ТӘСӘВВҮР ЕДИН, достунуздан руһландырыҹы мәктуб алмысыныз. Өзүнүзү неҹә һисс едәрдиниз? Тимути һәвари Булусдан бу ҹүр мәктуб алмышды. Бу мәктуб Мүгәддәс Китабда Булусун Тимутијә јаздығы икинҹи мәктубдур. Јәгин ки, Тимути достунун она јаздығы бу мәктубу раһат охумаг үчүн сакит бир јерә чәкилмишди. Ола билсин, Тимути фикирләширди: «Ҝөрәсән Булус неҹәдир? Ҝөрәсән тәјинатымла бағлы мәнә һансыса мәсләһәт јазыб? Бу мәктуб мәнә хидмәтими иҹра етмәјә вә башгаларына дајаг олмаға неҹә көмәк едәҹәк?» Ҝөрәҹәјимиз кими, Тимути һәм бу суалларын ҹавабыны тапды, һәм дә чохлу дәјәрли шејләр өјрәнди. Амма инди ҝәлин бу мәктубдакы бир нечә әсас мәсләһәтә нәзәр салаг.

Мәктубун елә илк сөзләриндән Тимути Булусун, дәјәрли достунун ону нә гәдәр чох истәдијини һисс едир. Булус она «әзиз балам» дејә мүраҹиәт едир (2 Тим. 1:2). Тимути бу мәктубу тәхминән ерамызын 65-ҹи илиндә алмышды. Һәмин вахты о, 30 јашларында олса да, артыг тәҹрүбәли ағсаггал иди. О, Булусла он илдән чох әмәкдашлыг етмишди вә ондан чох шеј өјрәнмишди.

Сөзсүз ки, Тимути Булусун сынаглара сәдагәтлә синә ҝәрдијини биләндә чох руһланмышды. Булус Ромада һәбсдә иди, ону өлүм ҝөзләјирди (2 Тим. 1:15, 16; 4:6—8). Тимути Булусун ҹәсарәтини онун нөвбәти сөзләриндән ҝөрүрдү: «Һәр шејә дөзүрәм» (2 Тим. 2:8—13). Булусун мөһтәшәм дөзүм нүмајиш етдирмәси Тимутини мөһкәмләндирмишди. Онун нүмунәси бизи дә мөһкәмләндирә биләр.

Булус Тимутини тәшвиг едирди ки, Аллаһа хидмәтдә она верилән тәјинатыны гијмәтләндирсин. Булус Тимутинин Аллаһдан алдығы әнамы аловландырмасыны истәјирди (2 Тим. 1:6). О бурада «әнам» кими тәрҹүмә олунан харизма сөзүнү истифадә етмишди. Бу јунан сөзү, әсасән, инсана газанмадығы вә ја лајиг олмадығы һалда, верилән бәхшишә аид ишләнир. Тимути јығынҹагда хүсуси хидмәти иҹра етмәк үчүн сечиләркән бу әнамы алмышды (1 Тим. 4:14).

Булус бу әнамла бағлы Тимутини нәјә тәшвиг едирди? Јәгин Тимути мәктубда «әнамы аловландыр» сөзләрини охујаркән ағлына евдә јанан оҹаг ҝәлмишди. Бәзән оҹаг сөнүб, көзү галырды. Јенидән оҹағын ҝур јанмасы вә  даһа чох истилик вермәси үчүн көзү аловландырмаг лазым иди. Бир лүғәтдә дејилир ки, Булусун истифадә етдији јунан сөзү (аназопирео) «јенидән јандырмаг, алышдырмаг, оҹағы гызышдырмаг» мәнасыны верир. Мәҹази мәнада бу сөз «фәалијјәт үчүн јенидән ҹанланмаг» демәкдир. Јәни Булус Тимутијә, бир нөв, белә дејирди: «Тәјинатына ҹан јандыр!» Јәгин разылашарсыныз ки, бу ҝүн биз дә ејни шеји етмәлијик. Хидмәтимизи иҹра етмәк үчүн бүтүн ҝүҹүмүзү сәфәрбәр етмәлијик.

