Rozdział czwarty

O nim świadczyli wszyscy prorocy

1. Co mówią fakty z przedludzkiego bytu Jezusa o jego więzi z Jehową?

 „OJCIEC kocha Syna i pokazuje mu wszystko, co sam czyni” (Jana 5:20). Słowa te mówią o serdecznej więzi, jaka łączy Syna z jego Ojcem, Jehową. Więź ta istnieje od czasu, gdy Syn został stworzony — niezliczone tysiąclecia przed jego przyjściem na ziemię. Jest to jednorodzony Syn Boga, jedyny stworzony przez Jehowę osobiście. Wszystko inne w niebie i na ziemi powstało już za pośrednictwem tego umiłowanego Pierworodnego (Kolosan 1:15, 16). Służył on też w charakterze Słowa Bożego, czyli Rzecznika, przez którego Jehowa oznajmiał swą wolę drugim. Właśnie ten Syn, szczególnie kochany przez Boga, stał się człowiekiem — Jezusem Chrystusem (Przysłów 8:22-30; Jana 1:14, 18; 12:49, 50).

2. Jak bardzo proroctwa biblijne podkreślają rolę Jezusa?

² Zanim pierworodny Syn Boży w cudowny sposób przyszedł na świat jako człowiek, spisano o nim mnóstwo proroctw natchnionych przez Boga. Apostoł Piotr powiedział Korneliuszowi: „O nim wszyscy prorocy świadczą” (Dzieje 10:43). Biblia kładzie tak ogromny nacisk na rolę Jezusa, że anioł wyjaśnił apostołowi Janowi: „Świadczenie o Jezusie jest natchnieniem do prorokowania” (Objawienie 19:10). Proroctwa te jednoznacznie utożsamiają go z Mesjaszem. Wskazują też,  że zgodnie z zamierzeniem Bożym miał do spełnienia różne zadania. Wszystkim tym powinniśmy się dziś żywo interesować.

Co wyjawiały proroctwa

3. (a) Kogo w proroctwie z Księgi Rodzaju 3:15 przedstawia niewiasta, wąż oraz jego potomstwo? (b) Dlaczego ‛rozgniecenie głowy węża’ powinno żywo interesować sług Jehowy?

³ Pierwsze takie proroctwo wypowiedział Jehowa do buntowników w Edenie. Wężowi rzekł: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Rodzaju 3:15). Słowa te Bóg w gruncie rzeczy skierował do Szatana, który podszył się pod węża. „Niewiastą” jest lojalna niebiańska organizacja Jehowy, przypominająca wierną małżonkę. ‛Potomstwo węża’ składa się ze wszystkich aniołów i ludzi usposobionych podobnie jak Szatan i przeciwstawiających się Jehowie oraz Jego ludowi. ‛Rozgniecenie głowy węża’ oznacza ostateczne unicestwienie zbuntowanego Szatana, który obrzucił Jehowę oszczerstwami i sprowadził na ludzkość niewymowne cierpienia. Ale kto jako główny przedstawiciel ‛potomstwa niewiasty’ miał ‛rozgnieść głowę węża’? Kwestia ta przez całe stulecia pozostawała „świętą tajemnicą” (Rzymian 16:20, 25, 26).

4. Jak pochodzenie Jezusa pomagało rozpoznać w nim obiecanego Potomka?

⁴ Po upływie około dwóch tysięcy lat Jehowa podał dalsze szczegóły. Wskazał, że oczekiwany Potomek pojawi się w rodzie Abrahama (Rodzaju 22:15-18). Jednakże wejście w skład tej linii rodowej zależało nie tylko od pochodzenia, ale też od wyboru Bożego. Chociaż  Abraham kochał swego syna Ismaela, urodzonego przez Hagar, Jehowa oświadczył: „Moje przymierze ustanowię z Izaakiem, którego Sara ci urodzi” (Rodzaju 17:18-21). W dalszej kolejności Bóg objął tym przymierzem nie Ezawa, pierworodnego syna Izaaka, lecz Jakuba, od którego wzięło początek dwanaście plemion Izraela (Rodzaju 28:10-14). Z czasem wyjawiono, że wspomniany Potomek urodzi się w plemieniu Judy, w rodzie Dawida (Rodzaju 49:10; 1 Kronik 17:3, 4, 11-14).

