1-3. (a) Czego się uczymy z Księgi Przysłów 13:20? (b) Dlaczego musimy mądrze wybierać sobie przyjaciół?

 CZY zwróciłeś kiedyś uwagę na to, jak dziecko obserwuje rodziców? Jeszcze zanim nauczy się mówić, chłonie każde ich słowo i gest. Kiedy trochę podrośnie, zaczyna nieświadomie ich naśladować. Z dorosłymi jest podobnie — zaczynają myśleć i zachowywać się tak jak ludzie, z którymi spędzają dużo czasu.

² W Księdze Przysłów 13:20 czytamy: „Kto chodzi z mądrymi, stanie się mądry”. Zwrot „chodzić z kimś” oznacza, że świadomie decydujemy się spędzać z tą osobą czas. To coś więcej niż tylko sporadyczne kontakty. Według pewnego biblisty zwrot „chodzić z kimś” zawiera myśl o miłości i przywiązaniu. Osoby, z którymi spędzamy dużo czasu, mają na nas największy wpływ, szczególnie jeśli łączą nas z nimi bliskie więzi.

³ Nasi przyjaciele mogą na nas wpływać dobrze albo źle. Księga Przysłów 13:20 dodaje: „Kto się  zadaje z głupimi, temu źle się powiedzie”. W języku hebrajskim zwrot „zadawać się z kimś” może oznaczać „przebywać w czyimś towarzystwie” i zawiera myśl o przyjaźni (Przysłów 22:24; Sędziów 14:20). Przyjaciele, którzy kochają Boga, zachęcają nas, żebyśmy byli Mu wierni. Zobaczmy teraz, z kim chce się przyjaźnić Jehowa. Pomoże nam to mądrze wybierać przyjaciół dla siebie.

4. (a) Dlaczego przyjaźń z Jehową to wielki zaszczyt? (b) Dlaczego Jehowa nazwał Abrahama swoim przyjacielem?

⁴ Jehowa, Władca Wszechświata, pozwala nam zostać Jego przyjaciółmi. To wielki zaszczyt! Jehowa dobiera przyjaciół bardzo starannie. Mogą być nimi tylko ci, którzy Go kochają i Mu ufają. Pomyśl o Abrahamie. Wiele razy pokazał, że jest wierny i posłuszny Jehowie. Był gotowy zrobić dla Niego wszystko — nawet złożyć w ofierze swojego syna, Izaaka. Wierzył, że ‛Bóg potrafi go wskrzesić’ (Hebrajczyków 11:17-19; Rodzaju 22:1, 2, 9-13). Ponieważ Abraham był wierny i posłuszny, Jehowa nazwał go swoim przyjacielem (Izajasza 41:8; Jakuba 2:21-23).

5. Jak Jehowa traktuje tych, którzy są wobec Niego lojalni?

⁵ Jehowa bardzo ceni swoich przyjaciół. Stawiają oni lojalność wobec Niego ponad wszystko inne (odczytaj 2 Samuela 22:26). Są lojalni i posłuszni, bo Go kochają. Biblia mówi, że Bóg „przyjaźni się z prawym”, z tym, który jest Mu posłuszny  (Przysłów 3:32). Przyjaciele Jehowy mogą być gośćmi w Jego „namiocie”. On zaprasza ich, żeby oddawali Mu cześć i modlili się do Niego, kiedy tylko chcą (Psalm 15:1-5).

6. Jak możemy pokazać, że kochamy Jezusa?

⁶ Jezus powiedział: „Jeśli ktoś mnie kocha, to będzie trzymał się moich słów i mój Ojciec też będzie go kochał” (Jana 14:23). Żeby przyjaźnić się z Jehową, musimy kochać Jezusa i trzymać się tego, czego on nauczał. Na przykład zgodnie z jego poleceniem głosimy dobrą nowinę i pozyskujemy uczniów (Mateusza 28:19, 20; Jana 14:15, 21). Ponieważ kochamy Jezusa, ‛dokładnie podążamy jego śladami’ (1 Piotra 2:21). Jehowa bardzo się cieszy, kiedy z całych sił staramy się naśladować Jego Syna.

