Jeschräwen von Matäus 12:1-50
-
Jesus “haft de Macht äwa dän Sabat” (1-8)
-
“Een Maun met eene vekjräpelde Haunt” woat jeheelt (9-14)
-
Gott sien leewa Deena (15-21)
-
Jesus drift de beese Jeista derch dän heiljen Jeist ut (22-30)
-
De Sind, waut nich kaun vejäft woaren (31-32)
-
Aun de Frucht es de Boom to kjanen (33-37)
-
Daut Tieekjen von Jo̱na (38-42)
-
Wan een orreina Jeist trigjkjemt (43-45)
-
Jesus siene Mutta un siene Breeda (46-50)
12 To dee Tiet jinkj Jesus aum Sabat äwa de Jeträajd-Flekja. Siene Jinja funk aun to hungren un dee plocken sikj Woppen un eeten.
2 Aus de Farisä̱a daut sagen, säden dee to Jesus: “Kjikj mol! Diene Jinja doonen soont, wua aum Sabat nich de Frieheit too es.”
3 Hee säd to dee: “Hab jie daut nich jeläst, waut David un de Mana deeden, waut met am toop wieren, aus dee hungrich wieren?
4 Hee jinkj en Gott sien Hus nenn un dee eeten daut Opfabroot*. Daut wia nom Jesaz no nich rajcht, daut hee un de Mana doavon eeten; daut wia bloos fa de Priestasch.
5 Ooda hab jie nich em Jesaz jeläst, daut de Priestasch aum Sabat em Tempel schauften un sikj doch nich veschuljden?
6 Oba ekj saj junt: Hia es noch waut jratret aus de Tempel.
7 Oba wan jie daut bejräpen hauden, waut daut meent: ‘Ekj well Metleet un nich Opfa’, dan wudd jie de Schultloose nich haben veuadeelt.
8 Wiels de Menschensän haft de Macht äwa dän Sabat.”
9 Aus hee von doa veleet, jinkj hee en de Juden äa Vesaumlungshus* nenn,
10 un dan kjeem doa een Maun met eene vekjräpelde* Haunt. Wäajen se eene Uasoak sochten, Jesus to beschuljen, fruagen se am: “Es daut nom Jesaz no rajcht, aum Sabat wäm to heelen?”
11 Hee säd to dee: “Wan wäa von junt een Schop haft un daut felt aum Sabat em Loch nenn, es doa een Mensch mank junt, waut daut nich wudd aunpaken un daut doa rutholen?
12 Woo väl mea wieet es een Mensch nich aus een Schop! Doawäajen es daut nom Jesaz no rajcht, aum Sabat goodet to doonen.”
13 Dan säd hee to dän Maun: “Strakj diene Haunt ut!” Un dee strakjt de Haunt ut un dan wia dee wada krakjt soo jesunt aus de aundre Haunt.
14 Oba de Farisä̱a jinjen rut un plonden unja sikj, woo see am kunnen dootmoaken.
15 Wäajen Jesus daut enwort, veleet hee von doa. Väle kjeemen am hinjaraun un hee heeld dee aula.
16 Oba hee bestald daut iernstlich, daut dee daut to kjeenem sajen sullen, wäa hee wia.
17 Daut wia, daut sikj daut erfellen kunn, waut derch dän Profeet Jesa̱ja verutjesajcht wia:
18 “Kjikjt, dauts mien Deena, dän ekj mie jewält hab, dän ekj leew un met dän ekj tofräd sie*! Dän woa ekj mienen Jeist jäwen un dee woat de Velkja daut kloa moaken, waut Jerajchtichkjeit es.
19 Dee woat sikj nich strieden un nich lud schrieen un dän siene Stemm woat oppe Hauptgaussen uk nich to hieren sennen.
20 Hee woat kjeenen enjekjnekjten Grauss-Strampel bräakjen, un uk nich een Flaumkje*, waut mau afens flemmat, utpusten, bat hee woat fa Jerajchtichkjeit jesorcht haben.
21 De Velkja woaren werkjlich äare Hopninj opp sienen Nomen saten.”
22 Dan brochten se eenen Maun no Jesus, waut von eenen beesen Jeist besäten wia, un dee wia blint un stomm. Jesus heeld dän, un dan kunn dee räden un seenen.
23 Aul de Menschen wieren vewundat un fungen aun to sajen: “Es dit opp eenst David sien Sän?”
24 Aus de Farisä̱a daut hieeden, säden dee: “Disa drift de beese Jeista ut derch Bee̱lzebub*, dän Harscha von de beese Jeista.”
25 Wäajen Jesus wist, waut dee dochten, säd hee to dee: “Jieda Kjennichrikj, waut sikj nich eenich es, jeit tonuscht, un jieda Staut ooda Famielje, waut sikj nich eenich es, woat nich bestonen bliewen.
26 Krakjt soo uk, wan de Soton dän Soton utdrift, dan schauft je dee jäajen sikj selfst. Wudd sien Kjennichrikj dan bestonen?
27 Un dan uk noch: Wan ekj de beese Jeista derch Bee̱lzebub utdriew, derch wäm driewen june Nofolja dee dan ut? Krakjt wäajen dit woaren dee june Rechtasch sennen.
28 Oba wan ekj de beese Jeista derch Gott sienen Jeist utdriew, dan meent daut, daut Gott sien Kjennichrikj aul hia es un jie sent daut nich enjeworden.
