Izajasza 48:1-22
48 Słuchajcie tego, domu Jakuba, wy, którzy się nazywacie imieniem Izraela+ i którzy wyszliście z wód Judy,+ wy, którzy przysięgacie na imię Jehowy+ i którzy wspominacie o Bogu Izraela+ — nie w prawdzie i nie w prawości.+
2 Bo nazwali się tymi, którzy są z miasta świętego,+ i oparli się na Bogu Izraela;+ imię jego — Jehowa Zastępów.+
3 „Rzeczy pierwsze opowiadałem od owego czasu i one wychodziły z moich ust, i sprawiałem, że je słyszano.+ Nagle przystępowałem do działania i te rzeczy się stawały.+
4 Ponieważ wiedziałem, że jesteś twardy+ i że twoja szyja to ścięgno żelazne,+ a twe czoło to miedź,+
5 więc od owego czasu ci oznajmiałem. Zanim mogło nastąpić, dawałem ci o tym słyszeć,+ żebyś nie mówił: ‚Uczynił je mój bożek, nakazał je mój rzeźbiony wizerunek i mój lany posąg’.+
6 Słyszałeś.+ Popatrz na to wszystko.+ A wy — czy tego nie opowiecie?+ Daję ci odtąd słyszeć rzeczy nowe, rzeczy ukryte, których nie znałeś.+
7 Teraz będą stworzone, a nie od owego czasu, te rzeczy, o których do dziś nie słyszałeś, byś nie mówił: ‚Oto już je znałem’.+
8 „Co więcej, nie słyszałeś+ ani nie znałeś, ani od owego czasu twoje ucho nie było otwarte. Bo ja dobrze wiem, że naprawdę postępowałeś zdradziecko+ i nazywano cię ‚występnym już od łona matki’.+
9 Ze względu na swe imię pohamuję swój gniew+ i dla swej chwały będę wobec ciebie powściągliwy, byś nie został zgładzony.+
10 Oto cię oczyściłem, ale nie jak srebro.+ Wybrałem cię w piecu hutniczym uciśnienia.+
11 Przez wzgląd na samego siebie, przez wzgląd na samego siebie będę działał,+ bo jakże można dać się zbezcześcić?+ I chwały swojej nie oddam nikomu innemu.+
12 „Posłuchaj mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, mój powołany. Ja jestem ten sam.+ Ja jestem pierwszy.+ I ja ostatni.+
13 Moja ręka położyła fundament ziemi+ i moja prawica rozpostarła niebiosa.+ Ja do nich wołam, żeby dalej stały razem.+
14 „Zbierzcie się, wy wszyscy, i słuchajcie.+ Kto pośród nich oznajmił te rzeczy? Jehowa go umiłował.+ On uczyni Babilonowi to, w czym będzie miał upodobanie,+ a jego ramię będzie na Chaldejczykach.+
15 Ja sam powiedziałem. I ja go wezwałem.+ Przyprowadziłem go i jego drodze będzie zapewniona pomyślność.+
16 „Zbliżcie się do mnie! Słuchajcie tego! Od początku nie mówiłem w żadnym ukryciu.+ Odkąd się to dzieje, ja tam jestem”.
A teraz posłał mnie Wszechwładny Pan, Jehowa — tak, jego duch.+
17 Oto, co powiedział Jehowa, twój Wykupiciel,+ Święty Izraela:+ „Ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem; uczę cię, byś odniósł pożytek,+ sprawiam, że idziesz drogą, którą powinieneś kroczyć.+
18 O, gdybyś tylko zważał na moje przykazania!+ Wtedy twój pokój stałby się jak rzeka,+ a twoja prawość — jak fale morskie.+
19 I twoje potomstwo byłoby jak piasek, a potomkowie z twego wnętrza — jak jego ziarnka.+ Nie byłoby zgładzone ani unicestwione przede mną niczyje imię”.+
20 Wychodźcie z Babilonu!+ Uciekajcie od Chaldejczyków.+ Opowiadajcie przy odgłosach radosnego wołania, sprawcie, żeby to usłyszano.+ Rozgłoście to aż po kraniec ziemi.+ Mówcie: „Jehowa wykupił swego sługę Jakuba.+
21 I nie poczuli pragnienia,+ gdy prowadził ich przez spustoszone miejsca.+ Sprawił, że woda wytrysnęła dla nich ze skały, i rozłupywał skałę, by popłynęła woda”.+
22 „Nie ma pokoju — rzekł Jehowa — dla niegodziwców”.+