5. Co na początku działalności Jezusa pozwoliło jednoznacznie ustalić, że jest on Mesjaszem?

⁵ Jakie jeszcze szczegóły pozwalały rozpoznać obiecanego Potomka? Przeszło 700 lat przed jego narodzinami zapowiedziano w Biblii, iż przyjdzie na świat w Betlejem. Wyjaśniono też, że istniał już „od dni czasu niezmierzonego”, to znaczy od chwili stworzenia go w niebie (Micheasza 5:2). W proroctwie Daniela podano również dokładny czas pojawienia się na ziemi Mesjasza (Daniela 9:24-26). Gdy Jezus został namaszczony duchem świętym i tym samym stał się Mesjaszem Jehowy, Bóg dobitnie potwierdził z niebios, że jest to Jego Syn (Mateusza 3:16, 17). Nie było więc wątpliwości, kto jest oczekiwanym Potomkiem! Dlatego Filip mógł z przekonaniem oznajmić: „Znaleźliśmy tego, o którym napisał Mojżesz w Prawie, a także Prorocy — Jezusa” (Jana 1:45).

6. (a) Co zgodnie z Ewangelią według Łukasza 24:27 uświadomili sobie naśladowcy Jezusa? (b) Kto jest głównym przedstawicielem ‛potomstwa niewiasty’ i czego dokona?

⁶ Z czasem naśladowcy Jezusa uświadomili sobie, że natchnione Pisma zawierają mnóstwo proroczych wypowiedzi  odnoszących się właśnie do niego (Łukasza 24:27). Dostrzegli jeszcze więcej dowodów, że jest on głównym przedstawicielem ‛potomstwa niewiasty’ i że to właśnie on ‛rozgniecie głowę węża’, czyli zgładzi Szatana. Dzięki Jezusowi urzeczywistni się wszystko, co Bóg obiecał ludzkości i do czego tak bardzo tęsknimy (2 Koryntian 1:20).

7. Do czego powinno nas skłonić zrozumienie, o kim mówią proroctwa?

⁷ Jak ta wiedza powinna na nas wpływać? Znany z Biblii etiopski eunuch przeczytał część wspomnianych proroctw o przyjściu Odkupiciela i Mesjasza. Zdumiony, zapytał ewangelizatora Filipa: „O kim to prorok mówi?” Gdy otrzymał odpowiedź, nie poprzestał na tym. Po uważnym wysłuchaniu objaśnień Filipa uświadomił sobie, że skoro rozumie i ceni to spełnione proroctwo, powinien zacząć działać. Doszedł do wniosku, że musi dać się ochrzcić (Dzieje 8:32-38; Izajasza 53:3-9). Czy my też tak reagujemy?

8. (a) Czego zapowiedzią było to, że Abraham miał złożyć w ofierze Izaaka? (b) Dlaczego Jehowa obiecał Abrahamowi, że poprzez jego potomstwo zjednają sobie błogosławieństwa wszystkie narody, i czego to nas uczy?

⁸ Przypomnijmy sobie również wzruszającą relację o tym, jak Abraham miał złożyć w ofierze jedynaka, którego urodziła Sara (Rodzaju 22:1-18). Wydarzenia te stanowiły zapowiedź ofiary, na którą miał się zdobyć Jehowa: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16). Możemy więc być pewni, że skoro Jehowa dał jednorodzonego Syna, by spełnić swe zamierzenie, to nie  zawaha się też „życzliwie dać nam wszystkiego innego” (Rzymian 8:32). Czego to od nas wymaga? Według Księgi Rodzaju 22:18 Jehowa obiecał Abrahamowi, że poprzez jego potomstwo zjednają sobie błogosławieństwa wszystkie narody, ‛dlatego że posłuchał Jego głosu’. My także musimy słuchać Jehowy i Jego Syna, bo „kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz pozostaje na nim srogi gniew Boży” (Jana 3:36).

