Яҳува соҳиби қудрати бепоён аст (3Пш 22:19; it «Яҳува, Худои лашкарҳо»).

Яҳува фикри тобеонашро гӯш мекунад (3Пш 22:20–22; w21.02 саҳ. 4, сарх. 9).

Яҳува кори фариштаро баракат дод (3Пш 22:23; it «Дурӯғ»).

Хусусан пирон ва сардорони оила бояд дар тарзи роҳбарӣ кардан ба Яҳува пайравӣ кунанд (Эф 6:4; 1Пт 3:7; 5:2, 3). Вақте ин тавр мекунанд, онҳое, ки зери роҳбариашон ҳастанд, хурсандиву қаноатмандӣ ҳис хоҳанд кард.