Gawas nga si Jesus makaayog masakiton ug makabanhaw sa patay, mapugngan sab niya ang hangin ug ulan. Human mag-ampo diha sa usa ka bukid, nakita ni Jesus nga nagbagyo sa Dagat sa Galilea. Ang iyang mga apostoles naglisod ug bugsay sa ilang sakayan kay kusog ang hangin. Nanaog si Jesus sa bukid ug milakaw ibabaw sa dagat paingon sa sakayan. Nangahadlok ang mga apostoles pagkakita nilag tawo nga naglakaw ibabaw sa dagat. Pero giingnan sila ni Jesus: ‘Ako ni. Ayaw mog kahadlok.’

Si Pedro miingon: ‘Ginoo, kon ikaw na, palakwa ko ibabaw sa tubig paingon nimo.’ Si Jesus miingon kang Pedro. ‘Ali.’ Bisag kusog ang bagyo, mikanaog si Pedro gikan sa sakayan ug milakaw ibabaw sa tubig paingon kang Jesus. Pero dihang duol na siya kang Jesus, mitan-aw si Pedro sa bagyo ug nahadlok siya. Namatikdan niya nga nag-anam siyag kaunlod. Misinggit si Pedro: ‘Ginoo, luwasa ko!’ Gigunitan ni Jesus ang iyang kamot ug miingon: ‘Nganong nagduhaduha man ka? Asa na man ang imong pagtuo?’

Si Jesus ug Pedro misakay sa sakayan ug dihadiha mihunong ang bagyo. Unsay gibati sa mga apostoles? Sila miingon: “Ikaw gayod ang Anak sa Diyos.”

Dili lang kini ang panahon nga gipugngan ni Jesus ang hangin ug ulan. Naa poy laing panahon dihang si Jesus ug ang iyang apostoles mitabok sa dagat. Samtang natulog si Jesus sa likod sa sakayan, kusog kaayo ang bagyo. Gihapak sa mga balod ang sakayan ug nasudlan kinig tubig. Gipukaw sa mga apostoles si Jesus ug sila misinggit: ‘Magtutudlo, mangamatay na ta! Tabangi mi!’ Mibangon si Jesus ug giingnan ang dagat: “Hilom! Hunong na!” Mikalma dayon ang hangin ug dagat. Giingnan ni Jesus ang mga apostoles: ‘Asa na man ang inyong pagtuo?’ Miingon sila sa usag usa: ‘Bisan ang hangin ug ang dagat mopatuo niya.’ Nakat-onan sa mga apostoles nga wala silay angayng kahadlokan kon mosalig gyod sila kang Jesus.