Аллаһ Адәмә демишди: «Ондан [ағаҹдан] јејән ҝүн һөкмән өләҹәксән» (Јарадылыш 2:17). Әҝәр Адәм истәнилән һалда гоҹалыб өләҹәкдисә, онда бу әмрин һеч бир мәнасы олмазды. Адәм билирди ки, ағаҹын мејвәсиндән јемәсә, өлмәјәҹәк.

Адәмлә Һәвва сағ галмаг үчүн һәмин ағаҹын мејвәсинә мөһтаҹ дејилдиләр. Чүнки бағда башга мејвә ағаҹлары вар иди (Јарадылыш 2:9). Бу ағаҹдан јемәмәклә Адәмлә Һәвва онлара һәјат верән Аллаһа табе олдугларыны ҝөстәрәҹәкдиләр. Һәмчинин бунунла ҝөстәрәҹәкдиләр ки, Аллаһын онлара јол ҝөстәрмәјә ихтијары олдуғуну гәбул едирләр.

Адәмлә Һәвванын нәјә ҝөрә өлдүјүнү анламаг үчүн биз бир сөһбәтә диггәт јетирмәлијик. Бу сөһбәт гәдимдә баш тутса да, онун һәр биримизә тәсири вар. Шејтан иландан истифадә едәрәк мәкрли бир јалан данышды. Мүгәддәс Китабда јазылыб: «Илан Јеһова Аллаһын јаратдығы бүтүн вәһши һејванлардан ән еһтијатлысы иди. О, гадындан сорушду: “Доғруданмы, Аллаһ сизә дејиб ки, бағдакы һәр ағаҹын мејвәсиндән јемәјәсиниз?”» (Јарадылыш 3:1).

Һәвва она деди: «Бағдакы ағаҹларын мејвәсиндән јејә биләрик. Анҹаг бағын ортасындакы ағаҹ һаггында Аллаһ дејиб: “Ондан јемәјин, она тохунмајын, јохса өләрсиниз!”» Илан ҹавабында гадына деди: «Јох, әсла өлмәзсиниз. Садәҹә Аллаһ билир ки, ондан јејән ҝүн ҝөзләриниз ачылаҹаг вә сиз хејирлә шәри биләрәк Аллаһ кими олаҹагсыныз». Беләликлә, Шејтан иддиа етди ки, Јеһова Аллаһ јалан данышараг илк валидејнләримиздән јахшы бир шеји ҝизләдиб (Јарадылыш 3:2—5).

Һәвва ешитдикләринә инанды. О, ағаҹа о гәдәр бахды ки, ағаҹ ҝөзүнә хош ҝөрүнмәјә башлады вә ағаҹдан мејвә дәриб једи. Сонра исә «әри јанында оланда она да верди вә о да једи» (Јарадылыш 3:6).

Тәсәввүр етмәк олар ки, севимли өвладларынын билә-билә итаәтсизлик етмәси Јеһова Аллаһа неҹә ағыр ҝетди. О, Адәмә деди: «Торпаға гајыдаҹагсан, чүнки ондан јарадылмысан. Торпагсан, торпаға да гајыдаҹагсан» (Јарадылыш 3:17—19). Бу белә дә олду. «Адәм 930 ил өмүр сүрүб өлдү» (Јарадылыш 5:5). Адәм ҝөјә, јахуд руһани аләмә ҝетмәди. Јеһова Аллаһ Адәми торпагдан јаратмаздан әввәл о мөвҹуд дејилди. Ејнилә, өләндә дә јарадылдығы торпаг кими ҹансыз олду. Онун мөвҹудлуғуна сон гојулду. Бу, әсл фаҹиәдир!

Адәмлә Һәвва биләрәкдән итаәтсизлик етдикләринә ҝөрә камиллији вә әбәди јашамаг имканыны итирдиләр. Онларын организминдә дәјишиклик баш верди; онлар гејри-камил, ҝүнаһлы олдулар. Амма Адәмлә Һәвванын итаәтсизлији тәкҹә өзләринә зијан етмәди. Онлар ҝүнаһы өвладларына да өтүрдүләр. Ромалылара 5:12 ајәсиндә дејилир: «Ҝүнаһ бир адам [Адәм] васитәсилә, өлүм дә ҝүнаһ васитәсилә дүнјаја ҝирди. Беләҹә, өлүм бүтүн адамлара кечди, чүнки һамы ҝүнаһ ишләјиб».

Мүгәддәс Китабда ҝүнаһ вә өлүм бүтүн үммәтләри өртән пәрдә, бүтүн халгларын үзәринә сәрилмиш өртүк адланыр (Әшија 25:7). Бу пәрдә бәшәријјәти зәһәрли думан кими бүрүјүб. Бу елә бир думандыр ки, һеч ким ондан јаха гуртара билмир. Доғрудан да, «Адәмин уҹбатындан һамы өлүр» (1 Коринфлиләрә 15:22). Бу јердә, бир мөмин инсанын вердији суал адамын ағлына ҝәлир: «Өлүмә мүбтәла олан бу ҹисимдән мәни ким хилас едәҹәк?» Бизи кимсә хилас едә биләр? (Ромалылара 7:24).