شاید پیش خود فکر کنی:‏ «به اندازهٔ کافی باهوش نیستم که بتوانم در مورد علم و تکامل صحبت کنم.‏» دختری جوان به نام دَنیِل نیز گاه چنین احساسی داشت.‏ او می‌گوید:‏ «برایم خیلی سخت بود که برخلاف نظرات معلّم و همکلاسی‌هایم چیزی بگویم.‏» دایانا نیز می‌گوید:‏ «وقتی دیگران حین گفتگو از کلمات علمی استفاده می‌کنند،‏ من گیج و سردرگم می‌شوم.‏»‏

 به یاد داشته باش:‏ هدف تو از چنین گفتگویی این نیست که نقطه نظر خود را به اثبات برسانی.‏ همچنین نباید حتماً در زمینهٔ علوم طبیعی نابغه باشی تا بتوانی اعتقادت به آفرینش را منطقاً توضیح دهی.‏

 توصیه:‏ از روش استدلال منطقی‌ای که در عبرانیان ۳:‏۴ آمده است،‏ استفاده کن.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «هر خانه‌ای به دست کسی ساخته می‌شود،‏ اما سازندهٔ همه چیز خداست.‏»‏

 خانم جوانی به نام کارول بر اساس عبرانیان ۳:‏۴ چنین استدلال می‌کند:‏ «فرض کن که از میان جنگلی انبوه می‌گذری و هیچ نشانی از وجود انسان نمی‌بینی.‏ ناگهان چشمت به خلال دندانی روی زمین می‌افتد.‏ چه چیز به ذهنت خطور می‌کند؟‏ حتماً پیش خود فکر می‌کنی که کسی در آنجا بوده است.‏ اگر این خلال دندان کوچک و ناچیز بر وجود شخصی در این جنگل گواهی می‌دهد،‏ پس چقدر بیشتر عالم و آنچه در آن است گواهی روشن بر وجود آفریدگار است!‏»‏

 ممکن است کسی بگوید:‏ «اگر آفریدگاری وجود داشته باشد،‏ چه کسی او را آفرید؟‏»‏

 تو در پاسخ می‌توانی بگویی:‏ «ما همه چیز را در مورد آفریدگار نمی‌دانیم،‏ اما این به این معنا نیست که او وجود ندارد.‏ مثلاً،‏ شاید از پیشینهٔ کسی که طراح تلفن همراه بوده،‏ با خبر نباشیم،‏ ولی این دلیل نمی‌شود که وجود طراح و سازندهٔ آن را انکار کنیم.‏ این طور نیست؟‏ [اجازهٔ پاسخ بده.‏] در واقع ما می‌توانیم چیزهای زیادی را در مورد آفریدگار بیاموزیم.‏ اگر دوست داری،‏ من خوشحال می‌شوم که آموخته‌هایم را با تو در میان بگذارم.‏»‏

 در کتاب مقدّس آمده است:‏ «همواره آماده باشید تا به هر کس که دلیل امیدتان را بپرسد،‏ پاسخ دهید،‏ اما با خویی ملایم و احترامی عمیق.‏» (‏۱پِطرُس ۳:‏۱۵‏)‏ پس به دو نکته توجه کن:‏ گفته‌هایت و طرز بیانت.‏

1.  ۱)‏ گفته‌هایت.‏ عشقت به خدا مهم است و می‌تواند در تو انگیزهٔ لازم را برای صحبت کردن در مورد او به وجود آورد.‏ اما تنها گفتن این که خدا را دوستی داری کافی نیست تا دیگران را به وجود آفریدگار متقاعد سازی.‏ احتمالاً بهتر است با استفاده از نمونه‌هایی در طبیعت نشان دهی که چرا اعتقاد به آفرینش منطقی است.‏

2.  ۲)‏ طرز بیانت.‏ با اعتمادبه‌نَفْس صحبت کن،‏ اما نه این که دیگران را کوچک کنی.‏ اگر به اعتقادات دیگران و حق انتخاب آنان احترام بگذاری،‏ به احتمال قوی به دیدگاهت توجه خواهند کرد.‏

    ‏«ما نباید به نحوی صحبت کنیم که دیگران را برنجانیم یا این تصوّر را در ذهن آنان ایجاد کنیم که خود را برتر از آنان می‌دانیم.‏ این کار می‌تواند نتیجهٔ معکوس داشته باشد.‏»—‏ایلِین.‏

 نوجوانی به نام اِلیسیا می‌گوید:‏ «اگر آمادگی صحبت با دیگران را نداریم،‏ بهتر است چیزی نگوییم که خجالت‌زده شویم.‏» این دختر نوجوان همچنین اضافه می‌کند که برای داشتن گفتگویی خوب،‏ آمادگی از اهمیت بسزایی برخوردار است.‏ جِنا در این مورد می‌گوید:‏ «وقتی مثالی ساده اما منطقی برای توضیح اعتقادم به آفرینش آماده کرده باشم،‏ گفتگو در مورد آفرینش برایم راحت‌تر است.‏»‏

 کجا می‌توان مثالی ساده و منطقی یافت؟‏ بسیاری از جوانان با استفاده از ابزارهای زیر در این راه موفق شده‌اند:‏

•  ‏«آیا موجودات زنده خلق شده‌اند؟‏»‏ a

•  ‏«منشأ حیات—‏پنج سؤال قابل تأمّل»‏ b

•  کلیپ‌هایی در سایت www.jw.org/fa که در آن از پزشکان و محققانی در مورد آفرینش نظرخواهی شده است.‏

•  سری مقالات «شگفتی‌های طبیعت» در مجلّهٔ بیدار شوید!‏ (‏عبارت «شگفتی‌های طبیعت» را [به همراه علامت گیومه] در کادر جستجو در کتابخانهٔ آنلاین نشریات شاهدان یَهُوَه وارد کنید.‏)‏

•  تحقیقات بیشتر در کتابخانهٔ آنلاین نشریات شاهدان یَهُوَه‏.‏

 شاید همچنین مفید باشد که مقالات قبلی «خلقت یا تکامل» را مرور کنی.‏

1.  قسمت ۱:‏ چه دلایلی برای اعتقاد به خدا وجود دارد؟‏

2.  قسمت ۲:‏ چرا می‌توان نظریهٔ تکامل را زیر سؤال برد؟‏

3.  قسمت ۳:‏ چرا می‌توان به آفرینش اعتقاد داشت؟‏

 توصیه:‏ از مثال‌هایی استفاده کن که تو را متقاعد می‌سازد.‏ آن‌ها را راحت‌تر به یاد خواهی آورد و می‌توانی با یقین کامل در مورد آن‌ها صحبت کنی.‏ از پیش تمرین کن که چگونه می‌خواهی دلیل اعتقادت را توضیح دهی.‏