Ανατράφηκα ως Καθολικός στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν οχτώ χρονών. Έμενα λοιπόν τις καθημερινές με τη μητέρα μου σε ένα φτωχικό σπίτι που μας είχε παραχωρήσει το κράτος, και τα σαββατοκύριακα με τον πατέρα μου σε μια πλούσια γειτονιά. Βλέποντας πόσο αγωνιζόταν η μητέρα μου για να μεγαλώσει έξι παιδιά, ονειρευόμουν να γίνω πλούσιος για να βοηθήσω την οικογένειά μου.

 Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω πετυχημένος, γι’ αυτό διευθέτησε να πάω να δω μια καλή σχολή διοίκησης ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Μου άρεσε πολύ και γράφτηκα, επειδή σκέφτηκα ότι ο Θεός απάντησε στην προσευχή μου να γίνω πλούσιος και ευτυχισμένος. Σπούδασα πέντε χρόνια διοίκηση ξενοδοχείων, εμπορικό δίκαιο και εταιρική χρηματοδότηση, ενώ παράλληλα εργαζόμουν σε ένα ξενοδοχείο με καζίνο στο Λας Βέγκας στη Νεβάδα.

 Στα 22, ήμουν βοηθός αντιπροέδρου σε ένα ξενοδοχείο με καζίνο. Ήμουν πλούσιος και πετυχημένος. Πολλές φορές έτρωγα τα καλύτερα φαγητά και έπινα τα πιο ακριβά κρασιά και ποτά. Οι φίλοι μου στη δουλειά μού έλεγαν: «Να σε νοιάζει μόνο αυτό που κινεί τον κόσμο—το χρήμα». Κατά την άποψή τους, τα χρήματα ήταν το μυστικό της αληθινής ευτυχίας.

 Μέρος της δουλειάς μου ήταν να εξυπηρετώ πάμπλουτους που έρχονταν στο Λας Βέγκας για να παίξουν τυχερά παιχνίδια. Παρότι εκείνοι οι άνθρωποι ήταν πλούσιοι, φαίνονταν δυστυχισμένοι. Άρχισα να νιώθω και εγώ δυστυχισμένος. Μάλιστα, όσο πιο πολλά χρήματα έβγαζα τόσο πιο πολύ άγχος είχα και τόσο πιο πολύ ξαγρυπνούσα τις νύχτες. Άρχισα να σκέφτομαι μήπως πρέπει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Απογοητευμένος από τον τρόπο της ζωής μου, στράφηκα στον Θεό και τον ρώτησα: «Πού μπορώ να βρω αληθινή ευτυχία;»

 Περίπου εκείνο το διάστημα, δύο αδελφές μου που είχαν γίνει Μάρτυρες του Ιεχωβά μετακόμισαν στο Λας Βέγκας. Αν και δεν δεχόμουν τα έντυπά τους, συμφώνησα να διαβάζουμε από τη δική μου Γραφή μαζί. Στη δική μου Γραφή, όλα τα λόγια του Ιησού ήταν με κόκκινο χρώμα. Επειδή δεχόμουν όλα όσα είπε ο Ιησούς, οι αδελφές μου επικεντρώνονταν στα λόγια του Ιησού. Διάβαζα επίσης τη Γραφή μόνος μου.

 Πολλά από αυτά που διάβασα με ξάφνιασαν. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε: «Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν». (Ματθαίος 6:7, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Ωστόσο, ένας ιερέας μού είχε δώσει μια απεικόνιση του Ιησού και μου είχε πει ότι αν προσευχόμουν σε αυτήν και έλεγα δέκα Πάτερ Ημών και δέκα Χαίρε Μαρία, ο Θεός θα μου έδινε όσα χρήματα χρειαζόμουν. Αλλά δεν ήταν φλυαρία αυτό, εφόσον επαναλάμβανα τα ίδια και τα ίδια; Επίσης διάβασα τα λόγια του Ιησού: «Πατέρα σας μην ονομάσετε κανέναν στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας: ο ουράνιος». (Ματθαίος 23:9, ΜΠΚ) Αναρωτήθηκα λοιπόν επίσης: “Γιατί λέμε εμείς οι Καθολικοί τον ιερέα «Πάτερ»;”

 Όταν διάβασα το βιβλίο του Ιακώβου στη Γραφή, τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά πόσο άξιζε η επιτυχία που είχα στον κόσμο. Στο κεφάλαιο 4, ο Ιάκωβος λέει: «Δεν ξέρετε ότι η αγάπη για τον αμαρτωλό κόσμο είναι έχθρα εναντίον του Θεού; Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται εχθρός του Θεού». (Ιακώβου 4:4, ΜΠΚ) Με συντάραξε επίσης το εδάφιο 17: «Όποιος, λοιπόν, ξέρει να κάνει το καλό και δεν το κάνει, αμαρτάνει». Τότε τηλεφώνησα στις αδελφές μου και τους είπα ότι αποφάσισα να παραιτηθώ από το καζίνο επειδή περιλάμβανε πράγματα που δεν θεωρούσα πλέον σωστά, όπως τα τυχερά παιχνίδια και η απληστία.