9. Co będziemy czynić, jeśli cenimy nadzieję życia wiecznego, które umożliwia ofiara okupu?

 ⁹ Jeżeli cenimy nadzieję na życie wieczne, możliwe dzięki ofierze Jezusa, to zechcemy wprowadzać w czyn pouczenia otrzymywane od Jehowy za pośrednictwem Jego Syna. Opierają się one na miłości do Boga i bliźnich (Mateusza 22:37-39). Z miłości do Jehowy będziemy naśladować Jezusa i uczyć drugich ‛przestrzegać wszystkiego, co nam nakazał’ (Mateusza 28:19, 20). Poza tym będziemy przejawiać miłość wobec innych sług Bożych, regularnie uczestnicząc we „wspólnych zebraniach” (Hebrajczyków 10:25; Galatów 6:10). Nie zapominajmy przy tym, że Jehowa i Jego Syn, których mamy słuchać, nie oczekują od nas doskonałości. W myśl Listu do Hebrajczyków 4:15 Jezus jako nasz Arcykapłan potrafi ‛wczuć się w nasze słabości’. Pamiętanie o tym bardzo nas podnosi na duchu, zwłaszcza gdy przez Jezusa prosimy Boga, by pomógł nam takie słabości przezwyciężać (Mateusza 6:12).

Okazuj wiarę w Chrystusa

10. Dlaczego tylko Jezus Chrystus mógł utorować drogę do wybawienia?

¹⁰ Kiedy apostoł Piotr wyjaśnił przed żydowskim sądem najwyższym w Jerozolimie, że na Jezusie spełniło się pewne proroctwo biblijne, na koniec dobitnie oświadczył: „W nikim innym nie ma wybawienia, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, dzięki któremu mamy zostać wybawieni” (Dzieje 4:12). Ponieważ wszyscy potomkowie Adama są grzeszni, swą śmiercią nie mogliby nikogo odkupić. Jezus natomiast był doskonały, dlatego jego życie miało wartość ofiarną (Psalm 49:6-9; Hebrajczyków 2:9).  Złożył Bogu okup dokładnie odpowiadający wartości doskonałego życia, które zaprzepaścił Adam (1 Tymoteusza 2:5, 6). Otworzyło to nam drogę do życia wiecznego w Bożym nowym świecie.

11. Wyjaśnij, jaki pożytek odnosimy z ofiary Jezusa już teraz.

¹¹ Z okupu odnosimy pożytek już teraz. Chociaż jesteśmy grzeszni, to dzięki ofierze Jezusa możemy cieszyć się czystym sumieniem, gdyż dostępujemy przebaczenia. Osiągamy zatem znacznie więcej niż Izraelici, którzy zgodnie z wymogami Prawa Mojżeszowego składali ofiary ze zwierząt (Dzieje 13:38, 39; Hebrajczyków 9:13, 14; 10:22). Chcąc jednak uzyskać takie przebaczenie, musimy uczciwie przyznać, że bardzo potrzebujemy ofiary Chrystusa: „Jeżeli twierdzimy: ‚Nie mamy grzechu’, to sami siebie wprowadzamy w błąd i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to on jest wierny i prawy, żeby nam przebaczyć nasze grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości” (1 Jana 1:8, 9).