7. Dlaczego nasi przyjaciele powinni być przyjaciółmi Jehowy?

⁷ Przyjaciele Jehowy są wobec Niego lojalni i posłuszni oraz kochają Jego Syna. Czy wybieramy takich samych przyjaciół jak Jehowa? Jeśli twoi przyjaciele naśladują Jezusa i angażują się w głoszenie o Królestwie Bożym, to pomogą ci stać się lepszym człowiekiem i pozostać lojalnym wobec Jehowy.

8. Co ci się podoba w przyjaźni między Rut i Noemi?

⁸ Biblia zawiera wiele przykładów prawdziwej przyjaźni. Pomyślmy o Rut i jej teściowej, Noemi. Pochodziły z różnych krajów i kultur. Poza tym  Noemi była dużo starsza od Rut. Mimo to zostały przyjaciółkami, bo obie kochały Jehowę. Kiedy Noemi chciała opuścić Moab i wrócić do Izraela, Rut poszła razem z nią. Powiedziała: „Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg — moim Bogiem” (Rut 1:14, 16). Rut bardzo troszczyła się o Noemi. W Izraelu ciężko pracowała, żeby zadbać o jej potrzeby. Noemi bardzo kochała Rut i dawała jej dobre rady. Rut ich słuchała i obie na tym skorzystały (Rut 3:6).

9. Co robi na tobie wrażenie w przyjaźni między Dawidem i Jonatanem?

⁹ Innym przykładem jest przyjaźń między Dawidem i Jonatanem. Obaj lojalnie służyli Jehowie. Jonatan był jakieś 30 lat starszy od Dawida i miał być kolejnym królem w Izraelu (1 Samuela 17:33; 31:2; 2 Samuela 5:4). Jednak kiedy dowiedział się, że Jehowa wybrał na króla Dawida, nie stał się zazdrosny ani nie uznał go za rywala. Wręcz przeciwnie, z całych sił go wspierał. Gdy Dawid znalazł się w niebezpieczeństwie, Jonatan „pomógł mu umocnić zaufanie do Jehowy”, a nawet ryzykował dla niego życie (1 Samuela 23:16, 17). Dawid też był lojalnym przyjacielem. Obiecał, że zatroszczy się o rodzinę Jonatana, i dotrzymał słowa nawet po jego śmierci (1 Samuela 18:1; 20:15-17, 30-34; 2 Samuela 9:1-7).

10. Czego uczymy się o przyjaźni od trzech Hebrajczyków?

¹⁰ Przyjaciółmi byli też Szadrach, Meszach i Abed-Nego — trzej młodzi Hebrajczycy, którzy  w dzieciństwie zostali uprowadzeni do Babilonu. Chociaż byli daleko od swoich rodzin, zachęcali się do wierności wobec Jehowy. Kiedy dorośli, ich wiara została wypróbowana. Król Nabuchodonozor rozkazał im oddać cześć złotemu posągowi. Wszyscy trzej odmówili i powiedzieli królowi: „Nie będziemy służyć twoim bogom i nie oddamy czci złotemu posągowi, który postawiłeś”. W tej próbie ci przyjaciele pozostali wierni swojemu Bogu (Daniela 1:1-17; 3:12, 16-28).

11. Jak Paweł i Tymoteusz zostali przyjaciółmi?

¹¹ Kiedy apostoł Paweł poznał młodego Tymoteusza, zauważył, że kocha on Jehowę i bardzo troszczy się o braci. Paweł zaczął go szkolić, żeby wspierał on zbory w różnych miejscach (Dzieje 16:1-8; 17:10-14). Tymoteusz tak bardzo się wysilał, że Paweł powiedział o nim: „Służył razem ze mną niczym niewolnik, szerząc dobrą nowinę”. Paweł wiedział, że Tymoteusz ‛szczerze zatroszczy się’ o braci i siostry. Dzięki bliskiej współpracy w służbie dla Jehowy zostali dobrymi przyjaciółmi (Filipian 2:20-22; 1 Koryntian 4:17).

