Aus ekj jebuaren wort, wonden miene Elren opp eenen kjlienen Foarm wiet auf en een natet Darp en Galicia, Nuad-Wast-Spaunien. Ekj wia de vieede von acht Kjinja un wie hauden een schaftjet Famieljenläwen. En dee Tiet wia daut en Spaunien Mood, daut weens een Kjint von de Famielje wudd enne Kjoakj deenen. Un von onse Famielje deeden dree Stekj.

Aus ekj 13 Joa wia, dan deend ekj met miene Sesta toop enne Kjoakj en Madrid. Daut Läwen doa jinkj nich sea leeftolich too. Eena haud doa kjeene Frind, doa wieren bloos Räajlen, doa wort väl jebät un daut wia doa sea strenj. Tiedich zemorjes jinj wie emma no de Aunbädungsstäd toom äwa Gott nodenkjen, oba mie kjeem nuscht em Senn. Lota sung wie noch christelje Leeda un hauden Kjoakj un daut wia aula opp Latiensch. En Werkjlichkjeit kunn ekj nuscht vestonen un mie feeld sikj daut soo, Gott wia wiet auf von mie. Soo vejinjen de Doag, aules wia muck Stell. Mau rajcht wan ekj un miene Sesta ons onverhofs troffen, kunn wie ons mau afens bejreessen. No eene Moltiet leeten de aundre Frues ons bloos fa eene haulwe Stund vetalen. Daut wia doa soo väl aundasch, aus ekj daut tus en onse schaftje Famielje jewant wia. Ekj feeld mie auleen un road foaken.

Aus ekj 17 Joa wia, wort ekj mie eenich, doa to bliewen un doa to deenen, uk wan ekj mie kjeenmol Gott werkjlich no aun feeld. Ekj deed bloos daut, waut von mie velangt wia, oba boolt funk ekj aun to twiewlen un docht, aus Gott mie werkjlich utjewält haud toom dit doonen. De aundre Frues doa säden, wan eena aunfunk to twiewlen, wudd eena em Halenfia to stonen komen! Oba ekj twieweld doawäajen. Ekj wist, daut Jesus Christus sikj nich haud von aundre oppoat jehoolen, oba hee wia drock jewast met aundre lieren un halpen (Matäus 4:23-25). Aus ekj 20 Joa wia, wia ekj mie nich mea secha, aus ekj doa sull bliewen. Ekj must mie wundren, daut de väaschte Fru doa to mie säd, wan ekj twieweld, dan sull ekj bloos soo schwind aus mäajlich veloten. Ekj jleew, see haud Angst, ekj wudd aundre metrieten un dan veleet ekj doa bloos.

Miene Elren wieren sea metliedent, aus ekj no Hus kjeem. Oba wäajen doa en onse kjliene Staut kjeene Oabeit wia, trock ekj no Dietschlaunt, wua eent von miene Breeda wond. Hee jehieed to eene kommunistische Grupp von spaunische Menschen. Doa mank jinkj mie daut scheen, wäajen dee streeden fa Oabeida äa Rajcht un uk daut Frues sullen met Mana jlikjetrocken woaren. Un dan jinkj ekj bie dee Grupp bie un lota befried ekj mie uk met wäm von doa. Ekj docht, wie deeden waut goodet, wan wie de kommunistische Bieekja utdeelen deeden un delenjd de Gaussen schräden toom fa daut strieden, waut wie fa rajcht talden.

Met de Tiet wort ekj oba wada mootloos. Mie feeld sikj daut soo, daut de Kommunisten daut foaken selfst nich nokjeemen, waut see lieeden. Aune 1971 wia ekj noch mootloosa, aus wesse von de junge Menschen von onse Grupp daut spaunische Rejierungsjebied en Frankfurt vebrenden. Dee deeden daut vebrennen, wäajen dee doll wieren äwa de Rejierunk en Spaunien. Oba ekj tald daut nich fa rajcht, daut see opp dise Wajch wullen jäajenaun sennen.

Aus wie ons ieeschtet Kjint hauden, säd ekj to mienen Maun, daut ekj nich mea wudd no de kommunistische Toopkomes wanken. Ekj feeld mie sea auleen, wäajens kjeene Frind mie un ons Bäbe kjeemen besieekjen. Ekj wundad, wuarom wie verheipts läwden ooda aus sikj daut noch loond, de Welt seenen to vebätren.

Aune 1976 kjeemen doa eene spaunische Lied, waut Jehova siene Zeijen wieren, un puttaden bie ons aune Däa. Dee jeewen mie Bieekja, waut von de Schreft lieeden un ekj neem dee. Aus dee toom tweedet Mol kjeemen, schedd ekj dee unja met Froagen: äwa daut Lieden un äwa de Ojjerajchtichkjeit. Ekj wia vewundat, wiels dee beauntwuaden jieda Froag met de Schreft! Dan funk ekj fuaz aun, met dee toop de Schreft to studieren.

Ieeschtlich wull ekj bloos mea weeten. Oba daut endad sikj, aus ekj un mien Maun aunfungen, no Jehova siene Zeijen äare Toopkomes to wanken. To dee Tiet haud wie aul twee Kjinja. Un de Zeijen neemen ons wellich opp un holpen ons met onse Kjinja enne Toopkomes. Ekj funk de Zeijen aun, väl to räakjnen.

Ekj haud oba noch emma Twiewel äwa Gloowessachen. Aus ekj miene Famielje en Spaunien besocht, proowd mien Onkel, waut een Priesta wia, mie auftoroden, de Schreft to studieren. Oba Jehova siene Zeijen doa holpen mie sea. Dee beauntwuaden miene Froagen met de Schreft, krakjt soo aus de Zeijen daut en Dietschlaunt jedonen hauden. Ekj deed wiedastudieren, aus ekj trigj no Dietschlaunt fua, uk wan mien Maun opphieed met de Schreft studieren. Ekj wia mie doawäajen gaunz eenich. Aune 1978 leet ekj mie dan aus eent von Jehova siene Zeijen deepen.

Wäajen ekj de Woarheit ut de Schreft hab kjanen jelieet, weet ekj nu, wuarom wie läwen un woo eena läwen saul. 1. Petrus 3:1-4 (PB) sajcht biejlikj, Frues sellen äare “Mana unjadon” sennen un väl Respakjt haben un leeftolich sennen, wiels “doaraun haft Gott een grooten Jefaulen”. Soonen Rot aus dit haft mie jeholpen, daut ekj kaun eene goode Ehefru un eene goode Mame sennen.

Nu sent doa aul 35 Joa vegonen un ekj sie noch emma eent von Jehova siene Zeijen. Ekj sie schaftich, daut ekj Gott deenen kaun toop met eene woare Gloowesfamielje. Un ekj frei mie uk sea, daut vea von miene fief Kjinja dautselwje doonen.