លោតទៅអត្ថបទ

ខ្ញុំគាំទ្រទស្សនៈរបស់ព្រះស្ដីអំពីឈាម

ខ្ញុំគាំទ្រទស្សនៈរបស់ព្រះស្ដីអំពីឈាម

ខ្ញុំ​គាំទ្រ​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​ស្ដី​អំពី​ឈាម

គ្រូ​ពេទ្យ​ម្នាក់​បាន​រៀប​រាប់​អំពី​បទ​ពិសោធន៍​របស់​គាត់

ខ្ញុំបាន​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ប្រជុំ​មួយ​ជា​មួយ​ក្រុម​គ្រូ​ពេទ្យ​ឯ​ទៀត​កំពុង​ធ្វើ​កោសល្យវិច័យ ដើម្បី​រក​មូលហេតុ​នៃ​ការ​ស្លាប់​របស់​អ្នក​ជំងឺ។ ក្រុម​គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា អ្នក​ជំងឺ​បាន​ស្លាប់​ដោយ​សារ​មាន​ដុំ​សាច់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​លើក​ឡើង​ថា៖«យើង​អាច​សន្និដ្ឋាន​ថា មូលហេតុ​ចម្បង​ដែល​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ជំងឺ​នេះ​ស្លាប់ គឺ​ដោយ​សារ​ការ​បែក​គ្រាប់​ឈាម​ក្រហម និង​ការ​ឈប់​ដំណើរ​ការ​នៃ​តម្រង​នោម នេះ​បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម»។

សាស្ត្រាចារ្យ​ម្នាក់​បាន​ក្រោក​ឈរ ហើយ​ស្រែក​ដោយ​កំហឹង​ថា៖«តើ​លោក​ចង់​មាន​ន័យ​ថា យើង​បាន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​ខុស​ឬ?»។ ខ្ញុំ​ឆ្លើយ​ថា៖«ខ្ញុំ​មិន​ចង់​មាន​ន័យ​ដូច្នេះ​ទេ»។ ខ្ញុំ​បាន​បង្ហាញ​រូប​ភាព​ខ្លះ​ៗ​នៃ​តម្រង​នោម​របស់​អ្នក​ជំងឺ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា៖«យើង​អាច​ឃើញ​ការ​បែក​គ្រាប់​ឈាម​ក្រហម​នៅ​ក្នុង​តម្រង​នោម ហើយ​អាច​សន្និដ្ឋាន​ថា នេះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​តម្រង​នោម​ស្ទះ​និង​ឈប់​ដំណើរ​ការ»។ * បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​រៀប​រាប់​ចប់ ស្ថានភាព​កាន់​តែ​តាន​តឹង ហើយ​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​កាន់​តែ​ភ័យ។ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​មាន​វ័យ​ក្មេង​ជាង ហើយ​គាត់​ជា​សាស្ត្រាចារ្យ​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​មិន​ដឹង​មិន​ឮ​បាន​ទេ។

ពេល​ដែល​រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​ជា​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​ឡើយ​ទេ។ ខ្ញុំ​កើត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៣ នៅ​ក្រុង​ស៊ិនដាយ ដែល​នៅ​ប៉ែក​ខាង​ជើង​នៃ​ប្រទេស​ជប៉ុន។ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​ផ្នែក​រោគ​សាស្ត្រ និង​ខាង​ផ្នែក​សរសៃ​ប្រសាទ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ស​ម្រេច​ចិត្ត​រៀន​ផ្នែក​ថ្នាំ​ពេទ្យ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧០ ខ្ញុំ​បាន​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ម៉ាស៊ូកូ​​ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​២​នៃ​សាលា​វេជ្ជសាស្ត្រ។

ការ​ចាប់​ផ្ដើម​សិក្សា​ផ្នែក​រោគ​សាស្ត្រ

ម៉ាស៊ូកូ​​ធ្វើ​ការ​ដើម្បី​ផ្គត់​ផ្គង់​យើង​កាល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​សិក្សា។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ចូល​ចិត្ត​ផ្នែក​ថ្នាំ​ពេទ្យ និង​ពិត​ជា​កោត​ស្ងើច​ចំពោះ​រាង​កាយ​មនុស្ស​ណាស់! ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​គិត​ថា​មាន​អ្នក​បង្កើត​ទេ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​អំពី​ថ្នាំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​ខ្ញុំ​មាន​ន័យ​ខ្លឹម​សារ។ ដូច្នេះ​បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​ក្លាយ​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ ខ្ញុំ​បន្ត​សិក្សា​ផ្នែក​ជំងឺ​ផ្សេង​ៗ។

