بابِل بزرگ که در کتاب مکاشفه توصیف شده تمامی ادیان کاذب دنیاست،‏ ادیانی که مورد پذیرش خدا نیست.‏ a (‏مکاشفه ۱۴:‏۸؛‏ ۱۷:‏۵؛‏ ۱۸:‏۲۱‏)‏ با این که این ادیان از بسیاری جهات متفاوتند،‏ همهٔ آن‌ها به شکلی مردم را از پرستش یَهُوَه،‏ خدای حقیقی دور می‌کنند.‏—‏تَثنیه ۴:‏۳۵‏.‏

تشخیص هویتِ بابِل بزرگ

1.  ۱.‏ بابِل بزرگ مفهومی نمادین دارد.‏ کتاب مقدّس بابِل بزرگ را «یک زن» و «فاحشهٔ بزرگ» معرفی می‌کند،‏ همین طور می‌گوید،‏ بابِل بزرگ ‹نامی مرموز› است.‏ (‏مکا ۱۷:‏۱،‏ ۳،‏ ۵‏)‏ کتاب مکاشفه به زبان نمادین یا «به صورت نشانه‌هایی» نوشته شده است.‏ پس این برداشت منطقی است که بابِل بزرگ مفهومی نمادین دارد و واقعاً یک زن نیست.‏ (‏مکا ۱:‏۱‏)‏ به علاوه گفته شده که او «بر آب‌های بسیار نشسته است؛‏» آب‌ها «مظهر قوم‌ها،‏ گروه‌ها،‏ ملت‌ها و زبان‌هاست.‏» (‏مکا ۱۷:‏۱،‏ ۵‏)‏ پس بابِل بزرگ نمی‌تواند یک زن باشد بلکه مفهومی نمادین دارد.‏

2.  ۲.‏ بابِل بزرگ موجودیتی بین‌المللی دارد.‏ گفته شده:‏ آن زن «آن شهر بزرگ است که بر پادشاهان زمین سلطنت می‌کند.‏» (‏مکاشفه ۱۷:‏۱۸‏)‏ پس نفوذ و وسعتی جهانی دارد.‏

3.  ۳‏.‏ بابِل بزرگ موجودیتی مذهبی دارد،‏ نه سیاسی یا تجاری.‏ شهر بابِل باستان،‏ شهری بسیار مذهبی بود که به «افسونگری» و «جادوگری» معروف بود.‏ (‏اِشَعْیا ۴۷:‏۱،‏ ۱۲،‏ ۱۳؛‏ اِرْمیا ۵۰:‏۱،‏ ۲،‏ ۳۸‏)‏ در واقع،‏ اَعمال دین کاذب،‏ یعنی اَعمالی در مخالفت با یَهُوَه خدا در آنجا انجام می‌شد.‏ (‏پیدایش ۱۰:‏۸،‏ ۹؛‏ ۱۱:‏۲-‏۴،‏ ۸‏)‏ حکمرانان مغرور بابِل،‏ خود را بالاتر از یَهُوَه خدا و پرستش او می‌دانستند.‏ (‏اِشَعْیا ۱۴:‏۴،‏ ۱۳،‏ ۱۴؛‏ دانیال ۵:‏۲-‏۴،‏ ۲۳‏)‏ مشابهاً بابِل بزرگ به این معروف است که به «نیروهای غیبی» متوسل می‌شود،‏ پس باید موجودیتی مذهبی داشته باشد.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۲۳‏.‏

    موجودیت بابِل بزرگ نمی‌تواند سیاسی باشد،‏ چون گفته شده وقتی نابود شود،‏ «پادشاهان زمین» سوگواری خواهند کرد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱۸:‏۹‏)‏ بابِل بزرگ موجودیت تجاری نیز ندارد،‏ چون در کتاب مقدّس از «بازرگانان زمین» متمایز شده.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۱۱،‏ ۱۵‏.‏

4.  ۴‏.‏ تشابه بابِل بزرگ با ادیان کاذب.‏ ادیان کاذب به جای راهنمایی مردم برای نزدیک شدن به یَهُوَه خدای حقیقی،‏ آن‌ها را به پرستش خدایان غیر کشانده‌اند.‏ کتاب مقدّس این کار را خیانت به خدا یا ‹زنای روحانی› می‌داند.‏ (‏لاویان ۲۰:‏۶؛‏ خروج ۳۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ آموزه‌ها و تعالیمی مثل تثلیث‏،‏ وجود روحی فناناپذیر بعد از مرگ و اَعمالی همچون پرستش مجسمه و تمثال و چیزهایی مشابه به بابِل باستان برمی‌گردد که همچنان در ادیان کاذب رایج است.‏ این ادیان دوستی با دنیا را با پرستش و عبادت آمیخته‌اند.‏ کتاب مقدّس این نوع پرستش را خیانت به خدا یا زنای روحانی می‌خواند.‏—‏یعقوب ۴:‏۴‏.‏

    ثروت و زرق‌وبرق ادیان کاذب با تصویری که کتاب مقدّس از بابِل بزرگ ارائه می‌دهد،‏ هماهنگ است که می‌گوید:‏ «جامه‌ای ارغوانی و سرخ بر تن داشت» و «با طلا،‏ سنگ‌های گرانبها و مروارید آراسته شده بود.‏» (‏مکاشفه ۱۷:‏۴‏)‏ بابِل بزرگ منشأ «چیزهای نفرت‌انگیز زمین» یا تعالیم و اعمالی است که خدا را بی‌حرمت می‌کند.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۵‏)‏ پیروان ادیان کاذب،‏ مردمی از «قوم‌ها،‏ گروه‌ها،‏ ملت‌ها و زبان‌ها» هستند که حامی بابِل بزرگند.‏—‏مکاشفه ۱۷:‏۱۵‏.‏

 بابِل بزرگ خون ‹تمام کسانی را بر گردن دارد که بر زمین بی‌رحمانه کشته شدند.‏› (‏مکاشفه ۱۸:‏۲۴‏)‏ طی تاریخ بشر،‏ ادیان کاذب هیزم در آتش جنگ‌ها ریخته‌اند،‏ به اَعمال تروریستی دامن زده‌اند و در آموزش و آشنا کردن مردم با یَهُوَه خدای حقیقی،‏ خدای محبت کوتاهی کرده‌اند.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ به این طریق در کشتارها و خونریزی‌ها نقش داشته‌اند.‏ پس دلایل زیادی وجود دارد که هر که می‌خواهد مورد پذیرش خدا باشد،‏ باید ‹از این شهر بیرون آید!‏› و خود را از ادیان کاذب جدا کند.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۴؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۷‏.‏