Kapitulo 44

Pagpalinaw sa Usa ka Makalilisang nga Unos

ANG adlaw ni Jesus napuno sa mga buluhaton, apil ang pagtudlo sa mga panon nga didto sa baybayon ug tapos niana nagsaysay sa mga sambingay nga silasila ngadto sa iyang mga tinun-an. Sa pag-abot sa gabii, siya miingon: “Manabok kita ngadto sa pikas nga daplin.”

Didto sa tabok sa silangang baybayon sa Dagat sa Galilea mao ang rehiyong gitawag Decapolis, gikan sa Gregong deʹka, nga nagkahulogang “napulo,” ug poʹlis, nga nagkahulogang “siyudad.” Ang mga siyudad sa Decapolis maoy usa ka sentro sa Gregong kultura, bisan pihong kana usab ang pinuy-anan sa daghang Hudiyo. Hinuon, ang kalihokan ni Jesus diha sa rehiyon limitado kaayo. Bisan sa maong pagduaw, sumala sa atong makita sa ulahi, siya napugngan sa pag-estar ug dugay.

Sa mihangyo si Jesus nga sila manabok sa pikas nga baybayon, ang mga tinun-an nagdala kaniya diha sa sakayan. Bisan pa niana, ang ilang pagbiya namatikdan. Sa taudtaod ang uban nanakay sa ilang mga sakayan aron mokuyog kanila. Dili kaayo layo ang tabokonon. Sa pagkamatuod, ang Dagat sa Galilea maoy usa lamang ka dakong lanaw nga mga 21 ka kilometro sa gitas-on ug sa kinatas-an 12 ka kilometro sa gilapdon.

Hisabtang si Jesus gikapoy. Busa, wala madugay tapos sa ilang pagduso aron sa paglarga, siya mihigda sa likod sa sakayan, gipahimutang ang iyang ulo sa usa ka unlan, ug dayon nahinanok sa pagkatulog. Ang ubay-ubayng apostol maoy batid nga manakayan, kay tigpangisda man sa Dagat sa Galilea. Busa sila ang nagpalayag sa sakayan.

Apan kadto dili mahimong sayon nga biyahe. Tungod sa mainit nga temperatura sa nawong sa lanaw, nga maoy mga 210 ka metro sa ubos sa lebel sa dagat, ug sa mas bugnawng hangin sa haduol nga kabukiran, ang kusog nga hangin usahay mohapak paubos ug momugnag kalit kusog nga unos diha sa lanaw. Kini mao ang nahitabo niadto. Sa taudtaod ang mga balod midakdak sa sakayan ug kana natubigan, mao nga kadto hapit nang malunod. Bisan pa niana, si Jesus nagpadayon sa pagkatulog!

Ang batid nga mga manakayan natarantar sa pag-ulin sa sakayan. Pihong sila nakasagubang latas sa mga bagyo sa nangagi. Apan sa maong panahon sila wala nay nahimo. Kay nangahadlok nga sila mangamatay, ilang gipukaw si Jesus. ‘Agalon, wala ka ba magpakabana? Kita hapit nang malunod!’ sila mipatugbaw. ‘Luwasa kami, kita mangalumos na!’

Sa pagmata, si Jesus nagsugo sa hangin ug sa dagat: “Hilom! hunong!” Ug ang naghurohuro nga hangin milunay ug ang dagat nalinaw. Sa pagliso sa iyang mga tinun-an, siya nangutana: ‘Ngano bang kamo nalisang kaayo? Wala ba kamoy pagtuo?’

Niana, ang mga tinun-an giabot ug talagsaong kahadlok. ‘Kinsa ba gayod kining tawhana?’ sila nangutana sa usag usa, ‘kay siya nagasugo bisan sa hangin ug sa tubig, ug sila nagasugot kaniya.’

Pagkatalagsaon ang gahom nga gipasundayag ni Jesus! Pagkamakapalig-on ang pagkahibalo nga ang atong Hari may gahom ibabaw sa mga kinaiyahan ug kon ang iyang bug-os nga pagtagad itumong sa atong yuta sulod sa pagmando sa iyang Gingharian, ang tanan magpuyo sa kasegurohan nga walay makalilisang nga mga kinaiyahan!

Sa wala madugay sa pagkalinaw sa unos, si Jesus ug iyang mga tinun-an miabot nga luwas sa silangang baybayon. Tingali ang ubang sakayan nakalingkawas sa kusog nga unos ug luwas nga nakapauli. Marcos 4:35–5:1; Mateo 8:18, 23-27; Lucas 8:22-26.

▪ Unsa ang Decapolis, ug hain kini mahimutang?

▪ Unsang pisikal nga mga kinaiya ang hinungdan sa kusog nga mga bagyo sa Dagat sa Galilea?

▪ Sa dihang ang ilang mga kahanas sa pagpanakayan wala makaluwas kanila, unsay gibuhat sa mga tinun-an?