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​កោសល្យវិច័យ​ទៅ​លើ​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​បាន​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ជំងឺ​មហា​រីក ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ការ​សង្ស័យ​ទៅ​លើ​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដែល​មក​ពី​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម។ ការ​ព្យាបាល​ដោយ​ចាក់​បញ្ចូល​សារធាតុ​គីមី​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈាម​ក្រហម​ថយ​ចុះ នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ជំងឺ​មហា​រីក​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ខ្វះ​ឈាម ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​តែង​តែ​ណែនាំ​ឲ្យ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម។ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​សង្ស័យ​ថា​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​ធ្វើ​ឲ្យ​ដុំ​សាច់​មហា​រីក​កាន់​តែ​រាល​ដាល​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ក្នុង​រាង​កាយ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រព័ន្ធ​ភាព​ស៊ាំ​ចុះ​ខ្សោយ​ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ដុំ​សាច់​មហា​រីក​ដុះ​ឡើង​វិញ​បន្ទាប់​ពី​ព្យាបាល​រួច ហើយ​នេះ​អាច​កាត់​បន្ថយ​អាយុ​របស់​អ្នក​ជំងឺ​មហា​រីក។ *

នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៥ ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ប្រទះ​ករណី​ដូច​ដែល​បាន​រៀប​រាប់​ខាង​លើ។ លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​ដែល​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ករណី​នេះ គឺ​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​ឈាម។ ដូច្នេះ គ្មាន​អ្វី​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ទេ​ដែល​គាត់​ខឹង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​ជំងឺ​ស្លាប់! ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​បទ​បង្ហាញ​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​ស្ងប់​អារម្មណ៍​បន្តិច​ម្ដង​ៗ។

លែង​មាន​ជំងឺ និង​សេចក្តី​ស្លាប់

មាន​ពេល​មួយ បង​ស្រី​វ័យ​ចាស់​ម្នាក់​ដែល​ជា​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មក​ជួប​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ។ គាត់​បាន​ប្រើ​ឈ្មោះ«យេហូវ៉ា»នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​ផ្សាយ​របស់​គាត់ ហើយ​ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​សួរ​ថា នេះ​មាន​ន័យ​អ្វី។ បង​ស្រី​សាក្សី​នោះ​ឆ្លើយ​ថា៖«យេហូវ៉ា​ជា​ឈ្មោះ​របស់​ព្រះ​ពិត»។ ម៉ាស៊ូកូ​​អាន​គម្ពីរ​តាំង​ពី​គាត់​នៅ​ក្មេង ប៉ុន្តែ​គម្ពីរ​ដែល​គាត់​ប្រើ​បាន​ជំនួស​នាម​ព្រះ​ដោយ​ពាក្យ«លោក​ម្ចាស់»។ ឥឡូវ​គាត់​ដឹង​ថា​ព្រះ​គឺ​ជា​បុគ្គល​ដែល​មាន​ឈ្មោះ!

ម៉ាស៊ូកូ​​ចាប់​ផ្ដើម​សិក្សា​គម្ពីរ​ជា​មួយ​បង​ស្រី​នោះ​ភ្លាម​ៗ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ពី​ធ្វើ​ការ​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​វិញ​នៅ​ម៉ោង​មួយ​អធ្រាត្រ ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ដោយ​រំភើប​ថា៖«នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​ប្រាប់​ថា ជំងឺ​និង​សេចក្តី​ស្លាប់​នឹង​លែង​មាន​ទៀត!» ខ្ញុំ​តប​ថា៖«នេះ​អស្ចារ្យ​ណាស់!» ម៉ាស៊ូកូ​​បាន​បន្ត​ថា៖«ដោយ​សារ​ពិភព​លោក​ថ្មី​នឹង​មក​ដល់​ឆាប់​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​បង​ខ្ជះ​ខ្ជាយ​ពេល​វេលា​នោះ​ទេ»។ ន័យ​របស់​នាង គឺ​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឈប់​ធ្វើ​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​ខឹង ហើយ​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ភាព​រកាំ​រកូស។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ​មិន​ឈប់​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​ជួយ​បណ្ដុះ​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ទៅ​លើ​គម្ពីរ​ទេ។ នាង​អធិដ្ឋាន​ដើម្បី​ស្វែង​រក​ខ​គម្ពីរ​ដែល​ទាក់​ទាញ​ចិត្ត​ខ្ញុំ។ សាស្ដា ២:២២, ២៣ ពិត​ជា​មាន​ឥទ្ធិពល​មក​លើ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ណាស់! ខ​នោះ​ចែង​ថា៖«ដ្បិត​ក្នុង​អស់​ទាំង​ការ​ដែល​មនុស្ស​ធ្វើ នឹង​សេចក្ដី​ដែល​ចិត្ត​ខំ​បង្កើត គឺ​ជា​ការ​នឿយ​ហត់​ដែល​ខ្លួន​ខំ​ធ្វើ​នៅ​ក្រោម​ថ្ងៃ នោះ​តើ​មាន​ផល​អ្វី​ខ្លះ? ...ពេល​យប់​ចិត្ត​អ្នក​នោះ​ក៏​មិន​សំ​រាក​ដែរ នេះ​ជា​ការ​ឥត​មាន​ទំនង​ដែរ»។ នេះ​ទាក់​ទង​នឹង​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ ខ្ញុំ​ខំ​ធ្វើ​ការ​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ តែ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្កប់​ចិត្ត​នោះ​ទេ។

នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ នៅ​ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​១៩៧៥ ពេល​ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​ចូល​រួម​កិច្ច​ប្រជុំ​របស់​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ភ្លាម​ៗ​នោះ ខ្ញុំ​ស​ម្រេច​ចិត្ត​ចូល​រួម​កិច្ច​ប្រជុំ​ដែរ។ ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ជា​ខ្លាំង​ពេល​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​នៅ​ទី​នោះ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​ខ្ញុំ​យ៉ាង​កក់​ក្ដៅ។ ចាប់​ពី​ពេល​នោះ​មក ខ្ញុំ​ចូល​រួម​កិច្ច​ប្រជុំ​រាល់​ថ្ងៃ​អាទិត្យ។ ប្រហែល​មួយ​ខែ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​រៀន​គម្ពីរ​ជា​មួយ​សាក្សី​ម្នាក់។ បី​ខែ​បន្ទាប់​ពី​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ​ជួប​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា នាង​បាន​ទទួល​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក។

គាំទ្រ​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​ស្ដី​អំពី​ឈាម

ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ថា គម្ពីរ​បង្គាប់​ឲ្យ​គ្រិស្ត​សាសនិក‹ជៀស​វាង​ពី​ឈាម› (សកម្មភាព ១៥:២៨, ២៩; លោកុប្បត្តិ ៩:៤) ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​តែង​តែ​សង្ស័យ​ពី​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដែល​មក​ពី​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​មិន​ពិបាក​គាំទ្រ​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​ស្ដី​អំពី​ឈាម​ទេ។ * ខ្ញុំ​គិត​ថា‹បើ​មាន​អ្នក​បង្កើត​មែន នោះ​អ្វី​ដែល​លោក​និយាយ​ច្បាស់​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ›។

ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រៀន​ទៀត​ថា មូលហេតុ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ជំងឺ និង​សេចក្តី​ស្លាប់​គឺ ដោយ​សារ​យើង​ឆ្លង​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ពី​អាដាម។ (រ៉ូម ៥:១២) នៅ​ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​សិក្សា​ស្រាវ​ជ្រាវ​អំពី​ជំងឺ​ត្បៀត​សរសៃ​ឈាម។ កាល​ដែល​យើង​ចាស់​ទៅ សរសៃ​ឈាម​នឹង​រឹង​ហើយ​រួម​តូច នេះ​អាច​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ជំងឺ​គាំង​បេះ​ដូង ជំងឺ​សរសៃ​ប្រសាទ និង​ជំងឺ​តម្រង​នោម។ នេះ​គឺ​សម​ហេតុ​សម​ផល​ដែល​អ្វី​ទាំង​នេះ​បណ្ដាល​មក​ពី​ភាព​មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដែល​យើង​ទទួល​ជា​មត៌ក។ ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​លែង​សូវ​មាន​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង​ចំពោះ​ផ្នែក​ថ្នាំ។ មាន​តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​អាច​បំបាត់​ជំងឺ​និង​សេចក្តី​ស្លាប់​បាន!

