Lúkas segir frá 2:1–52
2 Um þessar mundir kom tilskipun frá Ágústusi keisara um að skrásetja alla íbúa ríkisins.*
2 (Þetta var fyrri skrásetningin og hún var gerð meðan Kýreníus var landstjóri í Sýrlandi.)
3 Allir fóru til að láta skrá sig, hver til sinnar borgar.
4 Jósef+ gerði það auðvitað líka. Hann var af ætt Davíðs og fór því úr Galíleu, frá borginni Nasaret, upp til Júdeu, til borgar Davíðs sem heitir Betlehem.+
5 Hann fór til að láta skrá sig ásamt Maríu eiginkonu sinni+ sem átti von á sér+ um þetta leyti.
6 Meðan þau voru þar kom sá tími að hún átti að fæða.
7 Hún fæddi son, frumburð sinn,+ vafði hann í reifar og lagði hann í jötu+ þar sem ekki var pláss fyrir þau í gistihúsinu.
8 Á þessum slóðum héldu fjárhirðar til undir berum himni og gættu hjarða sinna um nóttina.
9 Skyndilega stóð engill Jehóva* frammi fyrir þeim og dýrð Jehóva* ljómaði í kringum þá. Þeir urðu mjög hræddir
10 en engillinn sagði við þá: „Verið óhræddir því að ég flyt ykkur fagnaðarboðskap sem verður öllum til mikillar gleði.
11 Í dag fæddist ykkur frelsari+ í borg Davíðs,+ það er Drottinn Kristur.+
12 Þetta skal vera ykkur tákn: Þið finnið ungbarn vafið í reifar og liggjandi í jötu.“
13 Allt í einu birtist með englinum mikill her engla.+ Þeir lofuðu Guð og sögðu:
14 „Dýrð sé Guði í hæðum uppi og friður á jörð meðal manna sem hann hefur velþóknun á.“
15 Þegar englarnir voru farnir frá þeim til himins sögðu fjárhirðarnir hver við annan: „Við verðum að fara til Betlehem til að sjá það sem hefur gerst og Jehóva* hefur látið okkur vita af.“
16 Og þeir flýttu sér þangað og fundu Maríu og Jósef og ungbarnið sem lá í jötunni.
17 Þegar þeir sáu það sögðu þeir frá því sem þeim hafði verið sagt um barnið.
18 Allir sem heyrðu til undruðust það sem hirðarnir sögðu
19 en María geymdi allt þetta í hjarta sér+ og hugleiddi hvað það merkti.
20 Á leiðinni til baka lofuðu hirðarnir Guð og vegsömuðu hann fyrir það sem þeir höfðu heyrt og séð. Allt var eins og þeim hafði verið sagt.
21 Átta dögum síðar kom að því að umskera drenginn.+ Hann var þá nefndur Jesús eins og engillinn sagði að hann ætti að heita áður en hann var getinn í móðurkviði.+
22 Þegar tíminn kom að þau áttu að hreinsast í samræmi við Móselögin+ fóru þau með hann upp til Jerúsalem til að bera hann fram fyrir Jehóva*
23 eins og stendur í lögum Jehóva:* „Hver karlkyns frumburður* skal vera helgaður Jehóva.“*+
24 Og þau færðu fórn í samræmi við lög Jehóva* en þar segir: „tvær turtildúfur eða tvær ungar dúfur“.+
25 Í Jerúsalem var réttlátur og guðrækinn maður sem hét Símeon. Hann beið þess að Ísrael fengi huggun+ og heilagur andi var yfir honum.
26 Guð hafði líka opinberað honum fyrir tilstilli heilags anda að hann myndi ekki deyja fyrr en hann hefði séð Krist sem Jehóva* sendi.
27 Hann kom nú í musterið því að andinn beindi honum þangað. Þegar foreldrarnir komu þangað með drenginn Jesú til að gera eins og venja var samkvæmt lögunum+
28 tók hann drenginn í fangið, lofaði Guð og sagði:
29 „Alvaldur Drottinn, nú læturðu þjón þinn fara í friði+ eins og þú hefur lofað,
30 því að augu mín hafa séð þann sem veitir frelsun,+
31 þann sem þú hefur sent í augsýn allra þjóða.+
32 Hann verður ljós+ til að eyða hulunni sem umlykur þjóðirnar+ og verður þjóð þinni, Ísrael, til dýrðar.“
33 Faðir og móðir drengsins undruðust það sem sagt var um hann.
34 Símeon blessaði þau og sagði við Maríu móður barnsins: „Þessi drengur verður til þess að margir í Ísrael falla+ og aðrir rísa upp.+ Hann verður tákn sem margir tala gegn.+
35 Þannig kemur innsta eðli margra* í ljós en sverð mun nísta sál þína.“+
36 Nú var þar spákona sem hét Anna Fanúelsdóttir og var af ættkvísl Assers. Hún var orðin öldruð og hafði búið með manni sínum í sjö ár eftir að þau giftust*
37 en var nú ekkja, 84 ára gömul. Hún var öllum stundum í musterinu og veitti heilaga þjónustu dag og nótt með föstum og innilegum bænum.
38 Hún kom til þeirra í sömu andrá og fór að þakka Guði og tala um barnið við alla sem væntu þess að Jerúsalem yrði frelsuð.+
39 Þegar þau höfðu gert allt sem lög Jehóva* kváðu á um+ sneru þau aftur til Galíleu, til heimaborgar sinnar Nasaret.+
40 Drengurinn stækkaði, styrktist og óx að viti og Guð hafði velþóknun á honum.+
41 Nú voru foreldrar hans vanir að fara til Jerúsalem á hverju ári til að sækja páskahátíðina.+
42 Þegar hann var 12 ára fóru þau upp eftir til hátíðarinnar eins og þau voru vön.+
43 Þegar þau héldu heim á leið eftir hátíðisdagana varð drengurinn Jesús eftir í Jerúsalem en foreldrarnir tóku ekki eftir því.
44 Þau gerðu ráð fyrir að hann væri með samferðafólkinu og fóru eina dagleið áður en þau byrjuðu að leita að honum meðal ættingja og kunningja.
45 En þau fundu hann ekki og sneru því aftur til Jerúsalem og leituðu að honum úti um allt.
46 Eftir þrjá daga fundu þau hann í musterinu þar sem hann sat meðal kennaranna, hlustaði á þá og spurði þá spurninga.
47 Allir sem heyrðu til hans voru steinhissa á skilningi hans og svörum.+
48 Foreldrar hans voru gáttaðir þegar þeir sáu hann og móðir hans spurði: „Barn, hvers vegna gerðirðu okkur þetta? Við faðir þinn höfum leitað örvæntingarfull að þér.“
49 Hann svaraði þeim: „Hvers vegna voruð þið að leita að mér? Vissuð þið ekki að ég á að vera í húsi föður míns?“+
50 En þau skildu ekki hvað hann átti við.
51 Hann fór síðan með þeim heim til Nasaret og var þeim hlýðinn* áfram.+ En móðir hans geymdi öll þessi orð í hjarta sér.+
52 Jesús þroskaðist jafnt og þétt að viti og vexti og bæði Guð og menn fengu sífellt meiri mætur á honum.
Neðanmáls
^ Orðrétt „alla heimsbyggðina“.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Orðrétt „Allt karlkyns sem opnar móðurlíf“.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „koma hugsanir margra hjartna“.
^ Orðrétt „frá því að hún var mey“.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „undirgefinn“.