29 Ooda woo wudd doa wäa kjennen en eenen stoakjen Maun sien Hus nennkomen un sikj dän siene Sachen metnämen, onen daut dee dän stoakjen Maun ieescht mol bunk? Bloos dan wudd dee dän aules fuatnämen kjennen.
30 Wäa nich opp miene Sied es, es jäajen mie, un wäa nich met mie toop saumelt, dee vestreit.
31 Wäajen dit jroz saj ekj junt: Aule Sinden un Jelasta woat eenen Mensch vejäft woaren. Oba wäa jäajen dän heiljen Jeist lastat, daut woat dän nich vejäft woaren.
32 Biejlikj, wäa jäajen dän Menschensän rät, dän woat daut vejäft woaren. Oba wäa jäajen dän heiljen Jeist rät, dän woat daut nich vejäft woaren; nich en dise TIET* un uk nich en dee, waut noch komen woat.
33 Wan jie junt om eenen Boom kjemren, dan woat daut een feina Boom un drajcht goode Frucht. Un wan jie junt nich om dän Boom kjemren, dan woat daut een schlajchta Boom un drajcht dan uk schlajchte Frucht. Aun de Frucht es to seenen, waut daut fa een Boom es.
34 Jie Nokomen von Schlangen*! Woo kjenn jie noch goodet räden, wan jie doch schlajcht sent? Wiels von waut daut Hoat voll es, rät daut Mul.
35 De gooda Mensch holt von daut goode, waut hee sikj oppbewoat haft, goode Sachen rut. Oba een schlajchta Mensch holt sikj von de schlajchte Sachen, waut hee sikj oppbewoat haft, schlajchtet rut.
36 Ekj saj junt: Een Mensch woat aum Jerechtsdach fa jieda onnutzboaret Wuat, waut hee jerät haft, motten Räakjenschoft aufjäwen.
37 Wäajens derch june Wieed woa jie fa jerajcht jetalt un derch june Wieed woa jie veuadeelt woaren.”
38 Dan säden eenje von de Schreftjelieede* un Farisä̱a to am: “Liera, wie wellen een Tieekjen von die seenen.”
39 Dan säd Jesus to dee: “Eene schlajchte un ontrue Jennerazion* sieekjt emma wada no een Tieekjen. Oba dee woat kjeen Tieekjen jejäft woaren, buta daut Tieekjen von dän Profeet Jo̱na.
40 Krakjt soo aus Jo̱na fa dree Doag un dree Nachten en dän grooten Fesch sienen Buck wia, soo woat de Menschensän uk fa dree Doag un dree Nachten deep unjare Ieed sennen.
41 De Menschen von Ni̱niwe woaren em Jerecht met dise Jennerazion toop oppstonen un dee veuadeelen. Wiels aus Jo̱na dee prädjen deed, hauden dee een Leetsennen. Oba kjikjt! Hia es eena, waut hecha es aus Jo̱na.
42 De Kjennijin vom Sieden woat em Jerecht met dise Jennerazion toop oppstonen un dee veuadeelen. Wäajens see kjeem vonne gaunz aundre Kaunt Welt toom Sa̱lomo siene Weisheit hieren. Oba kjikjt! Hia es eena, waut hecha es aus Sa̱lomo.
43 Wan een orreina Jeist ut eenen Mensch rutkjemt, dan waundat dee derch drieeje Jäajenden un sieekjt no eene Städ, wua dee kaun Ru haben, oba finjt kjeene.
44 Dan sajcht dee Jeist: ‘Ekj woa wada trigj no mien Hus wanken, von wua ekj veleet.’ Un wan dee doa aunkjemt, sitt dee, daut doa em Hus kjeena wont, oba daut et reinjefäacht un utjestraumt es.
45 Dan velat dee Jeist un holt sikj noch säwen aundre Jeista, waut noch schlajchta sent aus hee selfst, un dan komen dee no daut Hus un wonen doa. Dan to goodalatst woat daut met dän Maun noch iebels oaja, aus daut ea wia. Soo woat daut uk met dise schlajchte Jennerazion sennen.”
46 Aus hee noch met de Häaden Menschen räd, stunden siene Mutta un siene Breeda buten un wullen met am räden.
47 Dan säd doa wäa to Jesus: “Kjikj! Diene Mutta un diene Breeda stonen doa buten un dee wellen met die räden.”
48 Un dan säd hee to dän, waut met am räd: “Wäa es miene Mutta un wäa sent miene Breeda?”
49 Un dan wees Jesus met siene Haunt no siene Jinja un säd: “Kjikj! Dits miene Mutta un dit sent miene Breeda!
50 Wiels wäa daut deit, waut mien Voda em Himmel haben well, dauts mien Brooda un miene Sesta un miene Mutta.”
Footnooten
^ Wuatlich: “en de Sinagog”.
^ Ooda: “jelämde”. Wuatlich: “vedrieejde”.
^ Ooda: “miene Seel tofräd es”.
^ Ooda: “eenen Docht”. Een Docht es daut, waut de Eelj en eene Laump no Hecht trakjt, daut daut Flaumkje brennen kaun.
^ Doa es de Soton met jemeent.
^ Ooda: “von Ottaschlangen”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Schreftjelieede”.
^ Met daut Wuat “Jennerazion” sent jeweenlich Menschen von een veschiednet Ella jemeent, waut fa een jewesset Stoot en deeselwje Tiet läwen.
