Όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1945, μεγάλο μέρος της Γερμανίας είχε ισοπεδωθεί. Πόλεις είχαν καταστραφεί, σχολεία είχαν αδειάσει, νοσοκομεία είχαν ερημώσει και παντού υπήρχαν βόμβες που δεν είχαν εκραγεί. Επίσης, επειδή υπήρχαν ελλείψεις στα τρόφιμα, οι τιμές τους είχαν εκτοξευτεί στα ύψη. Για παράδειγμα, στη μαύρη αγορά, 500 γραμμάρια βούτυρο στοίχιζαν όσο ο μισθός έξι εβδομάδων!

 Η κατάσταση αυτή είχε επηρεάσει πάνω από 2.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν περάσει αρκετά χρόνια στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω της πίστης τους. Όταν απελευθερώθηκαν το 1945, δεν είχαν τίποτα άλλο παρά μόνο τα ρούχα της φυλακής. Άλλοι Μάρτυρες είχαν χάσει την περιουσία τους και τα υπάρχοντά τους. Η πείνα ήταν τόσο μεγάλη ώστε μερικοί λιποθυμούσαν κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων.

 Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε άλλα μέρη του κόσμου ανταποκρίθηκαν αμέσως στην επείγουσα ανάγκη για τρόφιμα και ρούχα. Οι αδελφοί από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν από το Μπέθελ στη Βέρνη της Ελβετίας να βοηθήσει τους αδελφούς στη Γερμανία. Ο Νάθαν Νορ, εκπρόσωπος από τα κεντρικά γραφεία, επισκέφτηκε την Ευρώπη για να συντονίσει και να επιταχύνει το έργο παροχής βοήθειας.

 Οι Μάρτυρες στην Ελβετία πρόσφεραν με γενναιοδωρία τρόφιμα, ρούχα και χρήματα. Οι προμήθειες στάλθηκαν πρώτα στη Βέρνη, όπου τις ταξινόμησαν και τις συσκεύασαν προτού τις στείλουν στη Γερμανία. Βοήθεια επίσης πρόσφεραν και Μάρτυρες από άλλες χώρες, όπως από τη Σουηδία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με αυτόν τον τρόπο δεν ωφελήθηκε μόνο ο λαός του Ιεχωβά στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας που είχαν υποφέρει από τον πόλεμο.

 Μέσα σε λίγους μήνες, το γραφείο τμήματος της Ελβετίας έστειλε καφέ, γάλα, ζάχαρη, δημητριακά, κρέας και ψάρι σε κονσέρβες, λαχανικά και αποξηραμένα φρούτα. Οι αδελφοί συνεισέφεραν επίσης χρήματα.

 Επιπλέον, οι Μάρτυρες στην Ελβετία έστειλαν πέντε τόνους ρούχα, όπως πανωφόρια, γυναικεία ρούχα και αντρικά κοστούμια. Το τεύχος της Σκοπιάς 15 Ιανουαρίου 1946 έλεγε: «Οι αδελφοί δεν έδωσαν τα χειρότερα ρούχα που είχαν αλλά τα καλύτερά τους. Ήταν πραγματική θυσία αυτό που έκαναν για τους Γερμανούς αδελφούς τους».

 Οι Μάρτυρες στην Ελβετία πρόσφεραν επίσης σχεδόν 1.000 ζευγάρια παπούτσια και, προτού τα στείλουν, τα έλεγξαν για να βεβαιωθούν ότι είναι σε καλή κατάσταση. Οι αδελφοί και οι αδελφές στο Βισμπάντεν της Γερμανίας που άνοιξαν τα πακέτα εντυπωσιάστηκαν από την ποιότητα και την ποικιλία. «Δεν υπάρχει ούτε ένα μαγαζί στη Γερμανία με τόσο καλά ρούχα και παπούτσια», έγραψε ένας Μάρτυρας.

 Οι αποστολές προμηθειών συνεχίστηκαν μέχρι τον Αύγουστο του 1948. Συνολικά, οι Μάρτυρες από την Ελβετία έστειλαν στους αδελφούς στη Γερμανία 444 κιβώτια με προμήθειες, που ζύγιζαν 25 τόνους. Όπως αναφέρθηκε, οι Μάρτυρες από την Ελβετία δεν ήταν οι μόνοι που πρόσφεραν τη βοήθειά τους. Ήταν όμως μία από τις μικρότερες ομάδες αδελφών που βοήθησαν, μιας και η Ελβετία είχε τότε μόνο 1.600 Μάρτυρες!

 Ο Ιησούς Χριστός είχε πει: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:34, 35) Η αγάπη υποκίνησε τους υπηρέτες του Ιεχωβά να δώσουν, όχι απλώς ό,τι τους περίσσευε, αλλά ό,τι καλύτερο είχαν. (2 Κορινθίους 8:1-4) Μια επιστολή από τη Ζυρίχη ανέφερε ότι «αρκετοί αδελφοί που δεν έχουν ούτε οι ίδιοι τα απαραίτητα, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να βοηθήσουν, στέλνουν τα δελτία τροφίμων τους και χρήματα».

 Ο λαός του Ιεχωβά στη Γερμανία κατάφερε να συνέλθει γρήγορα από τον διωγμό και τις τραγικές συνέπειες του πολέμου. Ένας λόγος ήταν η καλά οργανωμένη και γενναιόδωρη βοήθεια των ομοπίστων τους οι οποίοι εκδήλωσαν γνήσια αυτοθυσιαστική αγάπη.