12. Dlaczego chrzest w wodzie jest tak ważnym warunkiem uzyskania „dobrego sumienia” przed Bogiem?

¹² Jak ludzie grzeszni mogą dowieść, że wierzą w Chrystusa i jego ofiarę? W I stuleciu n.e. ci, którzy uwierzyli, okazywali to publicznie. W jaki sposób? Dawali się ochrzcić. A dlaczego? Ponieważ Jezus polecił, by każdy jego uczeń został ochrzczony (Mateusza 28:19, 20; Dzieje 8:12; 18:8). Kto naprawdę jest do głębi przejęty tym, co Jehowa uczynił za pośrednictwem Jezusa, nie zwleka z tą decyzją. Dokonuje w życiu niezbędnych zmian, oddaje się Jehowie w modlitwie i symbolizuje to chrztem w wodzie. Wyrażając w ten sposób  swą wiarę, zwraca się do Boga z ‛prośbą o dobre sumienie’ (1 Piotra 3:21).

13. Co powinniśmy zrobić, gdy sobie uświadomimy, że popełniliśmy grzech, i dlaczego?

¹³ Oczywiście także po chrzcie dadzą o sobie znać grzeszne skłonności. Co wtedy? Apostoł Jan wyjaśnił: „Dziateczki moje, piszę to do was, żebyście nie popełniły grzechu. A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego. I on jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy” (1 Jana 2:1, 2). Czy to znaczy, że niezależnie od tego, co robimy, wystarczy się pomodlić do Boga o przebaczenie i wszystko będzie w porządku? Bynajmniej. Warunkiem uzyskania przebaczenia jest szczera skrucha. Może być też potrzebna pomoc nadzorców — bardziej doświadczonych członków zboru chrześcijańskiego. Musimy uznać, że postąpiliśmy niewłaściwie, i szczerze tego żałować, a potem usilnie starać się nie powtarzać błędu (Dzieje 3:19; Jakuba 5:13-16). Możemy być wtedy pewni, że Jehowa nam pomoże i ponownie obdarzy nas swym uznaniem.

14. (a) Wyjaśnij, na jakie jeszcze dobrodziejstwa możemy liczyć dzięki ofierze Jezusa. (b) Do czego powinna nas skłaniać prawdziwa wiara?

¹⁴ Ofiara Jezusa umożliwiła życie wieczne w niebie „małej trzódce”, drugorzędnej części „potomstwa” wspomnianego w Księdze Rodzaju 3:15 (Łukasza 12:32; Galatów 3:26-29). Miliardom innych ludzi otworzyła widoki na bezkresne życie w raju na ziemi (Psalm 37:29; Objawienie 20:11, 12; 21:3, 4). Życie takie jest „darem, który daje Bóg, (...) przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23; Efezjan 2:8-10). Jeśli wierzymy  w ten dar i cenimy go, a ponadto rozumiemy, jakim kosztem został udostępniony — na pewno damy temu wyraz. Mając świadomość, w jak niezwykły sposób Jehowa posłużył się Jezusem do przeprowadzenia swej woli i jakie to ważne, byśmy wszyscy pilnie go naśladowali, uznamy służbę chrześcijańską za jedno z pierwszoplanowych zadań. Pełni wiary, będziemy z przekonaniem mówić innym o tym wspaniałym darze od Boga (Dzieje 20:24).

15. Co można powiedzieć o jednoczącym wpływie wiary w Jezusa Chrystusa?

¹⁵ Wiara w Jezusa niewątpliwie ma jednoczący wpływ. Zbliża nas do Jehowy, Jego Syna i do członków zboru chrześcijańskiego (1 Jana 3:23, 24). Żywiąc taką wiarę, cieszymy się, że Jehowa życzliwie dał Synowi „imię, które przewyższa wszelkie inne imię [oprócz imienia Bożego], żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca” (Filipian 2:9-11).

Powtórka

• Dlaczego ludzie, którzy naprawdę wierzyli w Słowo Boże, bez trudu rozpoznali Mesjasza?

• Jak możemy okazywać wdzięczność za ofiarę Jezusa?

• Jak już teraz odnosimy pożytek z ofiary Jezusa? Jak nam to pomaga, gdy w modlitwie prosimy Jehowę o przebaczenie grzechów?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 36]

Jezus nakazał swym naśladowcom uczyć innych przestrzegania przykazań Bożych