Η Νινευή ήταν πρωτεύουσα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Επρόκειτο για ισχυρή πόλη με μεγαλοπρεπή ανάκτορα και ναούς, πλατιούς δρόμους και ογκώδη τείχη. Ο Εβραίος προφήτης Ναούμ τη χαρακτήρισε «πόλη της αιματοχυσίας».—Ναούμ 3:1.

Αυτή η περιγραφή ήταν εύστοχη, καθώς ανάγλυφα από το ανάκτορο του Σενναχειρείμ στη Νινευή μαρτυρούν τη βαναυσότητα των Ασσυρίων. Ένα από αυτά απεικονίζει κάποιον βασανιστή να ξεριζώνει τη γλώσσα ενός φυλακισμένου ο οποίος είναι καθηλωμένος στο έδαφος. Επιγραφές αναφέρουν κομπαστικά ότι οι αιχμάλωτοι σέρνονταν με σχοινιά περασμένα σε άγκιστρα που τρυπούσαν τη μύτη ή τα χείλη τους. Αιχμάλωτοι αξιωματούχοι εξαναγκάζονταν να φορέσουν στο λαιμό τους, σαν αποκρουστικά περιδέραια, τα κομμένα κεφάλια των βασιλιάδων τους.

Ο ασσυριολόγος Άρτσιμπαλντ Χένρι Σάις περιγράφει τις βαρβαρότητες έπειτα από την κατάκτηση μιας πόλης: «Ο κατακτητής άφηνε στο πέρασμά του πυραμίδες από ανθρώπινα κεφάλια. Έκαιγαν ζωντανά αγόρια και κορίτσια ή τους επιφύλασσαν χειρότερη μεταχείριση. Άλλους τους ανασκολόπιζαν, τους έγδερναν ζωντανούς, τους τύφλωναν ή τους έκοβαν τα χέρια και τα πόδια, τα αφτιά και τη μύτη».

Ο Θεός είχε δώσει την εξής εντολή στους Ιουδαίους: «Σε περίπτωση που χτίσεις καινούριο σπίτι, πρέπει να φτιάξεις στηθαίο για την ταράτσα σου, για να μη βάλεις ενοχή αίματος πάνω στο σπίτι σου, επειδή μπορεί να πέσει κάποιος από αυτό». (Δευτερονόμιο 22:8) Το στηθαίο ήταν απαραίτητο προστατευτικό μέτρο, εφόσον οι οικογένειες των Ιουδαίων στους Βιβλικούς χρόνους αξιοποιούσαν τις ταράτσες τους.

Τα περισσότερα σπίτια διέθεταν επίπεδη οροφή. Οι Ισραηλίτες θεωρούσαν την ταράτσα ιδανικό μέρος για να χαρούν τη ζεστασιά του ήλιου και τον αέρα ή να κάνουν δουλειές. Το καλοκαίρι απολάμβαναν εκεί άνετο ύπνο. (1 Σαμουήλ 9:26) Ο γεωργός ξέραινε στην ταράτσα σιτηρά, προτού τα πάει για άλεσμα, ή λινοκάλαμα, σύκα και σταφύλια.—Ιησούς του Ναυή 2:6.

Επίσης, στην ταράτσα απέδιδαν αληθινή ή παγανιστική λατρεία. (Νεεμίας 8:16-18· Ιερεμίας 19:13) Ο απόστολος Πέτρος ανέβηκε εκεί το μεσημέρι για να προσευχηθεί. (Πράξεις 10:9-16) Αν η ταράτσα είχε κληματαριά ή σκέπαστρο από φοινικόκλαδα, τότε αποτελούσε ευχάριστο και σκιερό μέρος.

Το σύγγραμμα Η Γη και το Βιβλίο (The Land and the Book) αναφέρει ότι τα ισραηλιτικά σπίτια διέθεταν, «εκτός του σπιτιού, αλλά εντός της εξωτερικής αυλής», κλιμακοστάσιο ή φορητή σκάλα προς την ταράτσα. Επομένως, ο ιδιοκτήτης μπορούσε να κατεβεί από εκεί χωρίς να περάσει μέσα από το σπίτι. Αυτό ίσως εξηγεί την προειδοποίηση του Ιησού σχετικά με το πόσο επείγουσα ήταν η φυγή από μια καταδικασμένη πόλη: «Αυτός που είναι στην ταράτσα ας μην κατεβεί να πάρει τα αγαθά από το σπίτι του».—Ματθαίος 24:17.