sa ilang mga panginahanglan sa kinabuhi. Tungod sa ilang pagtuo, sila mahimong lig-on aron makaantos sa lisod nga mga panahon ug mogaan ang ilang kahimtang tungod kay sila dili sobrang mabalaka.

Tungod kay ang mga pagsulay mobutyag man sa mga kahuyangan sa atong pagtuo, mahimong mapuslanon usab kon nasabtan nato ang panginahanglan nga tul-iron nato ang atong kaugalingon. Angay pangutan-on sa usa ang iyang kaugalingon: ‘Unsaon nako pagpalig-on ang akong pagtuo? Kinahanglan ba akong mogugol ug dugang panahon sa pag-ampo ug pagpamalandong sa Pulong sa Diyos? Bug-os ko bang gipahimuslan ang mga tagana sa pagtambong sa mga tigom kauban sa mga isigkamagtutuo? Nagsalig ba ako sa akong kaugalingon imbes ipahibalo kang Jehova nga Diyos ang akong mga suliran diha sa pag-ampo?’ Apan ang pagsusi sa kaugalingon maoy sinugdanan lamang.

Aron mapalig-on ang atong pagtuo, kinahanglan natong pauswagon ang atong gana alang sa espirituwal nga mga butang, nga ‘mangandoy sa walay sambog nga gatas nga iya sa pulong.’ (1 Pedro 2:2; Hebreohanon 5:12-14) Angay kitang maningkamot nga mahisama sa tawo nga gihubit sa salmista: “Ang iyang kalipay anaa sa balaod ni Jehova, ug sa iyang balaod siya nagabasa sa hinayng tingog sa adlaw ug gabii.”—Salmo 1:2.

Dili lamang pagbasa sa Bibliya ang gikinahanglan. Hinungdanon nga atong pamalandongon kon unsay gisulti sa Pulong sa Diyos kanato ug ipadapat ang gihatag nga tambag. (Santiago 1:22-25) Ingong resulta, modako ang atong gugma sa Diyos, mas espesipiko ug personal ang atong mga pag-ampo, ug mas molig-on ang atong pagtuo kaniya.

 Ang Pagkabililhon sa Sinulayan nga Pagtuo

Kon nakaamgo kita nga ang pagtuo mahinungdanon kaayo aron uyonan kita sa Diyos, madasig gayod kita sa pagpalig-on niini. Gipahinumdoman kita sa Bibliya: “Kon walay pagtuo imposible ang pagpahimuot kaniya, kay siya nga moduol sa Diyos angay nga motuo nga siya mao ug nga siya maoy tigganti sa mga matinuorong nagapangita kaniya.” (Hebreohanon 11:6) Busa, angay kitang mobati nga sama sa tawo nga mihangyo kang Jesus: “Tabangi ako kon asa ako nakulangan ug pagtuo!”—Marcos 9:24.

Ang mga pagsulay sa atong pagtuo makatabang usab sa uban. Pananglitan, sa dihang mamatyan ug minahal ang usa ka Kristohanon, ang iyang lig-ong pagtuo sa saad sa Diyos sa pagkabanhaw makatabang kaniya. Siya magbangotan, apan siya “dili masubo ingon sa uban usab nga mga walay paglaom.” (1 Tesalonica 4:13, 14) Ang uban nga makamatikod sa makapalig-ong gahom sa pagtuo sa usa ka Kristohanon mahimong makaamgo nga iyang nabatonan ang usa ka bililhon kaayong butang. Kini mahimong makapadasig kanila sa pagbaton usab sa maong pagtuo, nga magtukmod kanila sa pagkat-on bahin sa Pulong sa Diyos ug mahimong mga tinun-an ni Jesu-Kristo.

Si Jehova nahibalo nga ang sinulayang pagtuo bililhon kaayo. Dugang pa, tungod sa mga pagsulay sa atong pagtuo, masayran nato kon ang atong pagtuo tinuod ba nga makapalig-on. Matabangan kita sa pagmatikod sa mga kahuyangan sa atong pagtuo, ug busa ato kanang matud-id. Sa kataposan, ang atong malamposong pagsagubang sa mga pagsulay makatabang sa uban nga mahimong mga tinun-an ni Jesus. Busa hinaot nga atong buhaton ang kutob sa atong maarangan nga magmalig-on sa pagtuo—kanang matang sa pagtuo nga human makasinatig sunodsunod nga mga pagsulay “makaplagan nga usa ka hinungdan sa pagdayeg ug himaya ug dungog sa pagpadayag ni Jesu-Kristo.”—1 Pedro 1:7.

[Footnote]

[Hulagway sa panid 12]

From the Illustrated Edition of the Holy Scriptures, by Cassell, Petter, & Galpin

[Mga hulagway sa panid 13]

Si Abraham nahimong higala ni Jehova tungod sa iyang mga buhat sa pagtuo

[Picture Credit Line sa panid 15]

Pinaagi sa mga pagsulay, atong mapamatud-an nga ang atong pagtuo tinuod nga makapalig-on