Sang panugod sang 1942, wala madugay pagkatapos mag-entra ang Estados Unidos sa Bug-os Kalibutan nga Inaway II, yara na ako sa ikalima nga tuig sa kolehiyo kag binulan na lang matapos ko na ang akon kurso nga arkitekto. Tatlo kami nga nagaistar sa isa ka kuarto. Ginsilingan ako sang upod ko nga istoryahon ang “nagakadto sa mga nagaistar sa idalom.” Didto ko nakilala si John O. (Johnny) Brehmer, nga Saksi ni Jehova. Nagdayaw gid ako kay makita niya ang sabat sa Biblia sa halos tanan nga pamangkot amo nga nagtuon ako sa Biblia sing regular kag sang ulihi nag-upod ako sa iya sa pagwali kon may tion ako.

Ang amay ni Johnny nga si Otto, nangin Saksi sang presidente sia sang isa ka bangko sa Walnut, Iowa. Naghalin sia sa iya posisyon para maghinguyang sing daku nga tion sa pagwali. Sang ulihi, ang iya maayo nga halimbawa kag sang iya pamilya, nagbulig sa akon nga maghimo sang isa ka importante nga desisyon.

Isa ka adlaw, ang dean sang unibersidad nagsiling sa akon nga naganubo ang akon mga grado kag indi ako makagradweyt kon basihan ang akon nagligad nga mga grado. Nadumduman ko nga nangamuyo ako sing hanuot kay Jehova nga Dios nga giyahan niya ako. Wala madugay, ginpatawag ako sang akon propesor sa engineering. Ginsilingan niya ako nga nakabaton sia sing telegrama nga may nagapangita sang engineer kag nagsiling sia nga ginbaton ko ini bisan wala pa niya ako mapamangkot. Ginpasalamatan ko sia pero ginpaathag ko sa iya nga luyag ko gid mangin sentro sang akon kabuhi ang pag-alagad kay Jehova. Sang Hunyo 17, 1942, ginbawtismuhan ako kag dayon gintangdo subong payunir nga amo ang tawag sa mga Saksi ni Jehova nga nagahinguyang sang daku nga tion sa pagwali.

Sang hingapusan sang 1942, gintawag ako para magsoldado amo nga nag-atubang ako sa mga opisyal sang militar kag ginpaathag kon ngaa indi ko luyag makigbahin sa inaway. Nangayo ako sing affida­vit sa akon mga propesor nga nagapamatuod sang akon maayo nga pamatasan kag ikasarang bilang structural engineer. Bisan pa sang ila positibo nga ginsiling parte sa akon, ginmultahan ako sing $10,000 (U.S.) kag ginsentensiahan nga mapriso sing lima ka tuig sa Leavenworth, Kansas, U.S.A.

Sobra 230 ka pamatan-on nga Saksi ang ginsentensiahan nga mag-obra sa isa ka uma sa Leav­en­worth, isa ka pasilidad sang prisuhan didto. Nagaobra kami didto sa idalom sang pagdumala sang madamo nga guardia. Ang iban sa ila nakahibalo nga bilang mga Cristiano, wala kami nagapakigbahin sa inaway kag ugyon sila sa sini.

Ang pila ka guardia nagpasugot nga padayunon namon gihapon ang amon pagtilipon para tun-an ang Biblia. Ginbuligan man nila kami nga makakuha sing literatura sa Biblia. Bisan gani ang warden sa prisuhan regular man nga nagakuha sang Consolation (Magmata! subong).

Pagkatapos sang tatlo ka tuig sa prisuhan, ginpagua ako sang Pebrero 16, 1946, mga pila ka bulan pagkatapos sang Bug-os Kalibutan nga Inaway II. Nagpayunir dayon ako. Ang akon asaynment amo nga magbalik sa siudad sang Leav­en­worth, Kansas. Kinulbaan ako bangod sang diskriminasyon batok sa mga Saksi ni Jehova didto. Mabudlay gid ang pagpangita sing obra para masuportahan ang akon kaugalingon, kag ilabi na ang pagpangita sing istaran.

Nadumduman ko ang isa ka guardia nga nagsinggit sa akon, “Gua!” Sang makita ko nga may ginakaptan sia nga bat, ginkulbaan ako kag nagbiya gilayon. Sa isa pa ka balay, ang babayi nagsiling, “Dali lang gid ha,” kag ginsirhan ang puertahan. Naghulat ako kag sa hinali lang nagbukas ang bintana sa ibabaw kag ginbubuan niya ako sang mahigko nga hinugasan. Bisan pa sini, ginpakamaayo gihapon ang akon ministeryo. Kay sang ulihi, nabalitaan ko nga ang pila sa nahatagan ko sang mga literatura sa Biblia nangin Saksi.

Sang 1943, may bag-o nga eskwelahan para sa mga misyonero nga ginpatindog sa ilaya sang New York. Gin-imbitar ako nga magtambong kag naggradweyt ako sa ikapulo nga klase sini sang Pebrero 8, 1948. Sang ulihi gintawag ini nga Watchtower Bible School of Gilead. Gin-asayn ako sa Gold ­Coast, nga amo ang Ghana subong.