នៅ​ខែ​មីនា ឆ្នាំ​១៩៧៦ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​សិក្សា​គម្ពីរ​បាន​៧​ខែ ខ្ញុំ​បាន​ឈប់​សិក្សា​ផ្នែក​ពេទ្យ​នៅ​សកល​វិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថា​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​ការ​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​ម្ដង​ទៀត ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​ការ​ងារ​មួយ​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ផ្សេង។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក​នៅ​ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៧៦។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​អ្វី​ដ៏​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​ខ្ញុំ គឺ​ការ​ប្រើ​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​ដើម្បី​បម្រើ​ជា​អ្នក​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ពេញ​ពេល ឬ​អ្នក​ត្រួស​ត្រាយ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ដូច្នេះ​នៅ​ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​១៩៧៧។

ការ​ការ​ពារ​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​ស្ដី​អំពី​ឈាម

នៅ​ខែ​វិច្ឆិកា​រ ឆ្នាំ​១៩៧៩ ខ្ញុំ​និង​ម៉ាស៊ូកូ​បាន​រើ​ទៅ​ក្រុម​ជំនុំ​នៅ​ខេត្ត​ឈីបា ជា​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ច្រើន​ជាង។ ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ដែល​អាច​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​មិន​ពេញ​ពេល។ នៅ​ថ្ងៃ​ដំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ ក្រុម​គ្រូ​ពេទ្យ​វះ​កាត់​បាន​មក​ជួប​ខ្ញុំ។ ពួក​គេ​សួរ​ខ្ញុំ​ថា៖«ក្នុង​នាម​ជា​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ម្នាក់ តើ​បង​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​បើ​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​ត្រូវ​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​បាន​ត្រូវ​បញ្ជូន​មក?»

ខ្ញុំ​ពន្យល់​ដោយ​គោរព​ថា ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​តាម​អ្វី​ដែល​ព្រះ​បង្គាប់​អំពី​ឈាម។ ខ្ញុំ​បាន​ពន្យល់​ទៀត​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ខំ​ប្រឹង​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ជំងឺ​តាម​វិធី​ផ្សេង​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម។ ប្រហែល​ជា​មួយ​ម៉ោង​ក្រោយ​បន្ទាប់​ពី​ពិភាក្សា​គ្នា ប្រធាន​ផ្នែក​វះ​កាត់​បាន​និយាយ​ថា៖«ខ្ញុំ​យល់ ដូច្នេះ បើ​មាន​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​បាត់​បង់​ឈាម​ច្រើន​បាន​ត្រូវ​បញ្ជូន​មក ទុក​ឲ្យ​ពួក​យើង​ជា​អ្នក​ព្យាបាល ហើយ​លោក​មិន​ចាំ​បាច់​ពាក់​ព័ន្ធ​ទេ»។ ប្រធាន​ផ្នែក​វះ​កាត់​នោះ​បាន​ត្រូវ​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា​មនុស្ស​ដែល​ពិបាក​ប្រាស្រ័យ​ទាក់​ទង ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​ពី​ការ​ពិភាក្សា​នោះ យើង​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ល្អ ហើយ​គាត់​តែង​តែ​គោរព​ជំនឿ​របស់​ខ្ញុំ។

ការ​មាន​ទស្សនៈ​ដូច​ព្រះ​ចំពោះ​ឈាម​បាន​ត្រូវ​ល្បង​ល

ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​បម្រើ​នៅ​ឈីបា មន្ទីរ​ចាត់​ការ​ពិភព​លោក​ថ្មី​របស់​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​កំពុង​សាង​សង់​នៅ​ជប៉ុន ក្រុង​អេប៊ីណា។ ខ្ញុំ​និង​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ​ទៅ​ទី​នោះ​មួយ​សប្ដាហ៍​ម្ដង​ដើម្បី​ពិនិត្យ​សុខភាព​អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​មក​ជួយ​សាង​សង់​អគារ​បេតអែល។ ពីរ​បី​ខែ​ក្រោយ​មក យើង​បាន​ត្រូវ​អញ្ជើញ​ឲ្យ​បម្រើ​ពេញ​ពេល​នៅ​បេតអែល​ក្រុង​អេប៊ីណា។ នៅ​ខែ​មីនា ឆ្នាំ​១៩៨១ យើង​ចាប់​ផ្ដើម​រស់​នៅ​អគារ​បណ្ដោះ​អាសន្ន​ដែល​មាន​អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជាង​៥០០​នាក់​ធ្វើ​ការ​នៅ​ទី​នោះ។ នៅ​ពេល​ព្រឹក​ខ្ញុំ​ជួយ​សម្អាត​បន្ទប់​ទឹក​នៅ​កន្លែង​សាង​សង់ ហើយ​នៅ​ពេល​រសៀល​ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​សុខភាព​របស់​បង​ប្អូន​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ទី​នោះ។

