ขณะที่มนุษย์มีจำนวนมากขึ้น บาปและความชั่วได้แพร่ไปในโลกอย่างรวดเร็ว. ฮะโนค ซึ่งเป็นผู้พยากรณ์คนเดียวในสมัยนั้นได้เตือนว่าวันหนึ่งพระเจ้าจะทำลายคนชั่ว. กระนั้น ความชั่วร้ายก็ยังแพร่ไปและมีมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ. ทูตสวรรค์บางองค์กบฏต่อพระยะโฮวาโดยละถิ่นฐานในสวรรค์, เปลี่ยนลักษณะของตนให้เป็นรูปกายแบบมนุษย์, และรับผู้หญิงเป็นภรรยา. การอยู่กินที่ผิดธรรมชาติเช่นนั้นทำให้เกิดลูกพันธุ์ผสม ซึ่งเป็นอันธพาลรูปร่างใหญ่โตที่เรียกกันว่า เนฟิลิม ซึ่งทำให้ความรุนแรงและการฆ่ากันเพิ่มมากขึ้นในโลก. พระเจ้าปวดร้าวพระทัยอย่างยิ่งที่เห็นสิ่งทรงสร้างทางแผ่นดินโลกได้รับความเสียหาย.

หลังจากฮะโนคเสียชีวิต มีชายคนหนึ่งแตกต่างจากผู้คนในโลกที่ชั่วช้านั้น. เขาชื่อโนอาห์. เขาและครอบครัวพยายามทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรของพระเจ้า. เมื่อพระเจ้าตัดสินพระทัยจะทำลายคนชั่วในสมัยนั้น พระองค์ประสงค์จะคุ้มครองโนอาห์และสัตว์ต่าง ๆ. ดังนั้น พระเจ้าบอกเขาให้สร้างนาวา คือเรือใหญ่ซึ่งมีลักษณะเป็นหีบรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่. โดยอาศัยอยู่ในเรือใหญ่นี้ โนอาห์และครอบครัวพร้อมทั้งสัตว์ชนิดต่าง ๆ จำนวนมากจะรอดชีวิตจากน้ำท่วมใหญ่ที่ใกล้จะเกิดขึ้น. โนอาห์เชื่อฟังพระเจ้า. หลายสิบปีที่โนอาห์สร้างเรือใหญ่นั้น ท่านยังเป็น “ผู้ประกาศความชอบธรรม” ด้วย. (2 เปโตร 2:5) ท่านเตือนผู้คนเกี่ยวกับน้ำท่วมใหญ่ที่จะเกิดขึ้น แต่ไม่มีใครฟัง. แล้วก็ถึงเวลาที่โนอาห์และครอบครัวพร้อมกับสัตว์ชนิดต่าง ๆ เข้าไปในเรือ. จากนั้น พระเจ้าปิดประตูเรือ แล้วฝนก็เริ่มตก.

ฝนเทลงมาราวกับฟ้ารั่วเป็นเวลา 40 วัน 40 คืนจนกระทั่งแผ่นดินโลกทั้งสิ้นจมอยู่ใต้น้ำ. คนชั่วตายหมด. หลายเดือนต่อมา ขณะที่น้ำเริ่มลด เรือใหญ่ก็ไปติดอยู่บนภูเขา. พวกเขาอยู่ในเรือหนึ่งปีเต็มและออกมาอย่างปลอดภัย. โนอาห์ถวายเครื่องบูชาเพื่อขอบพระคุณพระยะโฮวา. พระเจ้าตอบรับโดยให้คำรับรองกับโนอาห์และครอบครัวว่าพระองค์จะไม่ทำลายทุกชีวิตบนแผ่นดินโลกด้วยน้ำท่วมอีก. พระยะโฮวาให้รุ้งเป็นหลักประกันที่เห็นได้และเป็นเครื่องเตือนใจถึงคำสัญญาที่ทำให้อุ่นใจนี้.

หลังจากน้ำท่วมใหญ่ พระเจ้าได้ประทานพระบัญชาใหม่บางประการแก่มนุษย์ด้วย. พระองค์อนุญาตให้พวกเขากินเนื้อสัตว์ได้ แต่ห้ามกินเลือด. นอกจากนั้น พระองค์ยังบัญชาให้ลูกหลานของโนอาห์กระจายกันไปอยู่ทั่วแผ่นดินโลก แต่บางคนไม่เชื่อฟัง. ผู้คนรวมตัวกันโดยมีนิมโรดเป็นผู้นำ และเริ่มสร้างหอสูงในเมืองบาเบล ซึ่งต่อมาเรียกว่าบาบิโลน. พวกเขาต้องการจะต่อต้านพระบัญชาของพระเจ้าที่ให้มนุษย์แผ่ขยายไปทั่วแผ่นดินโลก. แต่พระเจ้าขัดขวางพวกกบฏนั้นโดยทำให้ภาษาเดียวของพวกเขาสับสน จึงเป็นเหตุให้พูดภาษาต่าง ๆ กัน. เนื่องจากพูดจาไม่เข้าใจกัน พวกเขาจึงเลิกการก่อสร้างและกระจายกันไปอยู่ตามที่ต่าง ๆ.

—จากเยเนซิศบท 6 ถึง 11; ยูดา 14, 15