SPÁNVERJAR heimsóttu þetta landsvæði fyrst fyrir um fimm öldum. Þeir nefndu landið Kostaríku (Ríka ströndin), þar sem þeir bjuggust við að finna gull í miklu magni. Sú leit bar engan árangur. Í dag er landið ekki þekkt fyrir verðmæta málma heldur fyrir eitt fjölskrúðugasta lífríki jarðar.

Kostaríkubúar eru kallaðir Ticos, vegna þess að þeir eru vanir að skeyta smækkunarendingunni „-ico“ aftan við orð. Í stað þess að segja „un momento“ (augnablik) segja þeir oft „un momentico“ (smá augnablik). Í daglegu tali nota þeir gjarnan „¡pura vida!“ (sanna lífið!) til að lýsa velþóknun, samþykki eða sem kveðju.

Einn þekktasti réttur Kostaríku er gallo pinto (sem þýðir bókstaflega „blettóttur hani“). Hrísgrjón og baunir eru elduð hvort í sínu lagi og síðan saman ásamt kryddum. Gallo pinto má borða í öll mál. Café  chorreado er vinsæll kaffidrykkur. Hellt er upp á kaffið í gegnum tausíu sem fest er á stand, gjarnan úr viði.

Það eru um 450 söfnuðir Votta Jehóva í Kostaríku. Samkomurnar eru haldnar á tíu tungumálum, þeirra á meðal kostarísku táknmáli og tveimur tungumálum innfæddra – bribri og cabecar.