អ្នក​ជំងឺ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ឈ្មោះ អៀម៉ា អ៊ី​ស្លប ដែល​មក​ពី​ប្រទេស​អូស្ត្រាលី​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៩ ហើយ​គាត់​បម្រើ​ជា​សាសនទូត។ គាត់​មាន​ជំងឺ​មហា​រីក​ឈាម ហើយ​គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​ប្រាប់​ថា​គាត់​អាច​រស់​តែ​ពីរ​បី​ខែ​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះ​ជា​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​អាច​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​រស់​បាន​យូរ​ជាង​ក៏​ដោយ ប៉ុន្តែ​គាត់​បាន​បដិសេធ ហើយ​ជ្រើស​រើស​រស់​នៅ​បេតអែល​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ស្លាប់។ នៅ​ពេល​នោះ​ថ្នាំ​ដែល​ជួយ​បង្កើន​គ្រាប់​ឈាម​ក្រហម (erythropoietin) មិន​ទាន់​មាន​នៅ​ឡើយ​ទេ។ នៅ​ពេល​នោះ​អេម៉ូក្លូប៊ីន​របស់​គាត់​មាន​តែ​បី​ឬ​បួន​ក្រាម​ប៉ុណ្ណោះ! (ជា​ធម្មតា​មាន​ចំនួន​ពី​១២​ទៅ​១៥​ក្រាម)។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​ព្យាបាល​គាត់។ អៀម៉ា​នៅ​តែ​អាច​រស់​រហូត​ដល់​៧​ឆ្នាំ​ទៀត និង​បាន​បង្ហាញ​ជំនឿ​យ៉ាង​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ដែល​គាត់​ស្លាប់​នៅ​ខែ​មករា ឆ្នាំ​១៩៨៨។

ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ខ្លះ​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ការិយាល័យ​សាខា​ជប៉ុន​របស់​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ត្រូវ​វះ​កាត់។ មន្ទីរ​ពេទ្យ​ដែល​នៅ​ជិត​ទី​នោះ​បាន​យល់​ព្រម​សហការ​ជា​មួយ​យើង​ធ្វើ​ការ​វះ​កាត់​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម នេះ​ពិត​ជា​គួរ​ឲ្យ​សរសើរ​ណាស់! ជា​រឿយ​ៗ គេ​អញ្ជើញ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចូល​បន្ទប់​វះ​កាត់ ហើយ​ខ្ញុំ​ថែម​ទាំង​បាន​ជួយ​ក្នុង​ការ​វះ​កាត់​ទៀត​ផង។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​ចិត្ត​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​ក្រុម​គ្រូ​ពេទ្យ​ដែល​បាន​បង្ហាញ​ការ​គោរព​ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្ដី​អំពី​ឈាម។ ការ​រួម​ការ​ងារ​ជា​មួយ​ពួក​គាត់​ផ្ដល់​ឱកាស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អំពី​ជំនឿ​របស់​ខ្ញុំ​ដល់​ពួក​គាត់។ ថ្មី​ៗ​នេះ គ្រូ​ពេទ្យ​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​គ្រូ​ពេទ្យ​ទាំង​នោះ​បាន​ទទួល​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក។

គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ ការ​ខំ​ប្រឹង​ព្យាយាម​របស់​គ្រូ​ពេទ្យ​ដើម្បី​ព្យាបាល​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ព្យាបាល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ជាង។ ភ័ស្តុតាង​បាន​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ការ​វះ​កាត់​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​នាំ​ឲ្យ​មាន​លទ្ធផល​ល្អ​ជាង។ ការ​សិក្សា​បាន​បង្ហាញ​ថា​អ្នក​ជំងឺ​ជា​សះ​ស្បើយ​លឿន​ជាង និង​មាន​បញ្ហា​តិច​ជាង​ក្រោយ​វះ​កាត់។

បន្ត​រៀន​ពី​គ្រូ​ពេទ្យ​ដ៏​ឧត្តម​បំផុត

ខ្ញុំ​ព្យាយាម​ស្រាវ​ជ្រាវ​ការ​ជឿន​លឿន​ផ្នែក​ថ្នាំ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បន្ត​រៀន​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​ដ៏​ឧត្តម​បំផុត។ លោក​មិន​មើល​មនុស្ស​តែ​ឫកពា​ខាង​ក្រៅ​នោះ​ទេ តែ​លោក​មើល​ក្នុង​ចិត្ត​វិញ។ (សាំយូអែល​ទី​១ ១៦:៧) ក្នុង​នាម​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​ម្នាក់ ខ្ញុំ​ព្យាយាម​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​លើ​អ្នក​ជំងឺ មិន​គ្រាន់​តែ​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​ជំងឺ​របស់​គាត់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ នេះ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផ្ដល់​ការ​ថែ​ទាំ​សុខភាព​អ្នក​ជំងឺ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង។