12, 13. (a) Dlaczego nawet w zborze powinniśmy starannie dobierać sobie przyjaciół? (b) Przed czym ostrzegł Paweł w 1 Liście do Koryntian 15:33?

¹² W zborze możemy uczyć się od innych oraz pomagać sobie nawzajem w zachowywaniu wierności wobec Jehowy (odczytaj Rzymian 1:11, 12).  Ale nawet w zborze musimy zwracać uwagę na to, z kim się przyjaźnimy. Mamy ogromną różnorodność braci i sióstr z wielu kultur i środowisk. Niektórzy dopiero zaczęli służyć Jehowie, a inni służą Mu już od wielu lat. Tak jak owoce potrzebują czasu, żeby dojrzeć, tak każdy potrzebuje czasu, żeby wzmocnić osobistą więź z Jehową. Dlatego powinniśmy okazywać innym cierpliwość i miłość oraz  starannie dobierać sobie przyjaciół (Rzymian 14:1; 15:1; Hebrajczyków 5:12 do 6:3).

¹³ Czasami w zborze mogą powstać trudne sytuacje i wtedy musimy być bardzo ostrożni. Na przykład jakiś brat albo siostra może zrobić coś, co według Biblii jest złe. Albo ktoś zacznie narzekać, co negatywnie wpłynie na zbór. Nie powinno nas to dziwić, bo takie problemy pojawiały się już w I wieku. Apostoł Paweł ostrzegał chrześcijan: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” (1 Koryntian 15:12, 33). Paweł ostrzegł też Tymoteusza, żeby starannie dobierał sobie przyjaciół. To samo dotyczy nas (odczytaj 2 Tymoteusza 2:20-22).

14. Jak wybór przyjaciół może wpłynąć na naszą więź z Jehową?

¹⁴ Musimy chronić więź z Jehową, bo jest ona w naszym życiu najcenniejsza. Dlatego nie przyjaźnimy się z nikim, kto mógłby jej zaszkodzić i osłabić naszą wiarę. Jeśli namoczymy gąbkę w occie, nie możemy się spodziewać, że wyciśniemy z niej wodę. Podobnie jeśli mamy przyjaciół, którzy robią złe rzeczy, to nie możemy się spodziewać, że będzie nam łatwo postępować właściwie. Powinniśmy wybierać sobie przyjaciół bardzo ostrożnie (1 Koryntian 5:6; 2 Tesaloniczan 3:6, 7, 14).

15. Jak możesz znaleźć w zborze dobrych przyjaciół?

¹⁵ W zborze znajdziesz osoby, które szczerze kochają Jehowę. Możesz się z nimi zaprzyjaźnić  (Psalm 133:1). Nie szukaj przyjaciół tylko wśród ludzi w twoim wieku i tego samego pochodzenia. Pamiętaj, że Jonatan był dużo starszy od Dawida, a Rut dużo młodsza od Noemi. Chcemy trzymać się biblijnej rady: „Szeroko otwórzcie swoje serca” (2 Koryntian 6:13; odczytaj 1 Piotra 2:17). Im lepiej będziesz naśladować Jehowę, tym bardziej inni będą chcieli się z tobą przyjaźnić.

16, 17. Czego nie powinniśmy robić, kiedy ktoś ze zboru nas rozczaruje?

¹⁶ W rodzinie każdy ma inną osobowość, poglądy i zachowania. Podobnie jest w zborze. Dzięki tej różnorodności życie jest ciekawsze i możemy się od siebie nawzajem wiele nauczyć. Ale czasami różnice są przyczyną nieporozumień i mogą nas irytować. Ktoś może nas obrazić albo sprawić nam przykrość (Przysłów 12:18). Czy pozwolimy, żeby takie sytuacje nas zniechęciły albo spowodowały, że odsuniemy się od zboru?

