دارابی میوهٔ بزرگ و شیرینی است که از خانوادهٔ مرکبات می‌باشد.‏ حتی هنگامی که این میوه از ارتفاع بیش از ۱۰ متری به زمین می‌افتد ضربه‌ای نمی‌بیند.‏ این قابلیت از کجا ناشی می‌شود؟‏

 نکته‌ای در خور توجه:‏ محققان دریافته‌اند که لایهٔ سفید در داخل پوست دارابی،‏ شبکه‌ای اسفنج‌مانند را تشکیل می‌دهد که در آن سلول‌ها با فضاهایی میان خود کنار هم چیده شده‌اند.‏ این فضاها هر چه نزدیک‌تر به میوه باشد،‏ بزرگ‌تر می‌شود و پر از هوا یا مایع است.‏ وقتی این میوه بر زمین می‌افتد،‏ مایع پوست آن مانند یک بالشتک محافظ عمل می‌کند.‏ پوست دارابی هنگام برخورد با زمین فشرده می‌شود و جلوی ضربه دیدن و ترکیدن میوه را می‌گیرد.‏

 دانشمندان درصددند که فومی فلزی،‏ با قابلیت ضربه‌گیری بسازند که همانند پوست دارابی طراحی شده باشد.‏ آنان بر این باورند که این طرح می‌تواند برای ساخت کلاه کاسکت موتورسیکلت و ضربه‌گیر ماشین مورد استفاده قرار گیرد.‏ به علاوه آن می‌تواند محافظی خوب در برابر ضربات شهاب‌واره‌ها بر ایستگاه‌های فضایی باشد.‏

 نظر شما چیست؟‏ آیا قابلیت ضربه‌گیری پوست دارابی در اثر تکامل به وجود آمده یا یک طراح پشت این شگفتی طبیعت بوده است؟‏