ខ្ញុំ​បន្ត​បម្រើ​នៅ​បេតអែល និង​ជួយ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ឲ្យ​រៀន​អំពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​អ្វី​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​បំផុត គឺ​ការ​បង្រៀន​អ្នក​ឯ​ទៀត​អំពី​ទស្សនៈ​របស់​លោក​ស្ដី​អំពី​ឈាម។ ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​សុំ​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​ដ៏​ឧត្តម​បំផុត​បំបាត់​នូវ​ជំងឺ​និង​សេចក្តី​ស្លាប់​ឆាប់​ៗ ដូច​បង​យ៉ាស៊ូស៊ី អាយ​សាវ៉ា​បាន​រៀប​រាប់។

[កំណត់​សម្គាល់]

^ វគ្គ 4 យោង​តាម​សៀវភៅ​មួយ​របស់​វេជ្ជបណ្ឌិត​ដឺនីស ហា​មីននី​ង​បាន​រៀប​រាប់​ថា«ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ អ្នក​ធ្លាប់​វះ​កាត់​ផ្លាស់​ប្ដូរ​សរីរាង្គ និង​អ្នក​ងាយ​មាន​ប្រតិកម្ម​ដោយ​សារ​ការ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម មាន​ប្រតិកម្ម​យឺត​ក្នុង​ការ​បំផ្លាញ​គ្រាប់​ឈាម​ក្រហម»។ ពេល​ពិនិត្យ​មើល​សុខភាព «គេ​មិន​អាច​រក​ឃើញ​អង់​ទី​ករ​ដែល​មាន​ប្រតិកម្ម​ជា​មួយ​ឈាម​ទេ»។ (Modern Blood Banking and Transfusion Practices) យោង​តាម​សារ​ព័ត៌មាន​ស្ដី​អំពី​ឈាម​បាន​រៀប​រាប់​ថា«សូម្បី​តែ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​តែ​បន្តិច​ក៏​ដោយ ក្នុង​រូប​កាយ​របស់​បុគ្គល​ដែល​មិន​ត្រូវ​ជា​មួយ​នឹង​ឈាម​នោះ នេះ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ប្រតិកម្ម និង​ធ្វើ​ឲ្យ​តម្រង​នោម​ឈប់​ដំណើរ​ការ ហើយ​នេះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ឈាម​មាន​មេ​រោគ» (Dailey’s Notes on Blood)។

^ វគ្គ 8 កាសែត​ផ្នែក​ព្យាបាល​ជំងឺ​មហា​រីក​ដែល​បាន​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​នៅ​ខែ​សីហា​ឆ្នាំ​១៩៨៨ បាន​រៀប​រាប់​ថា«អ្នក​ជំងឺ​ដែល​វះ​កាត់​ដុំ​មហា​រីក ហើយ​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​វះ​កាត់ គឺ​មាន​ស្ថានភាព​អាក្រក់​ជាង​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​វះ​កាត់​ដុំ​មហា​រីក​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​វះ​កាត់» (Journal of Clinical Oncology)។

^ វគ្គ 16 សម្រាប់​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​អំពី​សេចក្ដី​បង្រៀន​ក្នុង​គម្ពីរ​អំពី​ឈាម សូម​មើល​សៀវភៅ​ស្តើង​ចំណង​ជើង​ថា តើ​ឈាម​អាច​សង្គ្រោះ​ជីវិត​របស់​អ្នក​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​ដោយ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

[ឃ្លា​អក្សរ​ធំ]

«ខ្ញុំ​បាន​ពន្យល់​ទៀត​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ខំ​ប្រឹង​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ជំងឺ​តាម​វិធី​ផ្សេង​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម»

[ឃ្លា​អក្សរ​ធំ]

«ភ័ស្តុតាង​បាន​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ការ​វះ​កាត់​ដោយ​មិន​ចាក់​បញ្ចូល​ឈាម​នាំ​ឲ្យ​មាន​លទ្ធផល​ល្អ​ជាង»

[រូបភាព]

ខាង​លើ: កំពុង​បង្រៀន​គម្ពីរ

ខាង​ស្ដាំ: ខ្ញុំ និង​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ​ម៉ាស៊ូកូ​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