Тимути әзиз достунун мәктубуну охуја-охуја хидмәтини иҹра етмәјә көмәк едәҹәк башга бир ифадәјә раст ҝәлир. Мәктубда Булус јазырды: «Дахилимиздә јашајан мүгәддәс руһун көмәји илә бу ҝөзәл әманәти горујуб сахла» (2 Тим. 1:14). Сөһбәт һансы әманәтдән ҝедир? Тимутијә нә әманәт олунмушду? Өнҹәки ајәдә Булус «сағлам сөзләр», јәни Мүгәддәс Јазылардакы һәгигәт һаггында данышырды (2 Тим. 1:13). Тимути, Мәсиһин хидмәтчиси кими, бу һәгигәти һәм јығынҹаг дахилиндә, һәм дә јығынҹагдан кәнарда тәблиғ етмәли иди (2 Тим. 4:1—5). Һәмчинин о, Аллаһын сүрүсүнү отармаг үчүн ағсаггал кими тәјин олунмушду (1 Бут. 5:2). Тимути она верилән әманәти, јәни тәблиғ етмәли олдуғу һәгигәти горумаг үчүн Јеһованын мүгәддәс руһуна вә Кәламына ҝүвәнмәли иди (2 Тим. 3:14—17).

Бу ҝүн бизә дә башгаларына мүждәләдијимиз һәгигәт әманәт олунуб (Мәт. 28:19, 20). Бу мөһтәшәм һәгигәти гијмәтләндирдијимизи неҹә ҝөстәрә биләрик? Даим дуа етмәклә вә Мүгәддәс Китабы дәриндән мүталиә етмәји вәрдишә чевирмәклә (Ром. 12:11, 12; 1 Тим. 4:13, 15, 16). Ола билсин, бизим әлавә мәсулијјәтләримиз вар, мәсәлән, ағсаггалыг, тамвахтлы хидмәтчијик. Бу ҹүр дәјәрли тәјинатларын бизә әманәт олунмасы тәвазөкар олмаға, Аллаһын көмәјинә еһтијаҹ дујдуғумузу дәрк етмәјә тәшвиг етмәлидир. Бәс бу әманәти неҹә горуја биләрик? Ону гијмәтләндирмәклә вә Јеһованын көмәјинә архаланмагла.

Тимутинин тәјинатына ҝөрдүјү иши башгаларына өјрәтмәк дә дахил иди. Елә буна ҝөрә дә Булус Тимутијә демишди: «Мәндән ешитдијин... шејләри садиг адамлара әманәт ет ки, онлар да тәлим вермәк үчүн јарарлы олсунлар» (2 Тим. 2:2). Бәли, Булус бу сөзләрлә Тимутијә хатырладырды ки, өјрәндији һәр бир шеји гардашлара өјрәтсин. Бу ҝүн дә мәсиһи јығынҹағындакы һәр бир нәзарәтчи ејни шеји етмәјә чалышыр. Јахшы нәзарәтчи она һәвалә олунан ишлә бағлы билдикләрини ҝизләтмир, әксинә, билдији һәр бир шеји өјрәдир ки, башгалары да бу иши ҝөрә билсин. О нараһат дејил ки, бирдән һәмин адам ондан артыг биләр, ондан даһа габилијјәтли олар. Буна ҝөрә дә нәзарәтчи әсас шејләри өјрәтмәклә кифајәтләнмир, чүнки истәјир ки, башгалары да дәрракәјә, бәсирәтә јијәләнсин, јәни јеткин мәсиһи олсун. Беләҹә, тәлим вердији «садиг адамлар» јығынҹаға даһа чох фајда ҝәтирәҹәк.

Шүбһәсиз, Булусун алдығы мәктуб Тимути үчүн чох гијмәтли иди. Јәгин ки, Тимути бу мәктубу дөнә-дөнә охумушду. Орадакы мәсләһәтләри өз тәјинатында баҹардығы гәдәр тәтбиг етмәјин јолларыны дүшүнүрдү.

Биз дә бу мәсләһәтләрә ујғун јашамаг истәјирик. Буну неҹә едә биләрик? Алдығымыз әнамы аловландырмалыјыг, бизә һәвалә олунан әманәти горујуб сахламалыјыг вә тәҹрүбәмизи, билијимизи башгалары илә бөлүшмәлијик. Онда Булусун да Тимутијә дедији кими, хидмәтимизи там јеринә јетирә биләҹәјик (2 Тим. 4:5).