Sang nag-abot ako didto, ang akon asaynment amo ang pagwali sa opisyales sang gobierno kag sa mga taga-Europa. Nagaupod ako sa isa ka kongregasyon sang mga Saksi ni Jehova kada Sabado kag Domingo kag nagabulig sa miembro sini sa pamalaybalay. Nagbisita man ako sa malayo nga mga lugar nga may mga Saksi kag gintudluan ko sila kon paano magwali. Nag-alagad man ako subong nagalakbay nga manugtatap sa malapit nga Ivory Coast, nga amo ang Côte d’Ivoire subong.

Nakatuon ako kon paano mangabuhi bilang tumandok nga Aprikano sang didto ako. Nagatulog ako sa kamalig nga daga, nagakinamot magkaon, kag wala sing kasilyas pareho sa mga Israelinhon  sa kahanayakan. (Deuteronomio 23:12-14) Bangod sini, nangin maayo ang pagtamod sang mga tawo sa amon nga mga misyonero. Ang asawa sang pila ka opisyal didto nagtuon sing Biblia upod sa amon. Gani kon ginagamo kami sang iban kag gusto nila nga kanselahon ang amon visa, ining asawa sang mga opisyal amo ang nagapangabay sa ila bana nga sulion ang desisyon.

Pareho sa madamo nga misyonero sa Aprika, nakaagi man ako malaria. Nagpalangurog ako, nahilanat, kag nagasala. Kon kaisa, ginapunggan ko ang akon sag-ang para indi magkurog. Bisan pa sini, nalipay gihapon ako kag kontento sa akon pag-alagad.

Sang akon una nga apat ka tuig sa Aprika, nagasulatay kami ni Eva Hallquist, nga nakilala ko antes ako maghalin sa Estados Unidos. Nahibaluan ko nga naggradweyt sia sa ika-21 nga klase sang Eskwelahan nga Gilead sang Hulyo 19, 1953, sa internasyonal nga pagtilipon sang mga Saksi ni Jehova sa Yankee Stadium sa New York. Gin-istorya ko ang kapitan nga obrahan ko na lang ang akon plete sa iya barko pakadto sa Estados Unidos.

Pagkatapos sang 22 ka adlaw, nga kon kaisa mabalod pa, nakaabot gid man ako kag nagkitaay kami ni Eva sa talatapan sang mga Saksi ni Jehova sa Brooklyn. Didto, sa atop diin makita ang pantalan kag siudad sang New York, ginhagad ko sia nga magpakasal. Sang ulihi magkaupod na kami sa Gold Coast.

Pagkatapos sang pila ka tuig nga pag-alagad sa Aprika, nakabaton ako sing sulat kay Nanay nga nagatagumatayon na si Tatay sa kanser. Sang ginpasugtan kami nga magpauli, nagbalik kami sa Estados Unidos. Madasig ang pagluya ni Tatay, kag sang ulihi napatay sia.

Sang ulihi, sang makabalik na kami sa Ghana sang mga apat ka tuig, nabalitaan namon nga nagluya na gid si Nanay. Nanugda ang pila sang amon abyan nga magpauli kami para atipanon sia. Amo yadto ang amon pinakamabudlay nga desisyon. Pagkatapos sang 15 ka tuig nga pagmisyonero, 11 ka tuig sa sini nga magkaupod kami sang akon asawa, nagbalik kami sa Estados Unidos.

Nagabulosbulos kami sa pag-atipan kay Nanay sa sulod sang mga tinuig kag ginabuligan sia nga makatambong sa pagtilipon kon mahimo niya. Sang Enero 17, 1976 napatay sia sa edad nga 86. Pero siam ka tuig pagkatapos sini may mas daku pa gid kami nga problema. Nadiskobrehan nga may kanser si Eva. Gintinguhaan namon ang tanan nga paagi para mag-ayo sia, pero napatay sia sang Hunyo 4, 1985, sa edad nga 70.

Sang 1988, gin-agda ako nga magtambong sa dedikasyon sang ginpasangkad nga sanga talatapan sa Ghana. Indi ko gid yadto malipatan nga okasyon! Sang nag-abot ako sa Ghana sang naggradweyt ako sa Gilead mga 40 ka tuig ang nagligad, pila ka gatos lang ang mga Saksi. Sang 1988, sobra na sa 34,000, kag subong halos 114,000 na!

Duha ka tuig pagkatapos sang pagkadto ko sa Ghana, napangasawa ko ang suod nga abyan ni Eva nga si Betty Miller sang Agosto 6, 1990. Magkaupod kami nga nag-alagad kay Jehova. Handum gid namon nga mabanhaw ang amon mga lolo kag lola, ginikanan, kag si Eva sa Paraiso sa duta.—Binuhatan 24:15.

Nagalumawlumaw ang akon mga mata kon madumduman ko ang tumalagsahon nga pribilehiyo nga mag-alagad kay Jehova sing sobra 70 ka tuig. Pirme ko sia ginapasalamatan sa paggiya sa akon nga himuon nga sentro sang akon kabuhi ang pag-alagad sa iya. Bisan pa nobentahon na ako subong, ginahatagan gihapon ako sang kusog kag kaisog ni Jehova, ang pinakamaayo nga arkitekto sa uniberso, amo nga nangin sentro sang akon kabuhi ang pag-alagad sa iya tubtob subong.