 Ήθελα να βελτιώσω τη σχέση μου με τον Θεό, καθώς και τη σχέση μου με τους γονείς και τα αδέλφια μου. Αποφάσισα λοιπόν να βρω τον απαραίτητο χρόνο για αυτό απλοποιώντας τη ζωή μου. Αλλά οι προσαρμογές δεν ήταν εύκολες. Για παράδειγμα, είχα δελεαστικές προσφορές να ανελιχθώ στη βιομηχανία καζίνο και να παίρνω διπλάσιο ή και τριπλάσιο μισθό. Αλλά αφού προσευχήθηκα για αυτό το ζήτημα, αποφάσισα ότι δεν ήθελα να κάνω πια αυτή τη ζωή. Άφησα τη δουλειά μου, μετακόμισα στο γκαράζ της μητέρας μου και ξεκίνησα μια μικρή επιχείρηση πλαστικοποίησης μενού εστιατορίων.

 Παρότι η Γραφή με είχε βοηθήσει να βάλω καλύτερες προτεραιότητες στη ζωή μου, δεν ήθελα ακόμη να πηγαίνω στις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι αδελφές μου με ρώτησαν γιατί ήμουν εναντίον των Μαρτύρων. Εγώ τους είπα: «Επειδή ο Θεός σας, ο Ιεχωβά, χωρίζει τις οικογένειες. Ο μόνος χρόνος που μπορώ να αφιερώσω στην οικογένεια είναι στα Χριστούγεννα και στα γενέθλια, και εσείς δεν γιορτάζετε αυτές τις γιορτές». Τότε μια από τις αδελφές μου έβαλε τα κλάματα και με ρώτησε: «Και πού είσαι όλες τις άλλες μέρες του χρόνου; Η αγκαλιά μας είναι πάντα ανοιχτή για εσένα. Αλλά εσύ θέλεις να έρχεσαι μόνο στις γιορτές—και αυτό από υποχρέωση». Τα λόγια της με συγκλόνισαν και άρχισα να κλαίω και εγώ μαζί της.

 Μόλις κατάλαβα πόσο αγαπούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την οικογένειά τους—και πόσο λάθος είχα—αποφάσισα να παρακολουθήσω μια συνάθροισή τους στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Εκεί γνώρισα τον Κέβιν, έναν έμπειρο δάσκαλο της Γραφής που άρχισε να μελετάει τη Γραφή μαζί μου.

 Ο Κέβιν και η σύζυγός του ζούσαν ισορροπημένη, απλή ζωή έτσι ώστε να αφιερώνουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να βοηθούν ανθρώπους να κατανοήσουν τη Γραφή. Με το εισόδημά τους κάλυπταν επίσης τα έξοδα για να πηγαίνουν στην Αφρική και την Κεντρική Αμερική, όπου βοηθούσαν στην οικοδόμηση γραφείων τμήματος των Μαρτύρων. Ήταν πολύ χαρούμενοι και αγαπημένοι. Σκέφτηκα: “Αυτή τη ζωή θέλω και εγώ”.

 Ο Κέβιν μού έδειξε ένα βίντεο με τις χαρές της ιεραποστολικής υπηρεσίας και αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω και εγώ. Το 1995, αφού μελέτησα εντατικά τη Γραφή για έξι μήνες, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αντί να ζητάω από τον Ιεχωβά πλούτη, άρχισα να προσεύχομαι: «Μη μου δώσεις ούτε φτώχεια ούτε πλούτο».—Παροιμίες 30:8.

 Τώρα είμαι πραγματικά πλούσιος—όχι από οικονομική, αλλά από πνευματική άποψη. Γνώρισα στην Ονδούρα την υπέροχη σύζυγό μου, τη Νούρια, και έχουμε υπηρετήσει μαζί ως ιεραπόστολοι στον Παναμά και στο Μεξικό. Πόσο αληθινά είναι τα λόγια της Γραφής: «Αυτό που κάνει κάποιον πλούσιο είναι η ευλογία του Ιεχωβά, και Εκείνος δεν προσθέτει πόνο σε αυτήν»!—Παροιμίες 10:22.