¹⁷ Nawet jeśli ktoś nas rozczaruje, nie oddalajmy się od zboru. To nie Jehowa nas obraził. On dał nam życie i wszystko, co mamy. Zasługuje na naszą miłość i lojalność (Objawienie 4:11). Jehowa dał też zbór, który pomaga nam zachować silną wiarę (Hebrajczyków 13:17). Nigdy nie porzucajmy zboru tylko dlatego, że ktoś nas zawiódł (odczytaj Psalm 119:165).

18. (a) Co nam pomoże mieć dobre relacje z braćmi i siostrami? (b) Dlaczego powinniśmy przebaczać?

 ¹⁸ Kochamy naszych braci i siostry, więc chcemy mieć z nimi dobre relacje. Jehowa nie oczekuje od ludzi doskonałości i my też nie powinniśmy (Przysłów 17:9; 1 Piotra 4:8). Wszyscy popełniamy błędy, ale miłość pomaga nam ‛wspaniałomyślnie przebaczać sobie nawzajem’ (Kolosan 3:13). Jeśli kochamy braci, to nie pozwolimy, żeby małe nieporozumienie urosło do rozmiarów wielkiego problemu. To prawda, że kiedy ktoś nas urazi, ciężko przestać o tym myśleć. Łatwo jest się pogniewać i nie wybaczyć. Ale to jedynie sprawi, że będziemy nieszczęśliwi i zgorzkniali. Jeśli natomiast przebaczymy, będziemy mieli spokój wewnętrzny, przyczynimy się do jedności w zborze, a co najważniejsze — zachowamy przyjaźń z Jehową (Mateusza 6:14, 15; Łukasza 17:3, 4; Rzymian 14:19).

19. Kiedy musimy zerwać kontakty z kimś ze zboru?

¹⁹ W kochającej się rodzinie wszyscy starają się dbać o dobrą atmosferę. Ale wyobraź sobie, że ktoś zaczyna się buntować. Cała rodzina udziela mu pomocy, ale on ją odrzuca. W końcu buntownik decyduje, że wyprowadzi się z domu, albo prosi go o to głowa rodziny. Coś podobnego czasami zdarza się w zborze. Ktoś uparcie robi to, co nie podoba się Jehowie, i negatywnie wpływa na zbór. Odrzuca pomoc i swoim zachowaniem pokazuje,  że nie chce już do niego należeć. Opuszcza go albo zostaje wykluczony. Jeśli do tego dojdzie, Biblia wyraźnie mówi, żebyśmy „przestali utrzymywać kontakty” z taką osobą (odczytaj 1 Koryntian 5:11-13; 2 Jana 9-11). Nie jest to łatwe, szczególnie jeśli chodzi o naszego krewnego albo przyjaciela. Ale w takiej sytuacji lojalność wobec Jehowy musi być dla nas ważniejsza niż lojalność wobec ludzi. (Zobacz dodatek 8).

20, 21. (a) Dlaczego wykluczenie jest dowodem miłości Jehowy? (b) Dlaczego to ważne, żebyśmy wybierali przyjaciół bardzo starannie?

²⁰ Wykluczenie jest dowodem miłości Jehowy. Chroni zbór przed tymi, którzy łamią zasady Boże (1 Koryntian 5:7; Hebrajczyków 12:15, 16). Jeśli popieramy decyzję o czyimś wykluczeniu, pokazujemy, że kochamy Jehowę, Jego święte imię i Jego zasady (1 Piotra 1:15, 16). Poza tym wykluczenie wynika z miłości do osoby, która przestała należeć do zboru. Takie surowe skarcenie pomaga jej zrozumieć, że zachowuje się źle i musi to zmienić. Wielu wykluczonych po jakimś czasie wraca do Jehowy, a zbór ciepło ich przyjmuje (Hebrajczyków 12:11).

²¹ Ponieważ nasi przyjaciele mają na nas wpływ, to ważne, żebyśmy wybierali ich bardzo starannie. Jeśli będziemy otaczać się ludźmi, którzy kochają Jehowę, pomogą nam oni być Mu wierni już na zawsze.